Tíminn - 02.04.1968, Blaðsíða 5

MUÐJUDAGUR 2. apríl 1968.
TÍMINN
17
MINNING
GUÐMIINDUR JÓHANNESSON
Trygginga -
skrifstofa
f Bankastræti ^
Til að baefa þjónusluna við viðskipfamenn í mið- og vesturbae var opnuð umboðs-
skrifstofa í Samvinnubanka íslands, Bankastraeti 7, sem annasf um hvers konar
nýjar tryggingar, nema bifreiðatryggingar. Það er sérlega hentugfífyrir viðskipfa-
menn ó þessu svæði að snúa sér til hennar með hækkanir og breytingar á trygg-
tngum sínum svo og iðgjaldagreiðslur.
VIÐ VILJUM HVETJA VIÐSKIPTAMENN TIL AÐ NOTA SÉR ÞESSA ÞJÖNUSTU.
SAMVirvrVUTRYGGirVGAR.
LÍFTRSOGINGAFÉLAGII) ANDVAKA
BANKASTRÆTI 7, SÍMAR 20700 OG 38500
ÚTSÆÐISKAI RTÚFLUR
Fastir viðskiptavinir okkar og aðrir, sem kaupa ætla útsæðis-
kartöflur hjá okkur á komandi vori, sem allra fyrst. hafi samband við okkur
KAUPFÉLAG SVALBARÐSEYRAR Sími (96)21338
Kalli dauðans verða allir að
hlýða, þegar það ber að, stíindum
óvænt og skyndilega, þó að enn
séu kraftar og heilsa til starfa.
Eihn af þeim er skjótt mátti
búast til ferðar, var Guðmundur
Jóhannesson, bóndi að Arnarhóli
f Gaulwr j abæj arhreppi. Hann
lézt að heimiK smu hinn 20. febrú
ar s. 1. Útför hans var gerð frá
Gaulvterjabæj arkirkju 24. s. m.
að viðstöddu fjölmenni.
Guðtaundur var fæddur 9. sept
ember árið 1900, sonur hjónanna
Jóhannesar Eggertssomar, vefara
að Ásum í Gniúpverjatoeppi og
Maxgrétar Jónsdóttur frá Álfs-
stöðum. Fjögwr af átta systikinum
Guðmundar eru enn á lífL Þau
ent: Ejartan, hinn vinsæli söng
kennari og organleikari, til heim-
iKs að Stóra-Népi, Þorgeir, bóndi
á Túnsbergi, Soiffía Magnea, hús
frú, Reykjavik og Eiríkur, starfs
maður við St Jósefs hosp. Hafn
arfirði.
Ungum var Guðmundi komið í
TRÚLOFUNARHRINGAR
— afgrelddir
samdægurs.
Sendum um allt land.
HALLDÓR
SkólavörSustfg 2
Kona
á aldrinum 38—45 ára ósk-
ast til að veita heimili á
suðausturlandi forstöðu.
Þrír karlmenn í heimili.
Má hafa með sér börn. Til
boð merkt: „38—45“ send
ist blaðinu fyrir 5. þ.m.
fóstur að Útverkum á Skeiðum til
hjónanna Bjarnþóru og Jóns Guð
mundssonar, er þar bjuggu.
Skömmu síðar missti Bjarnþóra
mann sinn og tók þá Bjarni sonur
þeirra við búsforráðum. Hjá þeim
maut Guðmundur góðs uppeldis og
minntist hann þeirra ávallf með
virðingu og þakklæti. Kona
Bjarna var Guðrún Þórðardóttir
frá Grafarbakkia.
í æsku vandist Guðmundur
venjulegum sveitaistörfum, þótíi
snemma atgervismaður hinn mesti
þreikmikill og vel íþróttum búinn
miðað við þá aðstöðu til þjálfun
ar, sem unglingar bjuggu við á
þeim tímum.
Árið 1925 kvæntist Guðmundur
heitkonu sinni, Ingibjörgu Árna
dóttur, ættaðri úr Rangárþingi. Þá
ráðstöfun forsjónarinnar mun
hann hafa talið sina mestu gæfu
í lífinu. Hjónaband þeirra var
ástríkt og einkenndist af gagn-
kvæmri virðingu og umihyggju-
semi. Ingibjörg er enn á lffi, mikil
hæf mannkostakona, sem valdið
hefur með sóma hlutverki sínu í
lífinu.
