Vísir - 17.01.1981, Side 23

Laugardagur 17. janúar 1981
vísm
Eru þeir norrænir? Nýliöar ISS rannsakaðir hátt og lágt.
eintr jáningur og tuddi þegar hann
tók sig til. Og alltaf langaði hann
jafnmikiö til aö vera hetja. 1929
reit hann i dagbókina: „Bara ég
gæti horfst i augu viö hættu, gæti
hætt lífi minu, gæti barist, þaö
væri mér léttir”. 1921 sýnir dag-
bókin þann Himmler sem þekkt-
astur er i dag: ,,Ef önnur herferð
veröur farin i austur, þá fer ég
með. Austrið skiptir okkur mestu
máli, vestriö mun deyja. í austri
verðum viö aö berjast og leggja
undir okkur nýlendur”. Áfram
meö dagbókina: ,,Ef þaö væru nú
aðeins barist aö nýju, striö, her-
sveitir á förum!” Og: „Kannski
get ég einhvern veginn gengið i
herinn. Þvi I eðli minu er ég her-
maöur. En fyrst ætla ég aö klára
prófin”.
Himmler haföi um þetta leyti
hitt mann sem hafði mikil áhrif á
hann og skipti sköpum: Ernst
Röhm. Röhm ýtti undir þjóö-
ernisröfliö i Himmler og fékk
hann til að ganga i nasjónalista-
samtökin, þar fékk Himmler þó
altént aö ganga um i einkennis-
búningi en það var vist hámark
sælunnar. Á endanum gekk
Himmler svo i NSDAP (Nasista-
flokkinn) en haföi þá litt látiö
hrifast af Hitler, Röhm var hans
maður.
</Þu hetur nu neyrt rodd
Fonngjans!"
Himmler tók þátt i bjór-
kjallaraævintýrinu. Hann hélt á
flaggi nasista og er allt var fariö
útum þúfur, Hitler og Röhm i
fangelsi og SA uppleyst: þá gat
Himmler huggaö sig viö aö nú
öðlaöist hann kvenhylli i fyrsta
sinn. Hann fékk undirritað Maria
R. og þar stóö: „Hersveitirnar
fyrir framan striösmálaráöu-
neytið. Heinrich Himmler
fremstur meö fánann i hönd:
maður sá hversu öruggur fáninn
var i höndum hans og hversu
stoltur Himmler var af honum.
Ég geng til hans og kem ekki upp
oröi en i eyrum mér klingir.
Vertu stolt ég ber fánann
Engar áhyggjur ég ber fánann
Elskaöu mig ég ber fánann”.
Þetta bull haföi mikil áhrif á
Himmler og hann varö æ sann-
færöari um aö sin biöi mikiö hlut-
verk og stórt i endurreisn Þýska-
lands: hann ákvaö þvi aö snúa
ekki baki viö stjórnmálum þrátt
fyrir eilif vonbrigöi þar sem
annars staöar. Til skýringar má
geta þess aö þeir kölluöu þaö
stjórnmál aö æpa nasjónalisma á
bjórkrám og þramma meö fána
um aðalgötur.
Hann hélt tryggö viö þjóðernis-
jafnarmenn, litli tréhausinn, og á
næstu árum fór hann á mótorhjóli
um Neðra Bæjaraland og
prédikaöi hina réttu trú, hann
þótti barasta góöur áróðurs-
maður enda haföi hann loks
fundiö sér baráttumál og glóö
ofstækismannsins fór vaxandi þó
hann héldi áfram aö hjálpa göml-
um konum og nauðstöddum. Sina
efasemdarstundir átti hann eins
og aörir heittrúarmenn, fa-nnst
stundum ekki nógu tryggt aö
hann yröi örugglega pislarvottur
og fitlaöi við hugmyndina um að
yfirgefa Þýskaland, brjóta sér
nýtt land i Perú eöa jafnvel Tyrk-
landi. Eftir aö Hitler var laus úr
prisundinni var allur efi hins veg-
ar fyrir bi, Himmler tók aö dýrka
hann af firnalegum ofsa. Hitler
var Foringinn. Gott dæmi um
hundslega tryggö Himmlers og
ótviræða aödáun er þegar Hitler i
striöinu væntanlega lét svo litið
að hringja i Himmler til að rexa
dálitiö og aöstoöarmaður
Himmlers tók simann. „Herr
Kersten, veistu viöhvern þú varst
að tala?? Þú hefur nú heyrt rödd
Foringjans! Hvilik heppni!
