Vísir - 14.03.1981, Blaðsíða 16

VlSIR
Laugardagur 14. mars 1981
* Laugardagur 14. mars 1981
VÍSIR
Eftir fund, þar sem Björn á
Löngumýri, Halldór fyrrverandi
búnaöarmálastjóri og fleiri af
þeirra ætt, höföu sig mikiö I
frammi, varö þessi visa til:
Meö ógurlegum oröadyn
öslar á hundavaöi
þetta djöfuls kjaftakyn
kennt viö Guölaugsstaöi.
— Páll Pétursson, ertu kominn
af kjaftakyni?
,,Ég býst viö þvi. Aö visu ekki
þeirri grein, sem kennd er viö
Guölaugsstaöi, þetta er komiö úr
svokölluöu Orrastaöakyni, sem
viö erum af lika.
Kyn manna og hesta
Orrastaöakyn er afkomendur
foreldra Björns Eysteinssonar og
þeir eru orðfærir, sumir. Móöir
min er systir Björns á Löngumýri
og móöurætt þeirra er af Orra-
staöakyni. Faðir þeirra var af
Guölaugsstaöakyni, Guölaugs-
staöaætt reyndar, þetta hefur
ruglast, fyrir norðan segjum viö
Guölaugsstaöaætt, en Orrastaöa-
kyn. Móöir min er af Guölaugs-
staðaætt og Orrastaöakyni.
— Þaö er lika til Orrastaöakyn i
hrossum.
,,Já, akkúrat. Þaö er komiö út
af hrossum, sem Sigurgeir
Björnsson Eysteinssonar, sem
um skeiö bjó á Orrastöðum átti.
Hann átti bleikan stóðhest, sem
setti mjög mark á hross I þessum

sveitum, i nokkuö langan tima,
kallaöur Orrastaöableikur. Hann
var vist uppáhaldshestur, var vist
fallegur og hagkvæmt búhross”.
Stássstofa hússins
Við sitjum og röbbum saman,
undirritaður og Páll Pétursson
bóndi, alþingismaöur og for-
maöur þingflokks Framsóknar-
flokksins og hestamaöur i tóm-
stundum, inni á skrifstofu hans i
Vonarstræti 12. Skrifstofan er sú
langbesta i húsinu, segir Páll,
stór, björt og búin ljósum hús-
gögnum. Hún er á annarri hæö og
þar var áöur fyrr stássstofa húss-
ins, glugginn snýr út aö Vonar-
stræti og útsýni yfir Tjörnina.
— Uppruni þinn?
,,Ég er fæddur á Höllústöðum,
foreldrar minir voru Hulda Páls-
dóttir frá Guölaugsstööum og
Pétur Pétursson frá Steiná i
Svartárdal. Ég fluttist ársgamall
aö Guölaugsstööum, þar sem viö
bjuggum i fjögur eöa fimm ár, en
fórum siöan aftur i Höllustaöi og
þar hef ég átt heima siöan.
Árunum var ekki betur
varið í annað
Ég fór i menntaskóla, en aö
menntaskólanámi loknu settist ég
aö heima og reisti nýbýli á hálf-
lendunni og hef veriö bóndi
siöan”.
— Var ekki hugmyndin aö halda
áfram námi eftir stúdentspróf?
,,Nei, ég ætlaöi mér aldrei aö
veröa annaö en bóndi. En þessi
ár, þeim var ekki betur variö i
annað heldur en menntaskóla-
nám. Þaö gat komiö til greina aö
fara I búnaöarnám, en mennta-
skólanám getur veriö hagnýtt
hvenær sem er á lifsleiöinni.
Þaö voru skemmtileg ár i
menntaskólanum á Akureyri og
þar kynntist maöur mörgu ágætu
fólki. Ég giftist skólasystur
minni, Helgu ólafsdóttur frá
Siglufiröi og auk þess höfum viö
skólasystkin haldiö hópinn siöan,
nokkuö.
— Er eitthvaö af skólasystkin-
um þinum samstarfsfólk þitt I
þingi?
