Vísir - 24.06.1980, Blaðsíða 14

14
Ekkert skrum
eða siáifshói
7948 — 7384 skrifar:
Nú hafa forsetaframbjóðend-
ur komið fram I fyrsta sinni i
rlkisfjölmiðli, meö þvl að flytja
þjóðinni sinn fyrsta boöskap til
kynningar á sjálfum sér vegna
væntanlegra forsetakosninga
þann 29. júni. Það vakti athygli
mina og margra annarra sem
ég hef talað við síöan aö ávarp
eins frambjóðenda skar sig úr
að þvi leyti að það fjallaði á eng-
an hátt um eigiö ágæti en var
flutt af slíkri hógværð og virðu-
leik að nánast var ekki hægt að
greina, að það væri flutt i harðri
kosningabaráttu. Allir hinir
frambjóðendurnir fjölluðu af
fjálgleik um eigið ágæti og biöl-
uðu ákaft til kjósenda um
atkvæði.
Þetta hógværa ávarp flutti
Guðlaugur Þorvaldsson rikis-
sáttasemjari. Kunnugir telja,
að ávarpið lýsi þeirri manngerð
vel, sem ekki temji sér skrum
og sjálfshól en meti meira
sanna og prúða framkomu.
Vonandi mun meirihluti þjóðar-
innarmeta að verðleikum þessa
manngerð I komandi forseta-
kosningum.
Hæpnar forsendur
g Kristjón Sævar Pálsson I
■ Bolungarvik skrifar:
Margt er rætt og ritað, nú
| þessa dagana um væntanlegar
« forsetakosningar þann 29. júni.
Fólk finnur hvöt hjá sér til að
m upplýsa alþjóð, af hverju það
I kýs þennan eða hinn frambjóð-
■ andann.
■ Svo eru aðrir sem skrifa
■ greinar af öðrum hvötum, eða
■ andlegri fátækt. Og var ein slik i
■ Vfsi 9. júni s.l. eftir Kára
■ Arnórsson. Hann gefur sér væg-
■ ast sagt hæpnar forsendur fyrir
" þvi að vissir frambjóðendur
I væru fulltrúar einhverra sér-
■ stakra starfshópa, embættis-
I manna, stjórnmálamanna eða
a stétta. Það sem ég kalla hæpnar
I forsendur, er þegar hann talar
um að einn frambjóðandinn sé
I fyrst og fremst frambjóöandi
_ sjálfs sln, annar sem einhvers-
y konar dulbúið framboð stjórn-
m málaflokkanna, þeim þriðja ýtt
| á flot af embættismönnum.
Það er slikt órökstutt gá-
■ leysishjal, sem ég nefni andlega
I fátækt. Eins er um þá fullyrð-
■ ingu aö siðasta framboðið væri
■ sérstakt framboð launafólks.
■ siómanna. verkamanna, og
■ bænda. Þetta er alrangt, og tel
■ ég mig fyllilega dómbæran þar
■ um, þarsem ég er bæði launþegi
■ og iðnaðarmaður, og höfðar
® þetta framboð ekki til min og
eins er um fjölmarga er ég til
þekki, og er það vel. Islenskir
kjósendur er sjálfstætt fólk og
lætur ekki draga sig i dilka,
heldur myndar sér skoðanir og
lætur málefnin ráða og kýs eftir
sannfæringu sinni. Það eina,
sem ég get verið sammála Kára
Arnórssyni um, er sameiginleg-
ur fundur frambjóðandanna og
harma ég það ef frambjóðendur
þora ekki, eða vilja ekki taka
áskorun Péturs Thorsteinssonar
um slikan fund.
Hæpnar forsendur gefa ætið
hæpnar niðurstöður, eins og
berlega kemur fram i nefndri
grein, þar sem i niðurlagi er
kosið eingöngu um tvo fram-
bjóðendur. Þar segir orðrétt:
„Hart verður barist á báðum
vlgstöðum og tvisýnt um niður-
stöður. Hvorugur aðilinn mun
þvi slaka á fyrr en hann gefur
eftir 29. júni, óskar hinum til
hamingju með sigurinn”. Til-
vitnun lýkur. Slik niðurstaða er
jafn röng forsendunum, þvi eng-
in getur neitað þvi að til fram-
boðs forseta eru þau fjögur. Ég
hef dregið mina niðurstöðu, af
þvi að kynna mér frambjóðend-
urna, starf þeirra og reynslu.
