Lesbók Morgunblaðsins - 21.01.1989, Blaðsíða 10

um ákveðinn tíma, en svo þarf kannski
aðeins að hliðra til, ef það hentar ekki fyrir
alla hina.
— Þurfið þið að borga húsaleigu?
Nei og við fáum endurgreitt flugfar fram
og til baka. Síðan er hægt að sækja um
þúsund finnsk mörk í dvalarstyrk á mánuði
sem er reyndar ekki greiddur fyrr en eftir
mánaðar veru héma. Hér er hægt að vera
minnst 2 mánuði og lengst 6 mánuði. Auð-
vitað er það mjög gott að þurfa ekki að
borga neina húsaleigu því þar fyrir utan er
mjög dýrt að lifa héma.
— Hetur þú notfært þér menningarmið-
stöðina éitthvað?
Mjög lítið. Þó er hægt að leita til þeirra
ef eitthvað sérstakt er, t.d. aðstoða þeir við
flutning á verkum ef með þarf og þá er
hægt að sækja um styrk sem kemur upp í
flutningskostnaðinn. Eg hef nú ekki not-
fært mér mikið bókasafnið en það er sjálf-
sagt misjafnt hvað fólk gerir mikið af því.
— Finnst þér þú vera einangruð héma?
Ekki í svona stuttan tíma, en ég veit
ekki hvort ég gæti dvalið hér í 6 mánuði.
Það er mjög mikið næði héma og ef þú
vilt getur þú verið hér alein með sjálfri þér,
en svo er líka hægt að skreppa til Helsinki
en þá er maður líka bundinn við bátana sem
fara héðan á klukkutíma fresti. Áður fyrr
vom héma á gestavinnustofunni fínnskir
listamenn líka, en ekki lengur, því miður.
Ég held áð það hafi verið rangt að hætta
því vegna þess að þeir gætu verið nokkurs
konar tengiliður fyrir okkur hina, sem þrátt
fyrir allt emm dálítið afskekt héma á eyj-
unni.
— Sveaborg er svo sérstök vegna þess
hve hún er nálægt Helsinki, sen samt alveg
þorp út af fyrir sig. Mér finnst t.d. fólkið
héma öðruvísi heldur en inni í borginni.
Hér blandast saman einhver sveitarómantík
og andrúmsloft menningarmiðstöðvarinnar.
En afhverju skyldi þessi menningarmiðstöð
vera höfð hér?
Ég veit það ekki, en ég held að það hafí
verið mjög umdeilt á sínum tíma af því að
þetta þótti svo einangraður staður og að
menningarmiðstöð Norðurlanda ætti að vera
meira miðsvæðis. En þetta umhverfí gefur
þessari miðstöð svo sterkan blæ, þetta virki,
þessi hús. — Þetta er ekkert venjulegt...
Síðan ræddum við dálítið um söfn og
sýningarsali Helsinkiborgar og hélt Stein-
unn að mikil gróska væri í myndlistinni í
Finnlandi um þessar mundir, þó að hún
hefði ekki sjálf séð margar athyglisverðar
sýningar þennan tíma sem hún var búin að
vera þama. En við vomm sammála um að
sýning Leenu Luostarinen sem var að ljúka
í Kunthalle hefði verið mjög góð. Leena
Luostarinen var kosin listamaður ársins
. 1988 í Finnlandi og er yngsti listamaðurinn
til þessa sem hefur hlotið þann heiður. Okk-
ur fannst einnig sýningarsalimir í minna
lagi hvað rými snerti og virkuðu þeir út á
við_ mjög hefðbundnir.
í þessu kemur danska listakonan Lone
Arendal í heimsókn, en hún býr ásamt eigin-
manni sínum, listmálaranum Peter Mandr-
up, í næstu íbúð. Ég spyr Steinunni þess
vegna að lokum hver sé aðalkosturinn við
» að búa héma og hvaða þýðingu henni fínn-
ist þetta hafa fyrir íslenska listamenn að
komast á svona stað?
Aðalkosturinn er að komast í annað
umhverfí og kynnast öðrum listamönnum
og öðru landi — komast burt frá símanum,
bankanum og reikningunum, það er aðal-
kosturinn fyrir mig. En svo em margir
myndlistarmenn sem eiga engar vinnustofur
og fyrir þá er það mjög gott að komast í
svona aðstöðu. Ég fann fyrir einkennilegri
óöryggistilfinningu þegar ég kom héma
fyrst. Staðurinn var mér ókunnugur og mér
fannst ég vera óömgg. Ég held að það geti
verið mjög góð og jákvæð tilfinning fyrir
listamenn. Öryggið getur fellt mann um of
í ákveðið far.
