Morgunblaðið - 26.04.2002, Síða 35

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 26. APRÍL 2002 35
✝ Sigurður B.Sveinbjörnsson
fæddist á Ljótsstöð-
um á Höfðaströnd í
Skagafirði 28. ágúst
1935. Hann andaðist
á Heilbrigðisstofnun
Suðurnesja 18. apríl
síðastliðinn. Foreldr-
ar hans voru hjónin
Sveinbjörn Sigurður
Sveinbjörnsson
bóndi, f. 27.5. 1893,
d. 27.7. 1990, og Jó-
hanna Símonardóttir
húsfreyja, f. 21.10.
1899, d. 11.12. 1988.
Sigurður átti sex systkini sem eru
Anna, f. 1921, Maren, f. 1923, Al-
freð, f. 1924, Sigurlaug, f. 1927,
Guðrún, f. 1937, og Ásdís, f. 1940.
Sigurður kvæntist 14. maí 1966
Guðrúnu Sigurðardóttur, f. 11.9.
1943, dóttur hjónanna Sigurðar
Magnússonar skipstjóra, f. 16.8.
1915, d. 16.8. 1992, og Þórlaugar
í sambúð með Anítu Ingu Arnars-
dóttur hársnyrti, f. 1972, þeirra
börn eru Arnór Már, f. 1993, Sig-
urður Pétur, f. 1995, Elma Val-
gerður, f. 1997.
Sigurður stundaði búskap eftir
unglingsárin en síðan fór hann til
sjós og vann hann lengst af við ým-
is störf sem tengdust sjónum. Árið
1964 kom hann til Grindavíkur á
vertíð og kynntist ári síðar eftirlif-
andi konu sinni. Árið þar á eftir
fór hann til starfa hjá Kaupfélagi
Suðurnesja þar sem hann gegndi
starfi verslunarstjóra í útibúi
kaupfélagsins í Grindavík í fjöl-
mörg ár eða allt til ársins 1988. Þá
keypti hann byggingarvörudeild
Kaupfélagsins og starfrækti hana
undir nafninu Málmey fram til árs-
ins 2001. Sigurður var meðal ann-
ars umboðsmaður Samvinnuferða-
Landsýnar til fjölda ára. Sigurður
var mikill atorkumaður í fé-
lagsmálum og m.a. virkur félagi í
Lions-klúbbi Grindavíkur, þar sem
hann var formaður, og einnig síð-
ar svæðisstjóri Lionsklúbba Suð-
urnesja.
Útför Sigurðar fer fram frá
Grindavíkurkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 14.
Ólafsdóttur húsfreyju,
f. 15.10. 1920, d. 15.2.
1999. Börn Sigurðar
og Guðrúnar eru: 1)
Sóley Ólöf Hlöðvers-
dóttir sjúkraliði, f.
1960, gift Heiðari Jó-
hannssyni sölustjóra,
f. 1957, þeirra börn
eru Davíð Bjarni, f.
1982, Arnór, f. 1987,
Bjarkey, f. 1992. 2)
Bjarney Kristín Hlöð-
versdóttir leikskóla-
kennari, f. 1963, gift
Ólafi Ingólfssyni for-
ritara, f. 1969, þeirra
börn eru Guðrún Sif, f. 1988, Sig-
rún Inga, f. 1991, Erna Rún, f.
1998. 3) Þórey Maren Sigurðar-
dóttir lyfjatæknir, f. 1966, gift
Óskari Thorarensen lögmanni, f.
1959, þeirra börn eru Maren, f.
1989, Unnur Ósk, f. 1995, Birta, f.
1996. 4) Sveinbjörn Sigurður Sig-
urðsson netagerðarmaður, f. 1972,
Það er svo ótrúlega erfitt að hugsa
til þess að þú sért farinn frá okkur.
Þú sem varst alltaf tilbúinn að hjálpa
öllum þegar á því þurfti að halda, þú
varst ekki bara pabbi minn, þú varst
líka besti vinur minn. Ég mun alltaf
geyma góðu stundirnar sem við átt-
um saman, t.d. fannst mér alltaf svo
gaman að fara með þér og mömmu á
bernskuslóðirnar þínar, Hofsós. Ég
man líka svo vel eftir þegar ég kom
með Anítu til ykkar í fyrsta skiptið og
þið tókuð henni svo vel, henni fannst
hún strax vera ein af fjölskyldunni.
