Vísir - 12.11.1980, Blaðsíða 2

2
Ferðu oft á ball?
Jón Gunnar Egilsson, verslunar-
maöur: „Þaö kemur fyrir, aöal-
lega skólaböll hingaö til”.
Gunnar H. Sigurösson tjónaskoö-
unarmaöur: „Nei, þaö er klárt
mál, held það sé eitt ár siðan ég
fór siðast”.
Magnús Þóröarson verkamaöur:
„Nei þaö eru margir mánuðir
siðan ég fór siðast”.
Hrefna Siguröardóttir meina-
tæknir: „Nei, það er að visu stutt
siðan ég fór siðast, en ég fer ekki
nema svona tvisvar á ári”.
Smári Svavarsson pipulagn-
ingarmaöur: „Nei ég fer svona
cvisvar,þrisvar á ári, maöur fær
kkert út úr þessu”.
Arngrímur Jónsson sóknarprestur í Háteigsprestakalli
„TROFRÆBSU f LANDINU
A ERFITT UPPRRATTAR"
//Reynslan af prestkosn-
ingunum hefur ekki verið
slík/ að það væri eftir-
sóknarvert að hver maður í
þjóðkirkjunni hefði at-
kvæðisrétt í biskupskjöri.
Ég hygg/ að prestarnir
hafi augljósastar forsend-
ur til að kjósa sér fórstöðu-
mann sinn og safnaðanna/
af þekkingu"/ sagði séra
Arngrimur Jónsson
sóknarprestur í Háteigs-
sókn, þegar Visir ræddi við
hann i tilefni af nýafstöðnu
kirkjuþingi. Er það hið síð-
asta sem Sigurbjörn
Einarsson biskup yfir Is-
landi stjórnar.
Sr. Arngrlmur er fæddur aö
Arnarnesi við Eyjafjörð, áriö
1923, sonur hjónanna Jóns Páls-
sonar trésmiðs og Kristinar
ólafsdóttur. Sr. Arngrimur ólst
upp á Akureyri, frá tveggja ára
aldri, en hélttil Reykjavikur 1943,
aö afloknu stúdentsprófi. Þar hóf
hann nám viö guðfræðideild Há-
skóla tslands og lauk prófi þaöan
1946. Þá um sumariö lá leiðin
austur i Odda á Rangárvöllum og
þar þjónaði sr. Arngrimur 118 ár.
„Þaö er töluvert ólikt að starfa
i strjálbýli og þéttbýli”, sagði sr.
Arngrimur. „Mismunurinn er
fyrst og fremst fólginn i þvi að i
strjálbýlinu kynnist presturinn
nær hverjum manni i sinni sókn. 1
þéttbýlinu kynnist hann tæpast
nema litlum hluta, sem hefur þá
oftast samband við hann aö fyrra
frumkvæði. Þaö eru varla neinir
möguleikar til annars, þvi erillinn
hér I Reykjavik er með þeim
hætti, að um sllka kynningu verð-
ur ekki að ræöa”.
Arið 1964 flutti sr. Arngrimur
svo til Reykjavikur ásamt fjöl-
skyldu sinni. Varö hann þá prest-
ur við Háteigskirkju, og hefur
þjónað þar siðan.
„Ég hygg, að afstaöa almenn-
ings til kirkjunnar sé svipuö og
áöur var”, svaraði hann spurn-
ingu blaöamanns um þaö efni.
„En ég verð að segja, aö hlut-
fallslega var kirkjusóknin langt-
um betri 1 Oddaprestakalli en hér
I Reykjavlk. Ég kann ekki
skýringu á þvi. Breyting á messu-
formi er i sjálfu sér góöra gjalda
verð, og gæti e.t.v. örvaö fólk til
að sækja kirkjur.
En breytt messuform eitt fyrir
sig breytir ekki nokkrum sköpuð-
um hlut um afstöðu fólks. Til aö
geta tilbeðið i hvaða formi sem
menn hafa fyrir þvl, verða menn
að hafa slna trú”.
„Hvernig finnst þér staöið aö
Sr. Arngrlmur Jónsson sóknar-
prestur I Háteigskirkju.
trúfræðslu barna og unglinga?”
„Henni hefur ekki farið fram,
en hindrunum hefur aftur á móti
fjölgað með árunum. Vil ég þar
einkum nefna timaskort ungling-
anna, og virðist vera grlðarlegt
vinnuálag á unglingum I skólum
landsins. Það hafa komið fram
tillögur um að reyna að þjappa
fermingarundirbúningnum meira
saman og velja til hans tima, þeg-
ar unglingar eru lausari viö. En
það hefur ekki komið nein niður-
staöa I þessu efni.
Að minu mati á trúfræðsla hér á
landi erfitt uppdráttar vegna ytri
hindrana og e.t.v. einnig vegna
þess, aö almenningur er ekkert
sérstaklega vel að sér um þá trú,
sem hann telur sig játa, aö þvl er
mér sýnist.”
Sr. Arngrimur hefur sem kunn-
ugt er verið oröaður við næsta
biskupskjör. „Ég hef sjálfur ekki
sóst eftir þessu og ekki beðiö
nokkurn mann um stuðning I þvi
efni”, sagði hann þegar þetta mál
bar á góma. „En ég hef verið beð-
inn af nokkrum prestum að gefa
mig i þetta. Hef ég svarað J»im
þannig, að vera mætti aö það væri
ábyrgðarhluti að neita þvi og gaf
mig á þann hátt að þessu”.
