Vísir - 05.03.1977, Blaðsíða 11

vism Laugardagur 5. marz 1977
AÐ GANGA FETI FRAMAR
Stundum fer Kirkjusiðan fram á það við ieikmenn, áhugasama
um trúmálog kirkjumál, aðþeir semji hugvekju til birtingar á sfð-
unni. Að þessu sinni hefur Arni Helgason stöðvarstjári i Stykkis-
hól'mi orðið við þessum tiimælum. Hann er, eins og aiþjóð er
kunnugt, mikill áhugamaður um bindindismái. Það kemur lika
fram i hugvekju hans, aö hann telur eins og fleiri, að áfengisbölið sé
mesta vandamál okkar fámennu þjóöar. En skyldu ekki aörir vera
honum sammála um það, að sterkasta vopnið I baráttunni við
þennan mikla bölvald er fordæmið. Þetta — aö menn gerist sjálfir
bindindissamir, verði sjálfir til fyrirmyndar, þvi að hún er ætið
sterkasta og áhrifarikasta predikunin til stuðnings boðskapnum,
hver sem hann er. Mikið er rætt um nauðsyn á fræðslu um áfengis-
mál. En minnumst þess, að þaö, sem er liklegast til góðs árangurs
er að þetta tvennt fari saman: fræðsla og fordæmið. Á það er lögð
rik áhersla i grein Arna Helgasonar.
— O
Arni Helgason er fæddur i Reykjavik árið 1914. Hann ólst upp á
Austf jöröum þar sem hann dvaldist uns hann gerðist sýsluskrifari I
Stykkishólmi árið 1942, en siöan 1954 hefur hann veriö þar
umdæmisstjóri pósts og sima. Hann hefur gegnt mörgum trúnaðar-
stöðum og unnið mikið að félagsmálum og verib starfandi I röðum
bindindismanna i yfir 50 ár. — Kona Arna er Ingibjörg kennari
Gunnlaugsdóttir ættuðúr Húnavatnsþingi, Þau eiga 4 börn á llfi.
Oft hafa þessar spurninger
leitað á huga minn: Hvaöa kröfur
má ég sem einstaklingur gera til
kristinnar kirkju og hvaða kröfur
á kirkjan að gera til þjóna sinna
og starfsmanna. Ekkert er til
betra Iheiminum en samfylgd við
frelsarann og ekkert dýrmætara
en vita fleiri og fleiri i þjónustu
hans. Kirkjan hefir veglegu starfi
að sinna. Og hún hefir góða að-
stöðu, styrkt fjárhagslega af rlki
og söfnuðum. „Enginn skyldi
vera I þjónustu Krists, sem ekki
er það af köllun”, sagði reyndur
kennimaður við mig eitt sinn. Og
alitaf er Kristur að kalla. Mig og
þig. Við tölum um framfarir,
tækni, vlsindi og meiri þróun og
möguleika til menntunar og fróð-
leiks. A sama tima aukast alls
kyns vandræði meðai einstakl-
inga og þjóða.
Alls staðar i heiminum er þó
eitt, sem gnæfir yfir I öllum
þessum vandræðum. Það er
áfengisvandamálið, hvort sem
það birtist I öli, vlni, eiturlyfjum
eða öðru. Þetta er rauöi þráöur-
inn i flestum, ef ekki öllum
vandamálum þjóðanna. Viö Is-
lendingar höfum ekki farið var-
hluta af slíku. Með aukinni menn-
ingu vex ógæfa þjóðarinnar á
braut Bakkusar. Hvað veldur
þessu? Og svo er friðurinn á
flótta. Minn frið gef ég yður, segir
Kristur. Hann segir gefég yður.
allur keyptur friður nægir engum.
Boöskapur Krists er um heil-
brigt hugarfar og liferni. Sá, sem
tekur boðskap hans af öllu hjarta,
öðlast þá hamingju, sem enginn
getur tekið frá honum. Og þá leit-
ar enn á hugann. Þegar sú stað-
reynd er lýðum ljós, að nær öll
vandamál þjóöarinnar stafa af
áfengisvandamálunum, er þó
goðgá þótt ég sem einstaklingur
fari fram á, að mér sé boöað
fagnaðarerindið hreint og ómeng-
að og sá, sem boði það sé sá, sem
fer eftir því, sem hann prédikar.
