Vísir - 30.10.1978, Side 14

18
Mánudagur 30. október 1978
VISIR
LÍFOGUST LÍFOGLIST LÍF OG LIST LIF OG LIST LÍF OG LIST
Þegar ég var litil, fékk ég stundum póstkort frá frænda i
Ameriku. Ég geymdi þessi kort vandlega, og þegar illa lá á
mér, var ég vön að draga kortin fram úr pússi minu og láta
mig dreyma eitthvað langt burtu. Á einu kortinu var mynd af
kinverskri stúlku með eldrauðar kinnar og i bláum kjól. Hún
var brosandi, lifsglöð og sigurviss. Ekki vissi ég þá á hverju
hún hafði sigrazt, en i minum huga var hún tákn hins bezta og
fegursta.
Þessi kinverska glans-
mynd kom upp I huga
mér á sýningu tibetska
dansf lokksins i Þjóö-
leikhúsinu í vikunni.
Póstkort eru alþjóölegur
gjaldmiöill hins góöa i
veröldinni. „Hve gott og
fagurt og indælt er” —
þaö er boöskapur póst-
kortsins. Eins konar
„miridrúsba” i fjölda-
framleiöslu. Fyrir daga
póstkortsins reistu ráö-
herrar Katrinar miklu
glæstar forhliöar
búsældarlegra þorpa
meöfram leiö þjóöhöfö-
ingjans. Þorpin voru ekki
til frekar en búsældin.
Einn þessara ráöherra
hét Pótemkin. Siöan hafa
ráöherrar allra landa
reynt aö reisa sér
Pótemkintjöld. Og sumir
leggja meiri áherzlu á
slfkan tjaldbúnaö en
aörir.
Þegar ég var litil og illa
lá á mér, vildi ég trúa þvi,
aö hiö kinverska bros
opnaöi mér nýja veröld,
eins konar þúsund og eina
nótt i „brosandi landi”
hamingjunnar. Og þegar
tjaldiö lyftist þetta kvöld,
var mér svipaö innan-
brjósts. Drungalegt
skammdegiö var langt aö
baki og viö blöstu bleikir
akrar og blár himinn.
Skærir litir þjóðbúning-
anna minntu á þá óraleiö,
sem skilur á milli Islands
og Kina. í landi sólar-
upprásar eru blómin og
fuglarnir málaöir skær-
um litum, og þar fara
saman rauöir og bláir,
gulir og grænir.
En af hverju er ég aö
tala um Kina i tilefni af
Leiklist
Bryndís
Schram
skrifar
tibetsku listakvöldi? Er
þaö ekki eins og aö tala
um evrópskan dans,
þegar boöið er upp á
spænskan flamenco? Þaö
er kannski ekki bara mér
aö kenna. Ég veit lltiö um
Kina, og i samanburöi viö
það veit ég ekkert um
Tibet — þetta þak heims-
ins. Samt þykist ég vita,
að dansar og hljóöfæra-
sláttur „Söngvaflokksins
frá Tibet” var meira af
kyni Han þjóðflokksins en
trúarlegri (og þjóölegri)
erfö Tfbeta. Enda segir i
dagskrá: „Síöan 1954
hafa útvaldir hópar barna
fyrrverandi ánauöugra
bænda, sem höföu áhuga
á tibetskum þjóösöngvum
og dönsum og hugöust
helga sig þeirri list, veriö
sendir á vegum alþýöu-
stjórnarinnar til Peking
og Shanghai til náms.”
Þjóödansar eru I eöli
sinu alþjóölegir. Sögu-
ljóöiö er oft kveikjan.
Ummæli úr þorpinu.
Úkrainubúinn á margt
skylt, ekki aöeins með
Grikkjanum Zorbas eða
Tyrkjanum Kemal heldur
lika meö góöa bóndanum
Kung Fu viö Yang Tse.
Þaö er oft brugöiö á leik I
þorpinu, gjarnan af
minna tilefni en þvi aö
fagna hinni „hrööu
sósialisku uppbyggingu”.
Einatt til aö gleöjast yfir
góðri uppskeru, jafnvel
þótt „sólargeisla Flokks-
ins nyti ekki viö”.
En þrátt fyrir Pótem-
kintjöld, og hvort sem
þetta var frá Peking eöa
Tibet, þá var þetta eftir-
minnileg kvöldstund.
Sýningin lýsti af öfunds-
veröri siöfágun, mýkt og
þokka I hreyfingum og
framkomu. Það eitt nægir
til að minna okkur, hálf-
keltneska villimenn á
hjara veraldar, á þaö, aö
viö eigum enn eftir aldir I
renessansinn —- borið
saman viö Miörikiö.
Frá sýningu tibetska listafólksins-
Söng- og dansflokkur frá Tfbet f
Þjóðloikhúsinu 24. 10. '78
Brosandi
land
Rokkfurst-
inn Robert
Stigwood
Robert Stigwood hefur veriö nefndur rokkfurstinn,
Ziegfield diskóaldarinnar og Mike Todd kvikmyndanna.
Hann stjórnar nú einhverri stærstu hraölest I sögu
skemmtiiðnaöarins. öli bandariska poppmenningin
viröist vera oröin beitiland rauöu kýrinnar, vörumerkis
plötufyrirtækis hans, RSO-fyrirtækisins. Kvikmyndin
Saturday Night Fever fór eins og eldur I sinu um
Bandarikin og tvær myndir Stigwoods til viöbótar,
Grease og Sgt. Petters Lonely Hearts Club Band.fylgja I
kjölfariö og njóta gifurlegra vinsælda.
