Lesbók Morgunblaðsins - 23.01.1993, Blaðsíða 12
aföi Ketill nú boö ágætt. Þá gifti hann Þórunni hyrnu dóttur sína
Helga hinum magra. Eftir þaö býr Ketill ferö sína úr landi vestur
um haf.
Unnur hin djúpúöga dóttir hans fór meö honum og
margir aörir frændur hans.
Synir Ketils héldu þaö sama sumar til Islands og Helgi
magri mágur þeirra.
Björn Ketilsson kom skipi sínu vestur í Breiðafjörð
og sigldi inn eftir firðinum og nær hinu syðra landinu
þar til er fjöröur skarst inn í landið. Tók hann sér þar
land allt á milli Stafár og Hraunfjarðar og bjó þar er
síðan heitir í Bjarnarhöfn.
Helgi bjóla kom skipi sínu fyrir sunnan land og nam Kjalarnes
allt á milli Kollafjaröar og Hvalfjarðar. Hann bjó aö Esjubergi.
Helgi hinn magri kom skipi sínu fyrir noröan land og nam
Eyjafjörö allan á milli Sigluness og Reynisness og bjó í
Kristnesi. Frá þeim Helga og Þórunni er komið Eyfiröingakyn.
OAJ-VR *
Æ M.
^ ^ -
-'Vi.
-v >
Ketill flatnefur kom skipi
sínu viö Skotland og fékk
góöar viðtökur af tignum
mönnum, því aö hann var
frægur maður og stór-
ættaður, og buöu þeir
honum þann ráöakost þar
sem hann vildi hafa. Ketill
staðfestist þar og annað
frændliö hans nema
Þorsteinn rauöi dóttuc-
sonur hans.
Skotar héldu eigi lengi sættina því aö þeir sviku hann í
tryggð. Svo segir Ari Þorgils hinn fróði um líflát Þorsteins
að hann féll á Katanesi.
Þorsteinn lagðist þegar í hernaö og herjaði víöa um Skotland og fékk jafnan sigur. Síöan
gerði hann sætt við Skota og eignaðist hálft Skotland og varö konungur yfir. Hann átti
Þuríöi Eyvindardóttur systur Helga hins magra.
Fnaaftg" m.:
Eftir þaö lætur hún gera
knörr I skógi á laun.
Og er skipiö var algert þá bjó hún skipið og haföi auö fjár. Hún
hafði í brott meö sér allt frændliö sitt þaö er á lífi var og þykjast
menn varla vita dæmi til þess aö einn kvenmaður hafi komist á
brott úr þvílíkum ófriöi meö jafnmikiö fé og föruneyti. Má af því
marka aö hún var mikiö afbragð annarra kvenna.
Unnur djúpúðga var á Katanesi er Þorsteinn féll, sonur hennar.
Og er hún frétti þaö að Þorsteinn var látinn, en þá var faðir
hennar andaöur, þá þóttist hún þar enga uppreist fá.
ri
d
u
j
12