Vísir - 20.03.1977, Blaðsíða 9

Vísir - 20.03.1977, Blaðsíða 9
8 9 Sunnudagur 20. mars 1977 VÍSIR VÍSIR Sunnudagur 20. mars 1977 Baltasar Semper að kvöldi dags. Kominn i vinnugallann og tilbúinn i slaginn. Kristjana”, en þegar viö rákumst á þetta, slógum viö til. Þetta hús hentar okkur alveg einstaklega vel.” En áöur en flutt var inn þurfti aö breyta miklu. Nokkrir veggir voru 'fjarlægöir, og þeir sem eftir stóöu kalkaöir aö gömlum og góöum spænskum siö. „Þaö kann enginn múrari aö kalka hér”, sagöi Baltasar, svo ég varö aö kenna þeim þessa spænsku áferö. Þetta er ákaflega fljótlegt^ ekkert hornrétt og ekkert nákvæmt, bara aö setja þetta á veggina. Ég verö hvort eö er aö hafa hvfta veggi, vegna birtunnar, og ég hata þessu sléttu spltala- veggi. Birtan veröur lika miklu mýkri þegar veggirnir eru kalkaöir á þennan hátt.” Hér er ekkert óþarfa finerl. Eng- ir rokokko stólar eöa þykk pluss- teppi. Mér finnst miklu meira um vert aö hafa góöa aöstööu til aö sinna áhugamálunum. Viö eigum góö hljóöfæri, góöa hesta, góö ljós- myndatæki og góö hljómflutnings- tæki. Þaö finnst mér miklu skemmtilegra en aö eiga glæsilega stofu. Billinn og gáfurnar. „Konan réöi llka algjörlega hvernig eldhúsiö var innréttaö. Þaö, eins og_reyndar allar vinnu- teikningar hússins eru útfært af Vlfli Magnússyni akritekt. En bílaáhugamaöur er Baltasar ekki. „Nei ég er alveg laus viö bila- dellu. Hef engan áhuga á splttkerr- um og sportbllum. En mér þykir óskaplega vænt umjeppann minn. Hann er oröinn 30 ára, og gengur svo hægt aö þaö er alveg furöulegt. Maöur veröur gáfaöur á aö eiga svona bil, vegna þess aö maöur hefur nógan tima til aö hugsa og fil- osófera. Og svo er ósköp gaman aö öllum þeim sem á eftir koma. Þeir erudtundum alltannaö en ánægöir, meö hraöan á jeppanum.” —GA Davíð Baltasar Guðnason heimsóttur Texti: Guðjón Arngrimsson Myndir: Loftur Ásgeirsson hestana ekki sitja fyrir á myndum hjá mér, ég mála eftir minni eins og ég sagöi áöan.” Hestar „Ég mála mikiö af hestum, og nýt þar góös af þvi aö þeir hafa flutt mig á fallegustu staöi landsins. Þeir eru skemmtileg mótlf. Hest- urinn er sibreytileg skepna, feitur á haustin og grannur á vorin. Lita- fjöldinn er lika meiri hér en erlend- is; hér eru hestar gráir og rauöir, brúnir og ljósir, skjóttir og mósótt- ir og hvað eina. Þeir eru jafn skrautlegir og litaspjaldiö mitt. aftur skellihlægjandi. „Þetta var einhver fullur útí bæ, sem var aö biöja mig aö koma og spila I partli. Fólk pantar meira hér en portrett og málverk!” Varð að kenna múrurunum „Mér hefur alltaf fundist best aö vinna heima, hvar sem ég hef ver- iö. Þá getur maður skotist I aö mála hvenær sem maður vill, jafn- vel ef maöur veröur andvaka á næturnar. Viö létum lika breyta húsinu meö þaö I huga aö ég gæti unniö heima”. „Við ætluöum upphaflega aö byggja okkur hús”, sagöi i | ,00 m Baltasar Samper er skemmtilegur maöur heim aö sækja. Hann býr I sérkennilegu húsi i Kópavoginum meö konu sinni, Kristjönu Guönadóttur og þremur börnum þeirra, Ragnheiöi Mireyju, Balt- asar Kormáki og Rcbekku Rán. Og tveímur Labrador-hundum, Tóu og Krumma. Maöurinn heitir reyndar núna Daviö Baltasar Guönason. „Guönason til þess aö ég og konan min fáum inni I sama herbergl á hóteium þegar viö erum á Spáni”, eins og hann segir sjálfur. Hann hefur átt I stórstriöi viö yfirvöld, vegna nafnsins, en eins og sumir kannski vita, langaöi hann einu sinni mikiö til aö heita Egiil Skalla- grfmsson, fyrst hann á annaö borö þurfti aö skipta um nafn. En þaö gekkengan veginn. Eftir aölögunum um nafnbreytingar var breytt vegna Askenasys sótti hann um aö fá aö taka upp sítt fyrra nafn aft- ur. En þaö gekk engan veginn. „Ætli eina ráöiö sé ekki aö flytjast úr landiog gerast spánskur rikisborgari, koma svo aftur hingaö og fá aö heita Baltasar Samper afturý Barok