Vísir - 29.07.1978, Blaðsíða 10

10
Utgefandi: Reykjaprent h/f
Framkvæmdarstjori: Davið Guðmundsson
Ritstjórar: Þorsteinn Pálsson ábm.
Olafur Ragnarsson

Ritstjórnarfulltrúi: Bragi Guðmundsson. Fréttastjóri erlendra frétta: Guðmund ’
ur Petursson. Umsjón með helgarblaði: Arni Þórarinsson. Blaðamenn: Berglind
Asgeirsdóttir. Edda Andrésdóttir, Elias Snæland Jóns’son, Guðjón Arngrimsson,
Jón Einar Guðjónsson, Jónina Mikaelsdóttir, Katrcn Pálsdóttir, Kjartan Stefáns-
son, Oli Tynes. Sæmundur Guðvinsson, Iþróttir: Gylfi Kristjánsson og Kjartan L.
Palsson. Ljósmyndir: Björgvin Pálsson, Jens Alexandersson. utlitog hónnun: Jón
Oskaj Hafsteinsson, Magnús Olafsson. »
Laugardagur 29. jiill 1978 VISIR
Auglysinga- og sölustjóri: Páll Stefánssor
Dreifingarstjóri: Sigurður R Petursson
Auglýsingar og skrifstofur: Siðumúla 8
simar 86611 og 82260
Afgreiðsla: Stakkholti 2-4 simi 86611
Ritstjórn: Siðumúla 14 simi 86611 7 linur
Askriftargjaid erkr. 2000 á mánuði innanlands.
Verö i lausasölu
kr. 100 eintakið.

Fæstir höfðu í upphaf i trú á, að
tilraun Benedikts Gröndals til
myndunar vinstri stjórnar myndi
heppnast. Fyrirfram var Ijóst að
of mikið djúp var staðfest á milli
Alþýðuf lokksins og Alþýðu-
bandalagsins í málefnalegu tilliti
til þess að samstarf þeirra gæti
heppnast. Og formaður Alþýðu-
flokksins hefur látið málefnin
ráða.
Lúðvík Jósepsson hefur nú
sprengt tvær stjórnarmyndunar-
tilraunir. Hann komst auðveld-
lega hjá því að hefja viðræður
um nýsköpunarstjórn með því
einfaldlega að segja, að Alþýðu-
bandalagið gæti ekki vegna mál-
ef naágreinings starfað með
Sjálfstæðisflokknum. I sjálfu sér
áttu sömu rök við um Alþýðu-
flokkinn, enda hefur hann tekið
upp mjög svipaða stefnu og
Sjálfstæðisf lokkurinn.
Alþýðubandalagið var hins
vegar knúið til aðtakaboði Bene-
dikts Gröndals um vinstri við-
ræður. Það var mat f lestra að Al-
þýðubandalagið hefði ekki áhuga
á slíkri stjórn nema ná bak-
samningum við Framsókn um að
einangra Alþýðuf lokkinn. Það
tókst ekki og því var vandi við-
ræðunefndar Alþýðubandalags-
ins i því fólginn að finna rétta
punktinn til þess að sprengja á.
Það hefði verið mjög óklókt að
láta stjórnarmyndunarviðræður
stranda á ágreiningi um varnar-
liðið. Það hefði verið yfirlýsing
af hálfu Alþýðubandalagsins um
að það kæmi ekki nú né í náinni
framtíð til greina við stjórnar-
myndun. Þetta atriði var því
aldrei gert að raunverulegum
ásteytingarsteini.
Lausn Alþýðubandalagsins var
í sjálfu sér einföld. Það setti
fram óraunhæfar og fáránlegar
tillögur til lausnar efnahags-
vandanum og gerði þær að úr-
slitakostum. Alþýðuf lokkurinn
stóð frammi fyrir því að kyngja
þeim eða taka málefnalega af-
stöðu. Dýrmætum tíma hefur þvi
verið eytt til einskis eins og f lest-
ir sáu fyrir.
