Morgunblaðið - 25.06.2002, Page 31

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 25. JÚNÍ 2002 31
höfum fengið þau forréttindi að
kveðja hinn látna svo okkur ber, og
ekki síst sem virðingu við hinn látna,
að nýta og njóta þess tíma sem við
fáum en hinum látna var ekki gefið.
Anna kvaddi okkur á besta aldri.
Það var henni erfitt að þurfa að horf-
ast í augu við það að fá ekki bót á sín-
um sjúkdómi á þeim tíma þegar við
búum yfir allri þessari þekkingu í
læknisfræði. En vísindin nægja ekki
ein til. Hinn mannlegi þáttur er ekki
síður mikilvægur. Starfsfólk heil-
brigðiskerfisins þarf líka að kunna að
hlusta á sjúklinginn. Þroski okkar að
hlusta er að dvína og við sjáum afleið-
ingarnar alls staðar, ekki bara í heil-
brigðiskerfinu heldur í samskiptum
hvort sem er í fjölskyldunni, vinnunni
eða meðal vina. Einstaklingurinn er
meira og meira einn í þessu jarð-
neskja lífi því það eru of fáir sem
rækta okkar ómetanlega skilningar-
vit að hlusta. Hvað er sjúklingurinn
að segja mér?
Anna minnti mig mikið á pabba
sinn. Hún tók sínum sjúkdómi með
ótrúlegu æðruleysi fram á síðasta
dag. Hún óttaðist dauðann en var orð-
in sátt við að takast á við hann undir
lokin. Það var greinilegt að hún fékk
stuðning til þess. Ég leyfi mér að
segja það vegna þess að Anna kom við
hjá Dóru, mömmu sinni og kvaddi
hana þegar hún yfirgaf okkur og gaf
henni frið. Að Anna skyldi gera það
staðfestir einnig það sem ég vissi, að
Anna og Dóra hafa alla tíð verið
tengdar órjúfanlegum böndum og
milli þeirra ríkti gagnkvæm væntum-
þykja og virðing sem fáum er gefið að
upplifa. Mín veraldlega ástæða til að
geta haldið því fram að Anna hafi ver-
ið sátt er sú að á þeirri stundu sem
hún kvaddi okkur í því herbergi sem
hún fæddist i, sátu hjá henni þær per-
sónur í lífi hennar sem hún elskar af
öllu sínu hjarta, Dísa og Grjóni, og
héldu í höndina á henni og hjálpuðu
henni að kveðja.
Ég fékk Önnu í vöggugjöf sem vin-
konu en að auki erum við systkina-
dætur. Við bjuggum í sama húsi og
fylgdumst meira og minna að fram yf-
ir menntaskóla. Það voru mjög merki-
leg bönd sem bundu okkur Önnu. Ég
valdi yfirleitt að vera með henni fram
yfir það að fara upp í „sumó“ með
mömmu og pabba og fékk oft ákúrur
fyrir það. Anna dró mig til sín og það
var alltaf líf og fjör og mikið að gera
þar sem Anna var, enda átti Anna
mikið af vinum. Anna var eldri en ég
svo hún kynnti mig snemma fyrir
heimi unglinganna. Hún ákvað hvaða
hljómsveit væri best og var dýrkun
okkar þvílík á Bítlunum að á níu ára
afmælinu mínu var okkar aðal
skemmtiatriði að við lékum Bítlana í
fullum skrúða, með gítara úr pappa og
trommu úr Machintosh-dollu. Anna
var Paul, ég var Georg, Magga Sveins
var John og Ásdís Gísla var Ringó.
Það verður ósagt látið hvað aðrir
skemmtu sér en okkur fannst við vera
æðislegar.
Siðastliðið rúmt ár færðu veikindi
Önnu okkur saman aftur. Það var
alltaf gott að vera nálægt Önnu, hún
hafði einstaklega þægilega nærveru.
Ég er þakklát fyrir að hafa fengið að
vera með henni þetta erfiða ár. Ég
virði það mikils því það hefur gefið
mér skilning sem ég hefði ekki getað
öðlast annars staðar en með Önnu á
þessu ári. Ég hef ekki bara öðlast
skilning heldur hef ég einnig öðlast
stolt. Ég er stolt af því að vera hjúkr-