Grimmur ræðumaður og
annar á kaffihúsum.
„Halldór Blöndal var skóla-
bróðir minn, og Jósep Þorgeirs-
son, já og Hjörleifur.
Viö vorum allir búnir aö taka
okkur stööu i pólitik þá þegar,
Hjörleifur iönaöarráöherra var
þá þar mikill málskrafsmaöur,
Heimir Steinsson I Skálholti var
þar lika og Kjartan Olafsson rit-
stjóri á Þjóövíljanum, hann var
grimmur ræöumaöur. Þaö var
mikiö málfundastarf i skólanum
og þó nokkuö af veltalandi strák-
um. Viö ræddum pólitik mikiö á
fundum og yfir kaffi á KEA. Hall-
dór var ansi duglegur kaffihúsa-
maöur, las ekki mikiö en talaöi
mikiö”.
— Varstu þá oröinn sannur og
staöfastur framsóknarmaöur?
Jájá, ég var nú aldrei i nein-
um vafa með þaö. Aö visu áttum
við nokkuö i vök aö verjast i
skólanum þá, þaö voru þar ekki
mjög margir framsóknarkrakk-
ar. Þaö kom á fáa aö halda uppi
málstaö flokksins, en ég held að
það hafi breyst siöan”.
— Af hverju varöstu fram-
sóknarmaöur á ungum aldri?
„Þaö lá nú beint við. Ég var al-
inn upp á framsóknarheimili og
viö viöhorf framsóknarmanna til
lifsins og mér hefur alla tiö þótt
pólitik framsóknarmanna skyn-
samlegust og þaö hefur aldrei
hvarflab aö mér aö ég ætti
annarsstaöar heima”.
Arfur Björns á Löngumýri
— Hvernig upphófst svo þinn
pólitiski ferill?
„Upphafib er aö ég skipti mér
af pólitik i skóla og svo eftir aö ég
er orðinn bóndi á Höllustööum
lenti ég fljótlega eða strax i stjórn
félags ungra framsóknarmanna i
Austur-Húnavatnssýslu i stjórn
kjördæmissambands fram-
lengi. Ég er ekkert aö fara á bak
viö þá með þaö og ég er búinn aö
vinna tvennar kosningar, þar sem
þetta hefur borið mjög á góma og
eitt prófkjör, sem snerist mjög
um virkjunarmál.
Nú ég átti þátt I, á sinum tima,
ab koma af staö þeim viöræbum,
sem nú eru i gangi og stuðla aö
þvi að finna tilhögun, sem menn
væru fáanlegir til að tala um.
Málið er i nefnd og ég treysti þvi
aö Rarikmenn undir forystu
Pálma Jónssonar sýni þarna
sanngirni og samningar náist og
virkjunin veröi byggð, en þaö
veröi fariö skynsamlega meö
landiö.
)
Viðhorf til landsins
Þetta viðhorf til landsins sem
mér er mjög ofarlega i huga og
hefur oröið sumum hneykslunar-
hella, ég met landiö sem slikt,
hvern gróinn ferkilómetra Is-
lands, mjög mikils og vil miklu til
kosta aö eyöa ekki nema sem
allra, allra minnstu.
Menn eru að tala um að ég
stoppi þessa virkjun og stoppi
hana einn. Ég vil nú ekki gera
áhrif min minni en ástæöa er til,
en ég vil benda á að ég er ekki
nema einn af þessum 60 þing-
mönnum. Ef allir hinir 59 eru
sammála um aö reisa þessa
virkjun, og allir fyrir noröan,
nema ég, þá mættu áhrif min
vera mikil ef ég réöi, en ekki þeir.
menn eins og Ragnar og Pálma
og Eykon, mér er nú bara fariö aö
þykja vænt um Eykon — og I
þinginu.
