Tíminn - 19.11.1968, Blaðsíða 11

ÞRIÐJUDAGUR 19. nóvember 1968.
TIMINN
n
DENNI
^ L 1 N 1 N ' Hannfbal! það getur nú ekki
DÆMALAUSI aWr“
12
Lárétt: 1 Tungumál 5 Kona 7
Gróða 9 Sprænu 11 Komast 12
Guð 13 Þungbúin 15 Ört 16 Æð
18 Kastala.
Krossgáta
171
Lóðrétt: 1 Kletts 2 Misk
unn 3 Tveir eins 4 Skemmd
6 Álögu 8 Þvertré 10 Sturl
að 14 Púki 15 Vonarbæn 17
Tímabil.
Ráðning á gátu nr. 170.
Lárétt: 1 Belgía 5 Lás 7
Uml 9 Afl 11 Gá 12 La
13 Grá 15 Lóa 16 Ati 18
Grenji.
Lóðrétt: 1 Brugga 2 LLL
3 Gá 4 ísa 6 Glanni 8 Már
10 Fló 14 Áar 15 Lin 17 Te.
inu í vor. Þór Magnússon,
þjóðminjavörður, flytur inn-
gangsorð.
21.00 Hollywood og stjörnurnar.
Glatt á hjalla. Kaflar úr
gamanmyndum — síðari
hluti. íslenzkur texti: Krist-
mann Eiðsson.
21.25 Engum að treysta.
Nýr framhaldsmyndaflokkur
eftir Francis Durbridge,
höfund Melissu. í flokknum
eru þrjár sakamálasögur, og
heitir sú fyrsta „Leitin að
Harry“. Verður sýningum á
henni lokið fyrir jól. Aðai-
hlutverk: Jack Hedley. ísl.
texti: Óskar Ingimarsson.
21.55 Óðal Bandaríkjaforseta
Myndin fjallar um heima-
haga Lyndons B. Johnson í
Texas og sýnir hann gestum
landareign sína og ættar
sinnar. íslenzkur texti: Ottó
Jónsson.
22.45 Dagskrárlok.
nærveru hennar, þótt hann sneri
baki að henni, og eftir nokkur
orðaskipti við hina mennina, kom
hann til hennar. Hann virtist gjör
breyttur maður, eims og hann
hefði lagt einvaldinn til hliðar, á
samt einkennisfötunum, og væri
bara ríkur maður á leið í óvænt,
ánægjulegt helgarfrí.
— Sbo, þér eruð þá loksins
vöknuð, kallaði hann. ég vildj
ekki láta vekja yður, því mest af
öllu þörfnuðust þér hvíldar, og ég
þarf ekki að spyrja hvernig þér
hafið það. Þér lítið út sem önn-
ur kona.
Hún forðaðist að líta í augu
hans, augnaráð hans gerði hana
óstyrka.
— Er nokkuð nýtt í fréttum?
spurði hún.
— Já, það er búið að lýsa yfir
hernaðarástandi í borginni, og
yfirmanni herjanna hefur verið
skipað að hlýða boði Werners.
Mikið hefur verið um haodtökur,
og óðum fjölgar í Virkirm. U*d
arlegt hve margar grunsamlegar
persónur hafa komizt yfir landa-
mærin eða verið settir á land á
ströndinni. Ég þarf sannarlega að
herða eftirlitið með þvi. Kaltava
mun næstu daga, efcki vera
heppilegur dvalarstaður fyrir út
lendinga. Ég mun þurfa að fara
fljótlega, en ég skal koma því
þannig fyrir, að þér getið dvalið
hér þangað til að fyllilega er orð-
ið öruggt fyrir yður að snúa til
baka.
— Vitið þér nokkuð. hvað orð
ið hefur um stúlkuna mína?
spurði hún.
— Hin æruverðuga María?
Hún var sótt í virkið gær-
kvöldi, og flutt í íbúð yðar á hót
elinu, þar sem hún mun halda
öllu í röð og reglu þar til þér
komið aftur. Hún veit að þér haf
ið það gott, og hafið verið flutt
í burtu vegna eigins öryggis. Þér
þurfið ekki að hafa áhyggjur af
henni sjálfri eða nokkrum
öðrum.
— Ég hef ekki áhyggjur af
henni, sjálfri mér, eða nokkrum
öðrum. Hún leit á hann, og að
uodanskildum sáraumbúðunum |
handlegg hans var ekkert við
hann sem gaf til kynna. hvað
hann hatfði orðið að gegnum
ganga, síðustu tuttugu og fjóra
tíma.
