Lesbók Morgunblaðsins - 31.03.1979, Blaðsíða 9

Bíladellan er svo mögnuð, að hún altekur unga menn um leið og þeir
geta skriðið. Fyrst er að eignast eitthvað á íjórum hjólum, síðan snýst
ástríðan upp í að gera jólatré úr íarartækinu með æsilegum íelgum,
speglum, röndum, að ekki sé nú talað um alla mælana, sem hægt er að
bæta í tækið.
Það er með golíkylfur eins og aðrar græjur. — þær verða sífellt betri og
golfarinn getur sannarlcga villst í frumskóginum, þegar hann reynir að
finna það. sem hentar honum bezt.
fámennur til þessa og á kostnaðurinn
ugglaust mestan þátt í því. Erlendis er
gífurlegt framboð á lystibátum í öllum
hugsanlegum stærðum og með svo
ólíku sköpulagi aö undrun sætir. Þar er
sannarlega vettvangur fyrir þá, sem
loönir eru um lófana og ævilangt er
hægt aö bæta tækjakostinn í bátunum,
sem framar flestu ööru eru leikföng
hinna efnuöu.
Eins og vel skreytt jólatré
Bílaiönaöurinn græöir drjúgt á tækja-
maníu og upp eru risnar sérstakar
búöir, bæöi hér og erlendis, sem verzla
meö allskyns dót og hægt er aö hlaða
utaná og innaní bíla. Sá sem haldinn er
aukahlutamaníu, lítur á venjulegan bíl
sem ákaflega snoöiö fyrirbæri og
„charmeforladt" eins og Danir segja.
Númer eitt er aö setja í bílinn útvarp
meö kasettuspilara af fínustu sort og
helzt þarf þá fjóra hátalara. Hvort sem
nokkuð er nokkurntíma látiö á þakið, er
sjálfsagt aö kaupa vandaöa farangurs-
grind meö skíðafestingum, — það er
svo sportlegt. Þá er aö láta setja
aukalugtir og þokulugtir framan á bílinn
og ekki má gleyma speglunum. Venju-
legar felgur eru taldar í meira lagi
hallærislegar og veröur varla hjá því
komizt aö kaupa sportfelgur úr létt-
málmi. Þá er næstum upptalið, sem
venjulegur maöur getur gert, — en hitt
ótalið, sem sérfræöingarnir og grúskar-
ar í faginu glíma viö. Það er aö „tjúna“
vélina og gera meiri háttar breytingar á
orku bílsins og jafnvel ökuhæfni. Hjá
þeim sem iöka spyrnur og kvartmílu-
keppni, snýst hin göfuga tækjamanía
um hvaðeina, sem hægt er að bæta viö
bílinn og gerir hann aö öflugra tæki.
Ekkert knífirý meö mega-
vöttin
Nú eru hljómflutningstæki komin svo
aö segja á hvert heimili, — aö minnsta
kosti þar sem unglingar eru. Ungt fólk,
sem byrjar búskap um þessar mundir,
ku láta ganga fyrir aö kaupa sér
stereotæki — þvottavél ellegar hjóna-
rúm veröur frekar aö bíöa betri tíma.
Hjá flestum byrjar dellan ofur mildilega;
keypt eru sambyggð tæki, sem nú orðið
eru mjög frambærileg og fylgir útvarps-
tæki meö. Þetta dugar aö minnsta kosti
á poppiö en sumir vilja hlusta á eitthvaö
annað og heyra þá kannski utan aö sér,
aö tækin veröi öll aö vera í sjálfstæðum
einingum, ef vel eigi aö fara og hinn eini
hreini og sanni tónn aö skila sér.
Þarmeð er komiö út í feniö. Fariö er aö
spá í tæknilega hluti, sem enginn vissi
áöur aö væru til, ellegar skiptu máli.
Hvað er til dæmis nauösynlegt aö hafa
mörg vött á kanal? Ja, þaö er vissara
aö vera ekki með neitt knífirý þar, er
manni sagt í búöunum: Um aö gera aö
láta magnarann ganga á sem minnstum
styrk, annars kemur brenglun í hljóm-
inn. Niðurstaðan verður sú, að keyptur
er magnari, sem dugir fyrir samkomu-
hús. Hátalararnir veröa nú aö vera
samsvarandi, eöa hvað? Um aö gera aö
þeir séu sem allra þyngstir, segja þeir.