Ég hélt lengi vel ekki uppá Vil-
mund, við áttum ekki aö öllu leyti
skap saman, tókum margar
brýnur, þegar hann kom hér
fyrst, en ég met hann þvi meira,
sem ég kyrinist honum betur. Og
þaö verö ég aö segja aö ekki
mætti ég til þess hugsa að hann
yrði lasinn og þyrfti aö kalla
varamann sinn, þvi aö mikiö ber
hann af sinum varamanni”, og
Páli er mikiö skemmt viö tilhugs-
unina, „Jóni Baldvin. Vilmundur
er oröinn svo settlegur núna og
hvers manns hugljúfi aö það er
eiginlega alveg dásamlegt hvaö
honum hefur mikiö fariö fram á
þessari þingveru sinni. Einhver
sagði um daginn að nú væri komiö
svo fyrir Vilmundi aö hann gæti
ekki vakið á sér athygli með ööru
en aö vera eins og maöur. Og þaö
er hann lika, þaö er hann lika og
þaö er athyglisvert.
Nú, ég á von á þvi að Alþýðu-
flokkurinn verði lengi i stjórnar-
andstööu, þaö er aö segja aö ég á
von á aö meban Kjartan og Jón
Baldvin stinga út kúrsinn fyrir
hann aö þá þyki okkur ekki fýsi-
legt að hafa þá i skipsrúmi”.
Slátrað til heimilis
— En hvaö um Sjálfstæöisflokk-
inn?
er bj argá
sóknarmanna, miöstjórn flokks-
ins o.s.frv. Siöan æxlaöist þaö
þannig til aö ég lenti i þessu fram-
boði.
Menn sögöu aö ég hefði erft
þetta þingsæti frá Birni á Löngu-
mýri, móöurbróöur minum, og
það er aö vissu leyti nokkuö til i
þvi, eöa eölilegt aö mönnum dytti
þaö i hug.
Þaö hafa margir frændur minir
verið ihlutunarsamur um málefni
annarra, já og opinber málefni og
margir þingmenn eru af svo-
kallaöri Skeggstaöaætt. Jón
Pálmason var einn af þessari ætt
og hann taldi þaö saman. Ég mun
hafa veriö sá sautjándi af Skegg-
staðaætt, sem tók sæti á Alþingi.
Siöan eru nokkrir komnir eftir
mig”.
— Hverjir eru þeir, sem hafa
komið siöan?
„Ég man eftir Finni Torfa og
Gulla litla og einhverjir eru sjálf-
sagt fleiri. Þetta er nokkuð oröin
útbreidd ætt, kennd viö Skegg-
staöi i Svartárdal.
Talinn af — pólitískt
Þingmennska er skemmtilegt
starf aö mörgu leyti. Samskiptin
við kjósendurna gera hana
skemmtilega og maður kynnist
ákaflega mörgu fólki og
kosningabarátta er yfirleitt afar
skemmtileg, ég tala nú ekki um
þegar vel gengur. Raunar hefur
min kosningabarátta alltaf
gengiö heldur vel, aö visu misvel
en aldrei illa. Það er þessi góövild
og hlýhugúr, sem maöur veröur
var viö hjá samherjum, meöan á
orrustunni stendur, sem er ákaf-
lega sjarmerandi.
Viöskiptin við kjósendur hafa
lika sinar skuggahliöar, þaö er aö
segja þegar ágreiningur veröur
viö einhvern hluta þeirra. Ég fæ
nú aö reyna þaö þessa dagana,
sumir minna kjósenda eru
óánægöir við mig. Ég hef nú
raunar átt við það að búa stund-
um áöur og einu sinni var ég tal-
inn af, þegar ég þurfti aö fara i
prófkjör af sumum, en var nú svo
kosinn meö 83% af kjósendum.
„Ég er ekkert að fara á
bak við þá".
En menn eru sem sagt aö deila
um virkjunartilhögun viö Blöndu.
Þaö er ekkert nýtt mál fyrir mér
aö menn séu ekki allir sammála
þar um á Noröurlandi.
