Tíminn - 16.02.1969, Blaðsíða 5

ætnvmíDAGt® 16. febrúar »69.
TIMINN
ÞÁTTUR KIRKJUNNAR
Tíminn Bíður - líður
N-ú igm beg'ar nok'krar vikur
liðnar af árínu unga, árinu
1969
Mugiíjós og ,,sólir“, sindr-
arwB. sólir g atn lárskv öld s i n s
ntkma á bive allt er hiverf ult
horíBS ttm leið og það birtist.
Jafnivei þessi Ijósbrigði cru
aðeics orðin minning eins og
hljómar ikirlkjuklukknaniia um
jólin
Og satt að segja höfum við
gengið tíöldrandi um þennan
niánuð, sem liðinn er af árinu.
Dintmir stkuggar atvinnuleysis,
sundrumgar og kröfu teygja sig
langt insn í liið ókomna. Og í
stað þess, að htver reyni að
bera sína byrði sem bezt hann
gefcur og styðja aðra, unz birt-
ir og vorar eru gerðar Ocöfur
a£ öllum til alira oft af engri
fyrirhyggjn, Itpi sanngirni,
stttndiim af öfund og illgirni.
Tiivcraa er svo tvÆsýn. Tækni
ieg undur og „fráhær vísinda
legi afrek“ eru fréttir hivers
dags é þessu nýja ári. En
jafnframt þeim fréttum eru aðr
ar um eymd oig volæði, böl og
niðurlæginigu, sem engin orð
fá lýst. Alldr virðast i hættu
fj’rir ölium. Mannkynið allt
á hættusvæði. Og þar er fleira
en lffið í hættu, „menniag-
unni“ manglofuðu cr ógnað úr
ölumi átfcum, og ægilegur grun
ur læðist að utan úr sjáifu
tómi himingeimsins, þar sean
vanþroskáð fólk, sem kallast’,
jió vísiindamenn, eru að hreiðra
um sig og taka völd.
Þrátt fyrir byltingar og breyt
ingar óteljandi undra visinda
og uppgötvana, er gleðin yfir
þessu öllu saman blandin kvíða
og ótta.
Framfarirnar fylla mörg
hjörtu angist og hryggð yfir
þvi, sean gæti svipt sjálfri lifs-
hamingjumii út í dauðann
handan geimsins.
Mannesfkja jarðarinnar er
ekki hamingijusöm vera það
l sem af er þessu ári, heldur
mik'lu freanur huglaus, ráðvillt
og hryg'g.
Gæti það verið af því að trú-
in á ihið góða og guðdómiega
i tiiiverunni hefur dvínað í öllu
geimlkapplhliaupi'nu ?
Skortir ef til vffl þá hrós-
un, sem fyrii’ Guði gildir?
I-Iefur jjokkinguoni á hinu
heilaga hrakað um leið og
menn nálguðust mánann? Ekki
þyrfti þó, svo að vera.
Er kannski vonarsnauða vizk
an, sem veldur köldu svari hér
eih á ferð.
Hivað segir Heilög ritning:
„Vizkan byggði hús sitt,
reisti sér sjö sajlur, sláti’aði ali-
fé sínu, blandaði sér vín og
þakti borð síci. Húu sendi út
þjóna sína segjandi: Hver, sem
ekki hugsar, komi nú til mín,
eti mitt brauð, drekki mifct vín.
Nei, látið kæi'uleysið hverfa.
svo að þér getið glaðzt. Sönn
sptíki er að þekkja hió hei-
laga.“
Höfum við þá speki með okk
UJ’ í upphafi hins unga árs?
Eða munar okkur aftur á bak,
þrátt fyrir stöðúg met í meiri
og meiri hraða?
Það miá teljast stórkostlegt,
hve mörg hraðamet eru sett,
og hvernig niia'nnsdiugurinu
nær ineiri og meiri völdum yf-
ir tíma og rúmi.
En samt sem áður eru þessi
vinnubrögð aðeins fálan og toák,
ef þau veita ekki mannsbarni
jarðar meira öryggi, sáiarfrið
og hamingju. Ef þessar upp-
göfcvanir reynast einskis virði
í átökuut mannlegra örlaga í
böli -og nauðum, sorg og dauða
vantar eitfchvað í þær, þrátt
fyrir öll tökin á höfuðskepn-
unum.
