Tíminn - 09.08.1968, Blaðsíða 11

FÖSTUDAGUR 9. ágúst 1968.
Nágrannakonur frú Emmu
voru að kvarta yfir hávaðanum,
sem eiginmaður hennar gerði.
— Hann gerir ekki annað en
að ganga um og gagga eins og
hæna, nöldruðu þær.
— Ég veit það, — sagði frú
Emma, — við hérna á heimil-
inu verðum líka þreytt á hon-
um. Stundum held ég að hann
sé ekki með öllum mjalla.
— En geturðu ekki gert eitt-
hvað fyrir hann. Getur þú ekki
læknað hann?
— Ja, ég býst við því að
það væri hægt, en við höfum
varla efni á því, við þurfum á
eggjunum að halda.
Lögfræðilegur verjandi við
konu, sem var fyrir rétti og átti
yfir höfði sér líflátsdóm: —
Segið nú kviðdóminum hvers
vegna þér skutuð manninn yð-
ar með boga og örvum.
— Ég vildi ekki vekja börn-
in.
Lítið mannætubarn á eyju
einhvers staðar í Suðurhöfum
benti á flugvél. sem flaug yfir
höfði þess og spurði móður
sína hvað þetta væn.
— Þetta er dálítið líkt ostr-
um, — sagði hún, — þú étur
bara ínnvolsið.
í klaustri nokkru höfðu munk
arnir aðeins leyfi til þess að
tala upphátt einu sinni á ári og
segja eina setningu. Reglurnar
voru meira að segja svo strang-
ar, að aðeins einn munkur fékk
að tala árlega. Ár eitt, á hinum
tilsetta degi, reis munkurinn.
sem átti að tala í þetta sinn.
upp og sagði:
— Ég hef viðbjóð á kartöflu-
músinni, sem við fáum hérna.
Hún er alltaf lapþunn.
Að svo mæltu settist hann
niður og steinþagði. Að ári
liðnu, þegar dagurinn, sem
mátti tala á rann upp, reis ann
ar munkur upp og sagði:
— Ég veit ekkert betra en
kartöflumúsina okkar. Hún er
yndisleg. f rauninni get ég varla
beðið eftir Kvöldmatnum, þeg-
ar við eigum að fá kartöflumús.
Aftur varð þögn í tólf langa
mánuði. Loksins rann dagurinn
upp enn einu sinni og þriðja
munkinum var leyft að tala:
— Ég heimta að verða flutt-
ur í annað klaustur, — sagði
hann, — ég þoli ekki þetta sí-
fellda rifrildi.
— Hvað sagði ffllinn, þegar hann loksins fékk tækifæri til
þess að hitta Sophiu Loren per sónulega?
— Hann sagði auðvitað ekki orð. Hann kunni ekki ítölsku.
Loksxns hefur hinn fullkomni glæpur verið framinn, Við skul'
um hafa okkur á stað Bert . . . BERT.
Lárétt: 1 Rusli 5 Keyra 7 Keyr 9
Ákaíi 11 Baktal 13 Elska 14
Fótboltafélag 16 Kóf 17 Jurt 19
Eins á litinn.
Krossgáta
Nr. 87
Lóðrétt: 1 Hugrakka 2 Tveir
eins 3 Sjáðu 4 Hanga 6 Að-
eins brún 8 Söngmenn 10
Venti 12 Óróasvæði 1S
Eins 18 Fisk.
Ráðning á gátu nr. 86.
Lárétt: 1 Flagga 5 Öru 7 A1
9 Ótrú II Kák 13 Læs
14 Króm 16 ST 17 Leiti 19
Lundin.
Lóðrétt: 1 Frakki 2 AÖ 3
Gró 4 Gutl 6 Rústin 8 Lár
10 Ræsti 12 Kólu 15 Men
18 ID.
TIMINN
50
in á heimilinu, sem máli skiptir.
Foreldrar Dix elskuðu hann ekki
og reyndu aldrei að skilja hann.
Þau viidu að hann hlýddi þeim
og yxi upp eins og þau höfðu
ákveðið og áfltu rétt og sjálfsagt
— Hún st xndi þungan svo allur
hennar feiti .íknmi úristist —
Hann var uppreisnargjarn, hann
hefur alitaf verið u.ppreisn-
argjarn Þú geiur ekki sett hann
í vissár sk.rður og sagt honum
að svona eigi iiann að vera Dix
verður alltnf sjílfum sér líkur
En ég hef ni.iaf sagt að hann
þurfi heimili u? að rétt heimili
geti bjargað hv-aum
— Þakka þé: fyrir að segja
mér betu, — sagði Alloa blíð-
lega Hún leit i kringum sig Dix
var að ieita að henni Hún sá á
svip hans, að I.ann var að velta
því fyrir sé>* hvert hún gæti hafa
farið og þegar i:ann sá hana kom
glampi i augu i-dus
Hún stóð upp, gleymdi Mömmu
Blanchard og öJlu nema Dix
Hann þarfnað'st hennar og það
var henni nóg Iiún gekk til hans
og hann lagðx handlegginn utan
um hara — Eigum við að fara?
