Vísir - 12.03.1976, Síða 2

2
Föstudagur 12. marz 1976 VISIR
vimsm:
i
Hefurðu fylgst með opnum
bréfum ólafs Jóhannes-
sonar í Tímanum?
Hinrik Lárusson — Ég hef lesið
þau og likar hreint ekki of vel.
Hann þarf að tala hreint út og
segja okkur hvað sé á seyði. Þaö
er nauðsynlegt að hann geri
hreint fyrir sinum dyrum.
Svandis M a 11 h ia s d ó 11 ir,
hjúkrunarnemi — Ég hef lesiö
þessi bréf hans. Reyndar hef ég
fylgst með málum Ólafs frá þvi
fyrst var fitjað upp á þeim og
finnst þetta mál spennandi.
Skúli Magnússon, kennari — Ég
hef lesið þau og er ánægður með
þau, sérstaklega fyrra bréfið.
Sveinbjörn Pétursson, bifvéla-
virki— Ég hef lesiö þau dálltið og
likar þau vel. Finnst þau upplýsa
mann vel um málið. Hef reynt aö
fylgjast með málum ólafs eins og
hver annar.
Harpa Hauksdóttir, atvinnulaus
— Ég hef lesið þau og finnst þau
hræöilega léleg. Mér finnst Ólafur
vera alltof lúmskur. Hann hefur
alls ekki leitt hið sanna i ljós,
langt þvi frá.
Óðinn Einarsson, Ijósmyndari —
Nei.ég hef ekki fylgst með bréfa-
skriftum hans. Ég hef fylgst meö
málum hans af þvi sem ég hef
lesið i blöðum,en að öðru leyti
ekki lagt mig eftir að kynna mér
þau.
Svo mœJir Svarthöfði:
Grafarraust
Fyrir um það bil tólf árum
flutti Pétur Benediktsson, þá-
verandi bankastjóri Lands-
bankans, erindi I útvarp, þar
sem hann lýsti þvi yfir að skipu-
lagðir flokkar manna stunduðu
fjársvik og aðra starfsemi, sem
vörðuðu við lög alveg óátalið. Á
þeim tólf árum, sem liðin eru,
hefur hvað rannsóknarvaldið
snertir, ekkert eða litið sem
ekkert gerzt, sem bendir til þess
að bankastjórinn hafi haft rétt
fyrir sér. A tólf ára timabili
hafa engir þeir glæpaflokkar
veriö handsamaðir, ákærðir,
færöir fyrir rétt og dæmdir, sem
gætu gefið til kynna, að glæpa-
flokkarnir, sem bankastjórinn
minntist á hefðu verið upprætt-
ir.
Allt I einu finnst Morgunblað-
inu ára svo, að ástæða sé til að
birta að nýju ræðu Péturs
Benediktssonar, eins og grafar-
raustin ein og sér geti einhverju
um það ráðiö, að nú, tólf árum
of seint, verði fariö að taka
mark á oröum bankastjórans.
Þessi tólf ára þögn er vitnis-
burður um réttarástand i þjóð-
félagi, þar sem allt er leyfilegt,
og vafstur með skattsvik, ávis-
anafalsanir og aöra fjárplógs-
starfsemi er talið litið annað en
óþægindi fyrir aðstandendur,
bæði skyldmenni og kunningja.
Menn hlæja jafnvel að veik-
burða tilraunum rannsóknar-
valdsins til aö teygja út nárana
á skömminni á sama tima og
,,The saints go marching on”,
svo vitnaö sé I alkunnan sálm úr
föðurlandi CIA.
Og enn er komið upp stórfellt
fjársvikamál, þar sem einar
skitnar 38 milljónir hafa verið
sviknar undan skatti á meðan
við hin fáum launaumslögin
okkar tóm á mánaðamótum
vegna skattheimtu. Aður voru
orðin ljós fjórtán eða sextán
milljón króna söluskattssvik,
sem einfaldlega hafa ekki verið
innheimt, á sama tima og lokað
er skilyröislaust hverri litilli
búðarholu, sem ekki borgar. Of-
an á þetta hrúgald siðferðis-
brestsins bætist svo karp um
heiðarleika einstakra manna,
sem ekki verða með neinum
rétti vændir um óheiðarleika,
alveg eins og þar þurfi að leita
að gröfnum hundi.
Auk þeirra hrikalegu skatt-
svikamála, sem áður er getið,
liggja ýms minni atriði i kjöl-
vatninu, þar sem enginn virðist
mega af þeim vita. Þaö er t.d.
ekki spurt um þann fjölda af-
sagðra vixla, sem liggja timun-
um saman i bönkum yfir-
skyggðir og áritaöir af pólitisk-
um senditlkum flokkanna til
framdráttar i kostnaöarsömum
hernaði, og þau mál koma held-
ur ekki I dagsljósið, þótt prett-
irnir skipti kannski fimm miil-
„Hér eru farin að
myndast bófafélög,,
„Hvcr sakam&Ounnn atyflur annan meo ráöum og dáfl
jónum eða svo, þar sem aðilar
geta gert einskonar makaskipti
á syndinni.