Sr. Arngrimur er kvæntur Guð-
rúnu Hafliöadóttur og eiga þau
þrjú börn.
-JSS
Guðbergur gerir upp I
Mogganum
Guöbergur
laiar út
t Morgunblaöinu birtist
merkilcgt viötal viö Guö-
berg Bcrgsson rithöfund
sem hingaö til hefur vcriö
talinn i hópi vinstri sinn-
aöra rithöfunda og mjög
hossaö i Þjóöviljanum.
t viötalinu segir Guö-
bergur meöal annars aö
margur listamaöurinn
hreiöri um sig I ákveön-
um stjórnmálaflokki eöa
kvennahreyfingu. Hins
vegar kveöst rithöfundur-
inn aldrei hafa haft ,,, , ,
andleg tengsi viö þó ÞjóÖ-
viljamenn ellegar Tima-
ritsmenn. Ég hef aldrei
umgengist þessa menn,
þekki þá ekki.”
Þá kemur þaö fram f
viötalinu aö Almenna
bókafélagiö ætlar aö gefa
út þýöinu Guöbergs á Don
Quixote sem Menningar-
sjóöur vildi ekki gefa út.
Hrinrik skrifaöi bréf . . .
BPétið tll
Harðar
Ég sá einhvers staöar
frétt um þaö aö Hinrik
Bjarnason dagskrárstjóri
lista- og skemmtideiidar
sjónvarpsins hafi skrifaö
Heröi Viihjálmssyni fjór-
málastjóra Rikisútvarps-
ins bréf, þar sem greint
var frá fjárhagserfiöleík-
um deildarinnar ef ekki
fengist meira fé til
reksturins en gert er ráö
fyrir í fjárlögum rlkisins
fyrir næsta ár.
Nú vill svo til aö fjár-
máiastjóra er sennilega
ekki meö öllu ókunnugt
um þetta, enda var þaö aö
undirlagi hans sem
menntamálaráöherra
skrifaöi fjárveitinga-
nefnd Alþingis bréf og fór
fram á aö úr þessu yröi
bætt.
Kannski aö næsta
skrefiö veröi þá aö
menntamálaráöherra
skrifi fjármálastjóra bréf
og tilkynni honum aö sér
hafi borist vitneskja um
aö fjárhagsstaöa út-
varpsins sé siæm.
Stóö Flosi fyrir skeyta-
sendingunni?
Skeyti lii
Reagan
Ég hef heyrt eftir Fiosa
Óiafssyni aö leikarafé-
lagiö hér hafi sent Ronaid
Reagan heiliaskeyti þeg-
ar hann var kosinn forseti
Bandarikjanna.
Flosi sagöi vlst lfka aö
þetta sýndi aö iélegur
leikari gæti þó alltaf oröiö
forseti.
ftðfepðiií
megrunar
Nonni litli kom hiaup-
andi inn f stofu tii
mömmu sinnar og hróp-
aöi fagnandi:
— Mamma, mamma.
Nú veit ég hvernig þú get-
ur megraö þig.
— Hvernig á ég aö fara
aö, Nonni minn?
— Þú átt aö drekka
uppþvottaiöginn. Þaö
stendur utan á flöskunni
aö hann taki burt alla fitu.
venlulegt
en golt
Danska sjónvarps-
myndin sem sýnd var á
þriöjudagskvöldiö var
létt og skemmtiieg á köfl-
um meö góöum „skotum”
á ýmislegt úr daglega iif-
inu. Ekki efast ég um aö
sumir Islenskir höfundar
hafa fussaö og sveiaö og
taliö þetta iapþunnt efni.
Galiinn er nefnilega sá,
aö hér þykir ekki við hæfi
aö gera sjónvarpsmynd
eöa leikrit nema yfirfylla
verkiö af vandamálum og
boöskap. Þaö þykir svo
ómerkiiegt aö gera mynd
um venjulegt fólk fyrir
venjulegt fólk aö slikt er
fyrir neöan viröingu
þeirra spekinga, alla
vega sumra, sem ráöa þvf
hvaöa islensk verk eru
unnin fyrir sjónvarpiö.
Þess I staö er keppst viö
aö koma klámhöggum á
áhorfendur sem eiga sér
einskis ills von.
Sæmundur Guðvinsson
blaðamaöur skrifar
Öskrað
I leikhúsi
Þaö atvik átti sér staö I
Þjóöleikhúsinu á dögun-
um aö maður i miöjum
sal byrjaði skyndilega aö
æpa og hrina stuttu eftir
að sýningin héit ófram
eftir hlé.
Þessi ólæti mannsins
trufluöu bæöi ieikara og
áhorfcndur og fólk á
næstu bekkjum reyndi aö
sussa á manninn en ópin
héldu áfram.
Loks kom dyravöröur
aövifandi, ruddist inn I
bekkinn og spuröi hvasst:
— Hver ert þú? Hvaö
gengur á og bvaöan kem-
ur þú eiginlega?
— Af svölunum, stundi
þá maöurinn.
Gallarar
kaupa sand
Þaö hefur fariö heidur
hljótt hvaö er aö ske I
Hafnarfiröi, en þó er þar
stórmál ó ferðinni. Hafn-
firöingar eru nefniiega
farnir aö kaupa sand af
Aröbum I stórum stil.
Astæðan? Hún er sú aö
Gaflarar hyggjast bora
eftir oliu.