Lesbók Morgunblaðsins - 13.03.1993, Síða 8

Veitingasaluriim eins og hann var í upphafi. Hér sjást hinar merkilegu fjósakrón-
ur í Bauhaus-stQ, sem því miður eru þama ekki lengur.
Hótel Borg, nýbyggð og tekin í notkun
á vordögum 1930. Það skipti sköpum
fyrir Reykjavíkurbæ að fá slíkt hótel
þá og kom sér vel rétt fyrir Alþingishá-
tiðina.
Anddyrið var með gylltum hurðum og
geómetrískum skreytingum, sem voru
horfnar, en hafa nú verið unnar upp
eftir þessari Ijósmynd.
anddyrinu, sem gert var upp eins og það
var fyrir rúmum 60 árum og þá að sjálf-
sögðu byggt á ljósmyndum af því. Það var
„kafað" niður á grunnmálninguna, skreyt-
ingar endurunnar með upprunalegum hætti
og í upprunalegum litum.
Þaðan er eins og menn muna gengið til
vinstri inn í hótelafgreiðsluna. Þar hefur
tréverk verið endurunnið; viðurinn reyktur
með saltsýru og ammoníaksýru, svo hann
sýnist gamall. Þama verður mörgum star-
sýnt á skreytingu, sem gerð hefur verið á
lyftudyrum, og hefur vísun til aldamótanna,
svo og hin afar sérstæðu húsgögn, sem
hafa verið þama frá upphafí.
í innri forstofu, þar sem áður var fata-
hengi, hefur nú verið innréttuð Jóhannesar-
stofa. Þama getur gesturinn tyllt sér í stóla,
sem Jóhannes átti sjálfur og virt fyrir sér
afar skemmtilegt myndasafn af kappanum
við ýmis tækifæri. Þar er byssusafn hans í
glerskápum og og fleiri hlutir tengdir sport-
mennsku og útivist og vom ættingjar Jó-
hannesar hjálplegir við útvegun muna og
mynda.
ÞAR SEM HJARTA BORG-
ARINNAR SLÆR
Veitingasalurinn hefur fengið alveg nýja
ásýnd, enda má segja að hjarta Borgarinnar
slái þar. Menn taka þó eftir einni breyt-
ingu, sem ekki er til hins upprunalega:
Barinn hefur fengið fastan samastað á miðju
gólfí. Hann var í raun og vem ekki til í
fyrstu, en síðar var lausum bar komið fyrir
vinstra megin við innganginn í salinn. Ugg-
laust er þetta góð tilhögun og spillir engu
um fegurð salarins; aðeins þurfa gamlir
Borgamnnendur að venjast því. Mestu máli
skiptir, að nú ber salurinn aftur með sér
andblæ frá þeirri gamalgrónu Evrópumenn-
ingu fyrri tíma, sem mið var tekið af í upp-
hafí. 0g það hefur sannarlega ekki verið
kastað höndunum til þessa verks; gyllingar
em til dæmis ekki úr neinu minna en ósvi-
knu gulli.
Gyllti salurinn er þar innaf eins_ og Reyk-
víkingar þekkja að minnsta kosti. í bækling-
um sem fyrr er minnst á er salurinn kallur
„The Main Ballroom", aðaldanssalur. Þýzk-
ur listamaður var fenginn til að mála fresk-
ur á veggina og samsvarandi skreyting var
máluð á loftið. Á gamalli mynd má sjá, að
salurinn hefur sannarlega verið tilkomumik-
ill og viðhafnarlegur þegar búið var að raða
upp og dekka borð fyrir veizlu.
Ekkert var lengur eftir af þessum við-
hafnarbúningi utan leyfar af einni vegg-
myndinni. Reyndar var ekki reynt að endur-
gera þær. En á miðju loftsins er kominn
himinn með skýjum og eins og sést á með-
fylgjandi mynd er Gyllti salurinn búinn að
endurheimta tignarlegt yfirbragð sitt. Þar
innaf er notaleg arinstofa og barinn eins
og höfuðstaðarbúar muna eftir honum. En
meðal þess sem ekki blasir við augum gesta,
en varð að endumýja er eldhúsið, þar sem
yfirmatreiðslumaðurinn Sæmundur Krist-
jánsson ræður ríkjum; hann var áður hjá
Ömmu Lú og flugfélaginu SAS. Vínkjallari
hefur fengið sinn samastað þar sem honum
ber - í kjallaranum - og þar verður einnig
hægt að halda smærri samkvæmi.