unarfræðingur því að sú óendanlega
nærgætna umhyggja, en þó fyrst og
fremst traust sem hjúkrunarfræðing-
ar gáfu Önnu í hennar veikindum, var
henni ómetanlegt. Ég vil þakka Dóru
á göngudeild 11-E en hennar stuðn-
ingur við Önnu verður aldrei full-
þakkaður eða metinn. Hjúkrunar-
fræðingar og læknir heima-
hlynningar Krabbameinsfélagsins
veittu Önnu styrk og líkn sem gerði
henni kleift að að takast á við hvern
dag þrátt fyrir veikindin. Þeirra fag-
mennska er einstök og færi ég ykkur
öllum mínar hjartans þakkir og
ásamt Dóru mína dýpstu virðingu.
Öllum öðrum sem veittu Önnu stuðn-
ing í veikindunum færi ég mínar inni-
legustu þakkir.
Elsku Grjóni, ég vil fá að segja við
þig að á mínum tuttugu ára ferli í
hjúkrun hef ég ekki séð þvílíka natni,
nærgætni, skilning og elju eins og þú
sýndir Önnu. Elsku Dísa, þú varst
mömmu þinni hennar stærsta og
mikilvægasta gjöf og aðaltilgangur í
lífinu. Elsku Dóra, það er ekkert rétt-
læti í því að hafa þurft að lifa við þau
veikindi og verki sem þú hefur gert
og að auki að þurfa að horfa á barnið
sitt kveðja þennan heim, en það er
vonandi huggun harmi gegn að þið
Anna eruð tengdar órjúfanlegum
böndum. Elsku Kiddi, Fjóla og börn,
og Þórdís, ég votta ykkur öllum mína
dýpstu samúð og bið Guð að veita
okkur öllum, fjölskyldu, ættingjum
og vinum, styrk til að takast á við
sorgina og læra af henni og þroskast.
Þín
Ragnheiður frænka
og fjölskylda.
Það var kátur hópur stelpna sem
hóf nám í Gaggó Aust eða Gagn-
fræðaskóla Austurbæjar árið 1967.
29 stelpur í einum bekk og engir
strákar. Mörgum okkar fannst það
mikil forréttindi að vera í hreinum
stelpubekk og andrúmsloftið bar
keim af því. Mikið pískrað og flissað í
tímum og oft var athyglin meiri við
eitthvað annað en námsefnið. Flestir
kennararnir umbáru okkur og sumir
þeirra virtust jafnvel hafa gaman af
fjörinu og léttu kæruleysinu.
Í þessum hópi hafði Anna sterka
nærveru. Hún var prakkarinn í hópn-
um og hreif hinar með sér með sinni
léttu lund og dillandi hlátri. Anna var
einstaklega örlát og sat aldrei ein að
því sem hún gat deilt með öðrum,
hvort sem það var skólanestið sem
pabbi hennar smurði handa henni og
aðrir nutu góðs af eða hvað annað
sem hún átti og aðrir gátu haft not af.
Þó liðin séu meira en þrjátíu ár síð-
an stelpurnar í 4-K útskrifuðust úr
Gaggó Aust hefur þráðurinn ekki
slitnað. Nokkrum sinnum hefur hóp-
urinn komið saman og rifjað upp
gamlar minningar frá skólaárunum
og þá svífur gamli bekkjarandinn yfir
vötnum. Önnu verður sárt saknað í
þessum hópi.
Að leiðarlokum viljum við kveðja
Önnu með eftirfarandi ljóði.
Í dag felldu blómin mín blöðin sín.
Og húmið kom óvænt inn til mín.
Ég hélt þó að enn væri sumar og sólskin.
Og sál mín hlustaði, sál mína bar
yfir sumar og haust inn í landið þar
sem dagarnir sofna og draumarnir vakna.
Að augum mér bar eina bernskusýn –
úr blámanum hófust æskulönd mín,
fjarlægar strendur fjarlægra daga –
Og nú kom haustið! Á kné ég kraup.
Að köldum veggnum ég höfði draup
og kyssti blómin, sem bliknuð lágu –
(Tómas Guðmundsson.)
Fjölskyldu Önnu og vinum sendum
við okkar innilegustu samúðarkveðj-
ur. Hvíl í friði kæra vinkona.
Fyrir hönd 4-K
Anna Dóra Guðmunds-
dóttir, Kristín Axelsdóttir.
Elsku hjartans Anna mín. Hinn 13.
júní sofnaðir þú þínum síðasta svefni,
