Tíminn - 19.12.1968, Blaðsíða 1

BLAÐ II
Maður, bfóm og miðill
. h'ti* haU jr'.i fbki 'ft&& ;fjlú >;4>í }/"U /■:
MW í íUtgttsn jyríVti. «rn j-<j j-v£ míi/ý;m< ví^
ÍÍ%í>ut hvt?*s: \rh Ixtrr.i. +sxvJ-kp ’hWkyk'. J }-•'. fr
fr.r í/:: /v.yt 4'f— 'r.v. - t/'v í >.«<$ f;-j itt/Ht,
l'"; "'í'.'A í/v/;;. ^ fv/.'t j>v::: >/*; ;;->*£>
H r-':Ar:>:;iv:'yí::rr: p u hrV í v?- íuív
. }* wí'c'í/í: títr.u l.iiu y.-/ í «««,>.: \sx:úu: A-Ah^.
Vxit frU já v'tn
■ farf f.&iiiA h'.i.u h'-AfS, frr.n\ v; tr,f h'yn.
-'irt j/?/* u« í'Asa & y u: \:ii: V'.tZ -urr:
;/> í'V/:;iu r:-f"?.A‘nt. \*:»rá yym áAú |p| láfý:,.-« •.
a P>ý v>/ j/:: Hsri* rf£* v-íttS rhk. i)« — /j:i
j* 't '-“'Mtf út tywutt. ■
. nífíi<iimi
.Ht
<$*&
hh/í *ys fcír )ú sf//£ terxxÚfg* tnrtyúffy 'y tókfx f/J
""Hvfc?> jrv'-, #>.r,v |yV >«"-'• ■'}'&£• r/
- "" <i f /„>",-<//• í i"Í4 r'"! *
r;; ;:.r-/; 'P vwdUufö <\u\f+& {/* fyj'sjtfoni!:'*
,." H:: ÍÍ'.fcH gy.ú }.*>;. v>>í: >|{ hfcí.n HímH- ••■ }.'í
iw:*«í ífi fyypr*}ð&h. va$tf lý-4h. f
IW ^ri *'.•".>?> V/ /í t‘7>ú‘b, í-<|f/i Krrjr-r:;-,.
r :: lv ww; hí H, «y í-v; jö?; í \snuœ xt .
■•■■" i f' ^sK hfcís, *?. /jjt::?: fVí'ís, £f/ jr;:: -fi i- í jW-
HvirtmÍ:.
; ;-'ímj mr;J> / jr^:r >WCfíK«l :ii
•rth'r vV i:::fvA> ^Uf fís:>f M:Hi >ÍHr-v>.»:::y li i vdztf.V,
■ í^y.r { «:y;fc r>«*«y % .tóí' í:
■-'-■■'''iú t.f V'A 1 .; - ■■? /•■■ •.t-r.v. ■<--:: Wj+'&isu
-ví : {•/r’;:: *: .*->>*, Hfcu?; m: . cg
.: "í ••> j>.t'g": ,j* jrí't- i'V'jírfj'.
i> íf/ " ; >' V'í: j/ «;'1«''ir<.'}:
' s\u;)X’./v.\ 'JK- : ■/.'•■ - -f! / ." »> c ,í .. -
h*s,f. ■;;/::/**-; Pf 5;!ut j«H.i > !-/>--!.-< ...jjyfl*
;W! Utr.u1., 5 s'i >.?: ! i
hihrAg UtM 5;v\; 'c'ý4m ?. i*s+x «8»«** 'hm"r<f<. í%™ \m
• rru!::: 'i; r■.(('.'!<;/>. iv!m íuv/!:tt jytt/i v;tr. >n.:t -ift
/ í jif/,. V'tí>, $*fúttv *UÍífc-Í: ',“'%/)* r.y úýrtffWtf
v*i "mrjj'; .'-vrH'j-fc/ !!>!*/ «H»mty*íí«', í&:>,<w
. i 'iA-Á'pf t!\ j*
| • ;•' ■ :;": í:íh í j;r: i;:
(rM'<f*t %tfxf:í'*Áwsirfiíi hyty'it Vtf* nsthhfis&ur. jv'm* gtuitr
, ' 'iVfV: n-í-c-U,; vis í ú IK !:-•"„/ iyjfc/j;; !-'//"-
"■■■ -i í.jÍ'-ví íHí f .i {/;' /f_j* *,*£ ha/:* H **£•**#
: ^<Hj:j;{ í,! t.rtttt'uU K tr.'Z'if. húfí "i' á« Íi f/.f.';■»>■ tit&'
ttfti*4i< f-i/fn fkA tiJLtM*.