Þau hjón hófu fyrst búskap á
Bfra-Vtelli í Gaulvcrj abæjarhreppi
og bjuiggu þar í nokkur ár. Síð-
ar bjuggu þau á Útverkum á
Skeiðúm og Brú í Stokkseyrar-
hreppi, en fluttu að Arnarhóli
árið 1944 og bjuggu þar enn er
Guðmundur lézt, þó hin síðari
ár í féiagi við son sirm og tengda
dóttur. Var jörðin stór-bætt í
búskapartíð þeirra, bæði að rækt
un og húsakosti.
Guðmundur var í hópi hinna
myndarlegustu bsenda. Skylduræk
inn og góður heimiilisfaðir. Um-
hyggjuLsamur og nærgætinn við
menn og mélleysingja- Hann
skildi sálarlíf dýranna flestum bet
ur og gerði þau að vinum sínum,
ekki sázt hestana. Hann fylgdist
með og gladdist af vexti og
þroska þess lífs, sem greri og
hrærðist í návist hans. Hann haflöi
yndi af hömum og undi sér sjald
an hetur en í þeirra hópi, hvort
heldur var í leik eða starfi. Lífs
gleði, ábyr^ðartilfinning og trú-
hneigð voru sterkir þætti-r í eðli
hans. Hann bar lotningu fyrir líf-
inu og höfundi þess.
Flesí störf Guðmundar voru á
einn eða_ annan hátt tengd eigin
heimili. Árvekni sýnd við nauðsyn
leg bústörf og athafnasemi við
endurbætur og framkvæmdir.
VerkJaginn var hann og smiður
góður og nutn þess margir. Hann
var að eðlisfaii hlédrægur : og
hafði sig lítt í frammi. En gott
var til hans að leita, ef einhvers
þurfti við, því að hann var greið
vfkinn og skilningsrfkur á annarra
kjör. Drengskaparmaður mikill,
friðsamur og góður nágranni, svo
að orð var á gert Störf, sem
honum voru falin vegna samfélags
ins, þóttu jafnan vel af hendi leyst
enda var hann tillögugóður og
trúr í starfi.
Þau hjón, Guðmundur og Ingi
bjiörg, eignuðust fjögur börn,
eina dóttur og þrjá syni. Dóttur
inni var áskapað aðeins örstutt
æviskeið, en synirnir uxu u>pp og
þroskuðust veL En þeir eru:
Jóhannes, bóndi á Arnarhóli,
kvæntur Borghildi Þorgrimsdóttur,
Ánni, skrifstofumaður á Selfossi,
kvæntur Guðrúnu Bárðardóttur,
og Bjarni, rafvinkjameistari í
Reykjavík. Eru þeir bræður miki
ir manndómsmenn, fjölhæfir og
drengir góðir.
Heimilið á Araarhóli bar jafn
an svipmót einingar og ánægju.
Sambúð foreldra og barna var
mjög til fyrirmyndar. Tónlistar
hæfileikar og sönghneigð bjó með
allri fjölskyldunni og vakti oft
þann gleðigjafa, sem fólginn er
í söngvum og tónum. Var Guð-
mundur ævinlega góður liðsmað
ur í skemmtan og mannfagnaði,
glettinn og gamansamur með
nærnt auga fyrir broslegum atvik
um, þegar honum þótti við eiga.
Hin létta lund hans og þægilegt
viðmót brást aldrei, þegar komið
var á fund hans.
Guðmundur var á margan hátt
mikill gæfumaður. Hann hlaut góð
ar erfðir í vöggugjöf, bjó jafnan
við góða heilsu og fékk að sinna
hugþekkum verkefnutn, þegar
stærstu átök voru gerð í framfara
málum íslenzkra sveita á tækni-
öld. Hann fékk góða konu og eign
aðist mannvænleg börn. Hann sá
ættargarðinn vaxa og margar af
hugsjónum æskuáranna verða að
veruleika. Og við leiðarlok fylgja
honum yfir landamærin hlýjar
kveðjur og þakkir samferðamann-
anna.
Þórður Gíslason.
i