Það hefur þvi ekkert breyst
þrátt fyrir nokkurt upphlaup að
undanförnu. Annað og meira
virðist þurfa að koma til, svo
þjóðfélagiö taki inn þann
skammt af laxerandi skattsvik-
um og fjársvikamálum, að það
dugi þvi til hreinsunar. Rann-
sóknarvaldið virðist hvergi
kunna tökin á þessum málum,
og innheimta og eftirlit virðist
fyrst og fremst ná til þeirra sem
bljúgir láta skrá sig fyrir rétt-
mætum skattgjöldum. Hinir
riða út og leika sér, eins og sagt
var Isveitinni i gamla daga. En
yfir sviðinu þrumir grafarraust
bankastjórans á tólf ára fresti.
Svarthöfði
nefnda eru aðeins tvær stofnan-
ir til hjálpar þessum börnum. A
Selfœsi er litið dagheimili fyrir
þroskaheft börn og á Akureyri
er vistheimili fyrir vangefna,
Sölborg.
í undirbúningi er stofnun vist-
heimilis fyrir vangefna á Egils-
stöðum, en eins og er er engin
stofnun á Austfjörðum eða Vest-
fjörðum fyrir þessi börn. Flest
þeirra fá þvi enga aðra þjálfun
en þá, sem foreldrar og aðrir
aðstandendur geta látið þeim i
té.
Þroski barnsins
mældur
Að sögn Margrétar Margeirs-
dóttur, félagsráðgjafa, vantar
sérstaka greiningar- og ráðgjaf-
arstöð fyrir foreldra þroska-
heftra barna. Slikar stöðvar
kanna i hverju fötlunin er fólgin
og hvernig á að veita barninu
þjálfun fram að skólaaldri.
Einnig er foreldrum veitt ráð-
legging um það hvernig rétt er
að standa að uppeldi barnsins.
Eins og þessu er háttað i dag, er
mjög erfitt fyrir foreldra aö
gera sér grein fyrir þeim mögu-
leikum, sem fyrir hendi eru og
hvernig þeir verða best nýttir.
Visir að svona greiningar- og
ráðgjafarstöö er kominn I Kjar-
valshúsi á Seltjarnarnesi. Þár
eru 12 þroskaheft börn að stað-
aldri á daginn, en auk þess er
eitt barn i einu á heimilinu til
greiningar. Þau eru þar i einn
mánuð hvertog eftir þann tima
er tekin ákvörðun um áfram-
haldandi þjálfun. Er þá miðað
við það stig, sem barnið er á,
þroskalega séð, þegar greining-
in fer fram. Það er talið skipta
miklu að ætla barninu hvorki of
mikið né of litið.
Miðað við aðrar stofnanir hef-
ur Kjarvalshús mikið starfslið.
Þar eru 6 stúlkur starfandi allan
daginn, fóstra, tveir þroska-
þjálfar og þrjár aöstoðarfóstr-
ur. Auk þeirra er matráðskona,
sjúkraþjálfi i 1/2 starfi og tal-
kennari i 2/3 starfi. Þá er mjög
gott samstarf við foreldra og
eru þeir oft á heimilmu dag og
dag.
Þegar komist hefur verið að
þroskastigi barnsins með grein-
ingu er reynt að finna heppileg-
asta staðinn fyrir það. Séu ekki
aðrir staðir fyrir hendi er barnið
látið vera áfram i Kjarvalshúsi.
Þar komast hins vegar ekki
nærri allir þeir að sem á þyrftu
að halda. Þó er ekki alveg sleppt
af þeim hendinni, sem komast
ekki að á heimilinu eftir grein-
ingu, heldur koma þau þangað
við og við i s.k. legotek-þjón-
ustu.
Stefnt að eðlilegu
umhverfi fyrir alla
Komið hefur i ljós að hægt er
að ná ótrúlegum framförum hjá
þr oskaheftum börnum með
réttum aðferðum og i eðlilegu
umhverfi. 1 Kjarvalshúsi er
unnið i samræmi við þá stefnu,
sem felst i hugtakinu „normali-
sering”. En þaðer m.a. aðhinir
vangefnubúi innan um aðra og
séu þátttakendur i samfélaginu
að svo miklu leyti sem þroski og
geta leyfir.
Þetta á ekki einungis við um
vangefna. Þessi stefna er einnig
höfð að leiðarljósi á dagheimil-
inuMúlaborg. Þar er ein deildin
ætluð fötluðum börnum og eru á
þeirri deild 15 fötluð börn og 5
heilbrigð.
I Múlaborg er stórt herbergi,
þar sem börn af öllum deildum
koma saman til leikja. Þarna
venjast fötluðu börnin þvi að
leika sér við heilbrigð börn og
öfugt.
Fóstrurnar töldu þetta hafa
gefist mjög vel. Fötluðu börnin
þurfi á þvi aðhalda að umgang-
ast heilbrigð börn. Þau fái af þvi
mikla uppörvun, þvi börn um-
gangast hvort annað á eðlilegan
Það getur verið miklum erfiðleikum bundið að matast, þegar hreyf-
ingar likamans vinna gegn manni. Hér er ungur vistmaður Kópa-
vogshælis að fá eftirmiðdagshressinguna.
Hinni árlegu starfsemi kirkj-
unnar i upphafi föstu, er nú
stefnt að því að kynna málefni
þroskaheftra barna. Hjálpar-
stofnun kirkjunnar og æskulýðs-
starf þjóðkirkjunnar hafa tekið
höndum saman um að efna til
sérstakrar æskulýðs- og fórnar-
viku I þessu skyni og stendur
hún nú yfir.
Málefni þroskaheftra barna
eru nú mjög i mótun hér á landi,
en þau eiga enn langt i land. Ut-
an Reykjavikursvæðisins svo-