Morgunblaðið - 07.09.2001, Qupperneq 48

48 FÖSTUDAGUR 7. SEPTEMBER 2001 MORGUNBLAÐIÐ
BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík  Sími 569 1100
 Símbréf 569 1329  Netfang bref@mbl.is
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt t i l að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
ti l birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.
ÞAÐ hafa orðið kynslóðaskipti í út-
varpi allra landsmanna. Eldri og
reyndari þáttastjórnendur víkja
meir og meir fyrir ungu og áköfu
fólki. Að mínu mati skortir marga
þeirra yfirsýn og þekkingu og þar
gætir stundum barnaskapar. Á Rás
2 í gær var verið að ræða um tvo
unga menn sem höfðu orðið uppvísir
að mörgum þjófnuðum. Það kom
fram í máli þáttastjórnendanna að
ungu mennirnir höfðu brotist inn til
að fjármagna fíkniefnakaup, sögunni
fylgdi að menn væru gjarnan barðir
og eitthvað þaðan af verra ef þeir
borguðu ekki slíkar skuldir, og væru
fengnir til þess svokallaðir hand-
rukkarar. Hugsa sér, sagði stjórn-
andinn, þetta sýnir að það borgar sig
að greiða skuldir sínar. Mér svelgd-
ist á. Þetta var svo ósmekklegt að ég
held að blessuð stúlkan hafi ekki leitt
hugann að því hvað hún var að segja.
Var hún að meina að skuldir fíkla við
dópsala, væru sams konar skuldir og
bankalán eða skattar? Nei, það hefur
örugglega ekki hvarflað að henni.
Fyrir mér er þetta sorgarsaga, hún
hvorki byrjar né endar þarna. Og
það sem verra er það er lítill vilji yf-
irvalda til að reyna að leysa þennan
vanda, þ.e. ráðast að rótum hans.
Það er alltaf verið að taka á afleið-
ingunum. Þessir piltar fara örugg-
lega í fangelsi, út aftur og hvað svo?
aftur á götuna? Næstum því örugg-
lega. Það er mikið rætt um forvarn-
arstarf og það er af hinu góða. Þessir
piltar voru mjög sennilega í leikskóla
og síðan í grunnskóla, fyrir þá dugði
ekki forvarnarstarfið, og nú eru þeir
orðnir glæpamenn eftir skilgrein-
ingu samfélagsins. Í staðinn fyrir að
í raun eru þeir fórnarlömb. Einhver
kom þeim á bragðið, einhver kom
þeim til að verða viljalaus verkfæri.
Það er afskaplega lítið gert til að ná
þessum Einhverjum. Nafnlaus ógn-
valdur sem enginn handsamar.
Í kosningabaráttunni síðast kom
Framsóknarflokkurinn fram með
slagorð sem var milljarð í vímuvarn-
ir. Eða eitthvað álíka. Mér finnst lít-
ið sjást af þessum milljarði í þjóð-
félaginu, því miður því það er svo
sannarlega þörf fyrir hann. Hefði nú
ekki verið betra fyrir þessa tvo ungu
menn ef það hefði verið til staðar
lokuð meðferðarstofnun sem hægt
hefði verið að dæma þá í? Meðferð-
arstofnun þar sem væru til staðar
læknar, sálfræðingar og félagsfræð-
ingar. Það er svoleiðis komið fyrir
mörgum ungum manni og konu að
þau hafa enga leið, það er vítahring-
ur; afbrot – fangelsi – afbrot, og
kannski meðferð á Vogi inni á milli.
Stundum endar þessi vítahringur
með því að ungmennið sviptir sig lífi.
