Tíminn - 19.09.1969, Blaðsíða 12

12
AKRANEíwÖLLUR:
Á morgun (laugardag)
Í.A. — Í.B.V.
KL 16.00
Verð aðgöngumiða:
Fullorðnir kr. 75.00, börn kr. 25.00.
ATH. Aukaferð með Akraborg frá Reykjavík kl.
14.30 og til baka frá Akranesi kl. 19.00.
MÓTANEB'ND
KAUPUM
GAMLA tSLENZRA KORKA,
RIMLASTÖLA,
KOMMOOUR OG FLEIRl
GAMLA íUUNl
Sækjam nelir (staSgreiSsla)
FORNVERZLUNIN
GRETTISGÖTU 31
SIMj 13562
Bílskúrshurðajárn
— iafnan fyrirliggjandi í
stærðunum 1—5.
GLUGGASMIÐJAN
Síðumúla 12 sími 38220.
Takið eftir
Breytum gömlum kæli-
skápum í frystiskápa.
Kaupum vel meðfarna
kæliskápa.
Fijót og góð þjónusta.
Uppl í síma 52073 og
52734.
OKUMENN!
Látið stilla i tíma.
Hjólastillingar
Mótorstillingar
Ljósastillingar
Fljót og crugg þjónusta.
BÍLASKOÐUN
& STILLING
Skúlagötu 32.
Sirm 13 100.
Hemlavíðgerðir
Rennum bremsuskálar —
slipum bremsudælur.
Limum á bremsuborða og
aðrar almennar viðgerðir
HEMLASTILLING h.f
Súðaffog] 14 Slnn 30135.
JÓN QDDSSON hdl.
MáUlutniDgsskrifstofa.
Sambaudsbúslou
við Sftlvbólsgötu. Simi 1 30 20. ;
________________________,___!
BIFREIÐA-
EIGENDUR j
ATHUGIÐ |
Oþéttir ventlar og stimpii-
hringir orsaka:
Mikia benzíneyðslu. erfiða
gangsetningu lítinn kraft
og mikla olíueyðslu.
Önnumst hvers konar
mótorviðgerðú fyrir yðui
Reynsla okkar er trygging
yðar.
bifvu avuíkstædÍd 0 yjj*]
VENTILL-
Simi 30690. Sanitashúsinu.
TIMINN
FÖSTUDAGUR 19. scplember 1969.
HÚSNÆÐISMÁL
Framhald af bls 8
lagsmál hennar og tilsvarandi
tæknilegan undirbúning ásamt eft
irliti me'ð, að þær reglur, sem
uui það eru settar, séu haldnar og
uimifram allt að aldrei standi á
þeirri þjónustu, lengra á verk-
svið' þeirra eklki að’ ná. Jafnsjólf-
sagt er, áð gömul hús ví'ki fyrir
nau'ðsyinlegi'i m'annvinkj agerð, þeg
ar ákveðið er að hefja hana, en
fyrr ekki, á meðan þau eru not-
hæf, þó jaðrar það við ofrausn,
þegar eitt útibú frá blönkum
banka er látið ryðja frá sér ekiki
færri en 6 íbúðarhiúsum í einu og
réttlætir á enigan hátt eyðilegig-
injgu þeírra ef annað er hægit a.
m. k. á meðan gripið er til þein-a
ráða, að flytja inn annars flokiks
framleiðslu af tilbúnum tirob-
urhúsum, og setja niður í borg-
inni, til að harnla á móti húsnæð
isskortinum.
Þótt ekki sé á annarra færi, en
sálsýkifræðinga, að skýra orsakir
þess gjöreyðingarstríðs, ferkar en
annarra stríða, sem rá'ðamenn borg
arinnar reka á hendur gömlu hús
unum einfeum timburhúsunum,
sem auövelt er að flytja, þá verð
ur ekski hjá því komizt, að vekja
athyglí á því algjöra virðingárleysi
fyrir verðmætum og ábyrgðaleysi
á meðferð á fé almennings, sem
varið er til kaupa á húsum í
þessu skyni.J Þótt lóðirnar undan
þeim glotti tið vegfarendum, sem
neflaus ásýnd i áratugi, án þess
nokkur viti, hvort þær eru til
nokkurs nýtar né til hvers þá
s. m. b. Austurstræti 1. Þótt
kaupin væxu, afsakanleg vegna
sérstaki'a kostakjara, sem óafsak
anlegt hefði verið að láta úr
greipum ganga, þá er jafn óverj
andi, að brjóta þau niður í elds
mat á meðan þau gátu g'cgnt 'síriu
ætlunarverfci og voru ekki fyrir
neinum.
Betur væru þau þá komin i eitt
hvert þorpið, sem umkringja nú
þorigina á alla vegu, svo ekki verð
ur lengur út úr henni komizt
nema með stórframkvæmdum í
samgöngubótum.
Til flestra þessara þorpa er
hvort sem er, stofnað og þau að
mestu uppbyggð af borgarbúum,
sem flýja urðu lóðaskortinn í
borginni enda verður hún að
brauðfæ'ða þau, þar til, að þeim
hefir tekizt, að draga til sín at-
vinnutækin frá heimi, svo þau
geti staðið á eigin fótum, og þaö
án þess að fá motið framlaga
ibúa þeirra til opinberra þarfa
sinna.
