Tíminn - 30.11.1967, Síða 5

FIMMTUDAGUR 30. nóvember 1967.
TÍMINN
Björn E. Árnason
endurskoöandi og iögfræðingur
Bíöm E. Árnason andaðist 23.
þ.m. í Landsspítalanum og fer
jarSaiför hans fram í dag. Hann
var fæddur 27. febr. 1896 á Sauð-
árkróki. Foreldrar hans voru Árni
Björnsson prófastur, síðast að
Görðum á Álftanesi og Líney^ dótt
ir'Sigurjóns Jóhannessonar, bónda
að Laxamýri. Björn hafði sterk
einkenni úr Laxamýrarættinni.
Eftir að Bjöm hafði lokið stúd-
entspróíi 1917, innritaðist hann
í la.khadeild Háskólans. Hvarf
hann þaðan og hóf laganóm og tók
lagapróf 1924.
Nokkru áður, eða nánar tiltekið
1021, gerðist Björn starfsmaður
útihús erlends endurskoðunar-
firma. En 1930 setti hann á fót
eigin endurskoðunarskrifstofu og
rák hana til dánardægurs, enda
hafði hann verið löggiltur sem
endurskoðandi 1929.
Bráðlega var.ð Björn E. Árnason
viðurkenndur sem brautryðjandi
í endurskoðun hér á landi. Hann
var kjörinn til að vera kennari
í bókfærslu við lagadeild Háskóla
íslands og gegndi því starfi í nokk
ur ár. Hann var og tilnefndur í
prófnefnd endurskoðenda frá upp
hafi, þ.e. 1929 og síðan. Hann var
formaðui kauplagsnefndar frá
1939. Hann var skipaður aðalendur
skoðandi ríkisins og gegndi því
staríi ' 6 ár. Hygg ég, að hann
hafi látið af því starfi vegna þess,
að honum hafi verið skapfelldara
að vera sínn eiginn húsbóndi, enda
var rekstur endurskoðunarskrif-
stofunnar einatt hans aðalstarf.
Björn átti sæti í stjóm og fram
kvæmddiáði Rauða Krosfe íslands,
og var sæmdur heiðursmerkjum
Ra’uða Krossins. >
Honum voru og falin mörg vanda
söm trúnaðarstörf, sem ekki verða
hér taiin Öll sín störf rækti hann
af mikiíli kunnáttu, dugnaði og
trúmennsku.
ivlarga hef ég hitt sem létu i
1 ljós undmn sína yfir því hvernig
Björn haíði tíma til að sinna þeim
fjölda verkefna, sem á hann híóð-
ust. Ráðning þeirrar gátu var auð
veld fyrir þá sem til þekktu. Björn
var naumast einhamur,_ þegar
hann gekk til vinnu. Ég hafði
sérstaklega góðar aðstæður til að
kynnast því, hvernig Björn vann.
Við lásum saman undir próf í lög
fræði. Ég las allan daginn, en
Björn vai við skrifstofustörf mik-
inn hluta dagsins, las siðan seinni
partinn, þegai hann kom heim
frá vinnu á kvöldin og stundum
fran, á r,ætur, og hann tók gott
lögfi æðipróf. En þrátt fyrir allt
annríki Björns E. Ámasonar, þrátt
i fyrir vináttu hans við Bakkus, átti
Björn sjaldan svo annríkt, að hann
hefði ekki. að minnsta kosti fram-
an af á*um, tíma til að sinna því
viðfangsefni, sem honum mun
hafá verið einna kœrast — tón-
list og söng. Hann var 1946 kjör-
inn heiðursfélagi Sambands ísl.
karlakóra og segir það sína sögu
um það, hvernig hann stóð að
þeim málum. •
Björn E. Árnason var mikill
að vallarsýn, hár og svaraði sér
vel, fríður sýnum, eygður manna
bezt svipurinn hreinn og gáfu-
legur. Ailt var yfirbragð hans höfð
ingiegt enda var hann höfðingi
í raun. Þannig var fasið, að menn
veittu honum athygli, þótt hann
væri í fjölmenni. Hann gat á stund
um virzt nokkuð þó’ttalegur og
þurr á manninn við fjrstu kynni,
en þetta breyttist fljótt við’nánari
kynni. ei honum féll maðurinn
vel í geð; annars varð lítið af
freka.n kunningsskap. Það var
aldrei mollulegt kringum Björn,
svaiur 06 hressandi andblær hrein
skilnrnnar, var hans förunautur.