Sumir segja aö þeir amerísku séu alveg
pottþéttir. Aörir segja sem svo, aö
Þjóðverjarnir hafi nú alltaf kunnaö þetta
fag öörum betur. Og svo eru þeir, sem
segja aö Quad sé þaö eina rétta. Þá eru
hátalararnir eins og helluofnar frá
Ofnasmiöjunni.
Nú eru fjögurra rása tækin úrelt,
segja sumir spámenn í þessari grein.
Og svo er nauösynlegt að kaupa „tjún-
er“ eða útvarpsviðtæki meö sama útliti
og magnarinn og segulbandstækiö og
mynda samstæöu. Svo eru þeir alltaf aö
bæta arminn. Nú er hann oröinn svo
léttur, að nálin kemur naumast viö
plötuna og pickupiö, maöur lifandi, —
eins gott aö vera meö þaö nýjasta á því
sviöi. Þaö er nú sjálf sálin í apparatinu,
er manni sagt. Þessir nýju og léttu
armar slíta alls ekki plötunni, — samt er
alveg nauösynlegt aö sleppa ekki segul-
bandstækinu og taka plötur upp jafn-
óöum til þess aö þær slitni ekki. Hægt
er aö byrja neöarlega í stiganum:
Kaupa tæki fyrir venjulegar snældur
með „Dolby“ og öllu því helzta. En
maður er nú ekki rólegur aö vita af öðru
betra, til dæmis tölvustýrðu tæki meö
minni, sem getur fundiö í grænum hvelli
eitthvert ákveöiö lag. Og svo eru þessi
meö stóru spólunum: „open reel“ —
ætli þau séu nú ekki bezt?
Menn eru sífellt aö gera einhverjar
uppgötvanir í þessum frumskógi og
eina og eina stund sannfæröir um, aö
nú hafi þeir líklega fundiö þaö bezta.
Samt er þetta meira og minna nákvæm-
lega eins, sem er á sambærilegu veröi
frá helztu framleiöendunum. Leitin aö
fullkomnuninni heldur samt áfram:
Kannski er þaö B&O í dag, en verður
Toshiba á morgun, Marantz hinn dag-
inn, ellegar Braun, þetta þýzka sem er
víst alveg hrikalega dýrt. Og svo er víst
Fisher alveg ofsalega gott...
Linsur eru svo heillandi...
Tækjaást og löngun til þess aö elta
uppi þaö nýjasta nær ekki hvaö sízt
tökum á sumum þeim, sem hafa Ijós-
myndun fyrir tómstundaiöju. Kannski
byrjuðu þeir meö kassamyndavél fyrir
margt löngu og þóttu þá alveg hlut-
gengir meö slíkt apparat á maganum.
En þaö er langt síðan og núna eru þeir
trúlega búnir í mörgum skrefum aö
koma sér upp aö minnsta kosti tveimur
35 mm myndavélum í toppklassa og
meö Ijósmæli, sem mælir í gegnum
sjálfa linsuna. Þeir eiga öruggleg eina
6x6, kannski japanska af ódýrari sort-
inni, ellegar Rolleiflex, ef þeir ekki sætta
sig viö minna og nú þyrfti endilega aö
bæta við Hasselblad, sem er líka 6x6,
en með tveimur bökum: annaö fyrir lit,
en hitt fyrir svarthvítt. Eitt aðalmálið
hefur samt veriö aö eignast fleiri og
fleiri linsur og nú er brýnt aö eignast
135 mm aðdráttarlinsu og gleiðhorns-
linsu, séu þær ekki þegar til. Til þess aö
líta dálítiö út eins og atvinnumaður,
hefur hinn glaöbeitti safnari komiö sér
upp veglegum þrífæti, sem hægt er aö
hækka og lækka. Samt er máliö engan
veginn komiö á lokastig fyrr en búiö er
aö koma sér upp vandaöri, sérhannaðri
hliöartösku meö hólfum fyrir filmur,
ýmsar gerðir af linsum og tvær til þrjár
myndavélar. Sannur áhugamaður á
þessu sviöi kemst viö, þegar hann lítur