Skrifaöu nú konu þinni þegar i
stað bréf og segöu henni frá
þessu. Hversu hamingjusöm
verður nú ekki er hún fréttir af
þessu einstæða tækifæri þinu?”
Þetta var inni framtiöinni. Um
sinnhaföi Himmler nóg aö starfa,
Hitler sá aö þessi api haföi
griöarlega skipulagshæfileika og
lét hann þvi skipuleggja, það var
Himmler ekki nóg þegar tii
lengdar lét. Hann vildi fá aö
kenna4 uppfræöa fólk, visa þvi
réttan veg. Hver þessi rétti vegur
var? Ja, viö erum nú einmitt
komin aö þvi, „hugmyndafræöi”
Heinrich Himmlers var sem sé
tekin að mótast. Aðalatriöiö voru
bændur, þýskir bændur, ljós-
hæröir og bláeygir af þvi svoleiöis
voru hinir réttu Þjóðverjar. Hann
imyndaði sér að allir miklir menn
væru bændasynir og byggöi loft-
kastalaþjóöfélag sem snerist i
kringum hrausta, sterka og
sveitta bændur aö púla einhvers
staöar útá akri. Hann lét meöal
annars hafa eftir sér hvernig
kvenkyns uppfræöarar þessara
útópiu ættu aö vera: „liflegar,
náttúrulegarstúlkur meö eölilega
móöurhvöt og lausar viö sjúk-
dóma hinna hnignandi nútima-
kvenna: sterkar og göfugar og
láta karlmanninn jafnan eiga
siöasta oröiö i hversdagslifinu”.
Úr þessum skóla áttu siðan aö
koma „menn aflmikils likama,
sterkra tauga og stálvilja” sem
„meö stööugu og nánu sambandi
viö skóla sinn myndu veröa leiö-
togar fólksins”. Margir hafa
gegnum tiöina flaskaö á þess kon-
ar þvælu og Himmler fann sér
óþrjótandi fylgismenn. Hann og
þeir reyndu m.a.s. aö koma upp
eins konar kommúnu útá landi
þar sem átti að rækta upp gott,
þýskt fólk en þaö fór fljótlega út-
um þúfur. Himmler var þá hættur
aö láta tréfæturna á sig fá, hann
hélt ótrauöur áfram og komst
langt.
,, Pu oþekkti ævintýramað-
u r...''
Þegar Himmler fór aö stúdera
landbúnaö komst hann fljótlega
aö þvi aö eitthvaö var að. Hann
dreymdi um fornaldarlegt land-
brúk sterkra, hreinna og góöra
Þjóöverja sem væru berir aö ofan
úti náttúrunni: þetta bara bar sig
ekki. Himmler datt ekki i hug aö
ef til vill væri um aö ræöa
breytingaskeiö I landbúnaöar-
tækni, nei, þetta var einhverjum
aö kenna: gyöingum. Honum
haföi aldrei veriö sérstaklega vel
viö gyðinga, honum Himmler, en
leit aö minnsta kosti á þá sem
fólk.einstaklinga. Nú tók steininn
úr: þeir breyttust i Júöann,
gráöugan og illgjarnan, sifellt
meö samsæri gegn öliu þvi sem
hreint var i veröldinni á prjónun-
um. Þvi var nauðsynlegt aö koma
þeim undir, meö timanum aö út-
rýma þeim. Þetta passaöi eins og
flis viö rass viö órana um hrein-
ræktaða Þjóöverja, útkoman
varö Auschwitz þegar fram liöu
stundir. Bullukollurinn Darré,
sem samdi kenningar um „hiö
hreina norræna kyn” haföi mikil
áhrif á Himmler. Darré skrifaöi
m.a.: „Viö vitum aö nánast öll
mikil heimsveldi hafa verið reist
og haldiö viö af mönnum sem
voru norræns kyns. Viö vitum og
aö þessi hin miklu heimsveldi
uröu aö dufti vegna þess aö hinir
norrænu menn, sem byggöu þau,
hirtu ekki um aö halda blóöi sinu
hreinu”.