Ef nahagstillögur Alþýðu-
bandalagsins fela í sér aftur-
hvarf til hafta- og uppbótakerf is-
ins og eru þar að auki engin
lausn. Það eru engir peningar til í
ríkissjóði til þess að borga halla-
rekstur útf lutningsatvinnuveg-
anna. Slikt uppbótakerfi hefði
leitttil vaxandi viðskiptaspilling-
ar og örvað verðbólguspá-
mennsku. Áframhaldandi niður-
greiðsla á erlendum gjaldeyri
hefði einnig leitttil gífurlegs við-
skiptahalla án hafta.
Afstaða Alþýðuflokksins er á
hinn bóginn raunhæf að því leyti
að hann vill horfast í augu við þá
staðreynd að gengi krónunnar er
löngu fallið og í heilbrigðu þjóð-
félagi verður að skrá það rétt.
Það er löngu búið að taka gengis-
fellingarákvarðanirnar. Héðan
af er ekki unnt að gera annað en
skrá gengi krónunnar í samræmi
við verðgildi hennar.
Þeir sem vilja fara út af
gengisfellingarbrautinni þurfa
að standa vörð um, að þjóðarút-
gjöld fari ekki fram úr þjóðar-
tekjum. I þvi efni hefur Alþýðu-
flokkurinn brugðist á svipaðan
hátt og Alþýðubandalagið.
Ákvörðun um að fella efnahags-
ráðstafanir rikisstjórnarinnar
frá því í febrúar úr gildi er
ákvörðun um aukna verðbólgu.
Alþýðuflokkurinn hangir að því
leyti í snöru kosningaloforðanna
eins og Alþýðubandalagið.
En eftir að þessar vinstri við-
ræður eru farnar út um þúfur er
komin upp sú staða, sem Alþýðu-
bandalagið hefur verið að bíða
eftir. Forystumenn þess telja sig
geta saumað að Alþýðuf lokknum
fari hann í stjórn með sjálf-
stæðismönnum. En viðreisnar-
stjórnarform er nánast eini
möguleikinn á meirihlutaríkis-
stjórn eins og sakir standa.
Ólíklegt er, að Alþýðuflokks-
menn geri Alþýðubandalaginu
það til geðs að hlaupa í slíka
rikisstjórn. En þar á móti stend-
ur Alþýðuflokkurinn frammi
fyrir þeirri staðreynd að hafa
unnið mesta kosningasigur sinn
með þvi að stela frjálshyggju-
stef nunni.
Ýmiss konar innanhússvanda-
mál í Sjálfstæðisflokknum og
ófullnægjandi stefnumótun gera
það að verkum að hann er ekki
eins vel í stakk búinn til stjórnar-
þátttöku og best yrði á kosið. En
þegar horft er frá hinni pólitísku
refskák og viðfangsefnin skoðuð
málefnalega er Ijóst, að Sjálf-
stæðisf lokkurinn og Alþýðu-
f lokkurinn eru líklegastir til þess
að ná málefnalegri samstöðu um
lausn ef nahagsvandans og koma
hér á heilbrigðu atvinnu- og við-
skiptalíf i.
DYRMÆTUM
TÍMA EYTT
TIL EINSKIS
Á þjóðveginum finnst
best að billinn er ekki
skynlaus. Sist af öllum
sjálfskiptir bilar. Þeir
eru einkennilega næmir
á menn og möl. Milli
min og bilsins hans
tengdaföður míns hefur
my ndast einhvers
konar trúnaðarsam-
band. Það er erfitt að
lýsa þvi en ég finn
þetta glöggt, og þetta
er alveg nauðsynlegt,
einkum á langleiðum.
Billinn finnur að ég
ber traust til hans.
Hann finnur að ég
■-
Af blikkbeljum og langvegum
hugsa hlýtt til hans, og
hann kann að meta
væntumþykju. Hann
finnur að ég forðast
eins og eldinn að
nauðga honum, og það
þykir honum mikilvæg-
ast af öllu. Þegar ég
vaki, þá vil ég sjálfur
ráða og þykist geta
ráðið fyrir báða, orti
Káinn heitinn, og þann-
ig er það með bilinn.
