Vísir - 07.04.1978, Síða 2

Föstudagur 7. aprll 1978 vism
[ I Weykjavlk ^
Hvernig lýst þér á verk-
f a I Isaðgerði r Verka-
mannasambands Islands?
Kristján Hallgrimsson, lyfsali:
Mér lýst nú ekki vel á þessar að-
gerðir. Ég er ekki hlynntur svona
aðgerðum, sem geta skaðað allt
landið i heild — alla, verkamenn
og iðnaðarmenn.
Gisli Dagsson, múrari: Eitthvað
verða menn að gera til þess að ná
aftur upp þvi sem tapast hefur
með aðgerðum rikisstjórnarinn-
ar.
Sigrún Kinarsdottir, húsmóðir:
Kg veit ekki hvernig ég á að svara
þessu. Ég hef ekki fylgst svo vel
með þessu máli.
Hallberg llalldórsson, verslunar-
maður: Ég tel þær alveg voðaleg-
ar. Þessar aðgeröir koma til með
aö hafa skaövænleg áhrif á mark-
aði okkar erlendis.
Gisli Már Helgason, póstmaður:
Mér list mjög vel á þær. Það
verður að mótmæla vitleysu
rikisstjórnarinnar meö einhverj-
um hætti. Auðmennirnir geta ekki
ráðið öllu.
Læknanemar athuga blóðþrýsting vegfaranda f Austurstræti.
Vlsismynd: J.A.
Vegfarendur voru ólmir I að láta athuga blóð-
þrýsting sinn.
Niður með há-
þrýstinginn
„Niður nteð háþrýstinginn” cr kjörorð dagsins I dag. Þaö er al-
þjóðaheilbrigðismálastofnunin sem valið hefur 7. aprll sem alþjóð-
legan baráttudag gegn of háum blóöþrýstingi.
Læknar og heilbrigöisyfirvöld
telja að fólk eigi aö fara reglu-
lega til læknis og láta þá mæla
blóðþrýstinginn.
Læknanemar viö Háskóla ís-
lands vöktu athygli á þessu máli
með þvi aö fara i gær á fjóra
staði hér i borginni og bjóðast til
að mæla blóðþrýsting þeirra
sem það vildu. Einn þessara
staða var Austurstræti. Þar
höfðu læknanemar ásamt Arna
Kristinssyni lækni komið sér
upp athugunarstöð á miðri
göngugötunni. Og þeir höfðu
varla komiö sér fyrir þegar bið-
röð tók að myndast. Ungir sem
aldnir vildu fá að vita þrýsting-
inn. Og læknanemarnir höfðu
snör handtök.
„Meö þessu erum við að vekja
athygli fólks á að þvi að láta
reglulega mæla blóðþrýsting-
inn, sagði Arni Kristinsson,
læknir.
— JEG
Arni Kristinsson limir upp merki dagsins „niður með háþrýsting”
utan á bifreiðina sem notuð var við mælingu læknanemanna f gær.
Að hafa frið með vonir sínar
Lækningabylgjur þær, sem
gengið hafa yfir þessa þjóð eru
hreint með ólikindum. i einn
tima voru það elexirar allskon-
ar, þá straum og skjálftalækn-
ingar á kreppuárunnm og nú,
með þróun miðla og miðlastarf-
semi, eru það læknar að hand-
an, sem veita mörgum hjálp I
raunum, eða þar sem jarðbund-
in læknavisindi duga ekki til.
Erlendis eru svo til aðilar. sem
vilja enga lækna sjá, hvorki lif-
andi eða látna, og s verja það viö
trú sina að mcinin batni af
sjálfu scr, eða þá vegna neyslu
sérstakrar fæðu. Ekki hefur enn
borið á slikum sérviðhorfum
hér, og bendir það blessunar-
lega til þess, að við höfum þó
lækna i hávegum.
Á striðsárun um siðustu, og
líklega þeim fyrri einnig, lágu
undralækningar niðri að mestu.
