Lesbók Morgunblaðsins - 10.01.1981, Blaðsíða 16

ASTRIKUR OG GULLSIGÐIN
Eftir Goscinny og Uderzo. Birt i samráði við Fjölvaútgáfuna
Skuggsjá
kveðja hvort annað, það hafiö þið
gert fyrir löngu. Gott er aö þið eruð
þegar búin aö því!
Þaö veröur dag einn aö hausti til,
sem bíöur í ofvæni eftir aö allir
ávextir veröi aftur að blómum, haust
eins og þau gerast maö þessum
hvíta reyk og skuggunum, sem
liggja líkt og flísar viö hvert fótmál,
svo aö þú gætir skoriö þig á fótunum á
þeim, dottiö um þær þegar þú ert
send eftir eplum á markaöinn, og
gætir fallið í eftirvæntingu og gleði.
Ungur maöur kemur þér til hjálpar.
Hann hefur lagt jakkann yfir heröarn-
ar og hann brosir og snýr húfunni
milii handanna og veit ekki hvaö
hann á aö segja. En í hinstu birtu eruð
þiö full af gáska. Þú þakkar honum
fyrir og gerir smáhnykk með höfð-
inu og flétturnar uppsettu losna og
falla niöur. „Ó“, segir hann, „ertu ekki
ennþá í skóla?“ Hann snýr sér á hæli
og fer blístrandi lagstúf. Þannig
skiljið þiö án þess aö líta einu sinni
enn hvort á annaö, sársaukalaust og
án þess aö vita aö þiö eruö aö skilja.
Nú færöu aftur aö leika þér viö
bræöurnar þína litlu, fara meö þeim
upp meö fljótinu, feta stiginn undir
elrinu á bakkanum og eins og
ævinlega glittir þarna fyrir handan í
hvítu spónþökin milli trjátoppanna.
Hvaö ber framtíöin í skauti sér? Enga
syni en hún hefur gefiö þér bræöur,
fléttur til aö láta sveiflast, bolta til
aö kasta. Vertu henni ekki gröm, hún
býöur ekki upp á betra. Skólinn getur
fariö aö byrja.
Þú ert ekki oröin nógu stór enn,
verður enn aö ganga í röð í skóla-
portinu í löngu frímínútunum og hvísla
og roöna og hlæja í gaupnir þér. En
þegar áriö er liöiö máttu aftur fara
aö sippa og teygja þig eftir greinum,
sem slúta yfir veggina. Nú hefur þú
lært erlendu málin en þaö hefur ekki
reynst jafn auðvelt og áöur. Móður-
máliö er þó enn öröugra viöfangs,
mun erfiöara veröur aö læra aö lesa
og skrifa, öröugast veröur þó aö
gleyma öllu. Og hafir þú orðiö aö
kunna allt í fyrsta prófinu máttu aö
lokum ekki kunna neitt. Stenstu slíkt
próf? Veröur þú nógu róleg? Allt
mun fara vel ef þú verður of
óttaslegin til aö mæla orö frá munni.
Þú hengir bláa hattinn, sem öll
skólabörn bera, aftur á snagann og
ferö heim úr skólanum. Aftur er komið
haust. Blómstrin eru löngu oröin aö
blómhnöppum, blómhnapparnir
orönir aö engu og úr engu hafa á ný
myndast aldin. Hvarvetna eru lítil
börn, sem hafa staöist prófin eins og
þú, á leiö heim til sín. Öll kunniö þiö
ekkert lengur. Þú ferö heim, faöir
þinn bíöur þín og litlu bræöurnir æpa
hástöfum og toga í háriö á þér. Þú
róar þá og hughreystir fööur þinn.
Senn kemur sumariö meö dög-
unum löngu. Bráölega deyr móöir
þín. Þú og faöir þinn, þiö bæöi komiö
meö hana úr kirkjugaröinum. í þrjá
daga hvftir hún innan um snarkandi
kertin eins og þú, slökkvið á öllurn
kertunum áöur en hún vaknar! En hún
finnur lyktina af vaxinu og rís upp viö
dogg og kvartar í hálfum hljóöum
yfir þessari eyðslu. Þá fer hún fram
úr og skiptir um föt.
Það var eins gott aö móðir þín
skyldi deyja því aö öllu lengur hefðir
þú ekki getaö annast litlu bræöur
þína. Nú er hún komin og sér um allt
og fær þig til aö leggja þíg betur
fram en áöur viö aö leika þér, maöur
er sjaldan of fær í leikjum, þaö er ekki
auðvelt en samt engan veginn vand-
inn mestur.
Þyngri þrautin veröur: að tapa
niöur málinu, gleyma hvernig á aö
ganga, babla hjálparvana og skríöa á
gólfinu og veröa loks vafin reifum.
Eina öröugast veröur aö þola öll
blíðuhótin og mega aöeins vera
áhorfandi. Vertu þolinmóð! Bráöum
snýst allt til betri vegar. Guö einn
þekkir þann dag þegar þú ert oröin
nægilega veikburöa.
Þaö er dagurinn þegar þú fæöist.
Þú kemur í heimínn og lýkur upp
augunum og lokar þeim á ný því birtan
er skær. Ljósiö vermir timi þína; þú
baöar út öllum öngum í sólinni, þú
ert komin og þú lifir. Faöir þinn lýtur
yfir þig.
„Því er lokið“ segja þær að baki
þér, „hún er skilin viö!“
Þei! þei, lofaöu þeim aö tala!
Þýöing: Hrafna Beckmann.