Vísir - 14.03.1981, Blaðsíða 9

Frestur er á illu bestur
Stundum er talað um
„ihaldið i Vesturbænum"
i frekar niðrandi merk-
ingu/ einkum af þeim
sem aldrei hafa í Vestur-
bæinn komið. Sjálfir hafa
Vesturbæingar gaman af
þessu uppnefni og eru
stoltir af. Nú má vera að
„Vesturbæjaríhaldið"
haf i fengið sitt viðurnefni
vegna dyggs stuðnings
við Sjálfstæðisflokkinn í
gegnum tíðina og ekki er
það verra. Sú fylking
hefur eflaust riðlast í
seinni tíð, enda fer flestu
aftur í pólitik sem öðru.
En íhald hefur aðra
merkingu. Vesturbæing-
ar eru fastheldnir og rót-
grónir, standa á gömlum
merg að uppruna og um-
hverfi og telja sig að
sjálfsögðu búa í merki-
legasta hluta borgarinn-
ar! Það sjá líka allir, sem
þangað koma.
Hverskonar er þetta
eiginlega?
Nú er sllk sérviska og sjálf-
umgleöi saklaust dramb og á
sér reyndar margar hliöstæöur
viöa um land. Þaö kryddar til-
veruna og er meinlaus átthaga-
ást.
Og svona i trúnaöi sagt, þá er
hvergi betra aö búa heldur en i
gamla góöa Vesturbænum.
Þar hafa menn veriö sjálfum
sér nógir og ekki veriö upp á
aöra komnir.
En nú gerast þau firn og tiö-
indi aö borgarstjórn er um þaö
bil aö samþykkja aö Vestur-
bæingar eigi aö hafa afnot af
heilsugæslustöö sem byggö er
utan Reykjavikur, i hreppi út á
Seltjarnarnesi!
Hvers konar er þetta eigin-
lega?
Fólk sem hefur aliö aldur sinn
i Reykjavik, haldiö tryggö viö
elsta hluta borgarinnar og greitt
skatta sina og skyldur I þeirri
góöu trú, aö þeirra eigiö bæjar-
félag sæi þvi fyrir grundvallar-
þjónustu, þarf nú aö aka út úr
borginni til að fá heilsuskoöun
og heilbrigöisþjónustu. Þetta
eru trakteringar fyrir gamla
góða Vesturbæinga! 1 framhaldi
af þessu ráöslagi veröi Vestur-
bæingar siöan skikkaöir til aö
segja upp sinum heimilislækn-
um og þiggja þá læknaþjónustu
sem hreppsnefndin út á Sel-
tjarnarnesi býöur þeim upp á.
Má ég sem fulltrúi vestur-
bæjarihaldsins lýsa þvi hér meö
yfir, að engin borgarstjórn,
hvorki til hægri né vinstri, fær
einu sinni að flytja mig dauöann
út fyrir bæjarmörkin — og hana
nú!
Stúdentaráðskosningar
Alltaf fylgist maöur með
kosningum til stúdentaráös meö
nokkurri forvitni, jafnvel þótt á
stundum likist stúdentapólitikin
meir sandkassaleik en hags-
munabaráttu. En væringar
meðal háskólastúdenta endur-
spegla oft á tiöum þau viöhorf,
sem rikjandi er meðal ungs
fólks sem enginn skyldi gera lit-
ið úr. Myndin kann aö vera ýkt,
linurnar skarpari, en hugsjóna-
ákafinn er meiri og andinn heit-
ari.
Ungt fólk er frjótt og sér þjóö-
félagið i öðru ljósi en þeir, sem
kaffærðir eru I vanabundnu
striti eða hafa orðið innlyksa
einhverstaöar i bákninu.
I þessum kosningum komu
fram þrir listar, i staö tveggja
áöur. Svokallaðir umbótasinnar
buðu fram, einhverskonar
miðjumoö milli hinna striöandi
fylkinga Vöku og vinstri manna.
