Vísir - 06.03.1978, Blaðsíða 6

£'€\r>
Mánudagur 6. mars 1978
vism
Orðnir þreyttir
á talnastaglinu
„ . .. ... W
Kosningabaráttan harðnar í Frakklandi
Tæpum mánuði fyrir
frönsku kosningarnar
lagði sósialistaflokkur-
inn loks fram áætlanir
sinar um efnahags-
ráðstafanir þær, sem
hann hyggst beita sér
fyrir, ef hann kemst i
stjórnaraðstöðu.
Það reyndist vera
einskonar frönsk út-
gáfa af ,,New Deal”
með loforði um að
draga til hálfs úr at-
vinnuleysi, hækka elli-
lifeyri og lágmarks-
laun um 37% upp i 220
þúsund krónur á mán-
uði.
Til þess að standa straum af
þeim útgjöldum ætla sósíalistar
að auka álögur á fyrirtæki og
hina auðugu einstaklinga og
fjórfalda halla fjárlaganna.
Ekki höfðu sósialistar fyrr
lagt þessi áætlanadrög sin fram
en aðrir frambjóðendur tii
vinstrioghægri tóku að rifa þau
isig. Með flóknum skýringum á
þvi, hversvegna þessi áætlun
gæti ekki staðist, vöruðu þeir
kjósendur við þvi að greiða sliku
flani atkvæði sitt. Varð af óp
mikið með tilheyrandi umræð-
um i sjónvarpssal, þar sem
Francois Mitterrand, leiðtogi
sósialista, sat fyrir svörum.
En Frakkar eru orðnir saddir
á talnaþruglinu, fullyrðinga-
staglinu með ásökunum og
gagnásökunum, og það voru
ekki nema 4% sjónvarpsáhorf-
enda, sem fylgdust með. Hinir
völdu að horfa á „The Ipscress
File”, spennandi njósnamynd
með Michael Cain i aðalhlut-
verki.
Þessi félagsmálaleiði kjós-
enda hefur þó ekki dregið úr
fylgisaukningu vinstri flokk-
anna. Siðasta skoðanakönnun
spáir þeim 52% atkvæða i kosn-
ingunum, en stjórnarflokkunum
einungis 44. Sömu kannanir
þykja sýna að persónufylgi
Mitterands hefur aldrei fyrr
verið jafnmikið.
Búistervið þvi, að sósialistar
fái um 28% atkvæða i fyrri um-
ferð kosninganna, sem gæti þýtt
mesta fylgi eins flokks eftir
þann áfanga. Gætu þeir siðan i
seinni umferðinni lokkað til sin
nóg af atkvæðum kommúnista
— jafnvel þótt kommúnista-
flokkurinn styddi þá ekki — til
þess að skrapa saman þing-
GRAFELDUR HE
INGOLFSSTRÆTI5
^HBHHB^^BHBHHBBBHHHIHHHBHHBBBBHHBBBHH^HHHH
Mitterrand hefur aldrei notið
eins mikils persónufylgis fyrr.
meirihluta. Georges Marchais,
leiðtogi kommúnista, hefur rek-
ið krókóttan áróður ýmist með
eða á móti sósialistum, en eink-
anlegaá móti Mitterrand. Þess-
ar horfúr hafa dregið i sama
dilk tvo skritna sauði. „í þetta
sinn er ég alveg sammála leið-
toga kommúnistaflokksins,”
sagði Jacques Chirac leiðtogi
Gaullista. „Hvað hefur Mitter-
rand unnið til þess að fá rétta
upp í hendurnar óútfyllta ávis-
un? ”
Robert Boulin fjármálaráð-
herraefni, hefur verið meðal
þeirra, sem tætt hafa i sig efna-
hagsáætlanir sósialista, og telur
hann, að þær mundu leiða ekk-
ert minna af sér en „dauðadóm
fyrir franskan iðnað strax á ár-
inu 1978 og gjaldþrot þjóðarbús-
ins”. Talsmenn kommúnista
tóku hinn pólinn i hæðina og
hæddust að áætluninni fyrir að
þar væri alltof linlega tekið á
málunum.
Auk Mitterrands hefur
Andróré Boulloche, aðalsér-
fræðingur flokksins i efnahags-
málum staðið fyrir vörnum.
Hann segir, að halli fárlaganna
verði i rauninni enginn annar en
viðgangist hjá öðrum Vest-
ur-Evrópu þjóðum á sömu
útþenslutimum. Hann hefur
reynt að friða iðnrekendur og
fyrirtæki með þeim rökum, aö
áætlunin muni orka örvandi á
efnahagslifið og verði þvi at-
vinnurekstri til framdráttar, en
ekki „dauðadómur”. „I stuttu
máli ætla sósialistar ekki að
halda að sér höndum og horfa
aðgerðarlausir á kreppuna, eins
og núverandi stjórn hefur gert,”
sagði Boulloche.
Eftir þvi sem nær dregur
kosningunum hefur baráttan
harðnað, og i siðustu viku byrj-
uðu frambjóðendur að blanda
mál sitt persónulegum árásum,
sem annars er orðið sjaldgæft i
frönskum stjórnmálum. 1 nöpru
háði sagði Raymond Barre for-
sætisráðherra á dögunum: „Á
siðustu tuttugu árum hefur
franska þjóðin vanið sig af þvi
að láta óábyrga aðila stjórna
sér. Mér hrýs hugur við þvi að
þurfa að horfa upp á fyrri
ávinninga kastað á glæ.” —
Mitterrand svaraði um hæl:
„Annað hvort kann hann ekki
starf stitt, eða þá að hann býr
hlutina til .... Yfirlýsingar hans
sýna, að hann fýrirlitur landa
sina.”
Einn af leiðtogum verkalýðs-
samtakanna, Georges Séguy,
sem sæti á i miðstjórn kommún-
istaflokksins, varaði við félags-
legu öngþveiti, ef Mitterrand
bæri sig að þvi að reyna að
leysa kreppuna án aðstoðar
kommúnista. Þótt tekið sé tillit
til þess að Séguy kunni að ykja
þarna mikilvægi áhrifa komm-
únista, sýna þessi ummæli þó
hversu breitt bilið er orðið á
milli sósialista og kommúnista.
Jafnvel þótt kosningaspár um
sigur vinstri manna rættust, er
fyrirsjáanlegt, að það mundi
taka margra vikna samninga-
þóf að mynda nýja rikisstjórn
þessara tveggja flokka.
Chirac varð loks sammála
Marchais.
FÆST í LYFJABÚÐUM
KEMIKALIA HF.
.