Tíminn - 24.07.1969, Qupperneq 3

CTMMTUDAGUR 24. júlí 1969.
TIMINN
r»
Englendimiguir noldcnr amf-
ledddi tvo landia síina oig einn
Saaota að öBuim. eigum síinium,
með því sOdlyrði, að þeir legðu
Ihivier um sig 5 pund í fcisbu
hans. Nú deyr Engíiendiinguir-
iom, og eriingjairnir mæta all-
ir, þegiar hanin er Ifcistuiliaigður.
Lefígja EngOiendinigainnár þeigar
silnn 5-punda seðiiinm hvor í
Ifclstiu hiins máltoa, en Slcoti'nn
telfcur upp ávísanalhieiflti og slkrif
ar ávísum að uipplhæð 15 pumd.
Leglgur toann síðan ávísuniim í
JáBbunia, en teífcur 5 pundia seðl
ana og stingur í vasa siinn.
Tveimur fuflllium náuing-
um hafði verið stungið f „tejaB
arann“. Anear þeima sait úiti
í toorni og iék sér að vasaljósi
sdnu.
— Nú læt ég igeisflann steína
bein.t upp í lofttð, sagði banm
vdð vin sdimn, og ég sikal veðja
við þiig tíu milljóruum, að þú
getur eddfci fcilfirajð upp etfltir
toonum.
— Ég heid, að ég þelfcfci böfliv
aða klælkina þíma, urraði hinn.
— Þú ætlar að slöfcfcva, þegar
ég er bominn hálfa ieiðina
upp.
Maður 'fcom inm á iögreglu-
stöðina og sagði: — Ég varð
fyirir því óhappi í miorgun að
týna flösfcu af úrvaiis Whisiky.
Það liefúr lí'fclega enigiinin flumd
ið hana og steilað henni hing-
að?
— Ned, sagði lögregfl.uþjónn
inn, en bíðið þér andartalk,
það mætti segja mér, að mað-
urinn, sem famm hamia, vœri
staddur tojá ofldbur núna.
Ensifcur liðsforingi, sem Ifcom
tól Reyfcjavíkur, tPéddk ísllien2ikan
leiðsögumiann til að sýna sér
borgina. Þótiti gestinum húsin
toér vera lítil og flootumiasleg.
„Húsin yldfcar eru efldbi staenri.,
em rjómateriturmar olidfcar“
mœiti toamn. ísflemdiingimuim
flannst fátit um þennan samam-
þurð og huigsaði sér að sýna
homam byggingar, sem þyfldu
nofldfcurn samiamhoiirð vd® þææ
ensteu. Gefck toanm því með
homum að Þjóðl'eifldhúsimu og
maaLTi hreyfldnn:
„Þetta er mú Þjóðlieifldhúsið
ofldfcar' „Hvað, þetita?“ sagði
giesturinn. „Það 'gæti mú staðið
á sviðimu í ofldtoar leitehúsi“.
Héfldu þedr nú áflram göngu
sinni og fcomiu að veglegri
byggingu. „Þetta er nú Hásfloól-
ino ofldoar“. „Er þetta Háslcól-
inn?“ spurði gestarion háissa.
„Hjá öfcfcr er engiiom barna-
Skóli svona ÍStimi'“. Dagiiimn eft-
ir giengu þeir framhjá Gasstöð
inni.
„Hvað er nú þetta“ spurði
þá gestarinn. „Þetta“ saigði fs-
lendinguirinn kæruleysiislliega.
„Þetta er aslcja utan af rjóma-
tertu, sem við flengum frá Eng
landi“

Þýzki bóndinn Fri/tz Firchimg
bað vin sinn, vöruMstjórann
Nifcölaus SoMieflc, að hjálpa
sér við að rifa gamla húsið
sitit, því hann ætlaði að byggja
sér nýtt á grunninum. Og allt
í einu stóð vörubílstjórinn með
mifldnn fjársjóð í höndumum.
I gamalli krulcku, faldri und-
ir rústum hússins fann hann
Þessa dagana er milkið sflorif
að um geimflerðir og hvillítear
fjárupphæðir hver einstök
þeirra kostar, og margir eru
þeirrar skoðunar, að mömnum
væri nær að eyða þeim peming
um sem í gieimvísindi fara, í
„eitithvað þarfara“. En kannski
eru ekki margir sem vita, að
bandariiskar konur nota jafn-
háa upphæð á einu ári í snyrti
vörur ,og veiitt er til geimvís-
inda. Það er kannslki ennþá
meiri fjarstæða að fara fram
á að þeim peninigium sem banda
rískar bonur eyða til að reyna
að hressa upp á útiitið, verði
varið til styrlotar fátæloum eða
til einhverra brýnna þjóðþrifa
miála í „guðseigimlandi“, en að
lorefjast þess að þeim pening-
um, sem varið er til geim-
könmunar verði eybt í eiibthvað
slíflot, að minnsta kosti telja
sumir eigimmienn þeim pening-
um vel varið ,ef hægt er með
eimhverju móti að flá údflnt eigie
loonunnar bæbt.
tvö þúsund silfurpenimga, og
tug gui'lpeninga — þeir eflztu
voru allt flrá því árið 1299, og
aðrir voru frá 1512. Reiknað
er mieð því að fjársjóður þessi
hafi verið grafinn niður um
þær mundir er bændastríðin
byrjuðu í Þýzkalandi árið 1524.
Bara verðgildi máflmanna er
þó nofckuð, en þó munu finn-
endurnir hagnast margtfalt
meira við að selija myntirnar
í hendur myntsafnara, en marg
ir safnarar hafa sýnt ábuiga á
viðskiptum við bóndann og
vörubílstiórann, en samflcvæmf
múgildandi lögum um sflílfca
fundi, eiga þeir félagar að
skipta með sér verðgildi fumds
ins.
DENNI
DÆMALAL'SI
— Já, en þú ert heppinn að
þurfa ekki að þvo hendina í
sex vikur!
Menn beppa í margvíslegum
fþróttum. Tii dæmis eru til
sögur af stúlkum, sem keppa
um að vera í sem styttstum
pilsum. Og svo eru líka til
stúlkur, sem keppa sín á milli
um að hatfa sem síðast hár.
Og það mun vera hægt að
græða fé, og verða frægur ef
maður hefur nógu síitt hár.
I Austurríki er nú nýlegia
lokið hár-samfceppni, og sigur-
vegarinn var útnefnd „hár-
drottning". Hárdrottningín var
kjörin Gertrud'e Ziierler frá
Graz, og sigurflaunin voru há
peni'ngaupp'hæð.
1 París var haldin önnut slík
samkeppni, og þar mun fceppni
hafa verið hörð á millli hinnar
þrjátíu og átta ára gömlu
Marie-Odile Lefevre og jafn-
öfldru hennar, sem er menota-
skóiakennari. Marie-Odile mun
hafa unnið, en hár hennar náði
lemgdinni 1,86 m. A meðfylgj-
andi mynd sést sigurvegarinn
í frönslou toeppninni, staadandi
í miðjiu, en bún. er rteyndiar
ólorýndur heimsmeistarL