Alþýðublaðið - 23.07.1988, Blaðsíða 4

4
Laugardagur 23. jútí 1988
MMÐUBLM
Útgefandi: Blað hf.
Framkvæmdastjóri: Hákon Hákonarson
Ritstjóri: Ingólfur Margeirsson
Fréttastjóri: Kristján Þorvaldsson
Umsjónarmaöur
helgarblaðs: Þorlákur Helgason
Blaðamenn: Haukur Holm, Ingibjörg Árnadóttir og Ómar
Friðriksson.
Dreifingarstjóri: Þórdís Þórisdóttir
Setning og umbrot: Filmur og prent, Ármúla 38.
Prentun: Blaðaprent hf., Slðumúla 12.
Áskriftarsíminn er 681866.
Áskriftargjald 700 kr. á mánuði. í lausasölu 50 kr. eintakið virka daga, 60
kr. um helgar.
SKEMMDARVERK
Skemmdarfíkn er fyrirbæri, sem flestir eiga sem betur
fer erfitt með að skilja. Það er ekki auðvelt að setja sig í
spor þess, sem viljandi eyðileggur eigur annars fólks eða
almenningseignir. Samt sem áður gerast fjölmargir sam-
borgarar okkar sekir um slíkt athæfi á ári hverju. Mörg-
hundruð spellvirki eru t.d. kærð til lögreglunnar í Reykja-
víkáári hverju, sem þóer Ijóst aðfærailsekki tilkynningar
um alla skemmdarverknaði í borginni.
Eyðileggingarþörf sú, sem af einhverjum ástæðum
grípur menn, brýst út með ýmsu móti en h.ún virðist oftast
nátengd einhverjum kraftajötnakomplexum. Bekkir í mið-
bænum endaþess vegnagjarnan í Tjörninni, þungir stein-
ar eða hnefar brjóta sér leið í gegnum gluggarúður, símar
eru slitnir úr sambandi og rusla- og öskutunnur sendar í
flugferðir, þannig að innihaldið dreifist yfir stórt svæði.
Halda þeir, sem ábyrgð bera á slíkum uppátækjum að
áhorfendum finnist þeir miklir menn fyrir vikið?
Aðrir skemmdarvargar fá greinilega ekki nægilega út-
rás fyrir hreyfiþörfina. Þeir þurfa því að taka nokkur létt
danssporáótrúlegustu stöðum — t.d. uppi á kyrrstæðum
bílum í miðborginni. Það ku tiltölulega vinsæl iðja, en
einnig er algengt að menn láti reiði sína út í náungann, líf-
ið og tilveruna bitna á saklausum bifreiðum, sem þeir rek-
ast á fyrir tilviljun. Málið snýst sem sagt um útrás.
Þrátt fyrir allt megum við íslendingar þó vera þakklátir
fyrir að spellvirki eru ekki algengari hér en raun ber vitni.
Erlendiserþettavíðamun meiravandamál — sérstaklega
þar sem atvinnuleysi er mikið. Ungt, vonlaust fólk ráfar þá
um í fullkomnu tilgangsleysi og finnst þjóðfélagið hafa
brugðist sér. Og reiði sína lætur það bitna á umhverfinu.
Hér á íslandi er þessari skýringu ekki fyrir að fara og
gerir það skemmdarfíknina óskiljanlegri en ella. Ekki er
þetta heldur enn eitt unglingavandamálið, samkvæmt
upplýsingum rannsóknarlögreglunnar. Sökudólgarnir eru
oftar en ekki harðfullorðið fólk, sem ætti að vita betur.
Skýringin felst hins vegar að öllum líkindum í því að
skemmdarverk eru nær undantekningarlaust framin undir
áhrifum alkóhóls eða annarra vímuefna. Þarna er sem
sagt um að ræða enn einn anga áfengisvandans.
ONNUR SJONARMIÐ
Valur: Lofaði Steingrími 23 punda
afmælislaxi sem utanrikisráð-
herra verður sjálfur að veiða.