tónlist á málverkasýningu. I dag opnar hann sýningu á Kjar- valsstöðum, slna sjöttu einkasýn- ingu. Þar sýnir hann 50 málverk og 40 blýantsteikningar. „Þessar blýantsteikningar eiga sér þó nokkra sögu. Þær eru allar teiknaðar áriö 1965, og eru af öllum bændum i Grlmsnesinu á þeim tima'. Þannig var aö konan min var á sjúkrahúsinu á Selfossi aö eiga barn. Ég dvaldi á meöan hjá tengdaforeldrunum á Ljósafossi. Þá fór ég riöandi á hvern einasta bæ I Grlmsnesinu og teiknaöi bóndann á bænum”. Elsta myndin á sýningunni er frá 1965en sú yngsta er máluö I ár. Um helgar og á fimmtudögum veröur svo boöið upp á nýbreytni. Þá veröa tónleikar og danssýning á Kjarvalsstööum. Aö sjálfsögöu eru bæöi tónlistin og dansarnir spænskir. Dansarnir eru frá 1450—1650 og Ingibjörg Björnsdóttir sér um þá og stjórnar. Hljóðfæraleikarar veröa hinsvegar Helga Ingólfsdóttir, sem leikur á sembal, dóttir málarans Mireya Baltasarsdóttir leikur á Tamborin og Þórir Hrafnsson á Blokkflautu. „Þetta verður einskonar sam- bland af happening og málverka- sýningu.” Háklassik og rammasta beat. — Fer þetta vel saman? „Ég held aö þaö ætti aö geta tek- ist skemmtilega, því aö ég geri mikiö af þvl aö hlusta á múslk meðan'ég mála. Tónlistin einangr- ar mann frá umhverfinu á sinn hátt og setur mann i stuö. Hendurnar dansa jafnvel meö penslana á léreftinu, og linugleöin sem kemur út úr þessu er mikil. Tónlistin hæg- ir á mér eöa ýtir á eftir, og hjálpar mér viö aö ná þeim áhrifum sem ég er að sækjast eftir. Nei, ég hlusta ekki á neina sérstaka tegund tónlistar, þaö fer alveg eftir aö- stæöum hverju sinni. Stundum er þaö háklasslsk, þung tónlist, jafn- vel Gregorlsk, og stundum er þaö bara rammasta beat. Ef dagurinn hefur veriö æsandi hlustar maöur kannski á eitthvaö róandi, en ef dagurinn hefur aftur á móti verið dapurlegur, setur maöur eitthvaö léttara á fóninn.” „En tónlistin hefur ekki bein áhrif á myndefnið sjálft, hún er frekar til þess aö koma manni I rétt hugarástand.” Vinnur á nóttunni. Þaö verður ekki um Baltasar sagt aö hann vinni reglulegan vinnudag. Hann byrjar yfirleitt á vinnu sinni þegar aörir eru á leiö inn I draumalandiö, og vinnur þangaö til hann er oröinn þreyttur, um svipaö leyti og aörir eru búnir aö sofa úr sér þreytuna. Hann vinn- ur sem sagt á nótunni. „Ég byrjaöi á þessu þegar ég var yngri og þurfti aö græöa peninga fyrir kjöti og baunum handa fjöl- skyldunni. Þá notfæröi ég mér kvöldiö til aö lengja vinnutfinann, Viöhestahiröinguna. Þaöþarf stuudum aöhrista heyiö ærlega tll aö þaö veröi „lystugra og smátt og smátt fór mér aö llka vel aö vinna á kvöldin. Maöur var laus viö sima og umgang og þaö þótti mér þægilegt. Læknir hefur llka sagt mér aö ég sé einn af þeim mönnum, sem eiga sinn hápunkt á kvöldin, þ.e. aö þá er bæöi líkami og sál hvaö best vakandi.” Hlustar á kjaftasögurnar. „Ég hætti aö vinna svona klukk- an sex til átta á morgnana og sef þá fram aö hádegi, um þaö Wil 5 tima. Ég þarf eiginlega ekki aö sofa meira. Eftirmiödaginn nota ég I ýmsa snúninga, ég hitti kollega, fæ mér kaffi á Mokka og fylgist meö kjaftasögunum. Þá þarf ég llka aö sinna hestunum, og um kvöldiö boröa ég meö familíunni.” „Krakkarnir eru allir I tónlistar- skóla svo þú getur ímyndaö þér serenööuna sem gengur hér meöan þau eru vakandi.” „Svo eru llka góöir draugar I húsinu. Mér þykir alveg sérstak- lega vænt um þá, og þeim hlýtur aö llka vel viö mig. A Spáni hló ég aö þeim sem sáu drauga, en hérna finn ég greinilega fyrir návist þeirra. Og þeir hafa góö áhrif á mig.” óvenjulegt heimilishald. Þaö gefur auga leiö aö á heimili þar sem bóndinn vinnur á nóttunni en sefur á daginn er heimilishaldiö dálltiö frábrugðiö þvl sem fólk á aö venjast. Hvernig kann konan viö svona háttalag? . „Ég hef eiginlega ekki reynslu af neinu ööru”, segir Kristjana, „svo ég