— spurði hann
— Án þess að kveðja? —
spurði Ailoa.
— Við látum engan sjá okkur
fara, — sagði hann. — Það eyði-
leggur alltaf san kvæmi
Hann hjálpaði henni upp tröpp
urnar og í gegnum dimm trjá-
göngin bangað sem bíllinn stóð.
Það var ekki tyrr en þau voru
komin inn í bflinn, að hann tók
hana í fang sér ástríðufullur og
ofsafenginn.
— Það er alltof langt síðan
ég hef kysst þig. — sagði hann.
— Ég gat ekki beðið lengur. Ég
veit ekki, hvað þú hefur gert við
mig, fyi’st méi finnst tímasóun
að vera með vinum mínum, þeg-
ar ég gæti verið einn með þér.
Þú ert allt mitt líf
Hann kyssti hana ástríðufullt.
en síðan færði hún sig fjær hon-
• um.
— Ég þarf að segja þér dálít-
ið, — sagði hún —( Við förum
á morgun og ætlum að búa úti
í sveit. /
— En hveriug get ég hitt þig?
— spurði hann.
— Ég veit það ekki, — sagði
Alloa. — Ég veit ekki, hvað ég á
að vera. Mér datt í hug að neita
að fara en hertogaynjan bauð
mér sérstaklega..
— Hertogaynjan?
Henni fannst i hálfrökkrinu, að
Dix hefði hnykKlað brýrnar.
— Já, hertogaynjan af Rangé-
Pougy, — svar&ði hún. — Ég hef
ekki sagt þér bvers vegna við er-
um hér í Biarritz
— Ég var sanntærður um að þið
hefðuð einhverja ástæður til þess,
— sagði hann og brosti lítið eitt.
— Eg ætla að segja þér það
núna, —hélt Alloa áfram, —
því ég veit að mér er óhætt að
treysta því, að bú segir það eng
um. Það væn ckki rétt. En ég
hef ógurlegar ányggjur af dálitlu
sem ég gerði
— Er það eitthvað slæmt? —
Hún heyrði votta fyrii spaugi í
rödd hans. — Ég veit það ekki,
það er það versta. — sagði hún.
— Er rangt að skipta sér að lífi
annars fólks?
— Ekki á oann hátt, sem þú
gerir pað, — sagði hann og
kyssti á hönd hennar. — Viltu
segja mér, ef þú heldur, að ég
hafi gert rangt. — sagði Alloa.
— Ég hef haft áhyggjur af þessu
í allan dag og allt kvöld. Mér
hefur næstum verið ómögulegt
að hugsa um nokkuð annað.
— Ekki einu sinni mig? —
spurði Dix.
— Þú veizt, að ég get nú ekki
að því gert, — sagði Alloa bros-
andi. — Um leið hef ég verið að
hugsa um Steve Weston, sem er
á leið yfir Atlantshafið, og kem-
ur nær með hverri klukkustund,
og ég hef verið að velta því fyr-
ir mér, hvort ég ætti að taka á
móti honum á flugvellinum og
senda hann beint aftur heim.
— Og hvier er Steve Weston?
— spurði Dix. — Viltu nú ekkij
byrja á byrjuninni ástin mín? —
það er ómögulegt að skilja þik
-vona.
— Jæja, ég skal segja^þér alla
söguna, — sagði Alloa og stundi.
— Þetta byrjaði allt í London,
þegar ég komst að því, að frú
Derange var að leggja á ráðin
með að gifta Lou hertoganum af
Rangé-Pougy. Þú getur skilið, að
það er að sumu leyti skiljanlegt,
að hún hafi áhuga á því, þar sem
hertoginn er höfuð fjölskyldunn-
ar — bæði Lou og auðvitað minn
ar líka.
— Og er ungtrú Lou alveg sam
þykk þessum raðahag? — spurði
Dix.
— Það er nú þar, sem skór-
inn kreppir að. — sagði Alloa
og stundi.
— Hún var full áhuga, þegar
við vorum í London. en hún
komst fyrst að bví í dag, að her-
togin er kryplingur.
,— Vissi hún oað ekki fyrr? —
spurði Dix.
— Nei, auðvítað ekki. Frú Der
ange hafði fyllt hana með alls
konar lygum um hvað hann væri
laglegur og aðlaðandi. En
svo opnar Lou transkt dagblað í
morgun og sér mynd af honum
að fara út úr flugvél.
— Og hvað sagði hún? —
spurði Dix.
— Hún varð hálf sturluð og
ofsareið við moður sína. Hún
sver, að hún ætli ekki að giftast
honum. Þetta var auðvitað gift-
ing, sem foreldrarnir höfðu lagt
á ráðin með en Lou hefði hlotið
titil og dýrlegan kastala. Ég hef
ekki sagt þér frá honum. Við fór-
um í gær til að sja hann.
— Hvernig kemur þá Steve
Weston mn í þetta allt saman?
— spurði Dix.
— Hann var ástfangin af Lou
áður en hún Kom til Englands
og ég held að hún hafi líka verið
ástfangin af honum. Ei satt skal
segja, bá heid ég að hún elski
hann enn og bað er það, sem ég
hef svo miklar áhyggjur af þvi
ég hringdi og sagði honum að
koma hingað.