VIÐ sögöum i gær frá grun
okkar um aö Valur Arnþórs-
son hafi róiö lífróður frá
Steingrími Hermannssyni ut-'
anríkisráöherra er sá síöar-
nefndi komst í hann krappan
í Laxá í Aóaldal og hafði
samkvæmt heimildum í máli
og myndum á útsíöu DV, nær
sokkið í ána.
Enn bætast viö frásögurn-
ar af hremmingum utanríkis-
ráóherra í Laxá í Aðaldal.
Samkvæmt heimildum Tím-
ans hefur Valur Arnbórsson
stjórnarformaður SIS og ný-
ráðinn bankastjóri Lands-
bankans lofaö Steingrími
veglegri afmælisgjöf: 23
punda laxi. Gallinn á gjöf
Njaröar er hins vegar sá, aö
Steingrímur á sjálfur aö ná í
laxinn í ána.
Nú má segja sem svo aö
þetta sé ekki fallega hugsað
hjá Vali aö senda utanríkis-
ráöherra út í kalda ána með
lífið að veði til aö veiöa eigin
afmælisgjöf. En hvaö gera
menn ekki þegar þeir eru í
lax? Alla vega er nú komin
skýring á því hvers vegna Val-
ur réri lífróður frá Steingrími
þegar sá síðarnefndi haföi
nær misst höfuðið undir vatn
í miöri á: Valur hefur upp-
götvaö aö Steingrímur var
ekki meö afmælislaxinn á lín-
unni og róiö til lands sallaró-
legur en síðan séö sig til-
neyddan aö snúa við er hann
uppgötvaði aö Steingrímur
var ekki að draga lax á land,
heldur var laxinn aö draga
Steingrím á bólakaf.
En lítum sem sagt á heim-
ildirnar. í Veiöihorni Tímans
sem Eggert Skúlason hefur
umsjón meö, segir eftirfar-
andi:
„Þeir Valur Arnþórsson og
Steingrímur Hermannsson
voru við veiðar í siðasta holli
i Laxá i Aðaldal.
Spurningin sem Veiðihorn-
ið velti fyrir sér á þriðjudag-
inn var hvort Steingrímur
fengi afmælisgjöfina sína frá
Val i þessum veiðitúr, sem er •
tuttugu og þriggja punda lax
sem Steingrimur á að sækja
sjálfur.
Um fjögurleytið i gær upp-
lýsti Steingrímur að afmælis-
gjöfin væri ekki enn veidd,
en þó vonuðu þeir félagarnir
að hún næðist seinna um
daginn, ef ekki, þá kvaðst
Valur ætla að gefa Steingrími
frest þar til þeir kæmu sam-
an að veiða í Laxá í Aðaldal
að ári.“
Nú spyrja menn sig náttúr-
lega hvað Steingrímur ætli
að gefa Vali í afmælisgjöf
þegar bankastjórinn nýi á
næst afmæli? Sennilega
sauöargæru sem Valurverður
að ná i sjálfur. Híns vegar var
bankastjórastaóan nokkuð
góö sem afmælisgjöf, en
samkvæmt bankaráði Lands-
bankans var Vali alls ekki
gefin sú staða, heldur þurfti
hann sjálfur að hafa fyrir þvi
aö ná henni.
En bíöum nú viö. Fiskisagan
er ekki búin né flogin. Siöar
segir í Veiðihorni Tímans um
hremmingar utanríkisráö-
herra í Laxá:
„En hér er meira um þá Val
og Steingrim. Það munaði
minnstu að Steingrimur
þyrfti að nota sundkunnáttu
sína í baráttu við lax í fyrra-
dag. Hann þurfti nefnilega að
elta laxinn út í miðja á, þar
sem vatnið náöi honum upp
að herðum með þeim afleið-
ingum að Valur sá sig til-
neyddan að hoppa upp í ára-
bát og róa á eftir Steingrimi.
Aö lokum komst Steingrímur
í land, með 8 punda lax, sem
var þó ekki afmælisgjöfin.“
Veiöihorniö flytur okkur
sennilega framhald sögunnar
um afmælisgjöfina á næsta
ári þegar þeir félagar Valur
og Steingrímur verða vonandi
mættir á sama staö á nýjan
leik til aö fagna afmælisgjöf
Steingríms.