\ ■■-,;/ I hu: rs v^Áivv.ff; íti; *r: knfíti
!i-'\ }■<:; ;hy (fcV.fc iiyitiyí'ifi, íti farfl'M.i/ý Hrí.j í/s
•■ ■ H-H.": ; Vrs.uu -.yrti: UÍUÁ-
I '/.*r tvíjyí t;m ha'I
í'tthfúf if/tr.i&.'.t, \a«, jjí K"tW.tfj iíkk bjíKÍM tií í'.gyyx-
hfiéí, X*estA vxr ftvpi% pstr th.txh, rfnti Hd&ft <y hptUm vy
Um þessi jól koma út nokkrar bækur um miðla.
Sagt frá fundi með enskum miðli
Þrjú Iðnd á jarðarkringl-
TEini eru talin öðrum hentugri
til sálarrannsókna og sam-
skipta við aðra heima. Það
eru Nepal, Sviss og ísland, og
eiga þau sameiginlegt að vera
ÖU á háfjallasvæðum. Erlendir
miðlar, sem lagt hafa leið sína
til íslands, láta af því að hér
sé afburðagott að starfa. Loft-
ið er hreinna og tærara held-
ur en í hlýrri löndum, fólkið
fátt og þekkist vel, afstaða
þorra manna til sálarrann-
sókna jákvæðari en víða ann-
ars staðar og áhugi mikill og
almennur á dulrænum athöfn-
um og öllu því, sem ekki verð-
ur skýrt með rökvísi efnis-
hyggjunnar.
Það er til marks um almenn
an áhuga á sálarrannsóknum
og dulrænum fyrirbrigðum,
eitt með öðru, að fyrir hver
jól koma út nokkrar bækur
um þessi efni og seljast þær
undantekningarlítið vel. Á jóla
markaðnum í ár eru a.m.k.
fjórar þækur um dnlræna
reynslu, Brotlnn er broddur
dauðans eftb Jónas Þorbergs-
son, Haraldur Nielsson, stríðs-
maður eilífðarvissunnar í um-
sjá Benjamíns Kristjánssonar,
Sálræn reynsla mín eftir Ast-
rid Gilmark og Miðill í 40 ár
eftir Estrella Roberts.
Annað dæmi um dulrænan á
huga hérlendis er þ*ð, að Sál-
arrannsóknarfélag íslands
verður að hafa sem hljóðast
um starfsemi sína, annars gæti
það ekki sinnt þörSum félags-
maraa. Eriendir miðlar koma
alltaf öðru hvoru til landsins
og taka forráðamenn félagsins
oftast þann kostinn, að aug-
lýsa komu þeirra ekki, heldur
koma í kyrrþey á fundum með
félagsmönnum, þeim sem
mesta þörfina hafa eða röðin
er komin að. Komur miðla
hafa verið auglýstar í blöðum
og reynslan orðið sú, að pönt-
unum um fundi hefur rignt
inn á skrifstofu Sálarrannsókn
arfélagsins, þannig að ekki hef
ur verið unnt að veita nándar
nærri öllum úrlausn og veld-
ur slíkt óþægindum og árekstr
um. En á þessu má marka,
hve þörfin fyrir samband við
annan heim og _ dulræna
reynslu er rík með íslending-
um.
Sálarrannsóknarfélag Is-
lands á 50 ára afmæli á þessu
ári, og í tilefni þessara tíma-
móta bauð félagið enskum
miðli, konu að nafni Kathleen
St. George. hingað til lands.
en hún er þekkt fyrir miðils-
störf í heimalandi sínu.
Hér hefur fólk nær ein-
göngu kynnzt miðlum i dá-
svefni. þar sem flestir ísl miði
ar starfa á bann veg er þeir
miðla röddum úr öðrum heimi
eða flytja skyggnilýsingar.
Þeir falla í „trans“
Forráðamönnum Sálarrann
sóknarfélagsins hefu: löngum
þótt sálarrannsóknir hérlendis
nokkuð einhæfar og það var
m.a. þess vegna. að frú St
George var fengin til þess að
koma hingað. Frúin er gædd
annars konar hæfileikum en
ísl. miðlarnir og þótti því við
hæfi að gefa félögum Sálar-
rannsóknarfélagsins kost á að
kynnast þeim lítillega og auka
þannig við þekkingu þeirra á
þessu sviði.
Kathleen St. George er blóma
miðill og hlutskyggnimiðill.
Þessi íslenzku orð um hæfi-
leika hennar, sérstaklega þó
hið fyrra, eru nokkuð villandi,
því að frekar er um að ræða
„blómlestur" samanber lestur
í hendi eða bolla, sem ekki
fer fram í dásvefni.