í eðii sínu var hann skapheitur
og 'úðkvæmur og þóttinn var dul-
argervið Þetta vissu kunningjar
hans og vinir. þeir reyndu það
margir á langri ævi að naumast
gat hiýrri og traustari vin né betri
dreng. Hjálpsemi hans við kunn-
ingja og vini var frábær og trygg-
lynd, hans við gamla vini var
ótaKmarkað.
Björn E. Árnason kvæntist 3.
febrúai 1923 eftirlifandi konu
sinni. Margréti Ásgeirsdóttur frá
Arngerðareyri, hinni ágætustu
konu, sem bjc manni sínum hið
fegursta heimili, sem þau héldu
ávallt með mikilli rausn. Þeim
hjónum varð tveggja barna auðið,
VAUNEFNI VONDUÐ SNIÐ
velklæddut i Gefjunarfötum
<• IÐUNN
V ■■■
^STRÆTil
dótturin er Aðalbjörg, gift Skúla
Guðmundssyni verkfr. og sonurinn
Árm, lógfræðingur og löggiltur
endurskoðandi, kvæntur Ingi-
bjöjgu Jónsdóttur.
Ég og kona mín sendum fj’öl- ||
skyldu hins látna vinar okkar inni
legustu samúðarkveðjur.
Hermanm Jónasson.
Björn E. Árnason var formað-
ur Kauplagsnefndar frá því sú
nefnd var stofnuð i apríl 1909
og tii dauðadags, en þeirri nefnd
er falið, með aðstoð Hagstofunn-
ar, að reilkoa vísitölu framfærsiú-
kostnaðar. Auk formanns, sem tii
nefndur er af hæstarétti, sitja
í nefndinni fuOltrúi ' Alþýðusam-
bandsins og fulltrúi Vinnuveit-
endiasamibandsins.
í meira en fjórðung aldar, eða
rúm , 28 ár þurfti Bjöm að ná
samkomulagi við fulltrúa laun-
þega og íulltrúa atvinnurekenda
um vafaatriði varðandi útreikn-
ing þessarar vísitölu, sem meít
alilam tímann hefur haft mikla
þýðimgu fyrir kjör launþega og
þiá einnig fyrir tilkostnað at-
vinnurekenda. Það ber réttsýni
og þolinmæði Björns fagurt vitni,
að ödl þessi ár hefir aðeins ör-
fáum sinnum þurft að greiða at-
kvæðj í nefndinni, og aðeins einu
sinni þannig, að um djúptækan
ágreining bafi verið að rœða.
Birni var starfið í Kauplagsnefnd
mjög hjartfólgið, og jafmve1! síð-
ari árin, þegar hið mikiia starfs-
þrek hans minnkaði, slakaði hann
aldrei á kröfum til sjlálfs sín um
að fyJgjast nákvæmlega með öM-
um atriðum. Frá mörgum fund-
argerðum var gengið við sjúfcra-
beð hans heima eða á sjúkrahúsi.
Síðustu fundargerð nefndarinnar
undirritaði hann á Landiss'páta'lan
um, fáum dögum fyrir dauða sinn
Við undirritaðir, sem um
margra ára skeið vorum sam
yerkaméhin ''B.jörns í KaUpíags-
pefnd, vottum fjölskyildiu hans og
öðrum aðstandenduim inniiega
saimiúð okkar.
Við minnumst m.eð söknuði
hins réttsýima manns _og kaiil-
mennisins Björns E. Árnasonar.
Björgvi Sigurðssom,
Torfi Ásgeirsson.

LÍTIL ÍBÚÐ
(1 herb. eldíhús og bað) til
ieigu nú þegar. Tilboð
merkt: „Bergstaðastræti“
legaist inn á afgreiðslu
blaðsins.