— Hvert siglum við? spurði
hún.
— Að ákveðnum _ stað, rétt
handan við bugðuna. Ég er viss |
um að yður mun finnast til um
staðinn. Hann er eftirsóttur af
ferðamönnum. Þaðan er auðvelt
að komast til bústaðar mins. sem
í nokkurra kflóm. fjarlægð. Nú
er búið að leggja veg upp fjalls-
hlíðina, en áður var aðeins hægt
að komast þangað eftir gilskorn
ingi. mjög bröttum og illum yfir
ferðar, sérstaklega á vetrum- Svo
að nú erum við ekki einöngruð frá
veröldinni lengur, eins og áður
var.
— Hvað meinar hann með „við“
hugsaði Lusia.
— Ég skal biðja um einhverja
næringu, handa yður, hélt hann
áfram.
— Það er of framorðið fyrir
morgunmat. Ég sendi hann tvis-
var til yðar og í bæði skiptin
sváfuð þér ennþá svo ég áleit
að svefn myndi gera betur en
matur. Bíðið aðeins meðan ég bið
um hressingu, síðan getum við far
ið niður í setustofuna.
Myndi hann kynna hana fyrir
hinum gestunum? Það var engu
líkara en að hann vildj einangra
haa frá þeim. Hvers vegna? Hún
gat ekki skilið það. Hana fór að
gruna, a® þrátt fyrir- allar fullyrð-
ingar hans, væri hún enn að
nokkru leyti fangi.
II.
— Halló! Hvar eruð þér? Svar-
ið mér, verið svo vænn. . .
Lusia gerði tilraun til að horfa
vinstra megin niður eftir hengi-
fluginu. En hún gat ekki séð veg-
inn, því þoka var komin á. í fyrst
unni hafði hún verið yfir sig hrif
in af útsýninu til beggja hliða . . .
hin hrjóstrugu fjöll, sem virtust
nú miklu hrikalegri, en séð frá
snekkjunni, og vegurinn sem
sneri sig í ótal krákustigum. upp
bratta fjallsihlíðina. En svo höfðu
trén horfið í þokuna, og síðan
vegurinn. Það hafði verið heið-
sikírt og sólskin, þegar hún og
Kasimir, yfirgáfu snekkjuna, og
þgð hafði ekki verið vottur af
þobu meðan þau óku eftir vegin-
um sem hafði verið lagður svo
hann kæmist til bústaðar stns, og
þyrfti ekki að fara eftir fjallagil-
inu-
Hann hafði stungið upp á skoð-
unarferðinmi. meðan hún naut
hressingarinnar sem hann bauð
hei upp á, og sagt henni að
hann mundi bara taka með sér
einn mann, Leginbúa sem héti
Sven, væri hann bæði þjónn og
bflstjóri og leiðsögumaður s inn,
þegar hann ætlaði upp í fjöllin,
sem hann teldi sitt eiginlega heim
ili.
Hún hafði komið með athuga-
semdir, er hún skfldi að enginn
hinna gestanna færi með.
— En því þá það? hafði hann
spurt.
— Þeir hafa allir séð Arnar-
hreiðrið áður. og þeir komu með
þessa ferð aðeins vegna þess að
ég áleit ekki tryggt fyrir þá að
vera of nálægt Kaltava þessa dag
ana. Ég er fús á að fórna mínui
eigin lífi, ef aðstæðui krefjast!
þess, en beri ég ábyrgð á lífi ann
arra geri ég mínar varúðarráðstaf
anir. Þess vegna framkvæmdum
við þessa nætursiglingu Skipstjór
inn á að tara með snekkjuna ut-
ar í fjörðinn, og ekki að koma
til baka fyrr en hann fær boð frá
mér. Á meðan ætla ég að halda
í bústað minn og fullvissa mig
um, að brytinn hafi búið sig und-
ir allar mögulegar...
— Þér meinið- . Þér haldið
þá, að ólgan í höfuðborginni geti
breytt úr sér, út um landið?
spurði hún.
— Það held ég ekki, eftir þær
ráðstafanir sem ég hef gert. en
kænn herforingi teflir aldei í tví-
sýnu. j
— Hvers vegna.viljið þér að ég;
komi með?