Frúin dvaldi hér á vegum
Sálarrannsóknarfélagsins i
hálfan mánuð og hélt þrjá til
fjóra fundi daglega að Garðar-
stræti 8, aðseturstað félagsins
og er ekki að sökum að spyrja,
upppantað var nokkru áður
en hún kom t.il landsins.
í lítilli Vísisfrétt var komu
blómamiðilsins getið nokkrum
orðum og vaknaði þá forvitni
blaðamanns, sem upp úr því
hafði tal af formanni Sálar-
rannsóknarfélags fslands, Guð
mundi Einarssyni, verkfræð-
ingi, og mæltist til við hann
að komið yrði á fundi með
frú St. George og blaðamönn-
um. Guðmundur tók vel í þessa
umleitan, að því tilskyldu þó,
að fulltrúar blaðanna væru
ekki fordómafullir í garð sál-
arrannsókna, og svo fór að
fundur var ákveðinn heima
hjá Guðmundi að Gimli við
Álftanesveg að kvöldlagi, þar
sem að allir tímar voru full-
setnir hjá frúnni á daginn.
Þetta kvöld. sem við komum
saman til fundarins, blaða-
menn Tímans og Morgunblaðs-
ins, þekktur læknir, kunnur
prestur og eiginkonur þeirra
ásamt Guðmundi og stúlku til
viðbótar. hafði frúin haldið
þrjá fundi um daginn og var
örþreytt. Við höfðum öll með-
ferðis afskorm blóm á stilk,
sem við höfðum keypt og valið
sjálf. Blómunum var raðað á
bakka f stofunni. og vel á
minnzt, miðillinn var hvergi
nálægur, hún hafði lagzt fyrir
í öðru herbergi til þess að
safna krafti. Ekki var blóm-
skrúðið mikið, því að blóma-
úrval er lítið í búðum á þess-
um árstíma.
Þáð var setið í stofunni og
spjallað saman. Rætt var um
að frúnni hefðu mætt ýmsir
erfiðleikar á fundum hennar, í
fyrsta lagi gat hún ekki haft
sama háttinn á og í Englandi.
en þar gat hún í byrjun hvers
fundar beðið þá að fá endur-
greitt sitt gjald, sem annað
hvort voru bagalega neikvæðir
eða dróu kraft frá henni með
miðilsgáfum og næmni. Stund-
um hafði líka verið nauðsyn-
legt að nota túlk, og gerði það
oft erfitt fyrir og olli stundum
misskilningi. Auk þess hafði
hún þurft að skipta milli blóm-
lestursins og hlutskyggninnar
vegna óska fólksins, en það
reyndist erfitt fyrir einbeiting-
arkraft hennar
Á einum fundinum heimtaði
kona nokkur, að frúin segði sér
afdráttarlaust hvað fælist i vel
innvöfðum pakka, er hún hélt
á í hendinni. Frú St. George
þykktist við og sagðist ekki
vera þarna til staðar í þeim
tilgangi að segja fólki það sem
það vissi fyrir heldur hjálpa
því og veita nýjan skilning.
Síðan sagði hún konunni ná-
kvæmlega hvað i pakkanum
væri, sendi hana í sæti sitt, og
neitaði að sinna henni frekar
Er við höfðum seti’ð um
drykklanga stund í stofunni,
birtist St. George og sagðist
vera endurnýjuð af kröftum
Frúin er líkleea rúmlega fimm-
tug, góðleg, í stórrósóttum
ömmukjól, ekki ýkja há, með
skolleitt hár, sem svolítið er
farið að grána Röddin liggui
dálítið hátt og enskan. sem hún
talar er engin ameríska.
Fundurinn fór fram í stóru
og rúmgóðu kjallaraherbergi,
þar sem gömlum, djúpum og
þægilegum stólum og bekkjum
hafði veri’ð komið fyrir í einu
Ihorninui. Miðillinn settist á
á stól í miðjunni og breiddi
silkiklút yfir hné sér svo að
hún fyndi ekki til óþæginda,
ef kjóll hennar kipptist upp
meðan á fundinum stæði. Hin
settust umhverfis hana og síð
an var beðin stutt bæn.
Miðilsfundur hefur alltaf
verið fyrir blaðamanni Tímans
samstilltur hópur manna í
dimmu herbergi, kannski
lýstu daufu rauðu ljósi, með
miðil í dásvefni á þar til gerð-
um bekk, sálmasöngur og dul-
ræn stemning.
Þarna var allt á annan veg.
Allir voru glaðvakandi og eng-
in stemning eða myrkvun
slævði skynsemina. svo fullri
gagnrýni varð komið við. Frú-
in byrjaði á lærðum fyrirlestri
um sinn sérstaka skilning á
hinum sjö stigum meðvitundar
innar, en ekki verður farið
nánar út í þann boðskap hér.
