Alþýðublaðið - 28.04.1990, Síða 8

8
Laugardagur 28. apríl 1990
Hér má sjá þau Ásdísi Magnús-
dóttur og Joakim Keusch túlka
hlutverk Adams og Evu í sam-
nefndu verki Birgit Cullberg á
sýningu íslenska dansflokksins,
Vorvindar i Borgaleikhúsinu. Hef-
ur sýningin fengið góða dóma
gagnrýnenda.
Auður Bjarnadóttir, listdansstjóri
Þjóðleikhússins.
-
Það er tíska að tala um að færa þurfi listina nær almenn-
ingi eða-almenning nær listinni. En hvað með balletinn, list-
grein sem í augum flestra eru hvítklæddar, goðumlíkar ver-
ur sem svífa um sviðið aö því er virðist í litlum tengslum við
lífið fyrir utan. Á ballettinn erindi til fólks?
,,Það þarf að kenna fólki að
njóta listar. Þær eins með dansinn
og tónlistina, maður lærir ekki að
njóta tónlistar nema með því að
hlusta á hana. Það er þess vegna
sem ég tel nauðsynlegt að kynna
dansinn fyrir börnum þannig að
þau geti lært að njóta hans sem
listgreinar. Það má því segja að
það hversu sjaloan danssýningar
séu settar upp sé vítahringur bæði
fyrir dansarana sem þurfa að
þroska sig sem listamenn og
áhorfendur sem þurfa að kynnast
dansinum." Það er Auður Bjarna-
dóttir listdansstjóri Þjóðleikhúss-
ins sem varð fyrir svörum þegar
blaðamann Alþýðublaðsins bar að
garði.
Sýningar flokksins hafa til þessa
verið strjálar og oft hafa verið uppi
raddir sem segja ballettinn hálf-
gerða hornreku í íslensku listalífi.
Það þarf því ekki að koma á óvart
þó ekki hafi fengist fjármagn til að
setja upp sýningu hjá dansflokkn-
um fyrir jól. Eitt hvað rættist þó úr
seinni hluta vetrar og var ballett-
inn Vorvindar frumsýndur, sumar-
daginn fyrsta í Borgarleikhúsinu.
Þetta mun vera í fyrsta sinn sem
dansað er á sviði Borgarleikhúss-
ins.
Palli var einn i heiminum
„Við höfum reynt að sinna
yngstu kynslóðinni, vetrarstarfið í
ár hjá okkur byrjaði til dæmis með
skólasýningum. Við fórum í eins
marga skóla og við komumst yfir,
en það voru yfir 8 þúsund börn
sem sáu þessa kynningu á list-
greininni. Þetta var mjög
skemmtilegt bæði fyrir okkur og
börnin sem greinilega kunnu að
meta framtakið. Sérstaklega var
það ánægjulegt þegar við fórum
að finna fyrir meiri aðsókn í ball-
ettskólana í kjölfar kynningarinn-
ar,“ sagði Auður.
,,Þá verður dansflokkurinn með
barnasýningu nú á listahátíð sem
byggir á sögunni, Palli var einn í
heiminum. Sýningin sem við köll-
um Palli og Palli verður heljarinn-
ar ævintýri. Vitanlega verður Palli
ekki bara einn á sviðinu, heldur
fara dansararnir í ýmis hlutverk
og í einni senunni margfaldast
Palli, þannig í stað þess að vera
einn verða Pallarnir 10.
Það er von okkar að með því að
hafa stöðugar sýningar fyrir börn-
in þá verði hægt að ná til þeirra.
Draumurinn er síðan að geta verið
með Palla og Palla sem skólasýn-
ingu strax í haust."
Videó og sjónvarpsgláp
„Við íslendingar erum nú oft
svolítið á eftir öðrum þjóðum og
dansinn því miður þar á meðal.
Víða í nágrannalöndum okkar er
til dæmis farið að setja dans inn í
skólakerfið hreinlega af því börn
eru svo illa líkamlega samhæfð.
Því hefur meðal annars verið hald-
ið fram að þetta stafi af miklum
kyrrsetum vegna sífellds vídeó og
sjónvarpsgláps. Þetta er hrikalega
sorglegt en staðreynd engu að síð-
ur."
„Ég held að óhætt sé að segja að
flokkurinn í heild sé vel frambæri-
legur. Vitanlega eru verkin mis vel
æfð og dansararnir misjafnir. En
við erum með sömu klassísku
þjálfun og gerist í öllum flokkum
og gerum sömu grunnkröfur. Sem
stendur starfa til dæmis þrír kven-
dansarar úr íslenska dansflokkn-
um með þýskum dansflokkum.
Katrín Hall í Köln, Sigrún Guð-
mundsdóttir í Bonn og Þóra Guð-
jónsdóttir í Darmstads. Þá er Mar-
ía Gísladóttir starfandi í Bandaríkj-
unum. Það liggur í augum uppi að
þetta eru allt prýðis dansarar, því
aðeins fá þeir þessi störf.“
Meðan aðstaðan er ekki betri
hér er vissulega hætta á að við
missum alla góðu dansarana,
þangað sem betur er búið að dans-
inum sem listgrein. Það er augljós-
lega allt annað líf að starfa þar
sem stöðugt eru sýningar í gangi
því draumur allra dansara er að
komast á svið,“ sagði Auður að
lokum.“
Meölimir dansflokksins á æfingu í nýju húsnæði. „Þaö fylgja því viss átök
að fara i nýtt húsnæði eftir að hafa verið 17 ár í Þjóðleikhúsinu, þetta er svo-
lítið eins og að fara í nýtt hjónaband," segir Auður Bjarnadóttir.
Það að æfa ballett er ekki bara dans á rósum þvi fylgja líka sviti og tár.