Vísir - 26.01.1977, Page 23

Stutt
IÞegar Bjarni Guðmundsson
kom héraðslæknir að Selfossi
fyrir 20 árum, beitti hann sér
fljótlega fyrir að koma á fót vlsi
aö sjúkrahúsi, með þeim mann-
dómshætti m.a. að flytja meö
fjölskyldu sína úr allstórum ný-
lega byggöum héraðslæknisbú-
stað iannað og lélegra húsnæöi.
; Komust þarna fyrir 8-10 sjúkra-
! rúm auk skurðstof. Má segja að
í þar hafi á vissan hátt.endað
; hrakningasaga að undirbúningi
Í við að koma upp sjúkrahúsi á
Suðurlandi, sem mörgum er
kunn.
Nafn Bjarna læknis mun þvi
^ ekki gleymast þegarlitið er yfir
söguna þótt siðar verði. Hann
j! var annálagður skurðlæknir og
tók þegar til viö slikar aðgerðir,
: samhliða héraðslæknisstörfum.
■ Bjarni læknir var svo við aldur
er hér var komið að hann lét af
störfum hér sjötugur, nokkrum
árum siðar.
Þessari öldnu kempu þótti þó
| ekki nóg að verið, eftir langan
!* starfsdag i erfiöum héruðum,
i heldur réðist nú til héraös-
læknisþjónustu á vestfjarðar-
* kjálkanum, þar sem aðrir og
p yngri menn fengust ekki til
H læknisstarfa. Stóð Bjarni þarna
í að erfiðu verki fleiri ár, siöast
helsjúkur orðinn er hann fluttist
I til Reykjavikur og dó skömmu
siðar. Má þvi meö sanni segja
; að hér var staðið meðan stætt
var.
Nú vikur sögunni aftur aö Sel-
fossi. Nokkrum árum siðar var
byggtvið þetta fyrsta sjúkrahús
svo að það rúmaði 30 sjúkra-
í rúm og liggja þar nú að lang
mestum hluta langlegusjúkling-
I ar flestir aldraöir og einhvert
i rúm er fyrir sængurkonur. Er
þvisáralitiö rúm fyrir svokallða
; skurðsjúklinga sem koma og
i fara. Samt er látið svo heita aö
hér sé skurðsjúkrahús, með
skurölækni á launum saman-
lögöum á borð við það hæsta
sem þekkist i landinu, auk að-
i stoðarlæknis. Hins vegar hefir
skurðlæknirinn svo litið að gera
vegna rúmleysis fyrir skurö-
sjúklinga að afkasta mætti þvi
starfi á hálfum til einum degi
einu sinni i viku, þvi að öllum al-
I varlegriaðgerðum erhvortsem
\ er visað til Reykjavikur.
Aö áliti dómbærra manna
mætti þvi spara stórar fjárfúlg-
ur með þvi að fá skurðlækni úr
Reykjavik einu sinni i viku, til
þeirra aðgerða sem hægt er að
koma hér við. Að öðru leyti sé
tæplega eins læknis verk að
spítalasaga frá Selfossi
annast aðra þjónustu i sjúkra-
húsinu með öllum þeim f jölda af
öðru starfsliði sem þarna er,
enda vitað að þvi hefir fjölgað
um 10 fyrir þessi 30 rúm á ekki
löngum tima.
óstjörn og alvöruleysi.
Nú skyldu menn halda aö
skurðlæknirinn á sinum svim-
andi launum og hlunnindum,
notaði vel þau fáu tækifæri sem
rúmin leyfa til að inna af hendi
aögerðir sem fólk þarf nauðáyn-
viö fyrsta tækifæri. Stuttu siöar
var tiltekinn dagur er sjúkling-
urinn skyldi mæta og veröa
skorinn daginn eftir. Varö hann
nú alls hugar feginn og kom á
tilsettum tima. Ekki var hann
þó f yrr kominn inn á sjúkrahús-
iö, en að honum var skipað aö
fara heim aftur. Hann yrði ekki
skorinn á morgun ( þarna eru
svona aögerðir einungis á
þriðjudögum og föstudögum).
Ekkivarhaftfyrirþviaö afsaka
þessi brigömæli, þaöan af siöur
Nú var þetta siöar boriö undir
aðra lækna og gátu þeir ekki
skilið af hverju ekki var lokiö i
einu, viö svo einfalda aögerö.
Getur skeð aö blessaðir
læknarnir hafi ekki nennt að
hafa meira fyrir þessu að svo
stöddu? Enga skýringu gáfu
þeir i það minnsta á þessu
„hálfkáki” sinu.
Leið nú timinn og lét kunningi
minn sig hafa að þola óþægindi
af þessu allt fram i desember-
lega, þótt allar miöist þær við
hiö einfaldasta, sem ekki þarf
aö gera á fullkomnari sjúkra-
húsum.
Svo viröist þó ekki og skal nú
sagt frá einu sliku dæmi, sem
undirrituðum er vel kunnugt,
þótt trúlega séu þau mörg.
Verður nú aö fara ofurlitið
aftur i timann: Maður mér ná-
kominn, hafði undanfarin nokk-
ur ár, haft þarmhnút er var
mjög til óþæginda «uma tima,
en ekki teljandi þess á milli.
Farist hafði fyrir all lengi að
leita á sjúkrahús til aö láta fjar-
lægja þetta, þar til i endaðan
marzmánuð s.l. að þetta ágerð-
ist alvarlega svo maöurinn varð
að leggjast rúmfastur.