Þótt by ggingai ðnað i n um og
húsabröskurunum, sé kennt um
þróunina í húsnæðismálunum og
á húsamarkaðnum, þá hafa þeir
þó ekfcert geit annað en hagnýta
þau tæbifæri, sem óumbeðin voru
í hendur þeim Iftgð. Flestir eru nú
einu sinni svo gerðir, að vilja
hafa sem mestan arð af því sem
vinna þeirra skapar, þótt flestir
þurii meira fyrir því að hafa. Þó
má benda á, að áður fyrr, var
byrja'ð að vori, að grafa fyrir hús-
unum, með skóflu og haka, en
þeim skilað a'ð hausti, fullbúnum
Iti'l íbúðar. Þetta þeklrist ekki
núna, þrátt fyrir öll þau tæki
sem nú eru tiltæk til þeirra hluta
uriifram það scm þá var og segir
þetta sína sögu, Þessi samanbtirð
ur er þó ekki fullkomlega sann-
gjarn, því álitamál er hvort sum
af þeim húsum sem byggð eru
nú, eigd að' flokkast undir íbúðar
hús, þótt við það nafn sé notast á
meðan það uppgötvasi eKKv til
hvers þau voru búin til. Bróður
partinn af seinaganginum, má
svo skrifa á reiikning opinberu of-
stjórnarinnar, sem ruddist iim á
svið banka og lánastofnana og
fór að láta þar til sin taka eftir
flokkspólitískum forskriftum, sem
leitt hofur margan útí stórræöi í
vou um flokkspólitiska náð, sem
evo strax h-efir brugðizt, að aflokn
um kosningum. Enda nú svo kom
ið, að allt rekstrarfé þjóðarinnar
liggur bundið, i óarðbærum fyrir
tækjum og hálfunnum verkum, en
allt komið í allsherjar stórastrand,
við fyrsta goluþyt, sem á móti
blæs.
Víst er, að við stæðum ekki
frammi fyrir nerna broti af þeim
vanda sem við blasir nú, hefði sá
sjÉllfsagði háttur verið upptekinn,
að bjóðia bygigingaiðnaðinum,
svæði sem ætluð eru til íbúða
bygginga, í sem nánasta samræmi
við, að eftirspurn á húsum væri
fullnæg't, á þeim gfuijdvelli, að
svæðið afhentist algjörlega óunn-
ið, en væii skilað f-ull frágengnu
með húsum og götum og öðru
því cr þar tilheyrir, samkvæmt
þeim reglum sem þar a‘ð lúta.
Því verður ckki að óreyndu trú-
að, að ef hin ýmsu störf, sem
jafnmargar stofnanir borgarinnar
annast nú. svo sem, vatns, skolps,
síma, og raflagnir o. s. frv. að
því er virðist, án vitundar um
tilveru hverrar annarrar hvað þá
samvinnu, væru komin á hönd eins
aðila, að ekki mætti koma þar
við verulegri vinnuhagræðingu og
tilsvarandi spamað.
Við ver'ðum a'ð vísu að reikna
m-eð, aö ti! a'ð byrja með færi fyr
ir byggingaiðnaðinum eins og kún
um á vorin, þegar þeim er hleypt
út úr sinu fjósi, að hann færi
gönuhlaup, fyrst á meðan hann er
að venjast frelsinu, en hver veit
nema hann geti fljótlega auki'ð
nytina sem því svarar, ekki síður
en þær fyrrnefndu?
Talsvert mætti þá líka gera fyr
ir útsvör þeirra, sem við þetta
hættu að flýja borgina vegna lóða
skorts. Við þurfum ekki anna'ð
en sjá hús þeirra, sem þa'ð hafa
or'ðið að gera, til að sjá, að
þcir eru okki^tBlír EútsvaÉsIausir
aumingjar og' húsin þeirra standa
ekki þar som þau eru eingöngu
til a'ð auka þeim kostnað og fyrir
hö<fn, til að komast til vinnu sinn
ar í borginni.
í á'gúst 1969,
Haraldur Eggertsson.
A VlÐAVANGI
Framhald a* b(s. 5
fratri koma í þessum málum,
og því er athýgli vakiri á tillög-
um Gunnars í Seljatungu. Ekbi
eru þær verri fyrir þa'ð fftlskva
lausar trúnaðartraust, sem hann
ber til landbúna'ðarrá'ðherra,
og birtist í eftirfarandi ástar-
játningu í lok greinarinnar.
Byggist það vafalítið á rausn
Ingólfs nú nýlega í lánamál-
um bæiula:
„Og að siðuslu: Svo er kyrui
iog mín af manndómi og mann
gildi núverandi hæstvirts land
búnaðarráðheiTa og fjármála-
ráðherra góð, a'ð ég treysti þeim
að mikluni mun betur til þess
að niilda vandræði bænda
vegna óþurrkanna í sumar á
raunhæfari og viðráðanlegri
hátt heldur en fyrirrennarar
þeirra gjörðu við svipaðar að-
stæður árið 1955.“
í ÚTLÖNDUM ER , . .
