Morgunblaðið - 20.10.2002, Side 22

22 SUNNUDAGUR 20. OKTÓBER 2002 MORGUNBLAÐIÐ
I.
Heimsókn í Hindisvík
Árið 1976 voru Morgunblaðsmenn
sem oftar við laxveiðar í Víðidalsá og
Fitjá. Þetta var í lok júnímánaðar og
það brást aldrei, að hiti snögglækkaði
þar nyrðra, er von var á Morgun-
blaðslestinni yfir Holtavörðuheiði.
Kölluðu bændur í Víðidal þetta Morg-
unblaðshretið og má nefna að þessa
laxveiðidaga okkar var lofthiti 5°, en
vatnshiti 8°. Nú voru stengur ekki
nógu margar til þess að allir gætu
veitt samtímis, svo menn urðu að sitja
yfir einn dag í ferðinni. Brugðum við
bræður, Haraldur og ég ásamt kon-
um okkar, á það ráð að aka Vatns-
neshringinn, líta við í Hindisvík og
skoða síðan hinn nafnfræga klett,
Hvítserk.
Fyrst var komið við í Hindisvík, þar
var ekki manna von, því Sigurður
Norland prestur (1885–1971) var lát-
inn fyrir tæpum fimm árum, svo við
kíktum óhikað á gluggana í íbúðar-
húsinu, öruggir um, að þar væri eng-
inn inni fyrir. Þegar ég ætla að ganga
aftur að bílnum, þá kallar Haraldur til
mín: „Það er kona að bjóða þér í kaffi,
Leifur.“ „Það er tóm vitleysa, hér get-
ur enginn verið nema Sigurður heit-
inn.“ „Jú, víst, konan er að bjóða okk-
ur í kaffi.“ Og mikið rétt, þarna var
komin gamla ráðskona sr. Sigurðar,
Ingibjörg Þórdís Guðbjörg Péturs-
dóttir Blöndal (1896–1977). Hófst nú
eitthvert sérstæðasta kaffiboð, sem
ég hefi þegið og eru hér glefsur úr
samtali okkar Ingibjargar:
Ingibjörg: „Þið afsakið músaskít-
inn, ég var að koma að sunnan með
rútunni til Hvammstanga og hefi ekki
haft tíma til að taka til.“
Leifur: „Það gerir ekkert til, Ingi-
björg mín.“
Ingibjörg: „Hvernig veistu hvað ég
heiti?“
Leifur: „Nafn þitt stendur á kross-
viðarspjaldi áföstu við töskuna, sem
þú komst með að sunnan.“
Ingibjörg: Þú munt vera glöggur
maður, Leifur.“
Á borðstofuborðinu lá eintak af Ísa-
fold & Verði frá 6. júlí 1927, fæðing-
ardegi mínum. Ekki hafði verið talin
ástæða til þess að fjarlægja það á 49
árum.
Leifur: „En á veturna er Pétur
Annasson hér einn.“
Ingibjörg: „Hvernig í ósköpunum
veistu það?“
Leifur: „Það liggur hérna á borðinu
bréf frá Hótel Esju, þar sem hann er
beðinn að láta hótelið sitja fyrir við-
skiptum, þegar hann er í bænum.“
Ingibjörg: „Ég endurtek það, sem
ég sagði áðan, þú hlýtur að vera mjög
glöggur maður.“
Leifur: „Já, það getum við verið
sammála um, Ingibjörg mín, en segðu
mér eitt að lokum, af hverju eru vegg-
irnir í húsinu hérna svona þykkir?“
Ingibjörg: „Það vannst aldrei tími
til þess að rífa gamla húsið innan úr
því nýja.“ Við fjórmenningarnir þökk-
um nú Ingibjörgu innilega fyrir kaffið
og að skilnaði segir Haraldur við Ingi-
björgu: „Segðu þeim Agnari og Sverri
Norland, að hér hafi komið Haraldur
og Leifur ásamt konum sínum.“
II.
Síðan höldum við fjórmenningarnir
áfram fyrir Nestána og brátt blasir
Húnafjörðurinn við og sér nú vel til
Blönduóss í austri. Þá liggur leiðin í
suður fram hjá Ytri-Súluvöllum og
stöðvum bílinn við Ósa, en þar sést
best til Hvítserks. Hann er kletta-
drangur um 15 m hár úr blágrýti
skammt frá flæðarmálinu við vestan-
verðan Húnafjörð. Brim hefur sorfið
þrjú göt í Hvítserk og til að verja
hann hruni hefur verið steypt styrk-