HEY~
TIL SÖLU
Vélbundin taða til sölu úr
hlöðu. — Bræðraból, Ölfusi
— sími um Hveragerði.
Múrarar
TilDoð óskast í múrvinnu á
Firíjhvammsveei 43. Upp-
lvsinaar p staðnum milli
<i J b 1U
Á VÍÐAVANGI
Ráðherra íýðræðis- .
mála
í útvarpsumræðunum í fyrra
kvölc tók Gylfi Þ. Gíslason það
að ser að skýra fyrir þjóðinni
hvernig lýðræðisreglur væru,
hvernig bæri að taka úrslitum
kosmnga, hvert væri hlutverk
stjoinarandstöðu og svo fram
vegis. f þessu sambandi var
Framsóknarflokkurinn alls stað
ar að þvælast fyrir honum, sem
liinn illi andi, er öllu spillti
og vildi ekkert frekar en fót-
um tioða Iýðræðið. Túlkun ráð
herrans var sú, að því er bezt
vai skilið, að það væri um*
fram allt lýðræði að flokkar,
sem hlytu meirililuta í kosn-
ingum, sætu að völdum í 4 ár
óslitið. Engu máli skipti, út á
hvaða stefnuyfirlýsingar þeir
hefðu fengið meirihluta sinn
og engu máli skipti þótt þeir
framkvæmdu aðgerðir, sem
gengu í þveröfuga átt við það,
sem þeir fengu umboð sitt til
að gera. Það væri hins vegar
að troða á lýðræðinu að stjórn
arandstaðan berðist fyrir því,
að' upp yrði tekin farsælli
stefna eftir að upplýst hefði
verið að þjóðin hefði verið
stórkostlega blekkt og svikin
og þegar sannanir lægju á borð
inu að sxi stefna, sem með
fölsunum og blekkingum hefði
verið látin líta út sem hin far-
sælasta fyrir kosningar, væri
hin mesta ófamaðarstefna og
áfram myndi sækja til enn
meiri erfiðleika, ef henni yrði
haldið áfram. Það er að dómi
þessa ráðherra óþjóðhollusta,
ódrengskappr og níðsla á lýð-
ræðinu
Þæi dylgjur og ósannindi,
sem þessi ráðherra hafði í
frammi í útvarpsræðu sinni um
fyrirætlanir stjórnarandstöð-
unnar . sambandi við mótmæli
verkaiýðshreyfingarinnar gegn
afnámi vísitölunnar og boðun
allsherjarverkfalls til að knýja
þar fram rétt sinn, er slík
ósvifiu að eftir verður munað.
Er ráðherrann búinn að gleyma
hví, að margir þeirra manna,
sem harðast mótmæltu og ákaf
astir voru til boðunar verkfalla
til að standa á rétti vérkalýðs-
hreyfingarinnar og beita til
skipulögðuim varnaraðgerðum,
voru margir yfirlýstir stuðnings
menn stjórnarflokkanna, marg-
ir þeir, sem fastast stóðu á rétt
inum, voru cinmitt Alþýðu-
flokksmenn. Margir inni á gafli
hjá æðstu stjórn flokksins. Það
voru grátbroslegar tyveðjur,
sem þessir menn fá frá ráð-
herranum: Ykkar áætlun var
að pressa Framsókn inn í
stjórn. Hvernig ráðherrann hef
m komizt að þessari niður-
stöðv er ekki gott að sjá og
eina skýringin, sem finnanleg
er í fijótu bragði er sú, að ráð-
nerrann hafi fyrrzt við ein-
tiveri' þessara manna, þegar
hann hefur árætt að stynja upp
ábeyrn ráðherrans, því sem
öllum er orðið Ijóst: Líklega
þarf nú eitthvað að endurskoða
stjórnarstefnuna. Það er líklega
eitthvað til í þvi, sem Fram-
sóknarmenn ern að segja, að
önnur úrræði séu skynsamlegri
en þau sem beitt hefur verið.
Að gæta virðingar
krónunnar
En þessi ráðherra ætti að
spara sér stóryrði í sambandi
við níðsln á lýðræði og ódreng-
skap. Þvi hefur nú verið lýst
FramhaW á bls. 14
I