Lesbók Morgunblaðsins - 11.06.1994, Blaðsíða 7

|T

Úr daglega lífinu í Taílandi: Ofur venjuleg búð og verkstæði sem framleiðir útskor-
in húsgögn - iðnaður sem Vesturlönd geta ekki keppt við.
sem hafa áhuga á minjagripum, útskornum
munum, silki, skartgripum og gulli ættu að
geta fengið nóg við sitt hæfi á góðu verði.
Við skoðuðum svæði þar sem hópur manns
vann við útskurð. Allt er handunnið og úr-
vals vinnubrögð. Verslunin er margskonar,
á götum úti, markaðii-, litlar verslanir og
stórmarkaðir. A flestum stöðum er opið um
helgai- líka.
í GóðuYfirlæti
Það var gaman að ferðast um sveitirnar,
ef til vill var það svo ofarlega í mér af því
að ég er bóndi sjálf. Dýrin í sveitunum voru
feit og falleg. Dálítið framandi sum. Það er
margt sem er ræktað, hrísgrjónin að sjálf-
sögðu, sem er aðalútflutningsvaran, sykur-
reyr og frábærir ávextir. Grænmeti og
ávextir finnst mér alltaf spennandi og gam-
an að borða það sem við erum ekki vön.
Syðst í landinu eru gúmmí- og kókosplant-
ekrm-.
Vingjamleg kona sem rak verslun á móti
Royal Crown hótelinu bauð okkur uppá
steikta mangó. Þeir voru góðir og mikill
munur á þeim og því sem við borðum hér
heima. Þetta er aðeins eitt dæmi um gest-
risni Taílendinga.
Ferðamannaþjónusta er vaxandi atvinnu-
grein í landinu, en helstu greinar iðnaðar
eru vefnaðar-, matvæla-, rafeinda- og efna-
iðnaður. Skógur þekur um 30% af landinu
og gefur talsvert af verðmætum viðarteg-
undum. Þar koma fflarnir mikið við sögu.
Þeir eru notaðir við timburdrátt og er
merkilegt að sjá þessi sterku, skynsömu dýr
að vinnu.
Heppnin var með okkur og við komumst
í kynni við múslíma sem vann við að keyra
ferðamenn. Hann var afar elskulegm- og
sýndi okkur allt sem honum datt í hug að
gæti vakið áhuga okkar. Þessi náungi hafði
ekki leyfí en það sem kom sér best fyrir
okkur var að hann talar ensku. Hann sýndi
okkur múslímahverfin, fræddi okkm' um það
sem hann gat í sambandi við búddatrúna
yfirfóstrunni sem var fullorðin kona, elsku-
leg og talaði sem betur fer ensku. Það voru
mjög fáir þarna suðurfrá sem töluðu ensku,
en allh' reyndu að gera sig skiljanlega, þó
ekki væri nema með fallegu brosi.
Með Son í Fanginu
Sonur minn hreinlega valt uppí fangið á
mér og hefur kunnað ágætlega við sig þar
siðan. Þetta var vissulega stór stund, sú
stærsta sem ég hef lifað. Barnið var svo
glaðlegt og vel um hann hugsað. Þannig
voru reyndar öll börnin. Þau voru bústin,
vel hirt og þeim voru kenndir ýmsir þrosk-
andi leikir. Það var gaman að fylgjast með
fóstrunum að störfum. Þessi litlu kríli milli
eins og tveggja ára spiluðu golf með litlum
kylfum, mesta furða hvað þau voru flink.
Börnunum á heimilinu er skipt í hópa eftir
aldri, en við sáum mest af þessum hóp, eins
til tveggja ára, þar sem sonur minn var.
Oneitanlega varð manni hugsað til þess
hvað yrði um öll hin börnin. Þó barnaheimil-
ið sé gott, þá er það ekkert á við að eiga
sína eigin fjölskyldu. Pabba og mömmu sem
veita ástúð og öryggi.
Það eru vissulega bæði ríkir og fátækir
í Taflandi og allt þar á milli. Sum húsa-
kynni sem við sáum voru mjög bágborin
en önnur glæsileg. Eitt er þó sammerkt
með öllum, hvar sem þeir standa í þjóðfélag-
inu. Taílendingar era mjög góðh' við börnin
sín. Það voru allir sem við hittum mjög
hrifnir af þvi að ég væri að ættleiða þennan
litla dreng. Þarna fengi þó eitt barnið þá
ást og umhyggju sem það þyrfti á að halda.
