Tíminn - 18.10.1968, Blaðsíða 6

6
TÍMINN
FÖSTUDAGUR 18. október 1968.

............................7
saman ómaksins vert, því þetta Ij
er hið allra myndarlegasta
íús, það fylgir því sundlaug,
sem Preben og Anne Mari vildu
7Íst helzt ala allan sinn aldur
. Þá er líka í húsinu svolítill
leikfimisalur með rimlavegg,
sem Preben segir að sé hið
mesta þarfaþing, enda notar
hann rimlana mikið þegar hann
reynir að minnka á sér ýstr-
una.
★
Þegar Janet Midtielton frá
Ástralíu var sex ára, uppgötv-
aðist þáð að hún var það sem
kallað er „blátt barn“, það er
að segja hún hafði gat í gegn-
um einn hjartavegginn. Ekk- §
ert í hegðun barnsins hafði
bent til þess að hún þjáðist
af þessu, gagnstætt þvi sen.
venjulega er, þegair um sams
konar tilfelli er að ræða, en
venjulega verða þeir sem af
þessum sjúkdómi þjást mátt-
lausir og ávallt þreyttir. Jan-
et var skorin upp á sjúkra-
húsi Margrétar_ prinsessu í
Palmýruborg í Ástralíu, og Jan
et og sjúkdómur hennar varð
fréttaefni um ýíða veröld. Ekki
hvað sízt þótti þetta fréttaefni,
að læknar höfðu lýst því yfir,
að þeir teldu vafalítið að Jan
et myndi naumast lifa leng-
ur en áð ná átján til tuttugu
og eins árs aldri. Núna er
Janet gift, og heitir reyndar
núna Janet Cross. Hún
er átján ára og hefur nýlega
alið hraust og velskapað bam.
★
Hlekkir hjónabandsins eru
svo þungir, að það þarf tvo
til að bera þá — stundum
þrjá.
★
Karlmaður er aldrei veikari
á svellinu en þegar kona er
að segja honum hvað hann sé
sterkur.
sínum Urho Kekkonen. Kosy-
gin er sá til vinstri, en Kekk
onen til hægri.
Þeir eru kraftalegir þessir
karlar, enda vanir slarkinu.
Myndin er tekin um borð í
finnska ísbrjótnum „Tarmoí1.
en þessar heiðurskepmur
skruppu í tveggja daga leiðang
ur og hugðust veiða fisk. Þeir
heita reyndar Alexei Kosygin,
sem er í heimsókn hjá vini

