Tíminn - 09.08.1967, Qupperneq 5

5
MIÐVIKUDAGUIt 9. ágúst 1967
TÍMINN
MINNING
Vigfús Helgason
fyrrverandi kennarl
fœd<i&r 13. desember 1893 — dé-
ion 1. ágúst 1967.
í diag barst mér andlátsfregn
Vigfúsar kennara míns og vinar.
Bkki er hægt að segja, að and-
lót hans bafi komið á óvart, því
síðustu tvö árin gekk hann ekki
heili til skógar eftir áfall, sem
hann þá varð fyrir. Þó vaT heilsa
hians orðin það góð, seinni part-
inn í vetur, að þegar ég hað
hann að koma til Hóla nú i srim-
ar, þá var það ákveðið. M.a. ætl-
uðum við að ferðast um Skaga-
fjörð og renna fyrir sitong og
lax.
En hér sannast: Mennirnir á-
lyikta, en Guð ræður.
Vi'gtfús var fæddur að Hóli i
Börðttdal 12. desemfoer 1893.
Pareldrar hans voru þau Helgi
Guðmundsson, hreppstjóri og
bóndi, en móðir hans Ása Krist-
jláíisdóttir. Meðan Vigfús var enn
á bernzkuskeiði fluttu foreldrar
hans að Keti'lsstöðum í sömu
sveit, þar sem Vigtfús ólst upp.
Árið 1916 fór hann til Noregs og
lajuk námi við hinn ágæta bún-
aðarskóla, Stend. En þeim skóla
eiga íslenzkir bændur miklar
þakkir að gjalda; því þar stund-
uðu margir íslendingar nám og
síðar, er heim kom, mörkuðu
injög framiþróun íslenzks land-
búnaðar. Einníg atflaði Vigtfús sér
’aukinnar þekkingar í verklegum
fræðum, í landbúnaði, í Noregi.
Að því búnu hétf hann nám við
landbúnaðarhásikólann í Kaup-
mannaböfn og lauk þaðan prótfi
1920.
Oft fór Vigtfús — fyrr og síðar
— utan tii frekara náms. Dvaldi
hahn ýmist í Skotlandi, Þýzka-
landi eða á Norðurlö-ndium. Auk
alls þessa las Vigtfús mikið sér
til fróðleiks og ánægju.
Árið 1921 var hann skipaður
kennari á Hólum og gegndi hann
þvi starfi þar til hann lét af
störtfum fyrir aldurs sakir árið
1963.
Fyrstu kynni ofckiar Vigtfúsar
hófust þegar ég kom að Hólum,
sem nemandi haustið 1931. Man
ég enn glöggt, þegar ég sá Vig-
fús í fyrsta sinn. Úti var mikil
rining. Þá þeysir maður — auð-
sjáanlega á gáeðingi — í hlaðið
á Hélnm. Stígwr af baki alklædd-
nr regnklæðium, vopnaður land-
mælingatækijum, heilsar mér,
stráfcnum, með hlýju handtaki, en
þó með miklu meiri varma í aug-
um. Sá varmi, sem þar speglað-
ist, fylgdPVigtfúsi alia tóð.
Mikið mótti læra hjá Vigfúsi,
því nann var geysifróður. Er
mér í minm, þegar ég gekk til
munnlegs prótfs í líffæratfræði
við landbúnaðarháskólann í Nor-
egi. Haimingjan var mér hldðboll.
Ég hafði svarað þeim spurning-
um prótfessorsins, sem ég hafði
dregið. Þá kemur hann með
spurningu, sem ekki • stóð í
kennslubókinni, en ég gat svar-
að vegna fræðslu Vigfúsar. Tísti
þá í prótfessornum atf ánægju,
þegar ég gat svarað þessu.
Eitt mátti kannski finna að
kennslu Vigtfúsar, en það vtar
hvað hann var mildur. Ég segi
kannski. Oft er úr vöndu að róða,
hvort hörku skal beitt eða ekki.