Og hún er sú, að það sé Pétur
Thorsteinsson sem hefur mest
til brunns að bera, að öðrum
fra mb jóðendum ólöstuðum,
enda liggja nú straumarnir til
PÉTURS.
Ofund, ósléllvfsl og
lafnréitisbaráiia
Revkvikingur skrifar:
Að gefnu tilefni langar mig að
koma skoðunum minum á fram-
færi varðandi karla og konur,
sem gefa >ost á sér til starfa
fyrir land og þjóð, hvort sem er i
smáum eða stórum stil, i borg,
bæ eða sveit.
Jafnréttisbaráttan er á viö-
kvæmu stigi.
Konur eru að vakna til meövit-
undar um eigin getu en þróunin
veröur að fá að taka sinn tfma.
Breytingin getur ekki oröið á
einum degi.
Viö konur verðum aö gæta
þess að vera vandanum vaxnar.
Við veröum að vaxa upp i „hið
aukna hlutverk”, ef svo má að
oröi komast, á heiðarlegan hátt
og sýna heiminum. að við getum
unnið á, standandi við hlið
karta. Viö megum um fram allt
ekki leyfa öðrum konum að
brigsla okkur um öfund og
„óstéttvisi” gagnvart kynsystr-
um okkar, þótt við hugsum mál-
efnalega og tökum afstöðu sam-
kvæmt þvi. Það á ekki að ögra
konum og vekja hjá þeim sam-
viskubit að ástæöulausu. Þá er i
rauninni verið aö sigrast á
gömlum fordómum meö þvi að
skapa nýja.
Látum konur hvorki njóta
þess né gjalda, aö þær eru fædd-
ar kvenkyns. Við sýnum hver
annarri óvirðingu meö þvi að
láta annað stýra vali okkar en
mat á menntun og starfs-
reynslu. Ætfð er karlmenn og
kvenmenn gefa kost á sér til
ábyrgðarstarfa, ber okkur
skylda til að byggja ákvöröun
okkarog matá einstaklingum á
menntun, reynslu og hæfileikum
viökomandi með tilliti til þess
starfs, sem menn bjóða sig fram
til hverju sinni.
Við konur erum þeim vanda
vaxnar að standa við hliö karla i
öllum störfum, ef við sleppum
þessum tilnnningahita og vinn-
um nu-ðköHum og meööðrum
konum að þvi að skapa betra
umhverfi og þá um leiö rikara
og hamingjusamara mannlif.
Með jafnréttiskveðjum til
allra karla og kvenna.
Tll soma fyrlr al-
bvðu bessa lands
Sigríður L. Einarsdóttir
frá Mýnesi skrifar:
Sú sögulega staðreynd, að
kona býður sig fram til forseta-
kjörs hlýtur að vekja stolt og
gleði hjá öllum þeim sem að-
hyllast frelsi, jafnrétti og
bræðralag, og allar þær ómerki-
legu dylgjur I garö Vigdisar
Finnbogadóttur, sem komið
hafa á prent að undanförnu,
munu afla henni fylgis og falla
þar með dauðar um sjálfar sig.
Sem betur fer er það i höndum
hins almenna kjósanda hver sit-
ur Bessastaði um sinn, en ekki i
höndum flokksvélar einhvers
stjórnmálaflokks, ekki heldur i
höndum einhverra menningar-
vita, sem telja það heilaga
skyldu sina, að hugsa og fram-
kvæma fyrir okkur óbreytta
alþýöuna. Við erum sjálf fylli-
lega fær um að velja okkur for-
seta. Að velathuguðu máli bera
flestir svo mikla virðingu fyrir
framlagi formóður okkar til
menningar og sjálfstæöis-
baráttu þjóðarinnar, að sá dag-
ur er runnin upp, að forseta-
embættið sé fullt eins vel skipað
I höndum konu og það eins
gáfaðri og glæsilegri konu og
Vigdis Finnbogadóttir hefur
sýnt og sannað, að hún er.
— Það veröur til sóma fyrir
alþýðu þessa lands, ef Vigdis
Finnbogadóttir verður forseti
Islands.
Frá ströndinni á Lignano á ítaliu.