Við áttum bókað á Samilahótelið í Song-
khla. Fólkið á barnaheimilinu var ekki hrif-
ið af því, sagði að þetta hótel væri ekki
nógu gott fyrir okkur og að við yrðum þar
ekki lengi, en við fórum þangað samt, þar
sem ég var búin að borga fjórar nætur fyrir-
fram. En dvöl okkar varð ekki löng. Vinir
okkar á barnaheimilinu höfðu rétt fyrir sér.
Þetta hótel var alls ekki fólki bjóðandi í þvi
ástandi sem það er nú. Það var bókstaflega
ekkert í herbergjunum, engin þægindi, nim-
dýnurnar ónýtar og svo vomm við ekki til-
búnar að deila herbergi með svo mörgum,
þó smærri væru. Skordýrin höfðu gert sig
heimakomin, mun meira en ég treysti mér
til að þola. Við töldum okkur heldur ekki
nægilega öruggai' þai'na. Ástæðan fyrh-
þessu var sú að hótelið hafði staðið autt í
heilt ár en nýbúið var að opna aftur. Það
höfðu greinilega ekki verið gerðar neinai'
endurbætur og það mátti segja að við fengj-
um algjört sjokk. Við fórum út 15 mínútum
seinna og tókum aldrei uppúr töskunum.
Það vora heldur skringilegar konur sem
brunuðu burt frá Samilahótelinu á tuk-tuk
ígóðum fé-
lagsskap.
Greinarhöf-
undur t.v. og
samferða-
kona létt-
klæddarí
hitanum í
Taílandi.
(sem era hin skemmtilegustu farartæki)
með allar töskurnar. En þó Samilahótelið
væri lélegt vai' Samilaströndin mjög falleg.
Við komumst inná Royal Crown hótelið,
sem er alveg ágætt. Þar fengum við svo að
vera þessa viku sem við dvöldum í Song-
khla, en það var fyrirfram ákveðið að við
dveldum viku þarna suðurfrá, á heimaslóð-
um drengsins, sem mér fannst mjög mikil-
vægt. Það var heldur ekkert vandamál að
fá að koma með drenginn á hótelið. Ég fékk
hann til mín á þriðja degi og allt gekk mjög
vel. En þar sem vjð höfðum góðan tíma og
drengurinn var eins og hugm- minn, þá
ákváðum við að reyna að sjá okkur aðeins
um og versla.
Við gátum keypt það sem okkur vanhag-
aði um á mjög góðu verði. Matur og aðrar
nauðsynjai' era mjög ódýrar miðað við það
sem við erum vön, fót era á góðu verði, en
auðvitað er kaupmáttur allt annar þar. Þeir
og muninn á milli trúai'bragðanna. Þegai'
við voram þarna var hann að fasta og einu
sinni þegai- við buðum honum að fá sér
hressingu með okkrn- gat hann það ekki.
Hann fékk sér ekki neitt á búddamatsölu-
stað. Hann hafði ekkert á móti búddatr-
únni, en lagði mikla áherslu á að hann væri
múslími og vai- stoltm- af.
Annars er lítill vandi að komast á milli
staða. Hægt er að fá leigubíla eða tuk-tuk,
þessi þriggja hjóla farai-tæki sem skjótast
á milli bflanna í umferðarteppunum. Það
er einnig mjög mikið um að fólk sé á mótor-
hjólum. Það var gaman að sjá fyrir utan
skólana hóp mótorhjóla, þai' sem feður og
mæður vora að sækja bömin sín. Auðvitað
er líka hægt að fljúga milli staða innanlands
eða taka rátur ef fólk er á langferð.
Einn daginn þegar við voram að ferðast
með vini okkar múslímanum lentum við í
þremur jarðarfóram. Þetta var ótrúlegt og
við voram vissar um að við yrðum álitnar
illa raglaðar þegai' við segðum frá þessu.
Búddatráannennimir syrgja í viku og við
lentum í að skoða tráarlega staði þar sem
lík stóðu uppi og ættingjarnir skiptust á að
syrgja hina látnu. Blómahafið var ótrálegt
og litlir sætir strákar slógu bumbur. En á
einum staðnum var vikan liðin og lík-
brennsluathöfn gekk í garð. Við voram viss-
ar um að við værum að þvælast fyrir syrgj-
endunum, en það var nú eitthvað annað.
Það gladdi Taílendingana hvað við höfðum
mikinn áhuga á tráarbrögðum þeiira og
siðum og þeir tóku ekki annað í mál en að
við kæmum með og tækjum þátt í athöfn-
inni. Mér fannst við vera eins og verur frá
öðrum hnetti sem væram að troðast inní
einkalíf fjölskyldu, en fólkið var svo elsku-
legt að við gátum ekki annað en tekið þátt
í athöfninni. Okkm’ vora bornir kókosdrykk-
ir og við fengum ilmstaut til að bera að vitun-
um, því að vika var hðin frá andlátinu og
hitinn geysilegur. Kistan var fagurlega
skreytt. Ég dáist að þolinmæði Taílending-
anna við alla slíka vinnu. Þetta var vissu-
lega frábragðið okkar siðum, en afar áhuga-
vert að fá að vera með.
