Vísir - 15.09.1976, Page 8

8
VÍSIR
Útgcfandi: Rcykjaprent hf.
Framkvæmdastjóri: Davið Guömundsson
Ritstjórar: Þorsteinn Pálsson, ábm.
ólafur Ragnarsson
Ritstjórnarfulltrúi: Rragi Guömundsson
Fréttastj. erl. frétta: Guömundur Pétursson
Blaöamenn: Anders Hansen, Anna Heiöur Oddsdóttir, Edda Andrésdóttir,
Einar K. Guöfinnsson Jón Ormur Halldórsson, Kjartan L. Pálsson, Ólafur
Hauksson, óli Tynes, Rafn Jónsson, Sigriöur Egilsdóttir, Sigurveig Jóns-
dóttir, Þrúður G. Haraldsdóttir.
iþróttir: Björn Blöndal, Gylfi Kristjánsson.
útlitsteiknun: Jón Óskar Hafsteinsson *
Ljósmyndir: Jens Alexandersson, Loftur Asgeirsson.
Auglýsingastjóri: Þorsteinn Fr. Sigurösson.
Dreifingarstjóri: SigurÖur R. Pétursson.
Auglýsingar: Hverfisgötu 44. Simar 116(H) 86611
Afgreiösla: Hverfisgötu 44. Simi 86611
Ritstjórn: Siöumúla 14. Simi 86611.7 linur
Askriftargjald 100« kr. á mánuöi innanlands.
i lausasölu 50 kr. eintakiö. Blaöaprent hf.
Sérsfæð kenning
All-sérstæðar umræður hafa farið fram að undan-
förnu í tengslum við svikamál þau/ sem mest hafa
verið á döfinni að undanförnu. Sú sérstæða kenning
hefur verið m.a. verið sett f ram, að þessi starfsemi sé
nær einvörðungu bundin við einn stjórnmálaflokk,
Framsóknarf lokkinn.
Að sjálfsögðu er það fásinna ein að halda því fram,
að svikastarfsemin i þjóðfélaginu fari ekki fram
annars staðar en innan stjórnmálaflokkanna. Hún
grefur um sig hvar sem jarðvegur er fyrir hendi. En
vitaskuld. er ávallt hætta á, að svikastarfsemi
blómstri i skjóli pólitisks valds, þó að það sé auðvitað
ekki einhlítt.
Talsmenn Framsóknarflokksins hafa á hinn bóginn
tekið fullyrðingar um sérstöðu hans í þessum efnum
mjög alvarlega. Um síðustu helgi var t.a.m. gripið til
varna í forystugrein aðalmálgagns framsóknar-
manna, Timanum. Sú varnarræða var all-sérstæð og
gefur fullt tilefni til frekari ihugunar um mál þetta í
heild.
Vörn Framsóknarflokksins er i því fólgin fyrst og
fremst að setja fram hótun um, að flett verði ofan af
gömlum svika- og afbrotamálum, þar sem menn úr
öðrum flokkum koma við sögu, ef kenningin um sér-
stöðu framsóknarmanna verður ekki dregin til baka.
Viðbrögð a f þessu tagi benda eindregið til þess að heitt
sé i kolunum.
Inn i þessa mynd hafa ekki verið dregin gömul mál
eins og Rannsóknaráðs málið og grænu baunirnar og
því síður olíumálið, nema að því leyti að talsmenn
Framsóknarf lokksins hafa gert all-harða hríð að ein-
um þeirra löggæslumanna, er stóðu að uppljóstrun
siðarnefnda málsins. Það virðast því fyrst og fremst
vera hin nýrri mál, er hér koma tii athugunar.
I því sambandi má minna á, að Morgunblaðið
upplýsti á sínum tíma, að einn af ráðherrum Fram-
sóknarflokksins hefði keypt einbýlishús af Alverk-
smiðjunni á alveg óvenjulegum kjörum. En á það er
að líta varðandi þetta mál, að ríkisstjórnin á veru-
legra hagsmuna að gæta gagnvart Álverksmiðjunni
vegna skattgreiðslna hennar til ríkisins.
Að sjálfsögðu kemur Klúbbmálið svonefnda einnig
inn í þessa mynd. En ritari Framsóknarflokksins
hefur upplýst að í viðskiptum við það fyrirtæki hafi
flokkurinn hagnýtt sér erfiða stöðu veitingamannsins.
Að öðru leyti er enn margt á huldu um þau viðskipti.
Enn sem komið er hefur ekkert verið upplýst um
þátt framsóknarmanna eða flokksins í öðrum málum
af þessu tagi. Ekkert bendir til að þessir aðilar séu
t.a.m. öðrum fremur bendlaðir við skipakaupamálin,
sem verið hafa til rannsóknar. Um ávísanasvikamálið
hefur ekkert verið látið uppi opinberlega. Á þessu
stigi er því ekki unnt að f jölyrða á einn eða annan hátt
um þá, sem eiga aðild að því.
Þegar á þessar aðstæður er litið má augljóst vera að
erf itt er að rökstyðja þá kenningu, að svikastarfsemin
liggi augljóslega öll í Framsóknarflokknum. En um
leið er ekki unnt að horfa framhjá hinu, að f lokkurinn
hefur flækst inn í ýmis erfiö mál bæði fyrr og síðar.
Það er því ekki óeðlilegt að um þau sé f jallað. Á hinn
bóginn er hálf-barnalegt, þegar reynt er að afgreiða
mál sem þessi með hótunum. Það breytir engu.
Mi&vikudagur 15. september 1976.