„Þó af þímuai skalla þessi
dyniji sjár
finnst mér meir, ef falla fá-
ein ungbarnstár,"
sagði skáldið um fimbulkrafta
fossins. Hið saana mætti segja
um vizku og úti’eikninga gcim-
ferða og tunglfara. Meðan ekki
verða þerruð nokkur ungbarns
tár í bölheimi jarðar fyrir
þeirra kraft, verður ekki dáðst
að'þeim af öllu hjarta. Og gæti
ekki bænarmál barns v.erið
miklu meira virði en þytur eld-
flaugar og. gnýr geimf ars?
Ekkert eða fátt hinna tækni
legu uppgöbvana hefur enn
megnað að bægja brott einstæð
ingsskap, lómleika O'g öryggis-
leysl úr sáluan og samfélagi
manna. Þær mlá ekki til hjart-
ans, heldur eru enn vonar-
snauöa vizkan. .
Þess vegna eru skuiggar, (
dimmir skuggar yfir þessari
ársbýrjun.
Það er ekki aukin tækni og
tölvulist, se-m hjartað þnáir.
Það er ekki vél, sem hægt er
að trekkja upp og stilla með
tökkum og tölum, þar bætir
ekki urn að skráfa og snúa.
Við eiguan sem sé sál, and-
legt líf, og sé það vaurækl, sc
sáiinni misþoðið, þá hefnir.það
sín hræöiléga með streitu og
uppgjöf. Hivað gagnar þáð, að
eignast allan heiminn, já, tungl
ið iíka ef við bíðum sálartjón?
Ef við tökum ekki Krist með
i tuniglfei'ðina, þá verður hún
óumflýj'an’le'ga til böliviunai',
hversu vol sem allir útreikn-
inigar standast og geimförin
tengjast.
Maður nokkur átti vasabóto,
sean 'hann hafði eignast um óra-
mótin.
Þar skiptust á blaösíður með
yfirski'iftinni: Tekjur' og gjöld.
Tekjur og gjöld. En allt í einu
rakst hann á blaðsíðu, sem lík-
lega fyrir mistöik hafði orði'jS
útundan i yfirskriftinni. Hún
var auð.
Iívað átti liann að skrifa
þarna? Jú, auðvitað eitfchvað
sérAil minnis.
En eiginlega áður en hann
vissi af, hafði hann byi'jað á
að rita bæn á auðu síðuna.
Fyrst hjartans þö'kk til g'jaf-
arans alh-a góðra hluta fyrir
heimi'li sitt og atvinnu, fyrh’
mat og drykk, vini og félaga.
Og svo fól hann si'g og sitt
náð Guðs á vald og báð um að
vera fyessucn gjöfum trúr í góð-
vild og kærleiksþ'jónustu hvern
ævidag.
EigU'm við ekki öil beint eða
óbeint svoaia vasabók með
tetojum og gjöldum hins dag
lega Iífs. Og árið iíður —- tím-
inn líður — Mður. Megum við
gleyana auðu blaðsíðunni? Meg
uni við 'gleyma því að við erum
Guðsættar?
Getum við að skað-
lausu gleymt sambandi okkar
við Alfa og Omega — upphaf og
endi þessa dýrlega lífs, sem
við gerum oft að hreinasta
víti, þegar við hugsum aðeins
ucn tekjur og gjöld augnabliks
ins?
„Eitt augnablik helgað af
himins náð oss hefja til far-
sældar má.“
25.1 1969,
Árelíus Níelsson.
BARNATÍMI
SJÓNVARPSINS
Mig langar að skrifa þér
nokkrar línur, að þessu sinni
uni bam'afcíma Sjónivarpsias.
Mikið eru þeir orðnir lélegir,
barnatimai'nir blessaðir, ekk-
ert nema ei'lend efni og þá
mest frá Norðurlöndum eins
og það er nú lélegt. En það
ódýrasta er auðvitað keypt og
þcss vegnaí kaupa þeir þetta
rúsl frá Norðurlöndum .Hivern
ig væri nú að kaupa efni frá
Eng-landi eða Ameríku? Þar
er úi'valsefni fyrir börn. T.d.
t e i k n im-y nd ir, sirkusmyndir,
svo eittbvað sé nefnt. í guð-
anna bænum, ekki meira af
kórum eða bljómsveitum.
Nú er komin ný þula í barna
tímami. Hún er mjög góð, en
brosir bara of miiið. Nú eru
Rannveig og Kruinmi og Hin-
rik haett. Tími til kominn, þau
voru ótfcalega leiðinleg öll þrjú.