Eins og ég sagði þá vora allir boðnir og
búnii- að sýna okkur það sem markvert var
og höfðu einnig mikinn áhuga á að fræðast
eitthvað um Island, þessa eyju sem er svo
langt í burt.
Kraftaverk í Lífi Mínu
Við heimsóttum fátæka fjölskyldu uppí
sveit. Konan óf silki en maðurinn kom með
taminn apa, sem vai' mjög sniðugur. Apinn
sem var orðinn tuttugu ára gamall vai' van-
inn á að klifra uppí tré og ná í kókoshnetur
fyrir ferðamenn. Hann var mjög skemmti-
legur og svo gæddum við okkur á ávextinum
þegai- hann var búinn að ná í hann fyrir
okkur.
Það er mikið af öpum. Við fóram ferð
uppí skóg með fólkinu af barnaheimilinu til
að sjá apana sem þar era í flokkum. Einnig
fórum við í eftirminnilega fuglaskoðunarferð
út á Songkhla-vatn sem er mjög stórt og
gert af mannahöndum. Þar er fjölbreytt
fuglalíf og mjög fallegt. Það er líka sérstök
upplifun að sigla í bátunum þeura. í Song-
khla era söfn, hellar, gömul virki og margt
annað sem hægt er að skoða. Taíland kom
mér þannig fyrir sjónir að hægt væri að
finna hvað það til skemmtunar sem hugur-
inn girntist. En í mínu tilfelli var það ekki
landið sem var aðalatriðið, kraftaverkið í
lífi mínu hafði gerst, ég var búin að eignast
yndislegan son, heilbrigt og fallegt bara.
Hvað er hægt að biðja um meira?
Það er hægt að leigja sér ffla og fara í
nokkurra daga ferðir um skógana. Við höfð-
um ekki tíma til þess að þessu sinni, en ef
til vill geri ég það næst, því eitt er víst að
þetta verður ekki síðasta ferð mín til Taí-
lands. Við hjónin höfum áhuga á að fá ann-
að barn seinna og þá auðvitað frá Taílandi.
Allt það sem sneri að stjórnvöldum, ætt-
leiðingarnefndinni og barnaheimilinu vai- til
fyrirmyndar. Við vora dálítið taugaóstyi'k-
ar, þar sem við voram fyrsta fólkið frá ís-
landi í þessum erindagjörðum. En það var
óþarfi. Allir sýndu okkur hlýju, skilning og
velvild. Ég hef ekki áhyggjur í sambandi
við áframhaldandi samstai-f landanna á
þennan hátt og ég hlakka til þegar ég heyri
að fleiri hjón fái börn frá Taílandi.
Margir voru þeir staðir sem við hefðum
viljað skoða en gátum því miður ekki þar
sem tíminn var naumur. Eyjan Phuket er
einn af þeim stöðum sem ég vildi heim-
sækja, þar mun vera algjör paradís. Einnig
fai'a margir ferðamenn til Pattaya eða þá
norður til Chiang Mai, en þar er töluvert
önnur menning en sunnaiiega í landinu.
Mig langai' þó að segja við þá sem fara til
Taílands: Skreppið á éinhverja skemmtilega
staði í Suður-Taílandi, ég get lofað að þið
sjáið ekki eftir því.
Þegar við komum til Bangkok aftur dvöld-
um við á kristilegu gistihúsi, sem var ódýrt
og þægilegt að vera þar með bara. Mjög
margir hvaðanæva úr heiminum í sömu er-
indagjörðum hafa dvalið þai'. Við gátum
keypt heimilislegan mat, fengið afnot af leik-
fóngum, vöggu, barnastólum og fleiru sem
kom sér afar vel. Þetta var ekki lúxus eins
og á Montien en alveg nóg. Það er líka
ágætlega staðsett. Stutt í stórmarkaði, fal-
lega garða og ýmislegt sem hægt er að
dunda sér við.
Við þá Taílendinga sem hér búa langar
mig að segja: Þið getið verið stolt kf landi
ykkar og þjóð. Gestrisni Taílendinga er ein-
stök og fegurð landsins ógleymanleg.
Höfundur er rithöfundur og húsmóðir á Ytri Löngu-
mýri í Húnavatnssýslu.
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS 11. JÚNf 1994 7