Og við megum ekki við því að missa
neinn. Það er eitthvað að í þjóðfélag-
inu okkar þegar stór hópur ungs
fólks er fastur í neti glæpa og eitur-
lyfja, hefur ekki kraft og kjark til að
koma sér upp úr því og það er ekkert
sem hjálpar, engin úrræði neins
staðar. Hvað á þetta að ganga svona
lengi? Hve lengi ætla stjórnendur
þessa lands að láta málin danka
svona? Hvað þarf til að eitthvað
verði gert? Spyr sú sem ekki veit. Ég
þekki þessar aðstæður og ég þekki
það að hrópa út í tómið og vita ekk-
ert hvert á að leita eða hvar er hjálp
að finna. Ég þekki örvæntinguna og
reiðina sem grípur aðstandandann
þegar ekkert er hægt að gera. Ég
þekki líka til þegar einstaklingur
reynir að komast upp úr fúafeninu
og þá löngu og ströngu leið inn í
samfélagið aftur sem honum er gert
næstum ómögulegt að komast í
gegnum. Það er eitthvað að, það er
eitthvað mikið að og það er skylda
þeirra sem völdin hafa að laga þetta.
Fíkniefnaneytendur og fíklar þessa
lands eru staðreynd og þeir hafa
sinn rétt. Þeir eru í mörgum tilfell-
um fórnarlömb en ekki glæpamenn
og þeir þurfa hjálp en ekki fordæm-
ingu. Þeir þurfa aðstoð samfélags-
ins, eins og lokaðar meðferðarstofn-
anir, þar sem þeim er kennt að lifa
upp á nýtt í samfélagi manna, þar
sem þeir fá andlega og félagslega
hjálp fagaðila, og stuðning til að
komast út í lífið aftur. Milljarður er
góð tala til að byrja á.
ÁSTHILDUR CESIL
ÞÓRÐARDÓTTIR,
Seljalandsvegi 100, Ísafirði.
Samfélag í nærmynd
Frá Ásthildi Cesil:
FYRIR rúmum fjórum árum lét ég
draum minn rætast og stofnaði fyr-
irtæki þar sem ég gat eytt hverjum
degi í að umgangast það sem mér
þykir gaman að. Undirbúningurinn
var erfiður en ánægjulegur og
hlakkaði ég mikið til þess að takast á
við reksturinn. Mér fannst ég njóta
mikilla forréttinda að geta lagt pen-
inga í að uppfylla draum. Þegar nær
dró opnun breyttist þessi tilhlökkun
í dálítið samviskubit. Ég sá nefni-
lega mynd að litlu tötraklæddu barni
í bæklingi sem ég fékk sendan heim.
Barnið var stúlka, u.þ.b. 7 ára gömul
og þrátt fyrir tötrana brosti hún út
að eyrum. Hún var ein af þeim fjöl-
mörgu börnum sem ABC-hjálpar-
starf styrkir víðsvegar um heiminn
og þaðan var einmitt bæklingurinn.
Ég ákvað þarna að fyrirtæki mitt
myndi taka að sér tvö börn, eitt á
Indlandi og annað í Úganda.
ABC-hjálparstarf er allt rekið
með sjálfboðavinnu og fara öll fram-
lögin beint til barnanna. Ef barn
missir styrktaraðila tekur ABC-
hjálparstarf við framfærslu þess á
meðan fundinn er nýr. Styrktarað-
ilar ráða því sjálfir hvort þeir koma á
persónulegum tenglsum við barnið
eða ekki.
Nú vil ég skora á önnur fyrirtæki,
starfsmannafélög, lífeyrissjóði,
saumaklúbba, frímúrara, skóla,
skáta, háa sem lága að gera slíkt hið
sama. Takið barn í fóstur, fyrir
1.000–3.000 krónur á mánuði getið
þið styrkt barn í Úganda, á Filipps-
eyjum eða Indlandi til skólagöngu í
einkaskólum og læknisaðstoðar og í
sumum tilfellum fær barnið fæði og
húsnæði. Hugsið ykkur hve mikla
hamingju þið getið veitt barni með
þessum nokkru krónum. Fyrir okk-
ur hér í þessu auðuga vestræna sam-
félagi munar okkur ekki um það.
ABC-hjálparstarf er í Sóltúni 3,
Reykjavík. Sími 5616117, fax
5616121, netf: abc@abc.is, veff.:
www.abc.is.
ÞÓRA GUNNARSDÓTTIR,
Jólahúsinu í Kópavogi.
Hjálp!
Frá Þóru Gunnarsdóttur: