Vísir - 19.11.1980, Qupperneq 8

i
8
VlSLR
Miövikudagur 19. nóvember 1980
Utgefandi: Reykjaprent h.f.
Framkvæmdastjóri: Oavlð Guðmundsson.
Ritstjórar:
Olafur Ragnarsson og Ellert B. Schram.
Ritstjórnarfutltrúar: Bragi Guðmundsson, Ellas Snæland Jónsson. Fréttastjóri er-
lendra frétta: GuömundurG. Pétursson. Blaöamenn: Axel Ammendrup, Arni Sig-
fússon, Frlða Astvaldsdóttlr, Gylfl Kristjánsson, lllugi Jökulsson, Kristln Þor-
steinsdóttir, Páll AAagnússon, Svelnn Guðjónsson, Særr.undur Guðvinsson, Þórunn
Gestsdóttlr. Blaóamaóur á Akureyri: Glsli Slgurgeirsson. Iþróttir: Kjartan L.
Pálsson, Sigmundur O. Stelnarsson. Ljósmyndir: Bragi Guðmundsson, Elln Ell
.ertsdóttir, Gunnar V. Andrésson, Kristján Ari Einarsson. útlitsteiknun: Gunnar
Trausti Guðbjörnsson, Magnús ölafsson.
Auglýsingastjóri: Pall Stefánsson.
Dreifingarstjóri: Siguróur R. Pétursson.
Ritstjórn: Slðumúli 14. simiBóóll 7 llnur. Auglýsingar og skrifstofur: Slðumúla 8,
slmar 8óó11 og 82260. Afgreiðsla: Stakkholti 2—4, slmi Bóóll.
Askriftargjald er kr. 5.500.- á mánuói innanlands og verö I lausasölu 300 krónur ein-
takiö. Visirer prentaóur I Blaóaprenti h.f. Slöumúla 14.
A sama tlma og viðurkennt er, aö togarafloti okkar sé allt of stór, gengur rikisstjórnin
fram fyrir skjöldu og bætir enn einum togara viö flotann án þess aö útgeröaraöilar hafi
svo mikiö sem efni á aö stofna hlutafélag um rekstur hans, hvaö þá greiöa skipiö.
Hversu oft hafa menn ekki
heyrt stjórnmálamenn lýsa þvi
yfir, að fiskiskipafloti okkar is-
lendinga sé allt of stór miðað við
það af lamagn, sem varlegt sé að
veiða á miðum okkar. Þess vegna
sé ekki skynsamlegt að stækka
flotann. í því sambandi hefur
verið talað um að eina skynsam-
lega leiðin sem farin verði í þess-
um efnum sé að láta flotann
dragast saman smátt og smátt,
eftir því sem gömul skip heltast
úr lestinni, og láta ekki ný skip
koma sjálfkrafa í stað þeirra.
En þetta eru aðeins orð, aðeins
yfirlýsingar, sem menn gefa í
f jölmiðlum og opinberum skýrsl-
um.
Þegar menn eru sestir í ráð-
herrastóla virðast þeir hvað eftir
annað breyta þvertgegn því, sem
þeir hafa talið skynsamlegt,
þvert gegn því, sem þeir hafa
iýst yfir að væri réttast.
Nýjasta dæmið um þetta gat að
líta í f rétt í Visi f yrir helgina, þar
sem sagt var frá því, að ríkis-
stjórnin hefði enn einu sinni gef ið
samþykki sitt fyrir togara-
kaupum, og ekki væri gert ráð
fyrir að nokkurt skip færi úr
landi í stað þess nýja og full-
komna skutttogara, sem keyptur
yrði, þótt það hafi verið regla
fram að þessu, sett af þessari
sömu ríkisstjórn.
En það var ekki nóg með að
ríkisstjórnin gæfi þannig form-
legt samþykki sitt fyrir því að
ákveðinn útgerðaraðili stækkaði
f iskiskipaf lota þjóðarinnar
heldur rétti hún þeim allt kaup-
verðið á silfurfati með ríkis-
ábyrgð en fyrstu útborgun var
snarað úr sjóðum Framkvæmda-
stofnunar rikisins.
Til viðbótar við kaupverð
skipsins, sem mun nálgast þrjú
þúsund milljónir króna, sagðist
einn kommissara stofnunar-
innar í viðtali við Vísi ekki vita
betur en þeir úthlutunarmeist-
arar stofnunarinnar ættu einnig
að sjá fyrir peningum til breyt-
inga og endurbóta á skipinu í
Noregi.sem taldar eru kosta um
eða yfir 500 milljónir króna.
Já, mikil er nú rausnin, og
hefði einhverjum þótt nóg. Nei,
svo er ekki, því að blessaðir karl-
arnir á norðausturhorni landsins,
sem eiga að fá togarann góða f rá
ríkisstjórninni sinni, áttu ekki
einu sinni peninga til þess að
stofna hlutafélagið til þess að
reka hann. Og hvað var þá til
ráða? Jú, einfaldlega að fá líka
hlutaféð úr þessum stórkostlegu
og ótæmandi sjóðum, sem
kommissararnir í Fram-
kvæmdastofnun ausa af sam-
kvæmt vinki frá ráðherrum eða
eftir upphrópunum frá at-
kvæðum í kjördæmum sínum.
Stjórnarandstöðukommissar-
inn, Sverrir Hermannsson, sem
situr sem fastast við kjötkatla
núverandi miðvinstristjórnar,
viðurkenndi í samtali við Vísi, að
umsókn um peninga til hluta-
félagsstofnunarinnar lægi nú á
borði þeirra í Framkvæmda-
stofnun, „en ég segi ekki meira"
bætti hann við, og ekki að undra
þar sem málið er heldur ókræsi-
legt í alla staði.
En auðvitað munu komm-
issarar og ráðherrar ausa pen-
ingum í hlutafélagsstofnunina úr
nægtabrunni sínum, eins og hin-
um þrjú þúsund og fimm hundr-
uð milljónunum, sem karlarnir á
norðaustur hornjnu sögðust
þurfa til þess að kaupa togarann
og breyta honum. Það er bókað.
En datt einhverjum i hug að at-
huga, hvort grundvöllur væri
fyrir rekstri togara á þeim stað,
sem verður heimahöfn hans? Er
ekki forsaga togaraútgerðar á
þessum stað nægilegt víti til
varnaðar þótt ekki sé nú ta.lað um
brostinn rekstrargr undvöl I
togaraútgerðar almennt í land-
inu?
Almenningur á heimtingu á að
fá að vita, hvaða hrossakaup
liggja að baki slíkri sóun á al-
mannafé.
SMAKAPITAUSMII PEKING
„Þjónum alþýöun )j '.sem Mao
upphaflega geröi aö '.’igoröi kín-
verskra kommúnista, er eitt af
þeim fáu pólitisku vigoröum
sem staöiö hafa óhögguö i Kina
undanfarin þrjátiu ár. Innihald
þessa vigorös hefur hins vegar
tekiö ævintýralegum breyting-
um eftir þvi hvort Liu Shaoqi
eöa Lin Biao, fjórmenningarnir
eöa Deng Xiaoping hafa tekiö
þaö sér i munn.
Notkun fjórmenninganna á
þessu vigoröi endurspeglast lik-
lega best I kenningu Jiang Qing
um aö sóslallsk taöa sé betri en
kapitaliskt korn. Rökstuöningur
gæti veriö eftirfarandi: „sósial-
isminn þjónar alþýöunni en
kapltalisminn er andsnúinn
hagsmunum alþýöunnar, þess
vegna þjónar sósialisk taöa al-
þýöunni en ekki kapltaliskt
korn”.