I SPEGLITÍMANS
/
Marlon Brando, sá gamli,
góði glaumgosi og kvennamað-
ur, er nú nýskilinn við sína
Imexik'önsku konu leikkonuna
Movita Castenada, en með
henni átti hann tvö börn. Áð-
Ur hafði hann eignazt barn
með leikkonunni Tarita frá
Tahiti, og annað með fyrstu
konu sinni, leikkonunni Önnu
Kashfi. Um þessar mundir
gengur gamli maðurinn enn
um í hjúskaparhugleiðingum,
en orsök þeirra er kanadísk
leikkona, sem nefnist Aysha
Mohior, en þau Brando hafa
sézt lengi saman.
Hinn heimsfrægi franski kvik
myndaleikari Alain Delon hef-
ur nú nýlega verið yfirheyrður
í sextán tíma stanzlaust hjá
frönsku lögreglunni. Tilefni
yfirheyrzlunnar er morðið á
Júgóslavanum Stefan Markovic,
sem var vinur leikarans, um-
boðsmaður hans og lífvörður.
Marcovic, sem bjó í einbýlis
húsi Delons í París áður en
hann var myrtur, fannst látinn
þann 1. október.
Eiginkona Delons, frú Nat-
halie, sem nýlega hefur fengið
sitt fyrsta hlutverk í kvikmynd
hefur einnig verið yfirheyrð,
og öllu lengur en eiginmaður-
inn, því lögreglan lét sér ekki
nægja minna en tuttugu og
fjögurra tíma yfirheyrzlu. —
Alain Delon hefur verið kvænt
ur Nathalie í fimm ár, eða allt
frá því að hann skildi við
þýzku leikkonuna Romy
Schneider.
Kona Delons var stödd í Eng
landi, þegar henni bárust boð
um að koma til Parísar þegar
í stað. Þar tók lögreglan á
móti henni og ók henni þegar
í stað til innanríkisráðuneytis
ins.
RaShele Mussolini, ekkja
einræðisherrans Mussolini, og
tengdamóðir systur Soffíu Lor-
en, sem á veitingahús nálægt
Forli á Mið-Ítalíu, hefur nú
loksins fengið lífeyri frá ítalska
ríkinu, þar sem dómstólar í
Róm hafa bent á að reyndar
hafi Mussolini ver:ð ríkisstarfs-
maður í tuttugu ár, unz hann
var myrtur ásamt ástmær sinni
árið 1943.
Anne Mari og Preben Kaas,
er það danskt leikhúsfólk, sem
í hvað mestu uppáhaldi er hjá
dönskum blaðamönnum um
þessar mundir. Þau hjúin eru
ekki alveg á horriminni, eða
svo sýnist þeim, er augum líta
hið glæsilega einbýlishús sem
þau búa í, eða réttara sagt hún
býr í, en húsið ætlar Anne
Mari nú að selja vini sínum,
Kaas. Preben Kaas segist
kaupa húsið með það tvennt
fyrir augum, að eignast fast-
eign og að geta tryggt sinni
heittelskuðu Önnu húsaskjól
og peninga þegar hann fellur
frá. Preben segir reyndar að
þessi viðskipti sín með húsið
séu eitt hið mesta þrekvirki
sem hann hafi komizt í um
ævina, því alls konar opinberir
aðilar vilji hafa afskipti af
viðskiptunum, skatta þurfi að
greiða, æða á milli skrifstofa
og skrifa nafnið sitt hér og
þar, en kannski er þetta allt
Á VlÐAVANGI
Námskostaður
Unglinga
Ingvar Gíslason, Sigurvln Ein
arsson, Ólafur Jóhannesson og
Páll Þorsteinsson hafa flutt í
sameinuðu Alþingi tillögu til
þingsáiyktunar um námskostnað.
Skal ríkisstjórnin skipa milli-
þinganefnd, skipaða fimm mönn
um, er geri tillögur um fjár-
hagslegan stuðning við nemend-
ur á skyldunáms- og framhalds
skólastigum, sem óhjákvæmi-
lega verða að vista sig til Iangs
tíma utan heimila sinna vegna
skólagöngu. Þingflokkamir til-
nefni sinn manninn hver, en
menntamálaráðherra skipi
fimmta manninn, er verði for-
maður nefndarinnar. Skal nefnd
in skila áliti fyrir næsta reglu-
legt AlþingL
Nemendur fjarri
heimilum sínum
f greinargerð með þessari til
lögu segja flutningsmenn:
„Eitt hið brýnasta verkefni í
fræðslumálum okkar er jöfnun
námsaðstöðu í landinu, og með-
al þess, sem helzt mætti að
því stuðla, er sú leið, að hið
opinbera greiði kostnað, sem
stafar af óhjákvæmilegri dvöl
nemenda utan heimila þeirra.
Getur þetta átt við nemendur á^
ýmsum aldri og í mismunandi
skólum, m. a. nemendur í heima
vistarbamaskóium, héraðsskól-
um, menntaskólum, verzlunar-
skólum o. s. frv. Til lengdar
verður ekki vikizt undan því, að
þessi leið verði valin, og ríður
á miklu, að málið verði undir
búið sem fyrst. Er það nú miltili
beinn útgjaldaliður fyrir sveita
heimili og önnur, sem líkt eru
stödd, hvað snertir f jarlægð frá
skólum, að þurfa að vista böm
og ungmenni utan heimilis
vegna skólagöngu. Á barnmörg
um heimilum er þessi kostnaður
afar tilfinnanlegur og veldur
að sjálfsögðu mjög óhægri að-
stöðu til þess að láta böm og
ungmenni njóta eðlilegrar skóla
göngu. Sem dæmi um óbein á-
hrif á fjárhagsafkomu og heim-
ilislíf sveitaheimila er vert að
geta þess, að stór hluti mennta-
skólanemenda, sem verða að
sækja skóla í önnur héruð eða
landsfjórðunga, neyðist einnig
til þess að dveljast fjarri heim
ilum sínum hvert sumar í því
skyni af afla fjár til skólagöngu
sinnar. Þetta á fyrst og fremst
við um nemendur í sveitum, þar
sem fjáraflavon er lítil miðað
við það, sem gerist í uppgripa
vinnu við sjávarsíðuna. Með
þessu móti verða böra og for-
eldrar fyrr viðskila hvort við
annað en ella mundi, auk þess
sem heimilin missa dýrmætan
liðsafla frá nauðsynjaverkum.
Er áreiðanlega tímabært að
gefa þessu fullan gaum, enda
verulegt hagsmuna- og réttlætis
mál fyrir þá, sem verða að búa
við þetta ástand. Dæmalaust
mun það ekki vera, að foreldrar
flytjist úr sveitum til kaupstaða,
m. a. Reykjavíkur, vegna þess
mikla aukakostnaðar, sem því
fylgir að senda börn og ung-
menni að heiman vegna skóla-
göngu.“
Við getum vel einir
f forystugrein Mbl. í gær
segir m. a/
„. . . Viðreisnarstjórnin mun
ein takast á við vandamál-
in, ef svo illa kynni til að tak
ast* að stjórnarandstöðuflokk-
arnir fengjust ekki til sam-
starfs um þær efnahagsráðstaf
anir, sem öhjákvæmilegt er að
Framhald á bls. 11.