ÞJÓÐVILJINN hefur sitt
hvað aó athuga við þá uppá-
komu í DV um daginn að
Gunnar Björnsson Fríkirkju-
prestur setti upp kraga og
pípuhatt og hampaði lykli
sínum framan í lesendur
blaðsins; lykli sem ekki pass-
aöi lengur í skrá kirkjuhuröar-
innar.
Árni Bergmann, ritstjóri
blaösins, sem skrifaði þessar
vangaveltur, segir aö þetta sé
að velta sér upp úr raunum
fólks og spyr hvaóa fjandi
hvísli því eiginlega aö Frí-
kirkjuprestinum aö klæóa sig
upp fyrir svona myndatöku:
„Það má margt misjafnt
segja um íslenska blaða-
mennsku. Kannski er hún
einatt sveitó og púkó og
halló. En hún hefur líka
nokkra kosti sem menn hafa
reynt að halda i. Einn er sá,
að þótt menn fari kannski
meö persónulegar ádrepur á
einstaklinga þá er yfirleitt
reynt að umgangast sérlega
persónulega þætti mannlífs
með vissri kurteisi eða tillit-
semi. Til dæmis hafa íslensk
blöð lengst af komist hjá því
aö gera persónulega harma
að æsilegri söluvöru.
Því miöur verður ekki betur
séð en að sá kostur íslenskr-
ar blaðamennsku, sem nú var
nefndur, sé jafnt og þétt að
rýrna. Þeim dæmum hefur
smám saman fjölgað, svo
nokkuð sé nefnt, að blöð hafi
gert sér með ósmekklegum
hætti sölumat úr persónuleg-
um raunum fólks. Smekkleysi
og dólgsháttur sækja reynd-
ar fram með ýmsum hætti.
Stundum er ekki einu sinni
við blaðamenn að sakast
heldur þá menn sjáifa sem
með hlutverk fara í einhverri
fréttauppákomunni."
Og þá kemur aö Fríkirkju- /
málum:
„Gott dæmi um þetta eru
Fríkirkjumálin, þar sem safn-
aðarmenn keppast við í mik-
illi fjölmiðlagleði við að vega
hver annan og draga sjálfa
sig niður i fúlan pytt um leið.
Og með leyfi að spyrja: hver
fjandinn hvíslaði því að séra
Gunnari Björnssyni, að hann
skyldi klæða sig í hempu,
setja upp pípuhatt og ota
með trúðssvip framan i les-
endur DV lykli aö Frikirkjunni
sem ekki gengur lengur að
skránni?"
Okkar svar viö spurning-
unni er: Prentvillupúkinn.
Gunnar: Hvaða fjandi klæddi hann i hempu og kraga? Spyr Þjóðviljinn
GOÐA FERÐ!
I blaðinu í dag er rætt við fimm karlmenn, sem eiga það
sameiginlegt að konur þeirra fara eftir nokkra daga á
kvennaráðstefnu Norðurlandaráðs í Osló. Um áttahundr-
uð íslenskar konur sækja þingið, svo nokkurhundruð
grasekkjumenn verða að öllum líkindum á landinu í u.þ.b.
tíu daga í ágústbyrjun. Vonandi verður ráðstefnan konun-
um ánægjuleg. Af viðtölum okkar við eiginmennina er
Ijóst, að þeirverðaán efaánægðirað fáþærheim aftur —
þó ekki væri nema sökum þess að fáir karlar virðast komn-
ir upp á lagið með að nota þvottavélina!
Einn
með
kaffinu
Hinum alræmdu gárungum datt snjallræði í hug, þegar
DV birti fyrir nokkrum dögum forsíðumynd af séra Gunn-
ari Björnssyni, Fríkirkjupresti. Klerkurinn stóð ráðalaus
fyrir framan kirkjudyrnar og komst ekki inn, því skipt hafði
verið um lás í guðshúsinu. Fannst gárungunum þess
vegna gráupplagt að skipta bara um lás í landbúnaðar-
ráðuneytinu og þar með væri vandi landbúnaðarins leyst-
ur: Þákæmist Jón Helgason, ráðherra, nefnilegaekki inn!