Pabbi var mjög jákvæður maður
og einstaklega barngóður, við vorum
að skoða myndir í gegnum árin og er
pabbi yfirleitt með fangið fullt af
barnabörnunum sínum. Börnunum
okkar fannst alltaf gaman að fara til
ömmu og afa í heimsókn því afi var
svo stríðinn og alltaf til í að fíflast í
þeim, meira að segja síðustu dagana
á spítalanum var hann að gantast í
börnunum okkar. Sigurður Pétur,
sonur okkar, var mikill afastrákur og
hjúkraði hann afa sínum þegar hann
kom heim af spítalanum um páskana.
Ég hafði alltaf tekið því sem sjálf-
sögðum hlut að pabbi mundi standa
mér við hlið þegar ég mundi einhvern
tímann gifta mig og halda snilldar-
ræðu eins og honum var einum lagið
en ekki fer allt eins og maður óskar
sér en ég veit að hann verður mér ná-
lægur á þeim degi. Ég vil þakka þér,
elsku pabbi, fyrir síðustu stundina
okkar saman því þú vildir vita hver
mín framtíðarplön væru og við rædd-
um það, þú sagðist vera svo stoltur af
mér. Ég mun geyma okkar síðasta
samtal í hjarta mínu og orð þín til
mín.
Við höfum misst svo mikið því þú
ert ekki lengur hjá okkur, en við vit-
um að þú fórst á góðan stað þar sem
þér líður vel.
Það er ekki hægt að hugsa sér
betri pabba og tengdapabba en þig,
við elskum þig og söknum þín sárt.
Guð geymi þig.
„Guð gefi mér æðruleysi til að
sætta mig við það sem ég fæ ekki
breytt, kjark til að breyta því sem ég
get breytt og vit til að greina þar á
milli.“ (Æðruleysisbænin.)
Þinn sonur og tengdadóttir
Sveinbjörn og Aníta.
Elsku pabbi. Þú varst mér alltaf
svo kær og mér þykir svo vænt um
þig. Þegar kallið kemur er maður
aldrei tilbúinn. Mér finnst mjög skrít-
ið að hugsa um lífið án þín. Þú kennd-
ir mér svo margt gott sem ég hef nýtt
mér til að kenna mínum börnum. Þú
varst alltaf svo jákvæður, stríðinn og
með einstaklega gott lundafar. Þrátt
fyrir erfið veikindi skiptir þú aldrei
skapi og varst alltaf jafnrólegur, ég
hef það bara gott sagðir þú alltaf. En
innst inni vissi ég að þér leið ekki vel
en þú barðist hetjulega og sást alltaf
spaugilegu hliðarnar á öllu.
Það er margs að minnast en ég
man sérstaklega hvað þér fannst
gaman að fara með okkur norður í
Skagafjörð í sveitina þína þegar ég
var lítil. Þú ljómaðir allur þegar þú
komst þangað og sagðir okkur hvað
væri gott í sveitinni, sérstaklega
sveitinni þinni. Ég var ekki mikil bú-
kona og var hálfhrædd við skepnurn-
ar, lét mig samt hafa það en hélt fyrir
nefið þegar ég fór í fjósið til að halda í
halann á kúnum þegar mjólkað var.
Mér fannst aftur á móti yndislegt að
fara upp í fjall og tína ber og njóta
þess að vera í náttúrunni. Það er svo
fallegt í Skagafirðinum.
Þú varst mikil fjölskyldumaður og
hugsaðir alltaf svo vel um okkur öll.
Þú varst svo stoltur af að tilheyra
okkur, bæði börnum, tengdabörnum
og barnabörnum og þér fannst þú svo
ríkur að eiga okkur öll.
Ég er mjög þakklát að þú gast
komið í ferminguna hennar Guðrúnar
Sifjar sem var 24. mars 2002, þó að þú
hefðir verið mjög veikur, þú varst
ótrúlega duglegur. Takk fyrir, elsku
pabbi minn.
Mamma stóð eins og klettur við
hliðina á þér. Hún á sinn þátt í því
hvað þú varst duglegur að rífa þig
upp úr veikindunum oftar en einu
sinni. Hún stappaði í þig stálinu og
sat hjá þér eins mikið og hún gat þeg-
ar þú varst á spítalanum. Hún vissi
hvað þér fannst leiðinlegt að vera á
spítala.
Elsku pabbi, við hugsum um
mömmu fyrir þig . Minninguna um
þig geymi ég í hjarta mínu, ég elska
þig, pabbi minn.
Þín dóttir
Bjarney.