Robert Stigwood ásamt Gibb-bræörunum i Bee Gees.
Nýjar
hljómplötur
Þórir Baldursson getur sér
nú gott orö viöa um lönd
fyrir útsetningar sinar. Hér
er hann aö athuga út-
setningar á lögum Jenna
Jóns. (Ljósm. Jóhannes
Long)
„Þegar til tals korn aö
gefa út hin góökunnu lög
Jenna Jóns á einni stórri
hljómplötu þótti eölilegt að
gefa undirleiknum sem ný-
tiskulegastan blæ — laglin-
unum þarf ekki aö hrófla
viö þær standa alltaf fyrir
sinu”, segir á umslagi
nýútkominnar plötu meö
tólf lögum hins vinsæla
lagasmiös Jenna Jóns. Út-
setningarnar annaöist Þór-
ir Baldursson en sönginn
sjá Elly Vilhjálma og Ein-
ar Júliusson um. Útg. er
SG-hljómplötur.
Frá upptöku á plötunni:
t.f.v. Valgeir Guöjónsson,
Magnús Einarsson og
Siguröur „Bjóla” Garðars-
son.
Fyrsta litaöa piatan sem
gefin hefur veriö út á ts-
landi er nýjasta plata Spil-
verks þjóðanna, island.
Platan er græn.
Þetta er fimmta plata
Spilverksins og var hún
unnin á 270 tlmum I stúdiói
Hljóðrita. Upptökumenn
voru James Kay, Sigurður
„Bjóla”og Garðar Hansen.
Spilverkiö skip^ á þess-
ari plötu Valgeir Guöjóns-
son, Siguröur „Bjóla”
Garöarsson og Sigrún
Hjálmtýsdóttir. en sérlegur
aöstoöarmaöur var
Magnús Einarsson sem
áöur lék m.a. meö Þokka-
bót. Útg. er Steinar,—Gsal
Ástraliubúi
Robert Stigwood er 44
ára Astraliubúi. Sem ungl-
ingur þótti hann ekki efni-
legur námsmaður og i
menntaskóla var hann
áhugasamari um dáleiöslu
en námið. Átján ára ákvaö
hann að gerast prestur en
hvarf fljótt frá hugmynd-
inni. Tuttugu og eins árs
hélt hann af staö til London
oghaföi á oröi viö vini sina
aö hann myndi koma aftur
sem milljónamæringur.
Þaö þótti ágætur brandari
árið 1956.
1 nokkur ár fékkst Stig-
wood viö ýmisleg störf, en
1962 stofnaöi hann litla um-
boösskrifstofu og haföi
einkum á snærum slnum
leikara sem komu fram I
sjónvarpsaugiýsingum.
Leyton kom honum
á sporið
Lukkuhjóliö fór þó ekki
að snúast fyrr en Stigwood
geröist umboðsmaöur fyrir
John Leyton en lag hans
„Johnny Remember Me”
komst á topp breska vin-
sældalistans. Siöar geröi
Stigwood samning viö stór-
hljómsveitina Cream og
áströlsku bræöurna, sem
kölluöu sig Bee Gees.
Jafnframt hljómplötuút-
gáfu keypti Stigwood rétt
til aö sviösetja söngleiki,
Sjólfskipaður tals-
! maður „fólksins"
t
„Umrœðugrein,, Olafs M. Jóhannessonar um Bernhöfts-
torfuna sem birtist í Líf og list fyrir helgi mótmœlt
t stuttum pistli 1 VIsi 25. þ.m. fjallar ólafur M. Jóhann-
esson um margnefnd hús i miðborginni, sem i daglegu
tali eru nefnd Bernhöftstorfa. Greininni lýkur meö
spurningu til stjórnvalda, þar sem spurt er hvort þau
ætli aöstanda meö „fólkinu” i landinu meö þvi að endur-
reisa húsin. Hinn valkostur stjórnvalda skilst manni aö
sé aö „múra upp I þessa glufu” eins og þaöer oröaö.
Nú væri fróölegt aö um-
getinn greinarhöfundur
upplýsti, hvaðan honum
komi sú vitneskja, aö fólki i
landinu sé varðveisla
kumbaldanna i Bakara-
brekkunni slikt hjartans
mál. Undirritaöur hefur
ekki faliö Olafi M. Jó-
hannessyni aö vera tals-
maöur sinn I þessu
máli. Raunar veit ég aö
svo er um marga fleiri.
Hitt má svo kallast gleöi-
efni, aö þeir sem um um-
rædd hús fjalla, skuli beina
orðum sinum til stjórn-
valda. Svo hefur virst aö
þau heföu litiö meö þau aö
gera, annaö en aö borga
kostnað þegar Torfuhópur-
inn væri búinn aö ákveöa
stundina, þegar endur-
smiöin skyidi hefjast. Eöa
hvaö mundi þeir, sem um-
ráð hafa yfir húsum I borg-
inni, finnast ef hópur fólks
réöist aö húseignum þeirra
I morgunsáriö einhvern
daginn og klindi i þau
málningu?
Um húsarööina segir i
umræddri grein. „Hún er
órjúfanlegur hluti menn-
ingararfleiföar okkar —”.
Fróölegt væri aö fá nánari
skýringu á þessum oröum.
Til umrœðu
4 km Sigurður E. Har- f aldsson 'ba skrifar
LÍFOGLIST LÍFOGLIST LÍF 0G LIST LÍF 0G LIST LÍF OG LIST
' i