Ætíð — hvort heldur var inn-
an s'kélaveggja eða utan — var
Vigfús oikkur hinn dronglundaði,
geðprúði félagi, dg engan mann,
sem Vigfúsi hafði kynnzt, hefi
ég hitt, sem bærd hinn minnsta
kala í hans garð.
Vígfús var mikill náttúruunn-
andi. Hann var góður garðynkju-
maður, undi hann mörgum stund-
um við garðyrkju, fyir á árum
í Vanmahlíð, en hdn síðari árin
heima á Hólum. Hesta átti ha«n
ágœta og sauðfé gott og sér þess
enn merki heima í Hrjaltadal.
Veiðimennsku stumdaði hann
mikið. Ekki fyrst og fremst vegna
veiðivonarinnar, heldur fremur
vegna þess að þá fékk hann
tækiifæri til að lifa í nánum
tengslum við hina frjálsu, flögru
náttúru oikkar stórbrotna lands.
Vigfús gekk að eiga eftirlif
andi konu sína, Elínu Helgu
Hólgadóttur, þann 10. ágúst 1935.
Er hún komin atf ágætum Vestur-
Skaflfellskum ættum, m. a. Jóni
Steingrimssyni, eldpresti.
Þau hjón áttu áfta börn, en
einn son misstu þau komungan.
Sannast hér: Sjaldian fellur epiið
langt fró eikinni. Börnin eru í
einu' orði sagt afbragðs fólk.
Frú Helga er fíngerð kona, en
mikið hefur verið á hennar herð
ar lagt. Nú síðast fvrir nok'krum
vikum var Agnes, yngsta dóttir
þeirra Vigfúsai og Helgu, flutt
til Danmerkur, mjög hættuiega
.sjúk til höfuðaðgerðar. En svo
er fyri-r að þakka að vel horfir
um fullan bata.
En þá er þessi byrði lögð á
herðar Helgu og bömunum, þeim
öllum votta ég mína innilegustu
samúð.
Svo haga atvikin því, að ég
get ekki orðið við jarðartförina,
sem fram fer heima á Hólum
innan fárra daga.
Vigfús vinur minn, þakka þér
alla góðu, glöðu stundimar. Hitt-
umst heilir að mínuim leik lokn-
um, handan fortjaldsins mikla.
Haukur Jörundarson.
1. ágúst 1967.
VOGIR
oa varahlutír 1 vogir, ávallt
fynrliggiandi.
Rít- og reiknívélar.
Simo 82380.
rrúin flytur fjöll. — Við flytjum allt annað.
SENPIBÍLASTÖÐIN HF.
bIlstjorarnir aðstooa
Fyrirspurn til framkvæmda-
nefndar hægri umferðar
1. Hefur framkvæmdanefndin
in kynnt sér Svissnesku rannsókn
irnar sem sagt er frá í norska blað
inu .,Motor“ í febrúar 1967? Þar
sem því er slegið föstu, að Sviss-
lendingar geti fækkað umferðaslys
um um helming með því að sitja
sömu megin við stýri, og ökuregla
býðui að ekið sé, það er vegjaðars
megin.
2. Mun það ekki geta þýtt það,
að slysum fjölgaði um helming hér
ef við færum okkur að miðju veg-
arins?
f sama blaði segir ítalskur kapp
akstursmaður, að við sama sem
breikkum vegin um hálfan meter
til hægri og hólfann til vinstri þ.
e. heilan meter með því að hafa
stýrið vegjaðarsmegin.
3. Mun þetta ekki þýða, að við
sa.na sem mjókkum okkar mjóu
vegi um heilan meter ef við för
um allir að sitja undir stýri nær
vegmiðju?
4. Telur nefndin að það sé
ekkert mark takandi á þessum
svi'ssnesku rannsóknum? Og að
ítaisk) kappakstursmaðurinn hafi
ekki vit á því sem hann segir?