Elsku Siggi minn. Nú þegar þú ert
farinn frá okkur þá eru margar minn-
ingar sem streyma fram. Minningar
um samverustundirnar með börnum
þínum og barnabörnum í sumarbú-
staðnum ykkar standa þar uppúr, en
þar áttuð þið hjónin ykkar griðastað
og nutuð ykkar vel, en þó sýnu best
þegar öll fjölskyldan var þar saman-
komin. Þar var nóg að sýsla yfir dag-
inn sem leið hratt við leik og störf, og
síðan var oft spjallað langt fram eftir
nóttu. Við eigum vafalaust eftir að
hittast þar oft næstu sumur og þá
munum við án efa hugsa mikið til þín.
Þegar ég hugsa til baka þá eru
flestar minningarnar um þig umvaf-
inn barnabörnunum sem kepptust
við að leika og tala við þig, því þér
fannst ekkert skemmtilegra heldur
en að gantast við þau. Sumir segja að
börnin séu bestu mannþekkjararnir,
og það er svo sannarlega margt til í
því, því í afa sínum sáu þau glaðlynd-
an, traustan og sérstaklega barngóð-
an mann sem tók öllu með einstöku
jafnaðargeði.
Síðastliðið ár, þegar veikindin tóku
að ágerast, þá fannst mér eftirtekt-
arvert hversu hetjulega þú barðist og
neitaðir ávallt að gefast upp. Þú varst
til dæmis alltaf ákveðinn í því að
koma í ferminguna hennar Guðrúnar
Sifjar í vor og lést ekkert stöðva þig í
því. Guðrún Sif sagði líka að það væri
besta fermingargjöfin sem hún gat
fengið, að sjá þig svona hressan á ný.
Eftirlifandi konan þín, hún Gógó,
stóð allan tímann eins og klettur við
hlið þér þegar þið tókust á við þennan
erfiða sjúkdóm í sameiningu. Elsku
Gógó mín, ég veit að það eru erfiðir
tímar framundan en þú veist það líka
að við sem eftir erum gerum allt sem í
okkar valdi stendur til að hjálpa þér
við að yfirstíga sorgina. Lífið heldur
áfram og þú átt yndisleg börn og
barnabörn sem þú átt vonandi eftir
að njóta í mörg, mörg ár.
Elsku Siggi minn, ég óska að við
hefðum átt að minnsta kosti eitt sum-
ar saman í viðbót, en því miður varð
það ekki.
Hvíl í friði.
Ólafur Ingólfsson.
Í dag er til moldar borinn tengda-
faðir minn, Sigurður Sveinbjörnsson.
Þótt útlit væri fyrir hvert stefndi í
erfiðum veikindum hans trúði ég því
að hann ætti eftir að njóta vorsins og
sumarsins í faðmi fjölskyldunnar.
Sigurður var sérlega hollur henni og
setti velferð hennar ofar öðru. Úr
orðum hans og gjörðum endurspegl-
aðist bjartsýnin og jákvæð afstaða
hans til manna og hluta. Æskuslóð-
irnar í Skagafirði voru honum hug-
leiknar og hann var afar stoltur af
sveitinni sinni. Þegar ég sá nýlega
einstætt sjónvarpsviðtal við Önnu
systur hans, sem missti drengina sína
í sjóslysi við Vestmannaeyjar, var
margt í tali hennar um æskuheimili
þeirra, uppeldi og afstöðu sem minnti
mig á það lífsviðhorf sem ég fann hjá
Sigurði. Í veikindunum sýndi hann
æðruleysi, setti sér markmið og
stefndi að því að ná þeim og gafst
aldrei upp. Dætur mínar sakna afa
síns sárt en hann gaf þeim dýrmætt
veganesti.
Siggi og Gógó voru óaðskiljanleg
og vinátta þeirra og væntumþykja
mikil og fögur. Elsku Gógó, Sóley,
Bjarney, Þórey og Sveinbjörn. Ég
sendi ykkur, aðstandendum hans
öðrum og vinum innilegustu samúð-
arkveðjur.
Ég kveð tengdaföður minn með
virðingu og þökk fyrir allt. Blessuð sé
minning Sigurðar Sveinbjörnssonar.
Yfir heimi er hjarn.
Húmnótt á vegi.
Ég er birtunnar barn –
býst enn við degi.
(Stephan G.)
Óskar Thorarensen.
Mig langar með fáeinum orðum að
minnast elskulegs mágs míns, Sig-
urðar Sveinbjörnssonar, sem er lát-
inn eftir erfið veikindi.
