Vísir - 28.01.1977, Síða 2

2
Föstudagur 28. janúar 1977 VISIR
C í reyIuavík )
Fylgist þú með hand-
boltalandsliðinu?
Þröstur Már Sigurösson nemi:
Já, yfirleitt. Ég fór i höllina á
mánudaginn og skemmti mér vel.
Valur Pálsson, nemi: Já, ég fer i
höllina þegar ég kemst, annars
fer ég og les um þaö i blööunum.
Kristján Guölaugsson, nemi:
Voöalega lauslega. Ég horfi
aldrei á leiki liösins, en maöur
kemst ekki hjá þvi aö sjá þetta i
blööunum.
Guörún Halldórsdóttir, nemi: Aö
sjálfsögöu. Égfer f höllina ef Óöal
er lokaö og svo horfi ég á leiki i
sjónvarpinu.
Ingibjörg Hauksdóttir, nemi: Ég
fer stundum á leiki en yf irleitt tek
ég óöal framyfir.
í Kópavogi fullbyggðum verða um 40.
manns
lönfyrirtæ'kjum hefur fjölgaö veruiega I Kópavogi síöustu ár og mörg þeirra fiutt starfsemi sina frá höfuöborginni.
„STEFNT AÐ FUUU SAMRÆMI
MILll ÍBÚAFJÖLDA OG AT-
r r
VINNUTÆKIFÆRAIKOPAVOGI
— segir Björgvin Sœmundsson, bœjarstjóri i Kópavogi
1 aöalskipulagi Kópavogs frá
1969 var gert ráö fyrir, aö
þriöjungur bæjarbúa þyrfti aö
ieita sér atvinnu utan bæjarins,
en viö gerö þess aöalskipulags,
sem nú er unniö aö, er hins veg-
ar stefnt aö fuliu samræmi milli
ibúafjölda og atvinnutækifæra i
bænum sjálfum, segir Björgvin
Sæmundsson, bæjarstjóri 1
Kópavogi.
Bæjarstjórinn ritar grein um
þetta efni i „Iönskrá Kópa-
vogs”, sem dreift hefur veriö i
bænum i tilefni af „degi
iðnaðarins” i Kópavogi, sem
haldinn er i dag.
Bæjarstjórinn segir, að nú
eigi sér stað miklar breytingar
á stööu bæjarins i atvinnulegu
tilliti, og eigi þar iðnaðurinn
sinn stóra skerf.
Hann segir það markmiö, aö
fullt samræmi veröi á milli
ibúafjölda og atvinnutækifæra i
bænum sjálfum, ekki aöeins
metnaðarmál sjálfstæös bæjar-
félags,heldur ekkisiöur „skipu-
lagslega nauösyn, sem hag-
kvæm mun reynast öllu höfuö-
borgarsvæðinu.
Skynsamleg dreifing vinnu-
staöa i hæfilegu nábýli við
ibúðahverfi leiöir til minna og
Björgvin Sæmundsson, bæjar-
stjóri: „Miklar breytingar eiga
sér staö i Kópavogi i atvinnu-
legu tiiliti”.
jafnara álags á höfuösam-
gönguæöar svæöisins, sem bæöi
eru dýrar og landfrekar, sér-
staklega, ef ibúöa- og athafna-
svæði eru aögreind meö miklum
fjarlægðum”, segir hann.
Bæjarstjórinn fjallar siöan
um þau skrif, sem oröið hafa,
ekki hvað sist i Visi, um brott-
flutning atvinnufyrirtækja frá
höfuðborginni, og segir þá m.a.:
„Þvi hefur nýlega verið hald-
ið fram, aö fyrirtæki flyttu frá
Reykjavik til annarra sveitarfé-
laga á höfuöborgarsvæðinu
vegna betri fjárhagslegra
kjara, er þeim byöust. Mjög er
þetta vafasamta.m.k. aö þvi er
Kópavog varöar, og munu fyrr-
nefnd skipulagssjónarmiö ráöa
þar meira um, enda hafa um-
sækjendur iðnaöarlóða i Efsta-
. landshverfi m.a. rökstutt um-
sóknir sinar á þann veg, að
margir starfsmenn þeirra búi i
nærliggjandi hverfum, þ.e.
[ innsta hluta Kópavogs og Breiö-
holti, og myndu þeir fagna þvi
aö vinnustaðurinn færöist nær
heimili þeirra”.
Hátt i 160 hektara
fyrir atvinnurekstur
Bæjarstjórinn upplýsir, aö i
Kópavogi búi nú um 13.000
manns, en fullbyggður veröi
ibúarnir trúlega um eöa yfir
40.000.
A Kársnesi ogDigranesi, milli
Fossvogslækjar og Kópavogs-
lækjar, munu væntanlega búa
um 20.000 manns, eða helming-
ur áætlaðs ibúafjölda”, segir
bæjarstjórinn.
A þessu svæöi er iðnaöinum
ætlað landrými sem nemur 58.8
hekturum á fjórum svæöum.
„Ekkert þessara svæða er enn
fullbyggt, en byggingarfram-
kvæmdum miöar nú allvel, sér-
staklega á Efstalandssvæöinu”,
segir bæjarstjórinn. „Af 100.000
fermetra gólffleti, sem þar er
ætlað aö byggja, hafa um 75.000
fermetrar verið samþykktir i
bygginganefnd, og hafin er
bygging á 60.000 fermétrum.