Ef kirkjan I nafni Jesú Krists
segði afdráttarlaust áfengis-
vandamálinu strlö á hendur og
væri þar samtaka, ynnist mikill
sigur. 1 dag má segja aö presta-
stéttin sé með bindindissömustu
stéttum þjóöarinnar og að margir
prestar leggja því máli lið. Þó eru
þeir alltof margir, sem þar hvorki
hreyfa legg né liö til gagns eða
beinlfnis ganga með á ógæfu-
brautinni kirkju Krists til lltillar
gleöi. En ég tel, að enginn af þjón-
um kirkju Krists megi skerast úr
fylkingu bindindismanna svo
fremi, sem sá hinn sami hefir
nokkra samúð meö þeim sem
verða undir I llfinu.
Bindindisráö kristinna safnaöa
er hér á meðal okkar, Þar er for-
maður séra Arellus okkar óþreyt-
andi og góði drengúr, sem á svo
bágt með að sjá góð mannsefni
fara I glötun. Varaformaður er
séra Halldór Gröndal, sem fékk
köllun frá Kristi um að fara út á
akurinn. Hvers vegna eru ekki
allir prestar I þessum samtök-
um? Góðtemplarareglan er
byggö á kristilegum grunni. Þar
eiga prestar og aörir þjónar
kristinnar kirkju ágætan starfs-
vettvang, fyrirbyggjandi aögerð-
ir til varnar gæfu ungra og
gamalla. Enginn má skerast úr
leik. Kristur hrópar til okkar að
bjarga einstaklingunum úr voöa.
Og neyðaróp sökkvandi sálna I
dýki spillinga og lasta berást dag-
lega eyrum vorum. Getum við
gengiö framhjá? Ég er undrandi
A næsta áriverður kirkjan i Stykkishólmi 100 ára. Hún er fallegt hús og fellur vel inn I snoturt um-
hverfi gamla þorpsins við Breiðafjörð. — Af munum hennar má nefna altaristöflu eftir Arngrlm
Gislason málara (1829-1887) og marga á hún aðra góða gripi, sem hún hefur þegið aö gjöf fyrr og siö-
ar af háumog lágum þar iHólminum. — Ljósm. Jóh, Björnsd.
G
Árni Helgason símstöðvar
st. Stykkishólmi skrifar
"Y—™
5
yfir það.aönokkur skuli geta haft
atvinnu og afkomu af þvl að meö-
bræður hans blði gæfutjón. Við
horfum til kirkjunnar og til þess
er hún I landi voru að vera f farar-
broddi til verndar einstaklingn-
um. Leiöbeinandi sem móðir.
Kirkjan er oss kristnum móðir”.
En hún þarf að ganga feti framar
— hún þarf og henni ber aö skera
upp herör um allt land. Hálf-
velgja hæfir henni ekki. Hún er til
þess kostuð af riki og söfnuðum.
Hana vantar allt annaö en fjár-
muni. Vantar meira starf til sam-
einingar öllum góðum öflum.
Þegar ég sé hina frjálsu söfnuöi
svo sem Hvltasunnumenn,
K.F.U.M., Aðventista, Hjálp-
ræðisherinn o.fl. þrátt fyrir litla
fjármuni gera stórvirki á akri
Drottins, þá sé ég að það eru ekki
fjármunirnir eöa fjöldinn, sem
mestu orka, heldur samstilltur
vilji I einlægri trú á Guö sem
kraftaverkin gerir. Einlægir I
bæn og fórn, farandi út um byggö-
ir landsins með bibliuna að
leiðarljósi og kraft Jesú Krists.
Aö þessu erum viö vitni á hverju
ári. Þótt kirkjurnar séu oft þvi
miöur mjög illa sóttar, þá er hús-
fylíir hjá hvltasunnumönnum.
Hvers vegna er kirkjan svona
vanmetin — nema þá helst á stór-
hátiöum?? Þetta er sú spurning
sem oft kemur I huga minn og ég
harma tóma kirkjubekki meðan
ég veit að hvert kvöld eru svall-
bekkir veitingahúsa þétt setnir,
já svo aö margir veröa að standa
utan dyra. Þekkir þá ekki þjóðin
sitt hlutverk? Hefir hdn ekki nógu
sterka leiötoga? Hvaö vantar
helst I Islensku kirkjuna? Þessu
veröum við að svara og bæta þá
úr ef hægt er. — Og það er hægt.