HERBERGI í HÆSTA
GÆÐAFLOKKI
Það er þó kannski á herbergjunum sem
tekið hefur verið til hendi af hvað mestum
myndarskap. Eðlilega voru þau orðin gamal-
dags eftir 62 ár og nýir staðlar komnir til
sögunnar. Ýmsir gamlir munir af Borginni
eru áfram notaðir á herbergjunum, en virðu-
legir antíkmunir valdir og keyptir í útlöndum
af mikilli kostgæfni og þeir skipta sköpum
í þá veru, að herbergin hafa þennan gamal-
gróna, virðulega blæ. Þau Páll Hjaltason
og Ingibjörg Pálmadóttir fá mörg prik fyrir
framúrskarandi smekkvísi í litavali á her-
bergjunum og öllu sem þar er innanstokks.
Hér er að vísu ekki listasafn eins og á
Hótel Holti, en listrænt yfirbragð er þar
samt og má segja að verk Matisse hafí al-
veg verið lögð til grundvallar. Skreyting
eftir hann er fallega ofin með hvítu í blá
gólfteppi og eftirprentanir eftir hann ásamt
ýmsum heimilislegum smámyndum eru á
herbergjunum. Að því ólöstuðu saknaði ég
þess helzt að sjá ekki eitthvað eftir Kjarval
þama, því hann bjó stundum á Borginni og
í hugum Reykvíkinga tengist hann henni
meira en nokkur annar listamaður.
Það sem útslagið gerir á öll herlegheitin
eru fjórar svítur, glæsilega búnar og sú
fimmta er raunar í tumherberginu. Hér
hefur sannarlega mikiu verið til kostað, en
Tómas A. Tómasson á heiður skilið fyrir
þann menningarlega metnað, sem lýsir sér
í þessum endurbótum og lyftir Borginni svo
hún verður sem blóm í hnappagati miðbæj-
arins.
GÍSLI SlGURÐSSON
EDDA LYBERTH
Grænland
Nennir þú að hlusta
á það sem ég hef að segja?
Hér er fólkið út um allt
alltaf að deyja.
Það væri allt í lagi
ef það væri svona gamalt.
En ég segi það satt
það eru þessir ungu
sem erfa áttu landið.
Það heggur svo í skarðið
að hlekkurinn, hann slitnar.
Litlir drengir að dorga
við hafið, svo sætir í framan
og þurfa ekkert að gera, því
mamma og amma og Nuka og Naja
sjá um hann núna.
Seinna verður hann stór
og Ijótur
með hatur í augunum.
En hann hafði ekki Iært að beijast
eins og er Eskimóa siður
þeir höfðu aldrei kónga.
En hann hafði vopnið
og skaut sig sjálfan
hlédrægnin er svo mikil,
að annarra þjóða ráðsmennska
skýtur þeim yfir strikið.
Ég skil þá alveg
því miður
þeir reyna svo mikið að berja mann niður.
Og það versta er að það eru ekki menn sem
við er að eigast.
Heldur sýstem og félög og reglur og lög.
Sá sem viðheldur því er aldrei sekur.
Hefur allt á hreinu
á hlutabréf í einu og verðbréf í öðru
undir vernd Hennar Hátignar.
Ætli Magga viti hvernig þeir eru.
Hángandi
Blárauður himininn
hángir yfír Grænlandi.
Það hángir tau á snúrunum
plastpokar hánga utaná húsunum
fískur hángir neðanundir gluggunum
Fólk hángir á börunum.
Margir hánga og enda líf sitt í
snörunum.
Hvíldin
Hugur minn verður
að sofa rótt meðan
ég gisti land mannanna.
Isinn er svo kyrr.
Stundum heyri eg marr
fyllist hljóðlátri von.
Nú fer’ún að vakna
þjóðin á ísnum.
Varkár lítur hugur minn
morgunskímuna.
En
Það sofa allir ennþá.
Höfundurinn er íslenzk kona, sem býr í Landi Mannanna, Kalaallit Nunaat, hér
á landi þekkt sem Grænland.
GUÐRÍÐUR BRYNJÓLFSDÓTTIR
Draumur
Mig bar í draumi burt frá móðurjörð
og barst um loftsins straum um vegi nýja,
brostið var allt, sem batt við dal og fjörð
blómailm eg greindi og veröld hlýja.
Hve sæl ég var og söng um þessa dýrð
að svífa um og vera ekki í böndum
sú unaðskennd hún verður varla skýrð
Ég var í himins sólardrauma löndum.