Var þá þegar leitaö til sjúkra
hússlækna hér á Selfossi og tóku
þeir vel i að taka manninn inn
aö láta vita heim til sjúkl. að
honum þýddi ekki að koma, aö-
eins aö hann gæti reynt að koma
eftir eina viku.
Fór svo aö hafðist að komast
inn 1. apr.aðþessari viku liðinni
og þótti vel sloppiö eftir atvik-
um. Fór nú aðgeröin fram og
kunningiminn dvaldist þarna 10
daga I góðri umsjá hjúkrunar-
fólks ekki vantaði það, en strax
á þessum tima fann sjúkl. að
ekki var allt meö felldu, þvi
aðgerðin var ekki nema hálf-
gerð eða tæplega það. Undi
hann illa við og sagöi læknum að
greinilegt væri aö aftur þyrfti
hann á skurðarborðið til aö
ljúka hálfnuðu verki. Tóku
læknar þessu hvorki vel né illa
en sögðu sem svo aö þetta mætti
gera seinna, t.d. eftir páska.
mánuð s.l. eða 8-9 mánuöi. Kom
hann nú að máli við lækni þann
er aðstoöaöi við aðgeröina
(skipt haföi um skurðlækni) og
itrekaði að mál væri nú oröið að
klára hálfnaö verk. Var þvi vel
tekið, sjúkl. skoðaöur og spurð-
ur hvort hann gæti ekki komið
samdægurs að kvöidi til að
leggjast inn og skyldi þá aö-
geröin fara fram daginn eftír.
Þessu varö kunningi minn
feginn, þakkaði fyrir og flýtti
sér nú sem mest að gera ýmsar
ráöstafanir vegna ca. 10 daga
fjarveru frá annasömu starfi.
Vonbrigði og óhæfa.
Allt gekk nú eftir áætlun i
fyrstu. Maðurinn leggst inn kl.
18.00 miðvikud. 5.jan, er sveltur
og meðhöndlaður á ýmsan veg
bæði um kvöldið og morguninn
eftir, eins og vera ber, fyrir
skuröaðgerð með svæfingu. Liö-
ur nú nær hádegi 6. jan. og ger-
ist það næst að inn I stofuna
koma þrjár æðstu persónur
sjúkrahússins: Skurðlæknir, að-
stoöariæknir og yfirhjúkrunar-
kona og tilkynna kunningja
minum að hann skuli nú klæða
sig og fara heim til sin, þvi ekk-
ert verði af þessari aðgerö að
sinni. Sjúkl. þóttu þetta slæmar
fréttir, en varö þó að beygja sig
fyrir.
Hvervar svoástæðan? Stúlka
sem oftast hafði i seinni tið
„handlangað” hnifa og önnur
tól við slikar aðgerðir og búsett
er i 15 km fjarlægö, tilkynnti að
hún kæmi ekki til vinnu þennan
dag og þess vegna yrði ekkert
aðhafst á skurðstofu, jafnvel
ekki svo einföld aögerð sem hér
um ræddi. Vitað er þó með fullri
vissu að i sjúkrahúsinu var
stödd vel þekkt og reynd
hjúkrunarkona, sem hefir ann-
að slagið unnið þetta verk, og
önnur til einnig, ekki hjúkrunar-
lærð, sem lika hefir aðstoðað við
slikt, en allt kom fyrir ekki.
Br sjúkl. sig illa útaf þessum
málalokum og kvað þetta koma
sér m jög illa fyrir sig á margan
hátt. Höfðu kvartanir þau ein
áhrif, að læknarnir hlógu að og
léku á als oddi e.t.v. yfir þvi að
hafa ögn hægara þennan dag en
þeir hefðu annars haft, enda
þótt dvöl þeirra þarna á sjúkra-
húsinu likist oft fremur að þeir
búiá hóteli við góöan kost, en að
þeir séu aö störfum.
Ýmsir sem heyrt hafa þessa
sögu telja að þetta muni eins-
dæmi um alvöruleysi yfirlæknis
á sjúkrahúsi sem ber aö sjálf-
sögðu ábyrgðina.
Er nú i athugun hjá kunning ja
minum að reisa skaðabótamál á
hendur viðkomandi aðilum,
meö aðstoð lögfræðings, vegna
þessarar meöferðar, sem m.a.
leiddi til þess að hann varð aö
leita sér annarar læknishjálpar
skömmu siöar, vegna einnar af
þeim aðgerðum sem búið var að
vinna á honum til undirbúnings
uppskurðinum, og bakaði hon-
um veruleg óþægindi auk
margsháttaðs óhagræöis annars
sem af þessu gabbi hlaust. Þess
má að lokum geta að kunning-
inn og undirritaöur, eru óað-
skiljanlegir.
Seifossi, 8. jan. 1977.
Gisli Bjarnason
Sjónvorpsstjarna barnanna Entil í Kattholti í nýju formi:
Emil verður sprelli-
karl í Vísi ó morgun
Það munu eflaust margir fagna þvi að eignast sinn
eigin Emil i Kattholti, en á því gefst kostur á morgun.
Þá mun litprentuð mynd af þessari vinsælu sjón-
varpsstjörnu vera í Visi og með því að klippa hana út
og líma á stífan pappa geta iesendur auðveldlega búið
til líflegan sprellikarl.
Ef laust kemur sér vel að pabbi eða mamma hjálpi
sumum hinna yngri lesenda Vísis við þetta, og eflaust
mun Vísir á morgun bera með rentu kjörorð sitt „SIÐ-
DEGISBLAÐ FYRIR FJÖLSKYLDUNA ALLA"
Munið að tryggja ykkur Vísi og um leið ykkar eigin
sprellikarl.