þá var ég stödd á pæjumóti í Vest-
mannaeyjum. Þegar þú verður kvödd
í hinsta sinn verð ég komin til Dóm-
iníska lýðveldisins vegna vinnu minn-
ar. Ég kvaddi þig áður en ég fór til
Eyja því við vissum öll að hverju
stefndi þótt við værum ekki sátt við
það.
Samband okkar fjölskyldna hefur
alltaf verið náið og við höfum litið á
okkur öll sem systkini. Þegar við vor-
um yngri brölluðum við margt saman
og það var ótrúlega gaman að fá að
flækjast með þér, þú þekktir svo
marga „fræga“ hljómsveitargæja og
ýmsa skrýtna náunga sem þú kallaðir
ýmsum nöfnum; það var alltaf eitt-
hvað spennandi í gangi hjá þér.
Lífsförunaut þínum kynntist þú
eitt sinn þegar við vorum að bralla
eitthvað og hafið þið tvö brallað ým-
islegt saman síðan þá. Þið eignuðust
Dísu dóttur ykkar og samband ykkar
allra var mjög náið og gott þótt þið
hafið oft verið aðskilin vegna vinnu
Sigurjóns. Gagnkvæm virðing, vin-
átta og ást fór ekki fram hjá neinum
sem var í návist ykkar, enda hefðir þú
aldrei valið þér eiginmann sem væri
ekki góður og hjartahlýr eins og þú
sjálf. Umhyggja og væntumþykja
sem var þér svo mikilvæg hefur kom-
ið svo vel fram hjá ykkur síðasta árið,
Sigurjón og Dísa hafa ekki bara hugs-
að vel um þig í veikindum þínum
heldur hafið þið öll hugsað vel um
Dóru frænku sem hefur misst svo
mikið núna þegar þú ert farin. Við
skulum, elsku Anna, hugsa vel um
mömmu þína þótt enginn komi í stað-
inn fyrir þig í lífi hennar. Ég leit alltaf
upp til þín þótt stærðarmunur á okk-
ur hafi verið mikill, þú varst af mörg-
um kölluð Anna litla, en í veikindum
þínum hefur þú verið Anna stóra í
mínum huga.
Þinn litli líkami er búinn að þola
mikið álag og ganga í gegnum miklar
þrautir. Þú hefur sýnt mikinn and-
legan styrk og kennt okkur hinum að
vera sterk eins og þú sjálf, sjá mik-
ilvægu hlutina í lífinu og sleppa þeim
sem skipta ekki máli. Ég ætla að
reyna að tileinka mér lífssýn þína og
njóta alls hins besta sem lífið hefur
uppá að bjóða.
Ég kveð þig elsku Anna frænka,
hugur minn er hjá ykkur öllum, hvar
sem ég er stödd, ég bið góðan Guð að
styrkja Sigurjón, Dísu, Dóru, Kidda
og fjölskyldu. Missir okkar allra er
svo mikill af Önnu, hún var lítil en
samt svo stór.
Katrín G. Alfreðsdóttir.
Ég kynntist Önnu vinkonu minni
fyrir 17 árum þegar ég byrjaði að
vinna á Hagstofunni. Hún var opin,
skemmtileg og lífsglöð og tók mér
strax sem einni af hópnum þrátt fyrir
að nokkur aldursmunur væri á okkur.
Sími 562 0200
Erfisdrykkjur
Minningarkort
Krabbameinsfélagsins
540 1990
krabb.is/minning
S. 555 4477
555 4424
Erfisdrykkjur
Erfisdrykkjur
50-300 manna
Glæsilegir salir
Bræðraminni ehf., Kíwanishúsinu,
Engjateigi 11, sími 588 4460.

 





 





 

 





 

 ! 
 " ##!

 $#
!
 

 
% "
 
"
 "" 
 !
"


#$  %
& ' ()  ( *++
,  -
&
' ( !!
"

  
) 
""

*+
,

 !""-"(


.#'


*  //+
0
" " '
 "
 !  '
"     


/1(/(++2/344! 
"
#
' ( ! !
"


  
 .# 

 / .# 
 .# 
  .# 
0.# 1 
 .# 1 
 23 1 2 23 
5   "
 
"
""
 "" 4!
5
!678 

"

9$ 
. $),
& ' (2 :+
 
 
!
"## !
 
1$)! &(  4 /8' 1 
! &2#3 ! &(  8 ;' 
#3)! &( 
! & ! &(  5$
(1 
 & ! &( 
 11 
2 23 1 2 2 23 
% 

""


!"
 
   3 <

#  




*
$#
!


     
*2#3 
1
,
  
"
=
5


"

' 
  $ ' 
 
(


*  //+
 &)!    ,1 
! 1  8>/& '

   !"5=



2 
=  ?4 &'1 (


6!
6 



*
8 5$1 
  5$1 
! &(  5$1 
  5$