ing í hann neðanverðan. Enginn stigi
var þá kominn niður í fjöruna eins og
síðar var gerður, svo við urðum að
láta okkur nægja að virða þetta undur
fyrir okkur frá veginum. Nú höldum
við heim að Lækjamóti, þar sem hið
stórmyndarlega veiðihús Tjarnar-
brekka hýsti okkur Morgunblaðs-
menn. Þar beið okkar hin glæsileg-
asta kvöldmáltíð, eins og jafnan hjá
hinni frábæru matráðskonu Gunn-
laugu Hannesdóttur (f. 1920). Félagar
okkar höfðu allir veitt vel um daginn,
svo allir gengu ánægðir til svefns um
miðnættið.
III.
Sá stóri í Steinbogafljóti í Hauku
Heilsan hafði verið léleg um vet-
urinn, en samt var lagt af stað í Morg-
unblaðsleiðangur í Haukadalsá í Döl-
um. Leiðsögumaður var Torfi (f.
1930) Ásgeirsson og fylgir hann þeim
Geir Hallgrímssyni og Ernu konu
hans í Steinbogafljótið, en þau urðu
hvergi vör við lax í fljótinu, svo Torfi
segir: „Nú eru skipti, þú tekur við
þessu svæði, Leifur.“
Ég er lítill kunnáttumaður um lax-
veiði, var alinn upp við silungsveiði í
Elliðavatni og Mývatni, en hóf ekki
laxveiðar fyrr en á fimmtugsaldri.
Eru öll viðbrögð mín óhefðbundin í
laxveiðunum, valda stundum slysum,
en stundum næ ég árangri, sem leið-
sögumenn ná ekki. Svo fór þarna við
Steinbogafljótið. Torfi náði ekki ár-
angri fyrir þau hjón, en ég beitti
minni aðferð, renndi langt niður eftir
fljóti og viti menn, neðst í fljótinu tek-
ur þessi risaskepna maðkinn, 25–30
metrar úti af línunni. Hófst þá við-
ureignin og tókst mér að gera allar
þær vitleysur, sem hægt er að gera
við einn lax:
1. Ég var alltaf að þreyta laxinn úti
í miðju fljóti í stað þess að standa á
bakkanum.
2. Með þeim árangri, að þegar ég
átti að vera búinn að fullþreyta laxinn,
þá var hann búinn að fullþreyta mig.
3. Ég misreiknaði stærð laxins,
taldi hann vera 19–22 pund, svo ég
segi við konu mína Halldóru: „Því
meiri líkindi eru á því, að ég landi
þessum laxi sem þú kemur minna ná-
lægt lönduninni.“
4. Nú voru báðir álíka þreyttir, ég
og laxinn, hausinn á honum oftast upp
úr, svo ég taldi að helvítið væri búinn
að gleypa nóg loft.
5. Ákveð ég því að leggja stöngina á
sandeyrina og draga hann í land á lín-
unni, eða réttara sagt að hlaupa með
hann í land. Þetta er skólabókardæmi
í laxveiðiheimsku.
6. Það óhjákvæmilega gerðist, lína
og girni skildu sig að, laxinn snýr sér
við í átt til frelsis, en ég gamall hand-
boltamaður kasta mér aftur fyrir lax-
inn, og þá var ekki maður á mann eins
og í handboltanum, þarna var það
maður á lax. Blóðugur á hnjánum
sigraði ég í þessari viðureign og átti 4.
stærsta laxinn úr Hauku þetta sumar,
14,4 pund.
-----
Þessi frásögn sannar, að sumir lax-
ar eru feigir.
Ljósmynd/Árni Baldursson
Veiðihúsið Tjarnarbrekka við Lækjamót.
Mogginn fer í lax
Húnavatnssýsla. Gamli bærinn í Hindisvík.



' 
+,-*./
+0-1"23
./
+4-#!!
 
+5-'
6 .6
 !"#
7+-.

./
-----8."2 9
77-: 3
7;-  ----8 !

  
74-"
  7<-$
)=
7>
7,
70
75?;@
;+
;7
;;
;<
;4
;0 ;, ;>


 
3


Greinarhöfundur með lax úr Víðidalsá
1976.
Sr. Sigurður Norland
Úr Alfræðibókinni, II. hefti
Hvítserkur við Húnafjörð. Höfundur er lögfræðingur í Reykjavík.
„Það vannst aldrei tími til
þess að rífa gamla húsið
innan úr því nýja,“
sagði Ingibjörg ráðskona,
í spjalli við Leif
Sveinsson árið 1976.