„Vilji er allt, sem þarf” stendur
þar og sú þjóö sem veit sitt hlut-
verk er helgasta afl um heim.
segir Björnsson.
Kristur gerir miklar kröfur til
sinna þjóna. Þetta veröur hver og
einn þjónn að skilja um leið og
hann hlýðir kalli hans. Fram
koma þjónsins og fyrirmynd vek-
ur eftirtekt. Smám saman ber
hún þann árangur aö fleiri feta á
eftir.
Okkur er tjáð að islenska rlkiö
selji þegnum slnum á s.l. ári eitur
— áfengi og tóbak — fyrir um 9
milljaröa kóna. Hver er svo
uppskeran? Misþyrmingar,
heimilisófriöur, svik, þjófnaður,
blekkingar, lygi og manndráp.
Ekki ófögur slóð! Hótelin heimta
meiri vlnveitingar til aö geta
grættsem mest og veitingaþjónar
fá þeim mun meira kaup sem þeir
geta selt meira af-þessu eiturefn-
um. Og jafnvel stofnun I
Reykjavfk er farin að senda út
um land bruggtæki og efni til öl-
geröar o.fl. og leiðarvfsi til að af-
vegaleiöa ungmennin.
Kirkja krists og þjónar hennar
verða ásamt öllum góöum mönn-
um að ganga I raðir bindindis-
manna. Fylgja fordæmi Krists,
boða heilbrigt llf. Meö bjartari
trú og heilum hug skal hefja land
og þjóö.
FRÆKORN
Sá/ sem Guðs náð.
Sá, sem Guðs náð og
sannleikann
sér, þekkir, veit og skynja kann,
kukl og fjölkynngi kynnir sér,
Kaifas þrælum verri er.
P.s. 14.11
Safnaðarsystir
I Safnaðarblaöi Laugarnes-
kirkju hér I borg segir frá þvl,
að sóknarnefndin hafi ráöiö frú
Margréti Hróbjartsdóttur geð-
hjúkrunarkonu fyrir safnaðar-
systur. Er hún þegar tekin til
starfa og hefur viötalstima I
kirkjunni á miðvikudögum og
föstudögum kl. 2-3. Frú Margrét
er vel menntuð kona og meö
mikla starfsreynslu. Guð blessi
störf hennar og þjónustu I þágu
Laugarnessafnaðar.
En er hann sá vindinn, hræddist hann, og er hann tók að sökkva,
kallaði hann og mælti: Herra bjarg þú mér. En jafnskjótt rétti
Jesús út hönd sina, tók I hann og segir viö hann : Þú Htiltrúaði, hvl
efaðist þú?
Matth. 14 30.-31.
Bjarmi sjötugur
Nýlega eru út komin 1-2. tbl.
af 71. árg. Bjarma. Fyrsti rit-
stjóri þessa gamla trúmála-
blaðs var Bjarni kennari Jóns-
son, sem mörgum reykviskum
borgurum mun vera minnis-
stæður fyrir meðhjálparastörf
hans I Dómkirkjunni.
Arin 1916-1935 var Sigurbjörn
A. Glslason útgefandi og eigandi
blaðsins, en þá tóku við útgáf-
unni þrlr ungir menn: Astráður
Sigursteindórsson, Bjarni
Eyjólfsson og Gunnar Sigur-
jónsson. Var Bjarni Eyjólfsson
aðalritstjóri, en eftir lát hans
tók Gunnar Sigurjónsson við og
annast hann ritstjórn Bjarma
með starfi sinu hjá Kristniboðs-
sambandinu.
Trúarskoðanir Bjarma þarf
ekki aö kynna, og eins og komist
erað orði I slðasta tölublaði, má
hann kallast málgagn nálega
alls kristilegs sjálfboöastarfs,
sem unnið er innan þjóðkirkj-
unnar á evangelisk-lútherskum
grundvelli.
Af Bjarma koma árlega út 12
tlb. Askriftargjald er kr. 800.