Notkun Deng Ziaopings og
skilningur hans á vlgoröinu
„þjónum alþýöunni” kemur
hins vegar skýrt fram i dæmi
hans um aö þaö skipti ekki máli
hvort kötturinn sé svartur eöa
hvltur bara aö hann veiöi mýs.
Meö öörum oröum, þaö skiptir
ekki máli hvaöan korniö kemur
bara aö fólkiö veröi satt af þvi.
Ef marka á siöustu þróun i
Klna má ætla aö valdhafar þar
hafi, Isamræmi viö þá hugmynd
Dengs aö svartir kettir geti veitt
mýs, komist aö þeirri niöur-
stööu aö smákapitalismi geti vel
þjónaöalþýöunni. Ekki nóg meö
þaö, til aö reyna aö útrýma at-
vinnuleysi milljóna ungmenna
og nýta krafta þeirra viö upp-
byggingu atvinnulifsins er litiö
á smákapitalisma sem nauö-
synlegan liö.
Nú nýveriö hefur meira aö
segja veriö gefiö grænt ljós fyrir
aö setja á stofn lltil einkafyrir-
tæki I Peking. Aöallega er um aö
ræöa litil viögeröaverkstæöi og
saumastofur. Fyrir skömmu
siöan var einnig opnaö litiö
veitingahús i einkaeign i Pek-
ing. Er þaö veitingastaöurinn
„Muzi” (sem þýöir „móöir og
sonur”) sem opnaöur var 7.
október siöastliöinn. Strax
næsta dag birtist grein um
Muzi veitingastaöinn I Peking-
dagblaöinu þar sem hann var
hástöfum lofaöur. Ekki væri nóg
meö aö maturinn væri bæöi
bragögóöur og fjöibreyttur,
veröiö væri einnig meö þvi
ódýrasta i Peking. Alagning
væri aöeins rétt um 25% og þó
þess væri ekki getiö I greininni
þá er þaö miklu mun minni
álagning en almennt er i veit-
ingahúsum I Peking. A þaö var
einnig minnst i greininni aö
strax fyrsta daginn heföu
nokkrir Japanir litiö inn og
boröað þar. Þar sem sérstak-
lega var tekiö fram i greininni
aö hér væri um aö ræöa fyrsta
veitingastaöinn i einkaeign,
sem opnaöur væri i Peking, má
liklega búast viö aö fleiri fylgi i
kjölfariö á næstunni.
Tokio, 1980.11.03
Ragnar Baldursson
%-% -t- i
i-í «” - «
JtjE-A. -Jf- Sl,

Jl| ii V/ if -f" í
3iL. -Hú-i—
fs”
Myndin sýnir eiganda Muzi veitingastaöarins I Peking viö matar-
gerö meö syni sinum.
A myndinni til hliöar má sjá gesti viðsnæöing.A veggnum fyrir ofan
þá stendur „Changchang kan” sem þýöir lauslega „prófaöu aö
smakka á”. Pekingdagblaöiö 1980. 10.08.