Tíminn - 07.04.1968, Side 7

SUNNUDAGUR 7. aprtt 1968.
TÍIVBBNN
BARNA-TÍMINN
Einu sinni endur fyrir lönign
var konungur, sem var kátur
og feitur með mikið rautt
skegg. Hann átti þrjá syni.
Kónginium fannst óskaplega
gaman að halda veizlur. Hann
hélt veizlur tvisvar, þrisvar í
viku. Hann komst þó fljótlega
að því, að það var mikið verk
að halda veizlur, og hann á-
kvað að skipta þeirri viinnu á
milli sona sinna.
Tveix eldri prinsamir voxu
alveg eins og paibbi þeirra,
feitir og kátir. Konungur fól
elzta prinsinum, Patrik, yfir-
umsjón mieð dansleikjum og
matarveizlum. Prinsinn í mið-
ið lét hanm sjá um útihátíðar
og skrúðgöngur.
En öðru máli skipti um
yngsta prinsinm, Eobba litla.
Hann var allt öðru vísi gerður
en bræður hans. Hann átti það
•tfl að sitja við tjörnina í hall-
argarðinum og gera öldur í
vatnið með fingrunum, eða
gleyma sér við að horfa á
margfætlu, eða við að hlusta
á lævirkja. Hann var hugsandi
drengur, og hann fór nð furða
sig á ýmsu. Öllu mögulegu.
PRINSINUM LBDDUST UEIZLUR
niRDUFUGLAR t PÁSKABOROD
Hann fór að lesa bækur og
spyrja spur-ninga. Enginn
hafði nokkru sinni gert slíkt
í þessu konungsríki. Vesalings
konungurinn vissi ekki sitt
rjúkandi ráð.
Dag nokkurn setti hann
Roibba litla á kné sér og reyndi
að skýra málin fyrir honum.
„Robbi minn“, sagði hann,
„hugsanir, hugmyndir, bækur
og spumingar eru bara fyrir
fólk, sem eiga við vandamál
að stríða, og í mínu ríki hafa
vandamál aldrei þekkzt. Viltu
ekki bara reyna að gleyma
allri þessari vitleysu og
skemmta þér eins og allir hin-
ir gera?“
Robbi litli prxns stundi
mæðulega og leit upp á pabba
sinn alvarlegur o;g dapur á
svip. Hann vissi vel, að hann
mundi ekki geta rekið hugsan-
irnar og hugmyndirnar út úr
höfði sínu.
Konungurinn ákvað að gera
Rofoba að yfirumsjónarmanni í
búrinu, sem gat nú varla tal-
izt nokkurt starf. Allt og sumt
sem hann þurfti að gera, var
að sjá um, að nóg væri til af
★
Kópavogi, 5. aprfl.
KOMH) ÞIÐ BLESUÐ!
Við vonum, að ykkur hafi
gengið vel með páskahérana.
María Bama-Tímalesandi á
kunningja, sem heitir Friðrik.
Þegar liann var fimm ára, var
hann ákveðúm í að giftast
Maríu og flytjast síðan til
Suður-Frakklands! Honum
fannst þó vissara að hafa
mömmu sína með, en hún ef-
aðist mjög um, að María kærði
sig um það. „Jú, jú,“ sagði
Friðrik, hún María er svo af-
skaplega almennfleg stúlka,
hún viill það alveg.‘
En þegar Friðrik var sex
ára og fór í skóla, hitti hann
Stjána, og síðan hafa þeir ver-
ið eins og tvær brauðsneiðar
með smjöri á milli og öll gift-
ingaráform gleymd og grafin.
Priðrik á eina af heimsins
beztu mömmum og hún er allt-
af reiðuibúin að föndra svolít-
ið með krökkunum sinum Þau
senda ykkur páskakveðjur og
þessa litlu pappírs-hana. Þeir
eru búnir til úr teiknipappír,
fíltbútum og teinniskúlu.
Þið límið fyrst saman skrokk
inn, síðan límið þið aftan á
hann stóru vængina, og svo þá
litlu til hliðar.
Þá klippið þið tvo kamba og
límið þá saman og tenniskúl-
una ofan á. Nefið er líka tvö-
falt og límt framan við kamb-
inn og augun svo sitt hvoru
megin við nefið. Kúlan er fest
á skrokkimn, annað hvort tímd
beint á hann eða sett á mjóa
spýtu (tannstöngul), sem er að
eins breiðari f annan endann,
upp í hausinn að neðan og svo
breiðari endinm límdur við
Þetta er snið af hettunni yfir eggið.
samskeytin á skrokknum. Þá
hreyfist höfuðið lítið eitt.
María á vinkonu, sem sumir
kalla Grétu. Til hennar fer
María og situr þar í ró og
L
næði og lærir að prjóna lopa-
sokka. Hún kemur oft úr heim
sókinum frá Grétu með ýmsa
smáhluti, seín Gréta vinkona
hennar hjálpar Maríu að búa
til. Auk þess veitir Gréta svör
við óteljandi spurningum um
allt milli himins og jarðar.
Bláköflóttu páskahænuna
saumuðu þær vinkonurnar úr
lérefti og notuðu ölt í kamb,
nef og augu.
Nú vonum við, að þið eigið
góðar stundir við tilbúning
þessa skrauts og páskaborðið
verði fallegt.
Beztu kveðjur,
_ MARÍA OG MAMMA
HENNAR,
Hér er sniðið að pappirshananum, innan i því er stélið og vængirnir.
Að lokum eru svo kamburinn, skeggið og augað.
rjómapönmukökum og súkku-
laðitertum, brjóstsykri og pip-
arkökum (konunginum þóttu
piparkökur sérlega góðar) og
öðru góðgæti í veizlurnar og
útihátíðarnar þeirra Patriks og
Villa prins. Þetta var ekki
timafrekt starf og Rofobi eyddi
tímanum i að hugsa og lesa
Hann óskaði þess inmilega, að
cinhver vildi njóta fallegu bók
anna hans með honum, en
honum leið samt vel einum
því að hann fékk að lesa og
hugsa í friði. Konungurinn
hætti að hafa áhyggjur út af
Robba, og allt var með mest
spekt í ríkinu.
En eitt laugardagskvöld kom
mjög undarlegt atvik fyrir.
Konuingurinn og synir hans
voru að ganga inn í borðsal-
inn tfl kvöldmatar. þegar
Framhald á bls. <13.