Dix hallaði sér aftur og hló. —
Þú átt =kki að hlæja að mér, —
mótmælti Alloa reið. Hann lagði
höndina utan um hana.
— Ástin mín ég er ekki að
hlæja að bér, oexdur að því, hvað
þú varst sorglcg í málrómnum.
Auðvitað gerðirðu það eina rétta.
Steve Weston kemur og þrífur
Lou í fangið cf draumai æsku-
ástarinnar munu aftur ráða ríkj-
um.
— Heldurðu það í alvöru? —
sagði Alloa. — Ef hún verður nú
öskuvond, þegar hún sér hann
og sendir hann í burtu eins og í
London?
— Það er áhætta, sem sérhver
ástfanginn maðui mundi taka, —
sagði Dix.
— Sjáðu til, ég veit um hvað
ég er að tala, því- ég er líka ást-
fanginn.
Hann leit blíðlega á hana. —
Þú ert svo yndisleg, — sagði
í DAG
hann. — Svo óskaplega ypdisleg
og alvörugefin.
Hún hreyfði sig örlítið í fangi
haie= og sneri séx undan.
— Hvað uiu oikuFr — sagSi
hún. — Okkur? — spurði hann.
— Við föruro í kastalann á
morgun. Ég get ekki hitt þig aft-
ur.
— Auðvitað geturðu það, —
sagði hann. — Heldurðu, að ein-
hverjir Kastalaveggir geti skilið
okkur að?
— En þú mátt ekki koma þang
að, — sagði Alloa hratt
— Hvers ^egna ekki? — Vegna
þess, að það gæt. verið hættulegt.
Þau gætu Komizt að þessu. Það
gæti verið eríitt fyrir mig að
læðast út úr kastalanum og hitta
þig í garðinum.
— Af hverju? — spurði hann.
— Er þetta nokkuð öðru vísi en
önnur hús? — Það hljóta að vera
dyr á því og þeim hlýtur að vera
lokað að innan.
— Ó, þú skilur þetta ekki? —
sagði Alloa. — Það yrði svo
eríitt. Hann er svo stór og ég
rata ekkert.
ÚTVARPIÐ
Fösfudagur 9. ágúst
7.00 Morgunútvarp. 12.00 Há-
degisútvarp.
13.15 Lesin 'y
dagskrá
næstu viku. 13.30 Við vlnnuna:
Tónleikar. 14.40 Við. sem heima
sitjum. Inga Blandon les söguna:
.Æinn dag rís sólln hæst“ eftir
Rumer Godden (30) 15.00 Miðdeg
isútvarp. 16.15 Veðurfregnir. 17.
00 Fréttir. Klassísk tónlist 17.45
Lestrarstond fyrir litiu börnin.
18.00 Þjóðlög. 18.45 Veðurfregn
ir. Dagskrá kvöldsins 19.00 Frétt
ir. Tilk. 19.30 E»st á baugi Magn
ús Þórðarson og Tómas Karlsson
fjalla um erlend málefni. 20.00
Kammermúsík eftir Rossini. 20.
25 Sumarvaka M. a Þjóðleikhús
kórinn syngur íslenzk !ög. Dr.
Hallgrtmur Helgason stj. Sögu
öóð. Ævar R Kvaran les „Jör
und' eftir Þorstein Erlingsson.
21.40 „Silentium turbatur" 22.
00 Fréttir og veðurfregnir. 22.
15 Kvöldsagan: „Viðsjár á vestur
slóðum" eftir E CaldweH. Krist
tan Reyr les (10) 22.35 Kvöld-
hljómleikar. 23.05 FrétUr í
stuttu máli. Dagskrárlok.
Laugardagur 10. ágúst
7.00 Morgunútvarp. 12.00
degisútvarp.
18.00 Óskalög
sjúklinga.
Kristín Sveinbjörnsdóttir kynr
ir. 15.00 Fréttir. 15.15 Laugai
dagssyrpa í umsjá Hallgrimí
Snorrasonar. 17.15 Á nóturr
æskunnar. Dóra Ingvadóttir o:
Pétur Steingrímsson kynní
nýjustu dægurlögin. 17.4S Lest)
arstund fyrir litlu börnin. 18
00 Söngvar í léttum tón. Ra;
Conniff fcórinn syngur. 18.2(
Tilkynningar. 18.45 Veðurfregi
ir. 19.00 Fréttir. Tilkynningar
19.30 Daglegt lif. Valdimar J(
hannesson ritstjórnarfulltrú
sér um þáttinn. 20.00 Tónleil
ar í útvarpssal: Sinfóníuhljón
sveit íslands leikur. 20.15 Leil
rit: „ í Bogabúð" gamanleikui
eftir St lohn G Ervine. Þýð
andi: Ragnar Jóhannesson. Leil
stjóri: Briet Héðiosdóttir. 22
00 Fréttir og veðurfregnir. 22
15 Danslög. 23.55 Fréttir
stuttu máli. DagskrárlO'k-
morgun