Lone Arendal tók undir það með Stein-
'unni að það væri miður að fínnskir lista-
menn væm ekki hér lengur og fannst henni
aðalkosturinn- við að dvelja þama væri sá
að fá næði til að vinna — það að geta unn-
ið og þurfa ekki að hugsa um neitt annað
er stórkostlegt.
!
Lausnir á verðlaunagátum
Bvfí. Til. (ílNf/fl RvDf- KbRN Kve*S- dHFfí SliTiR fíOLL Pýl£> HJfl- KbNifN
kfí *C fí 5 T A í> L A U 5 A HL- fíÐfí K £ 5 r /
ÍL- C. K Æ N flLVW-Ofl Æ R H A R • r • r • &c>K ÍTfíF- Ufl £ L L Hey ©
R- flN A L I> A N VKrtfí SffLUR A 4 A DF- flc- Í7fl L T b r A
i«S58í! Lorr- iKflflie HKV P A L L A R RMK CLfíT- HfT A R K«ou- M4RN1 HfíFHi V A © A N
1 EVDD | H A KiMOUM Hnrrt ‘A NJ AríP.J Æ r R A órrfl 1 HUí- pýftfl MÍM- A N A © í
L.'- rc- flMi - hlut- 5 r D R A T 'a 1 N y PíRfL4N 'fí L,r. T u S K A N Wof*T* jrw** N A 4
V Æ L P.JLiA truoo- s trmuí l T L 1 N 4 É! L N ú p 5KWI n A kVflÐ L
fUU- IbStl £ R L A N MÓ S T rúífLfí RMÍflTT R H u s d T A R N A FtLftC. MflA/UC- UfíFHS K A
dREltó l« 1 V Foufun á*'or- F 'O L U NJ [fuo Dl S L b ÍÍ/HR « Pláki Ö £wd- INfl '1 lifiWOT bem K A U N
*vr ncv N 1 P L R O 4 A 5 T ODfíuM PiOffíuk L O K A L y K r uröc ÍLK>Ö- (í'fleif'fl
■ RElD- Uli * iáKlTt)K STÚ<- i« A A ífcrpflefl VJIT- LA utflfl h A N T RÁN - ruíiflnfl V 1 r A R MlK d A L A A
1 L. L U R ■ ND- flR 1? A U N A R FflNC*?- MflRK. 0Láf?1R M £> d krtAFfufl FJflLti- A F L
leJEM- FUC.L A S S A f,í'f 4; /]] t - ' 1- B t £ R H Jtfrtfrne þýRlfl 'A L • » ú d u K tóhh oein- L A
Í?IL- 1 í> 'A S 1 N N • 'IM K A N A R I DU- Vlfá L U R A L £ 4
iToru* N R lí-M- EFHI 4 Kurrm * R*iO- MflOUR K N A P 1 n 'O R flfJVRR flUKOV IUTRr |R N £ 1 SÁUNfl
ffíi-fí L 1 RSrjfl CLOUR N» A K K ÍSUiTfl úrtflÐfl J A R A O OK - MflruR áua&i £ © MlÐfl 5 1 L T A
flueiT- 10. + r'iHfí £ R T 1 R L £ s A KWMf! Kurbd- pks N Æ © 1 N u FifW S A N
|NM- ÍFLI ■ Elhl- INCv 1 © U K Sflmio MUTífl. LAHt> O R- T Fi-i’ri JNACÍÍR A S A L 1 R I Ben u N D
© flruNu rh- CJflFI K R A F T 1 N u NJ ENDIHC. fífíC,- SElT 1 5 KÓUki m R flSKeif A
s r A K JKfLf|. IEU A d A L E 4 DWNNI Suv b 5 m i ne \ N N
Hfíffíi N '0 A Hfill Hluti« U L L viLnn* MR'OKII srinc. S A T A Æ p A EVKTfl MHItK V 1 i. T- H 'O N
VOfíD- RR ibKv'tÐ 1 fNN 1 L L A R NÖIOUR LlRflMi- J A 6 ■r'i u KVÍfn r U d f?ANiNN B.t. T R X 'o N A N
© XWfíl rflfl - kAlDflft O F KSÐfl ItMj- Uflflfl H 'O L A s i £> 1 N A LIHDI rveiR. tlHS o L !>PÍLI R ’A
U d L A ■ e u s £UKK flíKMI R ú F-lRlfc OfflH RÁFRR UíTT- fHr Vic K A N & L A R LflW
1 UK R £ 1 NT F TuKT H T|fíUék HITTI T O ú ú OP/NU KVtfRD á. A r 1 N U
líEIC 1 N f0ECM u f H A F ÞR'oit»i4< ►rí p ?Y\ÍtHT A s A R CK.FIR. .oir*bi r A Kl \ R
U CK 4 N flret- .Kr-N S A K A N7 A N N HRÓPflR dup b A R 5fTfllfF írófl. 1 £> N
laxrL- Hl 1 £ 1 K) u NI 1« N A R T 1 R DflT-r [CLCUf! F L L R A
u ír T R O p 1 N N bTÍTT PflEPuf A © A L 1] K 'A L A R
Krossgátan
Verðlaun hlutu: Kr. 12.000,00: - Katrín S. Alexíusdóttir, Æðey, 401 ísafjörður.
