Lesbók Morgunblaðsins - 11.07.1998, Blaðsíða 9
ERU ekki allir í boltanum? Ungir Skagamenn á knattspyrnuæfingu.
Um aldamótin 1900 var Akranes dæmigert íslenskt sjávarporp.
Með opnu konungsbréfi dags. ló.júní 1864 varð Akranes löggilt-
ur verslunarstaður, en frápví að einokunarverslun komst á árið
1602 ogjram tilpess tíma urðu Akurnesingar eins og aðrir Borg-
firðingar að scekja alla verslun sína til Reykjavíkur.
GAMENN
S0REN ULRIK THOMSEN
TAFLA UM
VEÐURHÆÐ
ÖRN ÓLAFSSON ÞÝDDI
Reykur liðast beint upp. Kolsvart naut veltur útaf á enginu. Hafið
spegilslétt. Reyk leggur eilítið í vindátt, fjármagnstilfærslur í verulegum
mæli verða að ís, veðurviti bærist ekki. Smábárur sem líkjast fiskroði en
freyða ekki, minningar fléttast saman við gleymsku, hrífandi kvöld.
Vindblær finnst á andliti, laufblöð bærast, ævilöng vinátta hefst vegna
asnalegs misskilnings, létt flögg bærast, veðurvitar sýna vindátt.
Smábylgjur myndast en brotna ekki, elskendur allt frá barnæsku lúberja
hvert annað á meðan rökkrið kemur. Blöð og smágreinar bærast sífellt,
létt flögg og veifur breiða úr sér, vísindamenn á Verkfræðiháskólanum
reikna nákvæmlega út ljósnæmi Ingemanns. Öflugar smábárur hvítna í
toppunum, freyða glerkennt, lyktin af refum og greifmgjum fyllir
fjármálastofnanir og kirkjur, ryk, lausamjöll og bréf tekst á loft,
vörugeymslustjórar og ökuprófdómarar syngja hverjir fyrir aðra háum,
skærum röddum, kvistir og smágreinar bærast. Víða hvítnar í bámm,
rosknir þjóðfélagsþegnar svífa örlítið yfir jörðu, lítil lauftré taka að
sveigjast, á tjörnum og vötnum hvítna smábárur í toppi, limurinn rís.
Meðalstórar bylgjur í langdregnu formi, stórar greinar sveigjast, doppóttir
kjólar lyftast hátt, það hvín í símalínum. Stórar öldur, allar með freyðandi
földum, stór tré svigna, 5 endalausar þáttaraðir í sjónvarpi renna saman og
ná hámarki í þætti um krabbamein, frá fallandi öldum myndast löðurgárar
undan vindi. Kvistir og greinar brotna af trjám, erfítt að ganga móti vindi,
allháar og alllangar öldur, mikið magn af táknsæjum ljóðum er sent í
efnalaug og kemur aftur sem lítið þreytulegt lífsviðhorf, öldufaldarnir
verða að löðri sem berst í gárum í vindátt. Trjábolir svigna mjög, stórar
greinar brotna af trjám, eilífri tryggð er heitið og við það staðið, háar
öldur, þéttir löðurgárar, öldufaldar taka að falla, öll orð ríma hvert við
annað, tré rifna upp með rótum, mjög háar öldur, sjór næstum alhvítur,
fólk verður að halda sér til að fjúka ekki um koll, margar konur íhuga að
fara í kalda lagningu, mjög stórar holskeflur, sjór er í hvítaroki, miklar
skemmdir á mannvirkjum. Loftið þrungið sjávarlöðri.
ÚR NYE DIGTE
ÖRN ÓLAFSSON ÞÝDDI
Ég er orðinn of lítill fyrir líf mitt
og það of lítið fyrir mig.
Það er bölvaður hávaði af götunni
og frá árunum sem eru liðin.
Líf mitt tekur of mikið rúm
það kemst ekki lengur fyrir í herberginu.
I hvert skipti sem ég lít út um gluggann
sekkur miðbærinn dýpra í grænt grænt haf.
Ég er þreyttur á óhugnanlega fögrum
söngum minnar eigin silfruðu tungu.
Ég þrái viðameiri
næstum óheyranlega
tónlist.
í gegnum rifuna milli dægi’a
ætla ég að hrópa leyndarmál til mín sjálfs
en þögnin fellur eins og öxi
og skiptir því
í næstum ekkert og næstum allt
of mikið.
Ég verð viturri með degi hverjum
en heimurinn villtari og þögulli með hverjum tíma
Ljóðið er hinsta þögn sem ég á eftir,
auk Helgisiða Einmanaleikans
(hálsbindi sem eiga við mismunandi myndir þekkingarleysis)
stofublómin sem ég annast eins og bæn,
og fáein leyndarmál, sem ég á með öllum.
Tannlæknir. Gröf. Giftingarhringur.
Höfundurinn er danskt skóld. Þýðandinn er bókmenntafræðingur og starfar í Kaupmannahöfn.
L
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS ~ MENNING/LISTIR 11. JÚLÍ 1998 9