Alþýðublaðið - 31.12.1992, Blaðsíða 8

8
Fimmtudagur 31. desember 1992
Hvað er minnisstæðasf fró órinu
Samantekt
H r a f n
Jökulsson
>■> V, \
Síæ
y ’ Í2. v;
Ný þurfamanna-
tíund
Ólafur P. Jónsson vitavörður
á Hornbjargi
„Það sem kemur verst við mig er
þurfamannatíund hin nýja sem var lögð
á mig rétt fyrir jólin til styrktar vinnu-
veitendum. Það er gömul saga að þeir
sem betur mega sín létta undir með
vesalingunum; þannig að þetta er svo-
sem ósköp fallega gert af mér.
En það er Evrópubandalagið sem
angrar mig mest. Þar eru stórkapítalist-
ar Evrópu einfaldlega að sameinast. Og
til hvers? Til að geta arðrænt verkalýð-
inn enn meira en gert hefur verið. Mér
finnst furðulegt að vinnandi fólk gleyp-
ir áróður utanríkisráðherra og forsætis-
ráðherra hráan. Frá evrópskum stór-
kapítalistum er einskis að vænta nema
hins versta fyrir vinnandi fólk, en auð-
vitað hrjóta einhverjir molar til hinna.
Mér brá í brún þegar utanríkisráðherra
sagði að „slys“ hefði orðið í Sviss. Ef
þjóð tekur afstöðu er það orðið slys. En
hinir háu herrar hafa séð til þess að ekki
er nein hætta á álíka „slysi“ héma
heima.
Eitt frnnst mér líka ömurlegt. Hér
koma út margar bækur en það er eng-
inn rithöfundur sem kennir til í storm-
um sinnar tíðar. Þeir taka ekki afstöðu
til eins eða neins. Ég man nú þá tíð
þegar barist var gegn hemámi í þessu
landi. Ekki veit ég hvemig sú barátta
hefði verið framkvæmanleg ef skáld-
anna hefði ekki notið við. Þangað sótti
maður eldmóðinn.
En nú er svo komið að fólkið í land-
inu er upptekið við að hlaupa af sér
spikið meðan Róm brennur."
Nóg komið í
Júgóslavíu
Geröur Kristný nemi og skáld
,jig lauk BA-prófi í frönsku og bók-
menntum í febrúar og hélt svo til í Par-
ís í tvo mánuði. Um sumarið kynntist
ég síðan blaðamennsku þegar ég fékk
starf á Tímanum; þótt ég væri í inn-
lendum fréttum í fimm mánuði man ég
ekki eftir neinu sérstöku. Ég tók líka
þátt í listahátíð, sem var mjög gaman. {
haust byrjaði ég í nýju námi, hagnýtri
fjölmiðlafræði, og uni mér vel.
Umheimurinn? Ég hélt áfram að
fylgjast með stöðugum fréttum af átök-
um í fyrrum Júgóslavíu og finnst nóg
komið.“
Dokaðu við,
Drottinn minn
Hannes Örn Blandon
sóknarprestur Syðra-Laugalandi
„Hér heima stöndum við náttúrlega
frammi fyrir kreppu en ég er aðallega
svekktur útí heiminn að því leyti að ég
hef áhyggjur af því sem er að gerast
víða í útlöndum, til dæmis í lýðveldum
fymjm Júgóslavíu.
Ég hef engar áhyggjur af jörðinni í
sjálfu sér. Hún spjarar sig, einsog spak-
ur maður sagði. Én ég hef áhyggjur af
fólkinu sem býr á henni. Ég á eina ósk
fyrir næsta ár og þamæsta og árið þar á
eftir: Að menn láti kærleikann tala til
sín, ástina og umburðarlyndið. Að þeir
hlusti eftir því sem Drottinn er að reyna
að hvísla að þeim en segi ekki: „Bíddu
aðeins, vinur, ég er upptekinn í augna-
blikinu."
Mér verður stundum hugsað til We-
ingrens prófessors. Hann sagði eitt-
hvað í þessa veru: „Fólk segir að þetta
sé vondur heimur þarsem allt er á
hverfanda hveli og á leiðinni til helvít-
is. Ég lít fyrst og fremst á heiminn sem
sköpunarverk Guðs. Vel má vera að
heimurinn sé heilmikill arfagarður og
illgresi hvert sem litið er. En ef grannt
er skoðað er merkilega mikið af fögr-
um jurtum, sem reyna að teygja sig til
himins."
Nú skal ég útskýra hvemig ég skil
þessi orð prófessorsins. Menn spyrja
sem svo: Hvemig má það vera, úr því
að heimurinn er sköpunarverk Guðs,
að þar þrífst svona mikil illska og hat-
ur? En um leið horfa menn framhjá
kærleikanum, hinu góða sem vissulega
dafnar líka í heiminum. Og er það ekki
miklu merkilegra? Þrátt fyrir allt reynir
kærleikurinn að ná sambandi við hinn
æðri kærleik, blómin að teygja sig til
himins.
í framhaldi af þessu fer ég vinsam-
lega fram á að menn losi um eyma-
tappana og taki af sér dökku sólgler-
augun; líti í kringum sig og leggi við
hlustir. Við eigum ekkert annað en
framtíðina. íslendingar hafa nú gengið
í gegnum kreppu áður og það er ekkert
annað að gera en bíta á jaxlinn. Það er
nú ekki einsog við höfum ekki upplifað
krísur áður: stómbólu, svartadauða,
móðuharðindi, þrælahald og danska
einokunarkaupmenn.
En það er einsog þeir sem stjóma
landinu - og þeir sem búa héma - haldi
að náunginn skipti engu máli lengur.
Ég leyfi mér að fara fram á það, að fólk
líti í eigin barm; tíni uppúr pússi sínu
elsku og kærleika. Við þöríriumst þess
núna.“
✓
Eg man ekkert
Asdís Kvaran lögfræðingur
,JÉg man ekkert! Líf mitt er svo hörð
# %

Nýtt úr notuðu
Ftí

[NDURVmSlM HF
Knarrarvogi 4, Reykjavík, sími 678522