Kr. 9.000,00: — Elís Þórarinsson, Dalsberg B, 76B Djúpavogi.
Kr. 6.000,00: — Guðrún Guðmundsdóttir, Álfheimum 72, Rvík.
€ V
O
oc. v-rtDMR rtik cAfrj
Myndgátan
Ráðningin er: Við íslendingar verðum að glíma við mörg vandamál, meðal annars hve
landið blæs upp hindmnarlaust og urin jörð skilin eftir. Slík gróðureyðing er hryggðar-
efni hveijum manni og veldur trega. (Ath.: „glíma við“ getur eins verið „takast á við“
eða „kljást við“). Verðlaun hlutu:
Kr.
Kr.
Kr.
12.000,00
9.000,00
6.000,00
Sveinbjöm Beinteinsson, Draghálsi, 301 Akranes.
— Jónína Ámadóttir, Birkimel 10B, Reykjavík.
— Jón Gíslason, Hvannavöllum 6, Akureyri.
HULDA LUTTEN
(1896-1947)
Hvað er
orðið af
augunum
þínum
bláu?
Sigurjón Guðjónsson
þýddi
Hvað er orðið afaugunum þínum
bláu?
Einu sinni voru augu þín eins oghi-
minninn.
Nú eru augu þín full afgráu tómlæti,
þegarþau horfa á mig.
Oghendurþínar liggja hreyfingar-
lausar á borðinu.
Ástþínergömul.
Gömulerégsjálf.
En hjartað mitt ólgar afæsku.
Oghjartamitt—þaðsérþúekki.
Þú getur ekki séð hjarta mitt
meðþínum tómlátu augum.
Höfundurinn var dönsk skáldkona.
HENRIETTE RANTZAU
Tvö
Sigurjón Guðjónsson
þýddi
Tvö þarf, efað gátu lífsins skal leysa,
tvö, þegarunaðsheim ástarskalreisa,
tvö, þegarlogn er, tvö, fari að kylja,
tvo tilaðgeta, tvö til að vilja.
Tvö, ef að leyndardóm lífsins skal
finna,
tvö, tilaðganga tilgieðinnarinna,
tvö, tilaðstarfa oghamingju hljóta,
tvö, til að elska og tvö til að njóta.
Tvö, þegar veröldin harða vill hóta,
tvö, þegar guðdómsins gæsku skal
njóta,
tvö, til aðlifa íæsku ogóði,
tvö, þegar kemur hann riddaiinn
hljóði.
Tvö þarf, tvö, aðeins — tvö.
Höfundurinn var dönsk skáldkona.
HRAFN LÁRUSSON
Þaðsem
gerðist
Nú verðurallt
svo kyrrt ogrótt
og kvöldið líður hægt
sem bara ermögulegt
ísárri minningu.
Og manstu hvar við
sátum tveirsaman
á steingarðinum
við munaðarleysingjahælið
og töluðum um allt
sem yrði milli okkar.
Við vissum ekkiþá
að það var þegar orðið
ogyrði aldrei framar...
leiðirskildust
ogkvöldið, kyrrðin
ogminningin
varð bara minning.
Höfundur er menntaskólanemi.
0