Morgunblaðið - 01.03.2002, Síða 31

KONSERT fyrir strengjakvartett
og Túskildings-svítan ber hæst á
tónleikum Blásarasveitar Reykja-
víkur og strengjaleikara, sem
haldnir verða í Salnum á morgun,
laugardag, kl. 17. Strengjakvartett-
inn er skipaður fiðluleikurunum
Hildigunni Halldórsdóttur og Mar-
gréti Þorsteinsdóttur, víóluleik-
aranum Herdísi Jónsdóttur og
sellóleikaranum Sigurði Halldórs-
syni. Konsertinn er eftir tékkneska
tónskáldið Erwin Schulhoff (1894-
1942), saminn árið 1930 fyrir
strengjakvartett og blásarasveit og
er um að ræða frumflutning hér-
lendis.
Einnig verður á efnisskránni hin
sívinsæla svíta úr Túskildingsóper-
unni eftir Kurt Weill, blásaraþættir
úr Skálholtskantötu Victors Urban-
cic ásamt 3 kátum mörsum eftir
Ernst Krenek.
Stjórnandi er Kjartan Óskarsson.
Aðgangseyrir er 1.000 kr. en 800
kr. fyrir nemendur og eldri borg-
ara.
Morgunblaðið/Kristinn
Blásarasveit Reykjavíkur ásamt strengjakvartett.
Strengir og blásarar í Salnum
LISTIR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 1. MARS 2002 31
afsláttur af öllum vörum
Garðar Ólafsson
úrsmiður, Lækjartorgi, sími 551 0081
20%
Föstudagur
1. mars
Kl. 08.00
Laugardalslaug: Vatnsleikfimi undir
stjórn Lovísu Einarsdóttur. Boðið upp
á kaffi við kertaljós.
Kl. 10.00–17.00
Fjölskyldu- og húsdýragarðurinn:
Fjölbreytt dagskrá.
Kl. 10.00–17.00
Garðskáli Grasagarðs Reykjavíkur:
„Ekkert líf án ljóss“. Mynda- og
veggspjaldasýning í samstarfi við
skólastofnanir í nágrenni Laugardals.
Kl. 16.00–20.00
Skautahöllin. Skautadiskó fyrir börn
og unglinga.
Kl. 19.00–24.00
Foss í Aðalstræti, verðlaunaverk eftir
Jón Sæmund Auðarson: Orkuveita
Reykjavíkur varpar mynd af íslenskum
fossi á framhlið Aðalstrætis 6 með
tilheyrandi fossnið. Íslistamaður formar
skúlptúr úr ís með ljósum á
Ingólfstorgi.
Kl. 20.00
Hitt húsið flytur í nýtt húsnæði:
Skrúðganga frá Aðalstræti 2
að Pósthússtræti 3–5. Götuleikhús,
eldblásarar, dansarar og trumbusláttur.
Kl. 20.00
Kvöldvaka í Ráðhúsinu:
Kvæðamannafélagið og Þjóðdansa-
félagið. Bjarni Harðarson segir
draugasögur og Árni Björnsson flytur
erindið „Skemmtilegt er myrkrið“.
Vinabandið, hljómsveit eldri borgara,
leikur.
Kl. 20.00–21.00
Kirsuberjatréð við Vesturgötu:
Draugasögur við kertaljós.
Kl. 20.00–22.00
Sundhöll Reykjavíkur: Ljósatónleikar
á bólakafi. Tónlist, DJ og sundstuð
fyrir unglinga á aldrinum 13–16 ára.
Kl. 20.30–22.00
Opnunarhátíð í nýja Hinu húsinu.
Draugagangur í kjallaranum, ljósberar
og rokk á háalofti.
Kl. 21.00
Via Dolorosa – píslarganga: Vegur
Krists að krossinum, verðlaunaverk
Guðlaugs Valgarðssonar. Gengið frá
Lækjartorgi að Hallgrímskirkju undir
leiðsögn séra Halldórs Reynissonar.