Í veikindum sínum sýndi hann fá-
dæma æðruleysi og baráttuþrek. Allt
hans líf einkenndist af sama baráttu-
þrekinu, elju og hjálpsemi við sína
nánustu, sem og við vandalausa, sem
sannaðist í áralangri þjónustu innan
Lionshreyfingarinnar. Ég man hve
gott var að leita til Sigga ef mann
vantaði aðstoð eða góð ráð. Alltaf var
hann tilbúinn að rétta hjálparhönd.
Ekki má heldur gleyma hans léttu
lund. Það var hrein unun að vera með
honum á góðri stund og hlýða á gam-
ansögur hans.
Elsku Gógó og fjölskylda. Látið
minninguna um góðan dreng hugga
ykkur á sorgarstundu.
Elsku Siggi, ég kveð þig með þakk-
læti. Guð geymi þig.
Guðjón Sigurðsson.
Ég fékk símhringingu snemma
morguns 18. apríl og bárust þær
fréttir að Siggi hefði dáið þá um nótt-
ina. Ég bý í Noregi og á svona stundu
verður maður óendanlega lítill og
finnst langt heim til Íslands. Siggi
átti við alvarleg veikindi að stríða en
alltaf kemur dauðinn bakdyramegin
að manni. Það er svo erfitt að sætta
sig við að einhver sem manni þykir
vænt um deyr og maður sér ekki aft-
ur. Ég kynnist Sigga í febrúar 1975
þegar hann var kaupfélagsstjóri í
Grindavík. Hann var giftur Gógó,
sem er systir konu minnar Sóleyjar.
Margar góðar stundir áttum við.
Meðal annars fórum við til Kanar-
íeyja saman og til Hollands og ein-
mitt þar gerðist atriði sem ég er
Sigga afskaplega þakklátur fyrir.
Það gerðist að Sóley mín veikist og
varð heldur framlág, með nefrennsli
mikið og vont í hálsinum. Siggi var
með það á hreinu hvernig ætti að
lækna Sóleyju. „Sko, Sóley mín!
Skellu þessum tvöfalda koníak í þig,
farðu í heitt bað og sofnaðu síðan og
þú vaknar sem ný manneskja,“ sagði
Siggi. Sóley skellti í sig koníakinu og
náði aldrei að fara í bað því hún varð
græn í framan, varð veikari og hefur
ekki smakkað koníak síðan. Nú sit ég
einn að koníaki á mínu heimili. Ég
minnist Sigga sem hrekkjalóms og
það var alltaf stutt í húmorinn hjá
honum. En það var notalegt að vera í
félagsskap með Sigga.
Ég sakna þín, Siggi minn, og ég
vona að þú finnir frið þar sem þú ert
núna.
Gógó mín, Sóley Ólöf, Bjarney,
Þórey og Sveinbjörn, ég samhryggist
ykkur og vona að Guð styrki ykkur á
þessari stundu.
Þorgeir og Sóley, Noregi.
SIGURÐUR
SVEINBJÖRNSSON
 Fleiri minningargreinar
um Sigurð Sveinbjörnsson bíða
birtingar og munu birtast í blaðinu
næstu daga.
Hemmu og núna þegar ég skrifa
þessar línur finn ég hvað ég sakna
þess. Við hittumst síðast í haust í
jarðarför pabba míns en það var því
miður ekki tími fyrir meira en smátal
og eitt gott faðmlag og núna er
Hemma dáin.
Ég sendi börnum, tengdabörnum,
barnabörnum og barnabarnabörnum
hennar mínar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Þórður Erlendsson, Svíþjóð.
Amma mín var umfram allt annað
góð kona. Hún var þróttmikil og
vinnusöm, og kveinkaði sér aldrei.
Hún vildi allt fyrir alla gera, en bað
ekki um mikið.
Hún unni fólki og ljómaði af gleði í
góðum félagsskap. Að taka í spil var
hennar hugmynd um paradís.
Þar sem hún situr að kvöldi til, lág-
vaxin með grátt permanent við eld-
húsborðið að Austurey og leggur kap-
al, er ein sterkasta minning mín um
ömmu. Í útvarpinu hljóma gömul
sjóaralög sem hún tekur undir í lág-
um hljóðum. Ég er aðeins átta ára og
meðan hún vakir frammi í eldhúsi
sofna ég.
En nú er það ekki ég sem hef sofn-
að, amma mín hefur lagst til hvíldar.
Óðinn Þór Kjartansson.
Elsku amma. Það er svo óskaplega
erfitt að sætta sig við að þú sért farin
frá okkur. En margar eru minning-
arnar og þakka ég þér fyrir þær. Þú
varst svo blíð og góð með mjallahvíta
hárið og góða skapið.