á svolltiö erfitt meö aö svara þessu. En þetta er búiö aö vera nokkuö erfitt upp á síðkastiö, vegna undirbúningsins fyrir sýninguna. Svo þarf ég náttúrulega aö vakna meö krökkunum, þegar þau fara I skólann. Kristjana er reyndar sjálf I skóla um þessar mundir. „Já, ég er i Myndlista- og hand- löaskólanum. Aöur en viö kynnt- umst var ég byrjuö ’a'ö læra, en lagöi námiö á hilluna meöan börnin voru aö vaxa úr grasi. Ég ætlaöi alltaf aö leggja þetta fyrir mig, og þaö aö vera gift málara hefur ekki dregiö neitt úr áhuganum. Þó má segja aö ég hafi breytt um stefnu. Hérna áöur ætlaöi ég nefnilega að vera málari, en núna er ég I leir- kerasmlöi, á vori annars árs” Ekki fékkst hún til aö viöurkenna j aö þessi stefnubreytiiig væri bónd- anum að kenna: „Ahugamálin breytast meö aldrinum, og nú er ég aö koma mér upp aöstööu til leir- kerasmiði hérna úti bllskúr. Ég er lítið farin aö framleiöa af þessu ennþá, en áhugann vantar ekki.” Dellurnar. Málverk og leirker. Þar meö ætti aö vera séö fyrir myndlistinni. En svo er ekki. Baltasar gengur meö stórkostlega ljósmyndadellu, og hefur gert það lengi. „Ég byrjaöi aö taka myndir stuttu eftir aö ég kom til íslands. Þaö var aöallega til aö senda mömmu og pabba, til aö sýna þeim hvernig krakkarnir litu út, og hvaö konan mln væri sæt. Og svo myndir af landinu. Ég hef tekiö margar myndirá hestaferöalögum mlnum, og nokkrar hafa reyndar birst f Ice- land Review, þannig aö kostnaöur- inn sem ég hef lagt út I vegna þessa, er kannski aðeins farinn aö skila sér.” „Svo tek ég líka myndir af falleg- um sólardögum, og sólarlaginu. Hér á Islandi eru skilin milli dags og nætur ekki nærri eins skörp og til dæmis á Spáni. Sólsetur tekur kannski marga klukkutima hér, meöan þaö tekur tlu mlnútur úti á Spáni. Sólsetur eru frábær fyrir ljósmyndara, þá eru skuggarnir langir og hlutirnir veröa fantast- iskir og stærri og kraftmeiri en á daginn! Blandar ekki saman ijósmyndum og málverkum. „En ég passa mig á aö blanda ekki saman ljósmyndunum og málaralistinni. Ég mála alltaf eftir minni, nema þegar ég mála portrett, endurminningar og reynslu”. „Ljósmyndatæknin er llka ákaf- lega mismunandi, og þaö er næst- um því jafnslæmt aö blanda ýms- um vinnuaöferöum hennar saman, og aö blanda saman ljósmyndun og málaralist. Hjá mér á þó þetta hvort tveggja eitt sameiginlegt. Hestar eru minar uppáhalds fyrir- sætur, hvort sem ég er meö mynda- vélina eöa litaspjaldiö. Munurinn liggur kannski í því aö ég læt „Ég geri nú frekar lftiö af þvf aö mála fólk. Svona 5—6portrett á ári. Þaö er seinleg vinna. Þaö fer í þetta sona einn og hálfur tlmi á dag ef sá sem situr fyrir kemur hingaö heim, annars meira. Ég er svona einn til tvo mánuöi meö eina mynd, ef unniö er fimm daga vikunnar. En þaö er miklu betra aö vinna hérna heima.” Tónlistin Nú vatt Baltasar sér aö flyglin- um og lék af mikilli list nokkur lög. Þar brá fyrir bæði Rachmaninoff og John Lennon, enda tónlistar- smekkurinn ekki bundinn viö neina eina tegund tónlistar. „Þetta er eitt af áhugamálun- um”, segir Baltasar og hlær, „mabur reykir minna á meban maöur hefur eitthvaö I höndunum. Þaö er sama hvort þaö er planó, pensill, sporjárn eöa gltar”. Gltar? „Já, ég fékk fyrir langa löngu styrk til framhaldsnáms á Spáni. Þetta var einskonar feröastyrkur, sem átti aö borga fyrir mahn hótel og svoleiöis. En allan timan kom ég aldrei & hótel. Ég bjó meö slgaun- um og' þeir kenndu mér á gítar”. Baltasar fékk lánaöan gltar hjá syninum, og allt í einu var hann kominn á fulla ferö í villtri flamenco tónlist. Hann söng meö, hrjúfri röddu og á spænsku a ö sjálf- sögöu. Rétt eftir aö hann haföi lagt frá sér gltarinn var kallaö á hann í simann. Hann fór, en kom fljótlega Fjöl- skyld- an sam- an- komin i eld- húsinu

x

Vísir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.