Kl. 21.00–23.00
Tónleikar á Kaffi Reykjavík: Guitar
Islancio leikur djassaða útgáfu af
íslenskum þjóðlögum.
Kl. 21.00
Djasstónleikar í Kaffileikhúsinu í
Hlaðvarpanum. Agnar Már Agnarsson
og Kristjana Stefánsdóttir.
Kl. 21.00–24.00
Aðalbygging Háskóla Íslands skiptir
litum og birt eru skilaboð til
borgarbúa.
Kl. 22.00
Tónleikar í Hallgrímskirkju:
Camerartica flytur tónlist, m.a. eftir
Mozart, við kertaljós. Vilborg
Dagbjartsdóttir les ljóð og Hrafnkell
Egilsson flytur einleik á selló úr 5. svítu
eftir Bach.
Kl. 22.00
Kaffi Romance: Lis Gammon frá Wales
leikur af fingrum fram á píanó.
BIKSVART naut á blóðrauðum
silkibakgrunni gaf andrúmstóninn í
vetrardagskrá SÍ við „rauðu“ tón-
leikana í gærkvöld. Á boðstólum
voru fjögur suðræn og seiðandi verk
eftir höfunda sem allir kunnu dável
með liti að fara á sinfónísku breið-
tjaldslérefti, og rúmlega það. Að-
sóknin var eftir því; húsið sneisafullt
út úr dyrum.
Pini di Roma, verk Respighis um
fjóra staði í borginni eilífu í jafn-
mörgum samtengdum þáttum, er út
frá svipuðu „konsepti“ og eldra verk
hans um gosbrunna borgarinnar; í
alla staði litskrúðug og glæsileg
smíð. E.t.v. áhrifamest í síðasta
þætti, þar sem fornrómverskar leg-
íónur ganga taktsperrtar eftir App-
íusarvegi, eins og sjónvarpsáhorf-
endur kannski muna eftir frá
spurningardæmi í fyrstu Kontra-
punktskeppninni í Osló 1990. Tilvilj-
un eða ekki, þá kveður alltjent hér,
líkt og með sumt í Carmina Burana
Orffs (1937), ákveðin fornaldardýrk-
un úr glæstri fortíð föðurlandsins
sem féll sem flís við rass að staðar-
og tíðaranda tilurðartímans; í tilviki
Respighis aðeins ári eftir göngu
svartskyrtna Mussolinis til Rómar.
Mönnum hættir oft til að ein-
skorða orkestrunarfærni við hljóð-
færaval, samsetningu þeirra og út-
sjónarsemi í undirleiksáferð. Það vill
stundum gleymast, að vönduð radd-
færsla er öðru fremur það sem ljær
heildinni meginfyllingu. Að því leyti
er verk Respighis skínandi fyrir-
mynd. Víða mátti þrátt fyrir mann-
mergð risastórrar hljómsveitar (að
viðbættum trompetaflokki á hliðar-
gangi í lokaþætti) heyra kontra-
punktísk listbrögð, þ.ám. „quodlib-
et“, enda ekki ofsagt að útfærsla
höfundar hafi birzt hlustendum nán-
ast í tærri þrívídd í skínandi meðferð
sinfóníuhljómsveitarinnar. Fjöl-
breytni stemmninga var auðug með
eindæmum, jafnvel í samanburði við
meistaraverk Debussys síðast á dag-
skrá, og gat m.a.s. vísað fram á eyði-
merkurtónlist síðari Holly-
woodmeistara við Villta Vestrið.
Gaman hefði annars verið að fá upp-
lýst hvaðan fuglakvaksupptakan (af
bandi eða hljómdiski) var fengin,
sem tísti undir með sveitinni í III.
þætti (I pini del Gianicolo).