Þá hófst „blómlesturinn.“
Blaðamaður Tímans var þeg-
ar hér var komið sögu, orðinn
allspenntur og óttaðist mest af
öllu að áhrif hans á frúna yrðu
neikvæð, enda voru þetta
fyrstu kynnin af sálarrannsókn
um. Reyndi hann því eftir
mætti að komast i stemningu,
en þegar líða tók á slappaði
hann af og komst að raun um
að bezt var að vera fullkom-
lega eins og hann átti að sér
að vera.
„Blómlesxurinn“ var hafinn
frúin valdi sér blóm af handa-
hófi, breifaði sig upp eftir
stilk bess os greidd sundur
blómkrónuna. Meðan þessu fór
fram lýst hún ævi eiganda
blómsins. sem hún vissi ekki
hver ar -itundum dálítið al-
mennt. en reyndi þó að slá
einhverjum ákveðnum æviatr-
iðum föstum. Er hún hafði á
þennan hátt búið til beina-
grind af lífshlaupi blómeigand-
ans, tæpt á fortíð hans, núver-
andi viðfangsefni og vandkvæði
um og spáð svolítið fram í tím-
ann, spurði hún „með hverjum
hún væri“ og sá hinn sami gaf
sig fram. Síðan ræddu þau
beinagrindina saman, reyndu
að komast að niðurstöðum,
stundum í alvöru en stundum
líka með svo miklu glensi af
hálfu frúarinnar, að varla
hæfði svo alvarlegri at-
höfn, sem miðilsfundur er í aug
um flestra. Það var eins og
frúin fyndi þetta sjálf, en hún
sagðist bara vera svona létt-
lynd að eðlisfari, og méð kátín
unni beindi hún góðum ráð-
leggingum til viðstaddra.
Ekki verður hægt að lýsa því
náið, sem fram fór á fundin-
um vegna þess hvað það er
persónubundið. Þó er blaða-
manni Tímans ósárt um a'ð
skýra frá því, að frúin lýsti
all náið og vel skólagöngu hans
og því, sem þar hefur stangazt
á.
Hvert blómið af öðru var
„lesið“ og að fundinum lokn-
um hófust skemmtilegar og
fróðlegar samræður yfir veizlu
borði, en það yrði efni í aðra
grein.
Fékk bla'ðamaður nú ein-
hverja „sönnun“ á þessum
fyrsta sálarrannsóknarfundi
sínum? Þarna var ekki haft
samband við annan heim, svo
um sönnun trúarlegs eðlis var
ekki að ræða. Hins vegar var
fullljóst af því sem frú St.
George sagði, að til er fólk,
sem vegna þjálfunar og dul-
rænna gáfna, getur lesið úr
því tilfinningasviði, sem er um-
hverfis hvern og einn, skýrt
það, sem þar fer fram og jafn-
vel hjálpað til þess að veita
einhverjum fyllri skilning á
sjálfum sér.
Á þessum fundi kom ein-
ungis fram einn hluti hæfi-
leika frúarinnar, „blómlestur-
inn\ Hlutskyggni hennar er
á þann veg, að hún lýsir sögu
hlutar og tengslum þeirrar per
sónu, sem með hann kemur
við hann. Er hún þá annað
hvort með fullri rænu og ræð-
ur í tilfinningatengslin, eða í
hálfgildings dásvefni, og lýsir
þá umhverfi bví sem hluturinn
hefur verið í og persónunum,
sem tengdar eru honum. Á
fundi hér rakti frúin sögu hand
smíðaðs ættargrips, 200 ára
gamals, miklu ger og betur. en
maðurinn, sem hafði hann með
höndum, kunni. M.a. lýsti hún
stað þar sem smfðisgripurinn
hafði legið týndur og gleymd-
ur árum saman, en um þáð
vissi eigandinn ekki.
Það var ánægjulegt að fara
á þennan fund, þó ekki nema
fyrir það. að maður öðlaðist
skilning á bví, að stundum
getur verið hyggilegt, að hvíla
sig á erii og önn dagsins, og
gefa gaum að sálu sinni og
þeim tilfinningasviðum sem í
kringum hvern og einn eru.
Þá stemningu og dul,
sem hvflt hafa yfir miðilsfund-
um í nuga blaðamanns, fann
hann ekki á bessum fundi, en
vonandi líður ekki á löngu áð-
ur er færi gefst að komast á
reglulegan miðilsfund, með
sálmasöng, samstiilingu, dá-
svefni og sambandi við annan
heim.
Elnar Karl.