Vísir - 29.07.1978, Side 18

Laugardagur 29. júli 1978
VISIR
„Held áfram
þangað til
ég ligg
rotaður í
götunni"
— skroppið í reiðtúr með
vistmönnum á Reykjoiundi
,,t»að veitti nú ekki af að fara að reka bless-
aðar rollurnar úr túninu”, kallaði Páll til fé-
laga sinna um. leið og hann hottaði á hestinn
Skjöld i hliðinni fyrir ofan Reykjalund. Páil
Pálsson var einu sinni bóndi i Eskifjarðarseli
við Eskifjörð. Fyrir mörgum árum lenti hann i
alvarlegu bilslysi og lamaðist algerlega i öllum
likamanum. Þótt ótrúlegt megi virðast lentum
við samt fyrir stuttu i fjörugum reiðtúr með
honum og nokkrum öðrum vistmönnum á end-
urhæfingarheimilinu Reykjalundi i Mosfells-
sveit. Undanfarin sjö sumur hafa forráðamenn
Ileykjalundar gengist fyrir þvi að skipuleggja
reiðtúra fyrir þá sem þar dveljast til endurhæf-
ingar. Leigðir eru hestar til þessarar starf-
semi, yfirleitt úr nágrenni Reykjavikur, og er
sérstakur hestastjóri til umsjónar og aðstoðar i
reiðtúrunum.
„Tek hestamennskuna
fram yfir ailt annað"
„Held áfram
þangað til ég ligg
rotaður i götunni"
Páll sagðist hafa farið i fyrsta
reiötúrinn sinn á Reykjalundi
fyrir þremur árum. „Það leiö
heilt ár eftir aö ég lamaðist og
þangaö til ég gat hreyft einn
putta”, sagöi hann og vaggaöi
visifingrinum framan i okkur til
áherslu, kiminn á svip. „Enginn
bjóst viö aö ég myndi nokkurn-
tima geta reist höfuð frá kodda
framar. Þó fór þaö svo, aö ég
styrktist smám saman, og gat
loks fariö aö sitja i hjólastól, þó
meö herkjum væri. En ég var
voðalega máttlaus, og þegar
hjúkrunarkona hér kom einn
góöan veöurdag fyrir þremur
árum, og spurði hvort ég vildi
fara á hestbak, hélt. ég aö hún
væri aö gera gys aö mér. Ég
sagöi henni, aö þaö væri annaö
að vilja en fara, en féllst þó á aö
reyna. Siðan var settur mann-
skapur i aö styöja mig út og
koma mér á bak. Það gekk
náttúrulega meira en litið
skrykkjótt, enda var engu lik-
ara en að veriö væri að reyna aö
troða giröingastaur klofvega
upp á hest. Eftir nokkra túra
var staurinn farinn að liökast
allverulega, og nú fer ég á bak
næstum á hverjum degi”.
Páll sagðist hafa verið mikið
á hestum áöur en hann lenti i
bilslysinu. „A minum fyrstu bú-
andsárum var flest gert á hest-
um. Þá þekktist ekki aö nota
dráttarvélar og bila til allra
hluta. Mér þykir mjög gaman
að vera byrjaður á þessu aftur
þvi aö þaö voru hræöileg viö-
brigði að þurfa allt i einu aö
sitja aögerðarlaus eftir aö hafa
verið sivinnandi alla ævi og á
stöðugri ferð hingaö og þangað.
Ég held aö svona reiðtúrar séu
það albesta sem maður getur
fengið undir þessum kringum-
stæöum. Sérstáklega er það góð
þjálfun fyrir skrokkinn að þurfa
að halda jafnvægi á hestinum.
Það var hræðilega erfitt fyrst,
en svo styrkjast vöövarnir ótrú-
lega fljótt”.
„Ég er lika alveg viss um aö
þetta hefur geysigóð áhrif á sál-
ina, þótt ég þykist ekki vera
neinn sálfræðingur. Þaö er svo
yndislegtfyrir þá sem eru mátt-
lausir eins og ég að komast svo-
litiö út og vera samvistum viö
náttúruna. Hérá Reykjalundi er
unnið mjög gott starf við endur-
hæfingu, iðjuþjálfun og annaö
þess háttar, en ég tek hesta-
mennskuna fram yfir allt ann-
að”.
„Fyrir nokkrum dogum haföi
ég af aö detta af baki, en ég
sagöi Siggu Boggu, hestastjór-
anum okkar, aö ég ætlaði aö
halda áfram þangað til ég lægi
rotaöur i götunni”, bætti Páll
við hla^jandi og brosti sinu blið-
asta til Siggu Boggu. „Ég
meiddi mig svo sem ekkert,
enda tók Sigga Bogga alveg af
mér fallið”.
Sigga Bogga hestastjóri heitir
fullu nafni Sigurborg Daðadótt-
ir. Ekki er langt siðan hún tók
viö starfinu, en hestafólkiö á
Reykjalundi er augsýnilega
strax orðið yfir sig hrifiö af
henni. Hún sagðist hafa mikla
ánægju af aö sjá um þessa reiö-
túra. „Fólkinu sem fer á hest-
bak, er skipt i nokkra hópa, og
ég fer yfirleitt i tæplega klukku-
tima reiötúr með hvern
hóp”,sagöi Sigga Bogga. „Mér
þykir ofsalega gaman að þessu,
þvi aö fólkiö hér er svo ótrúlega
hresst og duglegt þrátt fyrir
sjúkleikann sem það á við að
striða”.
Ekki hafði hún fyrr sleppt
orðinu en hesturinn sem mér
hafði verið fenginn til reiðar,
Sörli, tók á rás á eftir rauöri
hryssu, Eldingu að nafni, sem
hafði forystu fyrir hópnum.
Þegar Sörli hafði dregið Eld-
ingu uppi smellti hann heitum
kossi á flipann á henni, en ég
Páll kemur sér þægilega fyrir I soölinum
„Það gekk náttúrulega meira en litiö skrykkjótt aö koma mér á bak
fyrst, enda var engu likara en að veriö væri að reyna að troöa girö-
ingarstaurklofvega upp á hest". Nú fer Páll á hestbak næstum á
hverjum dcgi, og gengur allt eins og I sögu.
Páll var algerlega lamaöur eftir bilslysiö um áriö, og var ekki taliö
aö hann myndi nokkurn tima reisa höfuö frá kodda. Eins og sjá má
hér hefur honum fariö mikiö fram síöan, en Sigga Bogga er þarna
aö styöja hann i stólinn aö reiötúrnum loknum.
„Ýtiöi aöeins betur. Svona, þarna komst löppin yfir”.