„Svo vel siendur
Olsýn vlé orð sin”
Ritstjórn Visis hefur
borist þetta bréf frá les-
anda i Grindavik:
Ég óska, að þér birtið eftirfar-
andi lesendabréf i þakkarskyni
til Ferðaskrifstofunnar Otsýn.
Ég undirritaður fór ásamt
konu og þrem börnum með
Ferðaskrifstofunni Otsýn til
Lignano Sabbiadoro á Italiu
hinn 24. mai sl. i þrjár vikur.
Þessi ferð verður okkur
ógleymanleg, svo margt hefur
þessi staður að bjóða gestum
sinum. Allt einkennist af fegurð,
hreinlæti og frábærri snyrti-
mennsku, og Útsýn hefur náð
bestu aðstöðunni á staðnum fyr-
ir fjölskyldufólk og fólk á öllum
aldri.
Við þurfum ekki að hugsa
okkur um tvisvar, hvert og með
hvaða ferðaskrifstofu við ferð-
umst i framtiðinni, þegar utan-
landsferð verður næst ákveðin,
svo vel stendur Otsýn við orð
sin, skipulag allt með ágætum
og þjónusta starfsfólksins sér-
stök, bæði hér heima og erlend-
is. Það er sérstök ástæða til að
þakka, þegar þjónustan fer
langt fram úr þvi, sem hægt er
að ætlast til.
Erling Kristinsson,
Leynisbrún 5,
Grindavlk.
„I.átum konur hvorki njóta þéss né gjalda að þær eru fæddar kven-
kyns", segir bréfritari.

sandkorn
Sveinn Guð-
jdnsson
skrifar.
Kvikip veTlu-"
fjármunir?
Embættismönnum og sér-
fræðingum er oft legiö á hálsi
fyrir að nota fiókið mál yfir
tiltölulega einfalda hiuti. Ekki
er ljóst hver tiigangurinn er en
ýmsir hallast að þvi, að hér sé
um að ræða tilraunir viðkom-
andi til að varpa virðulegri
blæ á störf sin með þvi að nota
flókið orðalag. Aðrir hafa hins
vegar bent á, að uppskrúfað
orðalag sé I mörgum tilfellum
notað i þeim tilgangi að viila
um fyrir aimenningi enda sé
honum holiara að skipta sér
ekki af þvi sem honum kemur
ekki viö.
Þetta rifjaðist upp eftir lest-
ur greinar i Morgunblaðinu
um heigina en þar kemur
fram, að ákveöinn embættis-
maður virðist hafa notaö orða-
lagið „kvikir veltufjármunir”
yfir hið einfalda hugtak
„handbært reiðufé” I greinar-
gerð sinni um fjármál borgar-
innar. Nú skal engum getum
að þvi leitt hver tilgangurinn
með þessu er og má vera, að
handbært reiöufé sé almennt
og yfirleitt kallað „kvikir
veltufjármunir” i skýrslum
frá hinu opinbera...
Sigur
Kvikmynd Hrafns Gunn-
laugssonar, „óðal feðranna"
var frumsýnd um siðustu helgi
og ber flestum saman um, að
myndin sé bæði mikill sigur
fyrir Hrafn persónulega svo
og sigur fyrir islenska kvik-
myndagerö.
Verk Hrafns hafa löngum
verið umdeild og hafa ýmsir
fundið honum það tii foráttu
að velta sér upp úr ljótleikan-
um I fari manna. Ljótleikinn i
samskiptum manna kemur
vissulega fram I „óöali feðr-
anna” en menn eru þó sam-
mála um, að I þetta skipti hafi
Hrafni tekist að gera efninu
þau skii, að útkoman verður
verk, sem á erindi tii allra...
Hæg helmaiöK
Hestamenn hafa nú fengið
inngöngu i iþróttasamband ts-
lands og þar með er Gisli
Halidórsson orðinn leiðtogi
islenskra hestamanna.
GIsli á að baki langt og
óeigingjarnt starf i þágu
isienskrar iþróttahreyfingar
og er ekki að efa, að hann mun
reynast hestamönnum haukur
I horni.
Eitt brýnasta hagsmunamál
reykviskra hestamanna er út-
vegun á góðum bilhögum i ná- >
grenni borgarinnar. Hafa
menn bent á, að nú sé fundin
lausn þar sem að óneitaniega
séu hæg heimatökin fyrir
Gisla að hieypa hrossunum á
Iþróttaveiii borgarinnar...