Eg tel að það sé einlægur vilji
allra ísleiidinga að leitast við að
koma í veg fyrir slysin, og þó ekki
síður með því að mjókka ekki þá
vegi sem eru of mjóir fyrir, með
þarflausum og hættulegum aðgerð
um. Eg tel því tímabært að flýta
sér liægt út í ófæruna og skora
á neíndina að kynna sér nánar
þær rannsóknir sem þegar eru
bafnar varðandi það, hvort minni
slysahætta sé að því að hafa stýri
biíanna nær vegjaðri eða vegmiðju
í umferðinni. Okkur liggur ekki
það á, með þessa hættulegu breyt
ingu, að það sé ekki tímabært að
leyfa hinu sanna að koma í Ijós í
þessu etfni.
Mér sýnist tímabært að taka allt
þetta mál til rækilegrar endurskoð
unar, áður en lengra er haldið, og
meðan enn er hægt að snúa við.
Getur nokkur fslendingur látið
svissnesku rannsóknimar eins og
^returs yhidressonar
JTaugavcgi /7 - <9ramnc$i'cgi Z
vind um eyrun þjóta eöa, hreint
eins og þær hafi aldrei verið
framvæmdar. svo alvarlegan boð-
skap sem þær hafa okkur að
flytja? Og þeir, sem áhuga hafa á
þessuro málum láti til sín heyra
meðan enn er tími til að stöðva
framkvæmd laganna um hægri
umferð á íslandi, sem eiga að
ganga í gildi á næsta ári.
Með kveðju til hægri nefndar í
trausti þess að hún svari framan-
rituðum fyrirspurnum.
2. agúst 1967.
Daníe! Pálsson, bifreiðastjóri.
*elfur
Laugaveg 38
Skólavörðustíg 13
Sportfatnaður
' ferðalagiS,
• glæsilegu úrvali
HESTAR QG MENN
Kappreiðar í Skdgarhdlum
Kappreiðar fónu fram í
Skógaibólum síðastl. sunnu-
dag, en undanrásir í skeiði og
800 metna hlaupi höfðu fiarið
fram i laugardagskvöldinu. —
Þátttaka i þessuim kappreiðum
i var ek'ki svo góð sem skyldi
I ag fátt fólk miðað við fyrri
hestamannamót á þessum stað.
Úrslit urðu- þessi:
Skeið. 1. verðlaun (10 þús. kr)
Hrollur Sigurðar Ólafssonar á
23.g sek. Er þetta glæsilegur
tími og nálgast mjög fslands-
metið (22.6 sek.), sem Gletta,
móðir Hrolls setti 1948. — n.
verðlaun iVIórj Ingólfs Guðna-
sonar, Eyjum í Kjós á 24.5
sek. og III. verðlaun Logi
Jóns í Varmadal 25 sek. slétt-
um.
Eru þetta allt tímar frá
undanrásunum, því á sunnu
daginn náðu hestarnir ekki
eins góðum tíma.
300 m. hlaup: I. verðl. Leiri,
Þorkels Bjarnasoniar á Laugar-
vatni 23.0 sek.
II. Kommi Sæmundar Ólafs-
sonar á sama tíma, en greini
legur sjónarmunur.
III. Gula-Gletta í Laugarnesi
23.2 sek.
800 m. lilaup. Þar náði eng-
inn tílskyldum tíma til I. verð
launa (68 sek.), en fyrstur
varð Blakkur Jóhönnu Krist-
jánsdóbtur á 68.1 sek.
II. Faxj Páls Egilssonar í
Borgarnesi á 68.2 sek.
III. Faxi Bjarna á Laugar-
vatnd á 69.6 sek.
Auk teappreiðanna voru
þarna nokkur sýningaratriði,
m.a. heybinding með gamla
laginu og heyið sett á reið-
ingShest, sem teymdur var um
völlinn. Vakti þetta atriði sér
staka athygli yngstu kynslóð-
arinnar, sem aldrei hafði séð
slí’kt fyrr
Kappreiðatimabilinu er nú
senn að Ljúka. Hestamanna
félögin Sleipnir og Smári ;
Árnessýslu halda sameigin-
legar kappreiðar hjá Sand-
læk næstkomandi sunnudag.
Og þann 20. ágúst mun Hörð
ur í Kjósarsýslu fialda sínar
kappreiðar við Arnarhamar og
verða það sennilega síðustu
kappreiðar sumarrdns.