Alltaf þegar við komum til ykkar
afa í Austurey varstu tilbúin með
kaffi, nammi og hinn ómissandi spila-
stokk. Ég á aldrei eftir að gleyma því
hve erfitt var að vinna þig í spilum. Ef
enginn spilaði við þig þá gastu lagt
kapla svo tímunum skipti.
Ég verð að þakka þér fyrir að leyfa
mér að taka viðtalið við þig fyrir sögu-
ritgerðina. Því það sem þú sagðir mér
gerði mér kleift að elska þig og virða
sem manneskju utan þess að vera
amma mín. Það er ekki hægt að lýsa
því hve mikil blessun það var að búa
eins nálægt ykkur afa og við systkinin
gerðum, aðeins rétt hinum megin við
vatnið. Alltaf máttum við koma og
gista yfir eina og eina helgi í sveitinni.
Í sauðburðinum á vorin fór ég með
afa að marka lömbin, svo komum við
heim og þá beiðstu með kaffi og kök-
ur. Eftir kaffið var svo það allra
besta, að gefa heimaalningunum. Þið
afi kennduð mér að elska og virða
dýrin á bænum, hvort sem það voru
rollurnar, hestarnir eða styggi kött-
urinn í fjósinu.
Amma, þú kenndir mér svo ofsa-
lega margt, til dæmis það að gleyma
aldrei neinum, að skilja engan útund-
an. Þú sást alltaf til þess að enginn
gleymdist, ekki einu sinni gamli
flekkótti kötturinn sem bjó í fjósinu,
hann fékk alltaf vel að éta. Þú varst
líka sú eina sem hann hleypti nálægt
sér og var kelinn við. En þannig varst
þú, amma mín, virt og elskuð af öllum.
Ég mun aldrei gleyma þér, minn-
ing þín lifir í hjarta okkar, elsku
amma.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna,
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Sóley Ösp Karlsdóttir.
Kveðja frá Fellaskóla
Gott er sjúkum að sofna
meðan sólin er aftanrjóð,
og mjallhvítir svanir syngja
sorgblíð vögguljóð.
Gott er sjúkum að sofa,
meðan sólin í djúpinu er,
og ef til vill dreymir þá eitthvað,
sem enginn í vöku sér.
(Davíð Stefánsson frá Fagraskógi.)
Hjörtur Snær Friðriksson, nem-
andi í Fellaskóla, andaðist á heimili
sínu fimmtudaginn 18. apríl síðastlið-
inn eftir langvarandi krabbameins-
veikindi.
Þrátt fyrir að margir hefðu haft
vitneskju um alvarleg veikindi hans
kemur dauðsfall tólf ára drengs, sem
ætti að vera í blóma lífsins, öllum í
opna skjöldu. Það er sannarlega erf-
itt fyrir fjölskyldu hans og vini að
horfast í augu við það að Hjörtur
Snær hefur kvatt þennan heim.
Hjörtur Snær hefur háð hetjulega og
erfiða lífsbaráttu í nokkur ár. Bar-
áttan og veikindin voru þjáningarfull
en þrátt fyrir það náði hann að rækta
sterkt vinasamband, einkum við tvo
skólafélaga, þau Þórhall Ingimar
Atlason og Þurí Ósk Elíasdóttur, sem
hafa sýnt það með framgöngu sinni
að þar var um að ræða góða og sanna
vináttu. Þá náðu nokkrir kennarar og
aðrir starfsmenn Fellaskóla að rækta
góð og sterk tengsl við Hjört Snæ.
Þeir sýndu það í verki með um-
hyggju, tíðum heimsóknum og með
því að bera mikla virðingu fyrir hon-
um sem einstaklingi. Það fólk náði að
kveðja hann skömmu fyrir andlátið
sem var þeim mikils virði.
Einnig er rétt að minnast fram-
göngu Guðlaugar S. Magnúsdóttur,
móður Hjartar Snæs, sem annaðist
hann mjög vel í erfiðum veikindum
fram á síðasta dag. Megi góð minning
um góðan dreng styrkja Guðlaugu og
alla aðra sem glíma við sorgartilfinn-
inguna í kjölfar andláts Hjartar
Snæs. Allt starfsfólk Fellaskóla send-
ir Guðlaugu og fjölskyldu hennar sín-
ar dýpstu samúðarkveðjur.
Hólmfríður G. Guðjónsdóttir,
Þorteinn Hjartarson.
 Fleiri minningargreinar
um Hjört Snæ Friðriksson bíða
birtingar og munu birtast í blaðinu
næstu daga.