Í samanburði við vellblómstrandi
Furusvítu Respighis var áferð
„Noches en los jardines de España“
(Nætur í görðum Spánar) frekar
nakin, og stundum jafnvel hrá. Svít-
una samdi Manuel de Falla 1909–15
sem píanóverk, en áður en lauk var
hún orðin að sinfónískum píanókons-
ert. Hér reyndi öllu meir á rytm-
ískan samtakamátt, og vantaði þar
nokkuð upp á í fyrsta þætti og byrj-
un hins næsta. En það reyndist nán-
ast eini fegurðarblettur kvöldsins,
enda léku menn eins og klukka í
blóðríkum sígaunadanshrynum und-
ir fjallshlíðum Cordóbahéraðs í III.
og síðasta þætti. Hinn roskni
spænski píanóeinleikari átti ekki við
ýkja áberandi hlutverk að glíma frá
höfundarins hendi, en
lék samt af mikilli
andagift og listfengri
lipurð, ekki sízt átt-
undarrúllöðurnar í
lokaþættinum, í full-
komnu jafnvægi við
hljómsveitina. Honum
var að vonum tekið
með kostum og kynj-
um og þakkaði hann
fyrir sig með bráðfal-
legri Nocturne-etýðu
fyrir vinstri hönd eftir
Skrjabin við dynjandi
undirtektir.
Tveir síðustu höf-
undar kvöldsins voru
aðalmerkisberar franska impress-
jónismans. Fyrstur var Maurice
Ravel, einhver dáðasti orkestrari 20.
aldar, og Alborada del gracioso
(Morgunsöngur trúðsins) frá 1918 er
án efa eitt samþjappaðasta dæmi um
snilld hans í þeim efnum. Aðeins
rúmar 6 mín. að lengd, en sannköll-
uð rússíbanaferð fyrir stóra hljóm-
sveit á neistandi tjáningarteinum
rakins snillings frá byrjun til enda,
sem SÍ skilaði með eldsnörpum
bravúr.
Hið stórbrotna La Mer (Hafið)
eftir Claude Debussy frá 1905 var
síðasta verkið á dagskrá og hefur
vafalítið haft gífurleg áhrif á seinni
tíma tónskáld, allt frá síðrómantí-
kerum að módernistum. Miðað við
hvað þessi liðlega 23 mín. langa sjáv-
arlýsing í tónum er erfið í samleik,
vegna m.a. síbreytilegrar áferðar og
eirðarlítilla styrkbreytinga, má
segja að hún hafi í flestu tekizt mjög
vel, þó að aðalglansnúmer tón-
leikanna hafi í mínum huga verið
Respighi og Ravel. Rumon Gamba
virtist hér sem fyrr vera afar gef-
andi hljómsveitarstjóri með næmt
eyra fyrir þýðingu smærri atriða
innan úr hinum stóra massa og
stýrði sínu fólki í örugga höfn af
smitandi orku og glöggri yfirsýn.
Sannkölluð rússíbanaferð
TÓNLIST
Háskólabíó
Respighi: Furur Rómar. De Falla: Nætur í
görðum Spánar. Ravel: Alborado del
gracioso. Debussy: La Mer. Joaquín Ach-
úcarro, píanó; Sinfóníuhljómsveit Íslands
u. stj. Rumons Gamba. Fimmtudaginn
28. febrúar kl. 20.
SINFÓNÍUTÓNLEIKAR
Ríkarður Ö. Pálsson
Joaquín Achúcarro Rumon Gamba
ÚTHLUTAÐ verður 25 milljónum
úr Menningarborgarsjóði að þessu
sinni til nýsköpunarverkefna á sviði
lista, menningarverkefna á lands-
byggðinni og verkefna fyrir börn og
ungt fólk. Umsóknarfrestur rann út
15. febrúar sl. og bárust sjóðnum 200
umsóknir. Tilkynnt verður um út-
hlutun í Listasafni Reykjavíkur –
Hafnarhúsi hinn 11. mars nk.
Borgarstjóri og menntamálaráð-
herra stofnuðu sjóðinn árið 2001 að
loknu menningarborgarárinu og út-
hlutað verður árlega úr sjóðnum.
200 umsóknir bárust