Orslitin uröu þau aö allir þrir
listarnir fengu mjög svipaö
fylgi, og var þaö vel af sér vikiö
hjá hinum nýja lista, að fá nær
30% atkvæöa. Vonandi hefur
þaö oröiö þrátt fyrir kaffiboð
Tómasar Arnasonar, en ekki
vegna þess. Stúdentar þurfa á
flestu ööru að halda en aö gerast
taglhnýtingar hjá atvinnu-
stjórnmálamönnum.
Snemma beygist krókurinn
svo sem sjá mátti af fréttum af
kosningaúrslitum. Þar höföu
allir listar sigrað, allt eftir þvi
hvort fréttin birtist i Morgun-
blaöinu, Þjóöviljanum eöa
Timanum. Blóöiö rennur fljótt
til skyldunnar.
ASi og bókagerðarmenn
Þaö veröur aö teljast umtals-
vert áfall fyrir Alþýöusamband
Islands, þegar hinn fjölmenni
launþegahópur f félagi bóka-
gerðarmanna greiöir atkvæöi
gegn því, aö hiö nýstofnaöa
félag þeirra gangi i ASt. Þau úr-
slit segja sfna sögu.
Trú launþega á styrk Alþýöu-
sambandsins fer dvinandi.
Kemur þar margt til. Forysta
ASt hefur fórnaö hinni faglegu
baráttu á kostnaö hinnar póli-
tisku. Foringjarnir bera hag
einstakra stjórnmálaflokka
fyrir brjósti en ekki hagsmuni
umbjóöenda sinna.
Þjónkun þeirra gagnvart
þóknanlegum rlkisstjórnum réö
þvi aö samningar sem tókust
eftir tiu mánaöa samningaþóf
voru aftur teknir um siöustu
mánaöamót. Þróttleysi þeirra
hefur valdiö þvl, aö láglauna-
stefnan hefur veriö virt aö vett-
ugi.
Þá er athyglisverö sú skýrsla
ritstjórnar
pistill
Ellert B. Sehram
ritstjóri skrifar
sem birt er i Timanum á
fimmtudaginn, og sýnir verk-
fallsdaga frá einu ári til annars.
Fjöldi verkfallsdaga I saman-
burði viö setu rikisstjórna, get-
ur ekki talist tilviljun.
Máttlaus leikbrúða
Vilmundur Gylfason hefur
flutt athyglisverðar tillögur um
breytingar á stööu einstakra
verkalýösfélaga og vinnustaða
en ekki fengiö neinar undirtekt-
ir hjá verkalýösforystunni. Pét-
ur Sigurösson og fleiri hafa-
hreyft hugmyndum um hlut-
fallskosningar I verkalýösfélög-
um en aöeins fengiö bágt fyrir.
Þannig mætti lengi telja
hvernig verkalýösforysta Al-
þýöubandalagsins lýtur hinu
pólitiska valdi og tregðast viö aö
aðlaga verkalýöshreyfinguna
nýjum viöhorfum.
Þaö er ekki von til þess aö stór
og öflug verkalýösfélög á borö
við félag bókageröarmanna hafi
áhuga á aö ganga inn fyrir múra
sllks afturhalds og pólitiskrar
þjónkunar.
Sagt er, aö styrkur Alþýöu-
sambandsins sé mikill. En ASÍ
er aöeins risi á brauöfótum,
máttlaus leikbrúöa, þegar þaö
hentar Alþýöubandalaginu.
Heildarhagsmunir ráði í
orkumálum
Orkumálin hafa veriö á dag-
skrá að undanförnu. Þaö er að
bera i bakkafullan lækinn að
rekja atburði siðustu daga I ljósi
heimsóknar Húnvetninga i
höfuðborgina. Engum þarf aö
koma á óvart, þótt þrýstingur
eigi sér stað úr héraði, þegar
slikt hagsmunamál er annars-
vegar. Hreppapólitik lifir góöu
lifi á tslandi. Samskonar
þrýstings má vænta úr öðrum
landshlutum, þar sem virkjanir
eru á dagskrá. Allir virkjunar-
kostir hafa sitt gildi og studdir
góöum rökum. Aöalatriöið er þó
að þing og rikisstjórn beri gæfu
til að taka ákvaröanir sem hafa
heildarhagsmuni I huga.