Þegar svo Himmler var
skipaöur yfirmaöur SS áriö 1929
kom tækifæriö sem hann haföi
beöiö eftir upp I hendurnar á hon-
um. Hann fékk að spranga um i
einkennisbúningi og gefa skipan-
ir, gat jafnframt ætiö treyst á
alltvitandi yfirmann: hann fékk
félagsskap og kammerateri sem
hann haföi dreymt um og var loks
tekinn alvarlega: siöast en ekki
sist var honum nú kleift (hélt
hann) aö skapa, eöa aö eiga þátt i
aö skapa, á nýjan leik hið hreina
kyn, hiö hreina kyn sem var öör-
um kynjum skárra og myndi
rikja yfir óæöri kynþáttum og
gera þá aö réttnefndum þrælum.
Hér var mikiö, en göfugt verk aö
vinna.
Svona I lokin má skjóta aö kafla
um framþróun kvennamála
Himmlers. Ariö 1926 var hann
staddur i Bad Reichenhall og þá
fór aö rigna. Himmler vildi ekki
blotna og skaust inni anddyri
hótels þar rakst hann á konu.
Himmler var kurteis og þreif af
sér hattinn, gegnblautan svo
gusurnar stóöu yfir kvenmanninn
og Himmler fór allur hjá sér.
Hann kættist allur þegar hann
virtihanabeturfyrirsér: hannsá
ekki betur en þarna væri sönn
þýsk valkyrkja komin. Hún hét
Margarete Boden var ljóshærö,
bláeyg og allt þaö og Himmler féll
kylliflatur fyrir henni og hún fyrir
honum. Máliö var aftur á móti aö
hún var ekki einasta átta árum
eldri en hann heldur lika mót-
mælendatrúar og i þokkabót frá-
skilin. Sjálfur yar Himmler aö
visu oröinn svo töff aö hann lét
slikt ekki hindra sig þegar svona
arisk draumadis var I sjónmáli en
hann var ekki oröinn nógu töff til
aö kynna hana fyrir foreldrum
sinum eins og ekkert væri.
„Fremur kysi ég aö ryöja 1000
kommum útúr heilum sal”,
sagöi hann bróöur sinum en tókst
þó á endanum. Foreldrarnir voru
ekki hrifnir en höföust litt aö,
Marga og Heini giftu sig 3. júli
1928 og ákváöu aö setja upp
kjúklingabú. Þau keyptu sér 150
hænur og Himmler reyndi að
spara saman fyrir fleirum en þaö
reyndist erfitt. Hann fékk ekki
hátt kaup sem erindreki NSDAP
og var lítið heima hjá sér, Marga
varö aö sjá um búiö en henni var
flest betur gefið en aö sýsla meö
peninga. Svo reyndust þau ekki
eiga saman, Himmler litla fannst
hún óttalega kuldaleg og þaö fór i
hennar finustu taugar aö vera
aftar á merinni en Flokkurinn og
Foringinn. „Þú óþekki ævintýra-
maöur: einhvern tima veröuröu
aö snúa aftur i þennan heims-
hluta”, skrifaöi hún en Himmler
sneri ekki aftur. Þau eignuöust
sama eina dóttur sem náttúrlega
var skirö Gudrun en bjuggu hvort
I sinu lagi eftir þaö Marga geröi
nokkrar árangurslausar tilraunir
til aö tjasla upp á sambandiö aö
nýju, svo hætti hún.
Himmler haföi ekki miklar
áhyggjur af þessu stússi öllu:
hann haföi sem áöur segir veriö
skipaöur Reichsfuhrer-SS árið
1929 og bókstaflega klæjaöi i lóf-
ana- —IJ.tóksaman.