VÍSIR
Umsjón: iGuðmundur Pétursson
Það má segja, að
Raymond Barre, hinn
nýi forsætisráðherra
Frakklands, fari sér
hljóðlega við að fá
frakka til að færa fórn-
ir á altari efnahagslifs-
ins.
sem hann hefur leitað
ráða hjá.
1 augum almennings
hefur hann fengið á sig
imynd einhverrar
huliðsveru, sem býr sig
undir að koma fólki
óþægilega á óvart.
hann hvorki meira né minna en
„besta hagfræðing Frakk-
lands”.
Það veitti ekki af að kynna
manninn. Hann var almenningi
flestum ókunnur. Þó er langt
siðan þeir báðir De Gaulle og
Pompidou gerðu sér grein fyrir
þvi, yfir hverju hann bjó.
Raymond Barre kom i þennan
heim á frönsku eyjunni Reunion
Raymond Barre
— hinn nýi forsœtisróðherra Frakklands
Þær tvær vikur, sem
hann hefur verið i em-
bætti, hefur almenn-
ingur litt orðið hans
var, fyrir utan eitt ein-
asta sjónvarpsviðtal.
Hann hefur setið sem
fastast i skrifstofu sinni
i Matignon-höll, en
þangað hefur legið
straumur stjórnmála-
manna, verkalýðsleið-
toga og vinnuveitenda,
Verkið, sem Valery Giscard
d’Estaing forseti fól honum, er
ekki af léttasta taki: Að vinna
gegn verðbólgunni og færa efna-
hagslif Frakklands til betri
heilsu.
1 vinnuaðferðum sinum er
Barre mjög óllkur fyrirrennara
sinum, Jacques Chirac, sem var
fyrirferöarmikill I meira lagi.
En Barre hefur þó lofað að
gera verðbólguráðstafanir sinar
kunr.ar 22. september, og biöa
frakkar nú þess dags milli
vonar og ótta. Það liggur i loft-
inu, að gripið verði til strangra
aðgerða, þvi að verðbólgan hef-
ur þanist fram úr öllum spám og
er nú 12%, þrátt fyrir allan
ásetning um að hemja hana nið-
ur fyrir þau 9%, sem hún var
1975.
Barre hefur i viðræðum þess-
ar vikur við verkalýðsleiötoga
einkum þreifað fyrir sér um,
hvernig þeir mundu bregðast
við launafrystiaðgerðum. Við-
brögðin hafa verið kuldaleg og
neikvæð. — Þaö sama er upp á
teningnum hjá vinnuveitendum
gagnvart verðstöðvun.
En öllum þessum gestum sin-
um segir forsætisráðherrann:
„Frakkland lifir um efni fram”.
Þessi 52 ára fyrrverandi
háskólaprófessor, sem skotist
hefur til næstæðsta embættis
landsins án nokkurrar stjórn-
málalegrar fortiðar, gerir sér
fulla grein fyrir þvi, að framtið
hans i þessu embætti er undir
þvi komið, hvernig honum tekst
til við þetta höfuðverkefni sitt.
Hann gegnir bæði forsætis-
ráöherraembættinu og situr um
leið á rikiskassanum sem fjár-
málaráðherra. 1 orði kveðnu er
pólitisk ábyrgð stjórnarinnar á
hans hendi, þótt I reyndinni hafi
hann falið Olivier Guichard,
dómsmálaráðherra, hinum
reynda gaullista, að fylgjast
með loftvog stjórnmálamanna
fýrir sig. I orði stýrir hann rikis-
stjórninni, en þegar forsetinn
'kynnti nýja forsætisráðherrann
kvaðst hann hér eftir mundu
vilja beinni afskipti af rikis-
stjórninni.
Hið siöasttalda er þó ekki
vegna þess, aö Giscard
d’Estaing vantreysti Barre.
Þegar hann tilkynnti forsætis-
ráðherraskiptin, valdi forsetinn
Barre hin bestu orð, og kallaði
i Indlandshafi 1924. Faðir hans,
sem varkaupmaður, sendihann
til Parisar að nema lög og hag-
fræði, og þotti þá bera strax á
þvi, að maðurinn væri fluggáf-
aður, enda hafði hann ekki fyrr
lokiö námi, en hann var gerður
prófessorviðháskólann iCaeni
Normandi og sfðar við Parfear-
háskóla. Bók, semhann skrifaði
um hagfræði meðan hann var
við haskólann, hefur orðið sigild
kennslubók hagfræðistúdenta.
Vinir hans segja, að það hafi
verið hin ungverska eiginkona
hans, sem taldi hann á að leggja
fræðibækurnar til hliðar og
ganga I þjónustu stjórnarinnar,
þegar Jran-Marcel iðnaðar-
málaráðherra De Gaulles bað
hann að gerast ráðgjafa sinn
1962.
Hæfni Barres vakti sllkt álit
hershöföingjans gamla á hon-
um, aö hann snéri sér beint til
hans, þegar röðin kom að
Frakklandi aö skipa varafor-
setaembætti EBE-ráðsins 1967.
Þvi embætti gegndi Barre til
1972 og gaf gætur að efnahag
Evrópu og Frakklands um leiö.
1968 kveið hann svo hann svo
afleiðingum þess, að Frakkland
klyfi sig út úr efnahagssam-
starfinu, að hann tók sér ferð á
fund hershöfðingjans og fékk
talið De Gaulle á siðustu stund
af þvl að fella gengi frankans.
Þótt skoðanir Barres I efna-
hagsmálum hafi komið flestum
til að draga hann I dilk með
gaullistum, stendur hann ekki I
tengslum við neinn stjórnmála-
flokkanna. Hann hefur heldur
aldrei boðið sig fram til kosn-
inga.