En þær fóru að blómstra aö nýju
þegar nokktið leið frá striði og
nú eru þær að komast á nokkurs
konar hástig, og fylgja að þvi
leyti þróuninni aö nokkru, að
leita þarf langa vegu eftir hin-
um fjarstýrðu læknishöndum.
I.iklegast stafar þetta af þvi að
nú er þotuöld og loftvegir greið-
ir. Þess vcgna er ekki leitað
læknis í hinum eða þessum
hreppnum heldur alla leið til
Filipseyja.
Eftir að sýndar hafa verið
kvikmyndir frá aðgerðum
undralækna á Filipseyjum virð-
ist færast nokkur móður I
heimamenn. Ekki er annað vit-
að en dr. Baldur ætli að „skera
upp” i sjónvarpinu á laugar-
dagskvöldið. Það cr þó að vissu
lcyti óvenjulegur „uppskurð-
ur”, þvi dr. Baldur cr einn af
þeim vantrúuðu og telur að
undralæknarnir hafi með
nokkrum hætti ruðst inn á vett-
vang sjónhverfinga. Nú vill dr.
BaUlur svara i sömu mynt og
sýna aðaúðvelt er að berasig að
eins og filipinskur nndralæknir.
Annars ætti fólk að taka
mildilega á þessum læknamál-
um. Undralækningar eru alls
ekki eins þýðingarlausai- og hin-
ir trúlausu álita, og þær cru á
engan hátt inóðgun við alvöru-
lækna og þau læknavisindi, sem
við höfum spurnir af og stund-
Vonandi kemst dr. Baldur vel
fram úr þessari tilraun, en komi
einhvcr undrakraftur yfir hann
á meðan á aðgerð stendur er
æskilegt að hann skilji hjartað,
lifrina og önnur ámóta
þýðingarmikil Ifffæri eftir i
„sjúklingnum”.
um nokkra reynslu á langriævi.
Of margir hafa vitnað um bata
fvrir tilvcrknaö yfirskilvitlegra
af la til að hægtsé að visa slíkum
atriðum alveg á bug. Sanngirni
og skilningur i þessum efnum er
farsælastur á mcöan gruflið
verður ekki að faraldri.
Fólk cr misjafnlega móttæki-
legt fyrir dulræna reynslu, og
þótt mestur hluti þess séu þeir
hrosshausar að verða aldrei
varir viö neitt, þýðir það ekki að
Itinir fáu útvöldu hafiekkert til
sins máls. Varla eyða heilbrigð-
ir menn langri ævi t athuganir á
dulrænum efnum, Itafi þeir ekki
orðið varir við einhver dæmi um
óskýranlega atburði. Það er þvi
fyllsta ástæða til að láta þá i
friði með trú sina. Eins er þessu
variö með þá sjúklinga, sem
leita sér bóta á sviðum, sem
standa ofar mannlegum skiln-
ingi. Það er illa gert að taka frá
þeini vonina, sem er kannski
það eina, sem þeir eiga eftir. Og
vilji þeir kosta nokkrum fjár-
munum til að framlengja von-
ina, þá eru þaö þeirra eigin fjár-
munir.
Maðurinn hcfur stórt ego, og
hann sættir sig ekki við að
kvikna til llfs hér á jörðinni,
sem sfðan sé iokið. Þá er vitað
mál að skynvitund allrar
skepnu er mjög takmörkuð, og
atriði éins og timi og aldur er
fyrst og fremst aðeins viðmið-
un, sem i náinni framtið getur
tekið breytingum, svo seni eins
og i löngum geimferðum. Þvi
skildi ckki vera eitthvað það til,
utan okkar skynvitundar, sem
okkur reynist erfitt aö skil-
greina. Um Filipseyjalæknana
el' aðeins það að segja, að fyrst
þeirhafa yfirskilvitlegt afl til að
fara innan i fólk, ætti að vera
óþarfi að láta blæða. En við sjá-
um þetta nú allt betur hjá dr.
Baldri.
Svarthöfði