Við vitum lika báðir
hvað hann eyðir þá iitlu
bensini. Hann sparar af
öllum mætti.
Viö erum I albestu sambandi
eftir svona sex-átta tlma linnu-
litla ferö. Ég er ennþá öþreytt-
ur, upplagöur og bjartsýnn.
Hann oröinn mátulega heitur og
rennur áfram áreynslulaust,
gengurfyrir loftinu einu, heldur
bensinvisinum kyrrum kilö-
metrum saman. Hanngætirþess
vandlega aö láta ekki springa á
sér, dettur ekki I hug aö slita
viftureimina og gætir glrskipt-
ingarinnar eins og sjáaldurs
ljósa sinna. Ef ég skynja ekki
beygjur og brekkur, holur og
hnjóska i tæka tið, þá er hann
vfc aö láta mig einhvern veginn
vita hvað I vændum er. Viö er-
um alveg einhuga I þvi aö allt
skuli ganga vel.
Þetta er lika þegar ég er upp- '
iagðastur og hann heitastur og
hvorugur okkar farinn aö þreyt-
ast eöa verða óþolinmóður aö
komast i lokaáfanga. Enn er
bara gaman, þegar fjöröur sl-
tekur viö af firðiog háls af heiöi.
t hliö Kerlingarfjaröar hiikir
einhvers konar Alpafellingakerl-
ing viö veginn biöandi i bliðri
von eftir blikkbeljunni sem hún
fyrirlltur á borgarstræti heima-
landsins. Gjóstur og úr gusast
inn yfir flóann i vestanrosanum
og s valar sér á nlðþungum poka
Alpakerlingarinar, sem svo er
troöinn og sléttur sem bæri hún
meö sér um stórauðnir Aust-
ur-Baröastrandarsýslu saman-
lagöan umbótavilja og á-
byrgöartilfinningu Alþýðu-
bandalagsins. Hvort tveggja er
aö við billinn treystumst ekki til
aö taka ábyrgö á þvllikum
farmi og svo hitt aö viö erum
fullir af þessum ódræpu feröa-
föggum sem löngum Iþyngja
mönnum og bilum langt úr hófi.
Svo viö erum miskunnarlausir
og ákveöum aö halda áfram
rakleiðis í friöinn og sællifið I
Flókalundi. En viö höfum svo-
litiö samviskubit.
Ég rauf Irúnaðarsambandiö.
Ég var oröinn óþolinmóður og
langeygöur siöasta sprettinn.
Mér þótti ekki lengur gaman
þegar fjöröur tók viö af firði.
Þeir voru svo stórir, vogarnir
svo margir, heiöarnar svo háar,
strendurnar svo langar. Og þar
sem umbötasinnaöir og
breytingagjarnir vegageröar-
menn voru aö störfum um þjóö-
veg þveran, var stundum teflt á
tæpt hliöarvaö heldur en blða.
Óg þaö var ekki aö sökum aö
spyrja. Viö héldum aö vfeu á-
fram og hvorugur mælti
styggöaryröi til hins. En þaö
var eins og mér fyndist vinur
minn ekki alveg eins sporléttur
og áöur. Misskilningur, hugs-
aöiég, þegar ég leit þegjandi og
þrjóskur á mælana. En eins og
þreyttur hestur pissar sem fast-
ast eftir of langan áfanga milli
áningarstaöa, þá rennur allt
I einu myndarlegur ollulækur
undan bilnum, þegar staönæmst
hefur veriö á snyrúlegu hlaöinu
á Flókalundi og ég er aö hugsa
um að hraöa mér inn i hlýjuna
og kræsingarnar, en vinur minn
stendur einn og yfirgefinn i
vestanrosanum sem þeysir úr
og gjósti inn yfir flóann. Svona
er mannskepnan en viö sætt-
umst á morgun. Páll er strax
búinn aö panta okkur dýra-
lækni.
15.7.’78
G.J.