— Var það ekki ein af ástæð-
ir því að þér tókuð tilboði Blums, j
um að syngja í Legin, að þér vild
uð fá að sjá landið? Já, nú fáið
þér sannarlega óvænt tækifæri til
þess. Því efcki að £á það mesta út
úr því?. . .
— Já. hvi ekki? Það hefði ver-
ið mögulegt að ^erða eftir um
borð í snekkjunni, jafnvel læst
inn í lúkarnum. þvi að nún var
viss um að hann hefði efcki vflj-
að að hún hefði neitt samband
við hina gestina. Hún var gripin
einhvers konar léttlyndis kæru-
leysi Hún hafði um árabil iinnið
svo mikið. og aidrei gefið sér
tíma tfl að lyfta sér upp. Hún
hafði meira að segja aldrei tekið
sér frí. Jæja, nú var ekki Bill
Ferguson til að ráðskast með
hana. Hún var hér f þessu töfr-
andi landi, með einvaldinum sem
hún hafði heyrt svo margt am,
síðustu vikurnar, Hún var óþolin'
móð eftir að komast í land, og
þessi heimsókn til bústaðar hans.
var einmitt það sem hún hefði
helzt kosið, hefði hún verið spurð.1
Hvað gerði það til. bótt ekki yrðu
fleiri með? Ef gerð yrði uppsteit
treysti hún Kasimir og mönnum’
hans til að verja sig. Og ef hún
færi með honum í Arnarhreiðrið
væru áreiðanlega bernur þar, svo
mannorð hennar, sem Bill Fergu
son var svo annt um, yrði ekki'
í neinni hættu.
Hún hefði því gefið eftir, og,
sagt Kasimir að hún hlakkaði
mikið til ferðarinnar. ,
— En þér talið um að við ök-.
um, hafði hún sagt.
— Auðvitað. Það er lítill lend-
ingarstaður. lengra út með firð-
inum. Hann tilheyrir mér, og þar
er bryggja, smá legupláss og bíl-
skúr fyrir tvo bíla. Við tökum
þann hraðskreiðari. og ættum að
að ná til ArnaMireiðursins á hálf'
1 tíma.
Þau gengu í land, eftir bryggj-
unni. Það var engan að sjá, nema
einn gamlan mann sem var að
lagfæra fiskinet, en hinir mörgu
fiskibátar báru vott um að hér
væri venjulega mi-kið athafnalíf.
Bflaskýlið var opnað, og Sven ók
út minni bflnum. Það var sport-
bfll, og Lusia var fegin því, að
hafa bundið slæðu um hárið. Hún
virti þetta fjöllótta ógnvekjandi
landslag fyrir sér um leið og þau
þutu áfram. Hún byrjaði að óska
- ■■ ' •« ' ;■
HLJÓÐVARP
Þriðjudagur 19. nóvember
7.0 Morgunútvarp
12.00 Hádegisútvarp
13.00 Við vinnuna: Tónleikar.
14.40 Við, sem heima sitjum
15.00 Miðdegisútvarp
Fréttir. Tilkynningar. Létt
lög:
16.15 Veðurfregnir.
Óperutónlist.
16.40 Framburðarkennsla í dönsku
og ensku.
17.00 Fréttir.
Endurtekið tónlistarefni:
17.40 Útvarpssaga barnanna: „Á
hættuslóðum í fsrael“ eftir
Káre Holt
Sigurður Gunnarsson les
eigin þýðingu (7).
18.00 Tónleikar.
Tilkynningar.
18.45 Veðurfregnir.
Dagskrá kvöldsins.
19.00 Fréttir
Tilkvnningar.
19.30 Dagiegt mál.
Baldur Jónsson lektor flytur
þáttinn.
19.35 Þáttur um atvinnumál
Eggert Jónsson hagfræðing
ur flytur.
20.00 Lög unga fólksins
20.50 Korn á ferli kvnslóðanna
Gísli Kristjánsson ritstjóri
flytur þriðja erindi sitt: Möl
un. geymsla og flutningur.
21.10 Tónlist eftir tónskáld mán-
aðarins. Hallgrím Helgason
21.30 Útvarpssagan: „Jarteikn“
eftir Veru Henriksen
Guðjón Guðjónsson les eig
in þýðingu (11).
22.00 Fréttir.
22.15 Veðurfreunir Tþróttir Örn
Eiðsson segii frá
22.30 Djassþáttur
Ólafur Stephensen kynnir.
23.00 Á hljóðbergi
23.55 Fréttir í stuttu máli.
Dagskrárlok.