Hitt er einnig eftirtektarvert,
að þjóöin er aö vakna til vitund-
ar um þýöingu orkufram-
kvæmda i stórum stil. Þaö er
hugur i Islendingum og er nú
von til þess, aö hræösla við stór-
iöju og önnur álika afturhalds-
sjónarmið valdi ekki frekari töf-
um I þessu mikiisveröa máli.
Afstaða Páls Péturssonar
Mörgum óvægnum oröum
hefur veriö fariö um Pál Péturs-
son bónda á Höllustööum og
framsóknarþingmann. Hann
hefur einnig fengið sinn skerf i
Visi, vegna andmæla sinna viö
Blönduvirkjun. Hæst hafa þó
haft framsóknarmenn úr hans
eigin kjördæmi enda er eldurinn
heitastur sem á sjálfum brenn-
ur...
A hinn bóginn er Páll Péturs-
son ekki verri maöur fyrir þaö
aö hafa skoðun og hann hefur
málstað aö verja sem ber aö
viröa. Sjónarmiö Páls ganga út
á aö vernda náttúru og beitilönd
og lái honum hver sem vill, þótt
honum standi ekki sama um átt-
haga sina og heimaslóö. Aö þvi
leyti eigum viö samleiö, Vestur-
bæingurinn og Húnvetningur-
inn.
Enginn kjósandi getur krafist
afsagnar þingmanns fyrir þaö
eitt, aö sá siðarnefndi standi
fast á sannfæringu sinni. Til
þess er hann kosinn. Annaö mál
er þaö, hvaö þeir framsóknar-
menn nyröra gera viö Pál, þeg-
ar kemur aö næstu uppstillingu,
en ekki er vist, aö ris Alþingis
yröi hærra, þótt þar sitji ein-
vöröungu menn, sem hlaupa
eftir almenningsálitinu i einu og
öllu.
Sýndarmennska
Hringlandaháttur og sýndar-
mennska hefur þvi miður sett
svip sinn á pólitikina. Þaö var
kostulegtaö lesa frétt i Þjóövilj-
anum nú I vikunni, þar sem sagt
var frá þvi aö Ragnar Arnalds
hefði ákveðiö aö lækka vöru-
gjaldiö á gosdrykkjafram-
leiðslu. Sagt er aö ráöherrann
taki þessa ákvöröun i samráöi
viö verkalýöshreyfinguna. Ekk-
ert er minnst á sælgæti sem
einnig situr meö 30% vörugjald,
en þvi bætt við aö svo geti fariö
að „gjaldiö hækki aftur i 30% i
mai”. Þetta er kostuleg frétt en
að sama skapi forkastanleg.
Héfur forysta ASl þaö i hendi
sér aö hækka og lækka gjöld á
framleiðsluatvinnuvegina? Er
ætlunin aö hringla meö skatt-
gjöld eftir árstiöum eöa
upphringingum frá skrifstofu
ASl? Á hringavitleysan sér eng-
in takmörk?
Frestun landsfundar
Miðstjórn Sjálfstæöisflokks-
ins hefur ákveðiö aö fresta
landsfundi flokksins fram til
haustsins. Þar er brugöiö út af
venju sem telst kannski ekki til
tiðinda á þessum siöustu tim-
um, þegar þaö eroröin venja aö
bregða út af vananum og
heföinni.
Frestun fundarins er skýrö á
þann hátt, aö skirari linur veröi
i pólitlkinni i haust, aö þvi er
varöar stjórnarfar og stööu
rikisstjórnarinnar. Einhver
hefði haldiö aö þær linur væru
afar ljósar nú þegar, enda er
þetta miklu frekar spurning um
hvort staöa sjálfstæöismann-
anna i stjórninni veröi betri eöa
verri, þegar landsfundur er
haldinn.
Um þaö skal engu spáö en vist
er aö úrslitum hefur ráöiö um
frestunina aö talsmenn hennar
vilja vinna tima til aö sjá fram
úr þeirri sjálfheldu, sem
flokkurinn er i. Kemur þar
fleira til en afstaðan til rikis-
stjórnarinnar. Ætli einkunnar-
orö þessarar ákvöröunar séu
ekki fólgin i þvi, ,,aö frestur er á
illu bestur”.
Ellert B. Schram