Franihald af bls. 6
lenzkir némsmenn urðu lengst
af að búa hér við lélegan húsa
kost, oft, á ódýrum liótelum við
vonda námsaðstöðu, og skilj
anlega var þeim þetta stund'um
Þrándur i Götu á námsbraut-
inni. Mannfali og vanhöld voru
áður mjög tíð hér við próf. Það
kom allt of oft fyrir að menn
gæfust upp á miðri leið. En
nú er þetta að breytast. S. 1.
hausl komust allir þeir islenzku
námsmenn sem sóttu um garð-
vist inn á stúdcntagarða. Þann’
ig ætti það að geta orðið eftir-
leiðis.
— Nú ert þú kusnmigur ís-
lenzkum stúdentum hér. Hverj-
ir heldur þú séu helztu örðug-
leikar, sem þeir eiga við að
glíma?
— Að sjálfsögðu er þa'ð
fyrsta kastið' aðallega þetta
crfiða tungúmál. Frönskufeunn-
átta stúdenta eftir tveggja
vetra nám í íslenzkum mennta
slkóí'a nsegir yfiii'eitt eJdM tíl
þess að hefja á fyrsta vetri
hér alvariegt nám í sérgrei.a.
Franskir h'áskólar rnælast til
þess, að erlendir stúdentai' vi'ð
háskóla hér noti fyrsta vetur
sinn svo til eiiwörðung'U til
frönsku náms, og þetta held
ég að íslcnzkir stúdentar ættu
að gera.
GREINARGERÐ
Framhald af bls. 4
gangi, hvort sem haun er
fræðilegur, hagnýttur eða ó-
hagnýttur, heldur væri ein-
mitt verið að greiða götu
þeirra.
í þessu sambandi skiptir
efcki máli, þótt um aukastarf
sé að ræða það er jafnmikil-
vægt fyrir því. Það er lika sitt
hvað að styðja einhvern til
að vinna að tilteknu verkefni,
sem haon hefir áliuga á, eða
setja hann yifir þá þjóðareign,
sem örnefnasöifnin í Þjóð-
minjasaflni eru, og fela hon
um beinlínis að leggja grund
völl að hvers konar rannsókn
um á islenzkum örnefniun, ekki
einuugís þeim, sem hann hef-
ir sjálfur álhuga á.
4. í athugasemdum ráðu-
neytisims er tekið fram, áð
það tíðkist „alls eklci að aug-
lýsa hliðstæð aufeastörí, og
má í því sambandi t. d. nefna
foi'stöðumannastörf ' í rann-
sóknastofum Rauuvísindastófn-
unar Háskólans og Reiknistofn
un Hásfcólanis“, segir þar. Ráðu
neytið gætir þess ekki, að
dæmin cin al'ls efeki sambæri
leg. ReifenisloiEiiun Ifáskólaiss
er ekfei rannsófenarstofnun í
neinni sérstafci'i fræðigrein,
heldur vininur hún áð' úi'lausn
arefnum, hagnýtum sem fræ'ði
legum og hver sem fræðigrein-
in er. Um rannsóknarstofur
Raunvisi ndastofnunar er þa'ð
að segja, að forstöðumann
þekra eru allir prófessorar í
þeirri fræðigrein, sem hhitað
eigaudi r.ainnsóknarstofa tekur
. Þeir hafa allir gengiö und-
ir siun hæfnisdóm sem prófess
orar, en í því felst m. a„ að
þeir teljast hæfir til að hafa
forystu um vísindarannsóknir
hver í sinni greia Auk þess
er einn deildarstjóri i rann-
sóknarstofu í jarðvísindum, og
er hann sérfræðingur með
doktorspréf í einni grein
þeirra. Hins vegar teldist þa'ð
tli undantekninga, ef sagmfræði
prófessor væri hæfur til að
veita málvísindalegri stofnun
forstöðu. Óhugsaudi er það þó
ekki. Þess vegna var nauðsyn
legt að leila hins sérfræðilega
mats. En þa'ð fórst fyrir. H'æfni
forstöðumanns hinmar nýju ör-
nefnadeildar hcfir þvi hvorki
verið sönnuð né könnuð.
5. Enn mætti mörgu við
þetta bæta, t. d. athugasemd
um og spurmingium um stöð'u
örnefnadeildar eða -stofmun-
ar, en ég vil ekfei lengja þetta
mál meir en orðið er. Ég
kemst þó ekki hjá þvi að vikja
að nlðurlagi athugasemdar
ráðumeytisins. Ég har'ðneita
þvi, a'ð ég eigi eða hafi átt í
persónulegum illdeilum við
nokkurn mann, sem kemur við
sögu þessa máls, og látið þær
hafa áhrif á afstöðu mína. Mig
furðar á þvi, áð hið háa ráðu-
neyti skuli telja sér samboðið
að hafa uppi dylgjur um slífct.
Reyfejavik 12. sept. 1969
Baldur -Tönsson
lefetor