Aðurnefndir 58.8 ha duga ekki
áætluöum þörfum 20.000 manna
bæjar, og er þvi gert ráö fyrir
hlutfallslega stærri atvinnu-
svæöum i siðari áfanga, þ.e.
sunnan Kópavogslækjar. Þar er
áætluð allt aö 100 ha iðnaðar-
svæði beggja vegna Reykjanes-
brautar og á þá að vera allvel
fyrirþessum þörfum séð”,segir
Björgvin.
— ESJ.

INNFLUTNINGSVERÐ A UPPBOÐI
Tekist hefur að lækka verö á
brauðum, og hefur tilkynning
um þessa lækkun komiö eins og
þrumari úr heiöskiru lofti yfir
brauöætur iandsins. Lækkunin
stafar af þvi, aö brauögeröar-
menn brugöu á þaö ráö aö fara
framhjá venjulegum innflytj-
endum hveitis og kaupa sjálfir á
lægsta veröi. Hefur væntanlega
veriö um samskonar hveiti aö
ræöa, og hefur þvi I annaö sinn
fariö svo á skömmum tima, aö
stóra innflytjendasamsteypan,
sem kallar sig Impuni, hefur
oröiö uppvis aö þvi aö leita ekki
iægsta hugsanlegs verös á þýö-
ingarmikilli matvöru á erlend-
um markaöi, en kaupa i staöinn
á einskonar „tilbúnu” veröi I
gegnum megiara i City I Lond-
on. Þessi var einnig ástæöan
fyrir þvi aö viö vorum enn aö
kaupa rándýran sykur hér á
landi löngu eftir aö verö hans
var falliö alls staöar annars
staöar i heiminum. Enginn veit
nema viö værum enn aö kaupa
þennan rándýra sykur, heföi
ekki viljaö svo til, aö sykur-
kaupandi lagöi leiö sina fram-
hjá „kerfinu” og fann út aö syk-
urveröiö haföi falliö fyrir
nokkru.
Vertcr aö athuga nokkru nán-
ar hverjir þaö eru, sem eru
stærstu innflytjendur á sykri og
hveiti. Ekki er annaö vitaö en
santvinnuverslunin I iandinu
eigi þar stóran hlut aö, enda
ekki nema eölilegt, þar sem um
stóra verslunarsamsteypu er aö
ræöa meö fjöldan allann af smá-
söluverslunum á sinum snær-
um. Manni skilst aö sykurpris-
arnir foröum hafi lika veriö
prfsar samvinnuverslunarinn-
ar, þeirrar verslunar sem menn
á borö viö Benedikt á Auönúm,
Hálfdán á Grimsstööum og Jón
á Gautlöndum töldu aö ætti aö
geta oröiö til bóta fyrir smæl-
ingja og neytendur almennt. A
hátiöarstundum iiggur sam-
vinnumönnum viö gráti, þegar
þeir minnast brautryöjendanna
svo háleit er hugsjónin. En þeir
tárast minna i Impuni-SlS þeg-
ar þeir veröleggja sykur.
Nú heföi veriö ætlandi aö
stóru innfiytjendurnir brenndu
sig ekki á sama soöinu tvisvar
meö skömmu millibili. En sag-
an af hveiti bakaranna sýnir, aö
Impuni-SlS hefur ekkert lært.
Enn skal þess freistaö aö selja
aöra neyslumestu matvöru
landsmanna á veröi, sem fyrir-
finnst ekki i útlöndum, þegar
aörir fara af staö upp á nokkra
gróöavon i skjóli hákarlanna.
Svo eru stjórnvöld að fárast yf-
ir óviöráðanlegri veröbólgu
m.a. út af iaunum. Stjórnvöld-
um væri kannski nær að byrja á
þvi aö láta kanna til hlitar hvaö
ræöur verölagi á hveiti og sykri
hjá þeim, sem eru helstir inn-
flvtjendur þessara vöruflokka,
eöa heyrir þaö kannski tii póli-
tiskum réttindum aö kaupa inn
sykur og hveiti á hærra veröi en
nauösyn krefur og selja t.d. út
kindakjöt á lægsta veröi sem
fyrirfinnst i trausti á uppbætur.
En fyrrgreind snilld í innfiutn-
ingsversluninni riöur ekki viö
einteyming. Ekki er fyrr oröiö
ljóst aö hveitiveröiö er iægra en
stóru innflytjendurnir viija vera
láta en kemur tilboö.. Og tilboö-
iö hljóðar einfaldlega upp á þaö,
aö veröi verö iækkaö eitthvaö á
helstu innflutningsvörunum,
komi á móti aö hiö opinbera
leyfi innflytjanda aö njóta ein-
hvers af hagkvæmninni. Þaö er
sem sagt hægt aö kaupa ódýrar
inn, láti stjórnin undan þeirri
„blackmail” kröfu að veita mis-
muninum aö einhverju leyti tii
innflytjandans. Þegar svona er
komið ætti a.m.k. aö byrja á þvi
aö kenna þeim, sem háleitasta
og vindþrútnasta eiga verslun-
arsöguna aö innflutningsverö
getur ekki veriö á uppboöi meö
þessum hætti. Svarthöföi.