Með þökk fyrir bii'tinguna.
Sjö saman.
Landfari þakkar ,.sjö sam-
an“ fyrir bi'éfið. Það er full-
djúpt tekið í árinni að kalla
efnið frá Norðurlöndunum
rusl, en engu að síður er það
staðreynd, að það er ekki nógu
skemmtilegt, þótt sumt sé á-
gætt. Mætti sjónvarpið gjarn-
aci leita á önnur mið, þegar
það úfcvegar efni í barnafcím-
ann, svona til tilbreytingar,
sérstaklega, þegar það er haft
í huga, að efini, keypt fná ’Norð-
urlöndunum, er dýrara en ann
að, sbr. frétt í Tímanum á föst
dagina. Það er því ekki rétt hjá
„sjö saman“, að efini frá Norð-
ui'löndum sé ódýrara.
Um það, að Rannveig,
Krurnmi og Hinrik séu leiðin-
leg, ei’u ekki allir sammála.
Margir sakna þeiaTa.
BEZTI
MEGRUNARKÚRINN
BYGGIST Á
-isk-í
LIMMITS OG
TRIMETTS
MEGRUNARKEXI OG MEGRUNARSÚKKULAÐI
FÆST í APOTEKUNUM
/
AKURHÓLL OG
GUNNARSHOLT
H.E. skrifar Landfarac
„Það hefur gætt mikils mis-
skiíninigs í rituðu og- fcöluðu
máli gagmvart gæzluvistarheiin
ilinu á A'kui’hóli »g Lanó-
græðslu ríkisins hins vcgar að
Gunnarsholti. Ég hef þráfald-
lega tgkið eftir því, að þegar
verið er að tala um gæzlmúst-
ai-iheimilið „Akui'hóil", segir
fólk ævimlega Gunnarsholt rétt
eins og Akurhóll sé alls ekki
tU. Þetta er stórfurðulegt og
alrangt. Að mínu viti er mik-
ill munur á holdanauti og á-
fengissjúklingi, eða jafomikill
og munurinn á þessum tveim
sfcofnunum, sem áðui’ er getið.
Gunnarsholt er aðsefcur land
græðslust'jóra og jafaframt höf
uðsetur landgi'æðsluranar á ís-
landi. Þaðan er stjórnað ailri
uppgræðslu landsins, svo vægt
sé að orði kiomizt. Þ(á er bú-
skapur starfræktur þar í stór-
um stíl og má þá gj-arnan
benda á holdanautarætotina svo
dæmi sé tekið.
Ak'Urfhóll er visfcheimi'li fyr-
i-r þá ólánsömu menn, er hafa
orðið undir í glímunmi við
Bakkus. Þar er þeim veitt
nauðsynleg umönnun og leit-
azt við að beina lífi þeiri’a á
aðrar brautir, m.a. með því að
fá þeim ýmis störf í hendur,
er 'dreift geta hug þeirra fciá
fortíðinni. Þar er starfrækt
sbeypuvinnsla ýmis konar, svo
sem múi-steinar, gan-gstéltar-
hellur og frárennslisrör. Einn-
ig vinna sumir þein'a við hcy-
skap og hann verður aldrei
vúnininn með hangandi hendi,
sumarið stutt og heyannir geysi
miklar.
Af þessu má sjá, að alrangt
er að tala um Gunnarsholt sem
giæzluvdstai'iheimili og vil ég
vinsamlega beina þeim tiimæl-
um til þerra, sem kunna að
/ ræö'a um gæzluvistarhcimilið
þar fyrir austan að leiðrétta
sjálfa sig áður en þeir segja
Gæzluvistai'heimilið að Gunn-
arsholti, þvi annars kynnu paut
in að hlæja.
Með vinsemd og virðingu.
, H.E.“
PÓSTSENDUM
SMYRILL, Armúla 7.
Simi 12260.
SONNAK RAFGEYMAR
— JAFNGÓÐIR ÞEIM BEZTU —
ViSurkenndir af Volkswagenverk A.G. I nýja
VW bíla, sem fluttir eru til Islands.
Yfir 30 mismunandi tegundir 6 og 12 v. jafnan
fyrirliggiandi — 12 máni ábyrgð
ViSgerSa- og ábyrgðarþjónusta SÖNNAK-raf-
geyma er I Dugguvogi 21. Sími 33155.