Ég er ekki samþykkur þeirri
tilhögun, sem lengst hefur veriö
höfð á oddi, en kjósendur vita
hvar þeir hafa mig, ég er búinn aö
halda þessari skoöun fram mjög
Rótarleg blaðaskrif, gáfu-
menn og séni
Hitt er annaö mál, aö ég glúpna
ekkert fyrir hótunum, ég læt ekki
heldur á mig fá rótarleg blaða-
skrif, sem ég hef nú aðeins fengið
að kynnast nú á siöustu og verstu
dögum. Ég þarf svo sem ekkert
að kvarta þvi þaö er ágætis aug-
lýsing aö leiöaraskribentar muni
eftir manni, ekki sist þegar þaö
eru artarmenn eins og Jón Bald-
vin. Þaö er heldur heiöur aö finna
að maður sé hugstæöur svona
gáfumönnum og sénium, þaö er
ekkert verra aö vakna viö þaö á
morgnana aö maður hafi þó kom-
ið i hug þeirra i gær.
Ég hef unnið heit, sem þing-
maöur, að halda stjórnarskrána
og fara eftir sannfæringu minni,
og þaö ætla ég nú aö gera og
veröa þá settur af, ef svo vill
verkast, fyrir það, og taka þvi,
þvi ég er bjargálna bóndi fyrir
norðan og mér er ekkert aö van-
búnaöi, aö þvi leyti til, að hætta
þessu vafstri hér i þinginu.
Það er nóg af tuskum f
pólitíkinni
Kjósendum finnst ef til vill ein-
hverjum, aö ég hafi brugöist sér
og þaö er auðvitað slæmt að
gömlum vinum sárnar, en ég held
mig þó viö margyfirlýsta skoðun.
Mér væri þó miklu sárara ef fólk-
inu minu fyrir norðan, sem hefur
áttsamleiö með mér alla tiö, bæði
i virkjunarmálum og ööru, og er
minn pólitíski bakfiskur, finndist
aö ég heföi brugöist sér eöa léti
það óátaliö að vaðið væri i fram-
kvæmdir, sem gengju þvert á siö-
feröisvitund þess.
Þetta er ekki spursmál um at-
kvæðasmölun fyrir mér, eins og
Elli sagöi i Visi núna á miöviku-
daginn, þetta er spurning um
sómatilfinningu fyrir mér. Það er
nóg af tuskum i pólit ikinni.
Ég væri feginn ef þessi deila
leystist og er tilbúinn aö gera þaö
sem ég get, til þess. Samkomulag
er. það ef báöir slaka til”.
Guð hefur gef ið mér yndis-
lega andstæðinga
— Ég hef heyrt eftir þér aö þú
komist alltaf i gott skap, þegar þú
ferö aö tala um kratana.
„Þaö er nú ekki nóg með það aö
ég hafi alltaf veriö heppinn meö
samherja 1 pólitik, þaö er lika
mikiö atriði aö vera heppinn meö
andstæöinga og guö hefur gefiö
mér yndislega andstæöinga, bæöi
I kjördæminu —- aö hugsa sér
„Sjálfstæðisflokkurinn, ja hvað
er það? Sjálfstæðisflokkurinn er I
nokkuö einkennilegu ástandi.
Formaöurinn er foringi stjórnar-
andstöðunnar en varaformaður-
inn er forsætisráðherra og þetta
hlýtur aö móta flokkinn. Það eru
ýms vandamál, sem þeir eiga
eftir aö leysa heima hjá sér.
Ég vil ekki blanda mér I deilur
þeirra. Ég hef þá kenningu, og hef
haft lengi aö það sé best aö þeir
Sjálfstæöismenn slátri hver öör-
um til heimilis.
Framsóknarmenn til
undaneldis
— Eruö þiö i „Elskuvinaklúbb”
með Allaböllunum núna?
„Mér fellur vel við Alla... við
Alþýðubandalagsmenn sérstak-
lega svona I tómstundum. Og
samstarf i þessari rikisstjórn
gengur afar vel. Mér finnst aö
þetta sé sterk rikisstjórn, vegna
þess aö menn vilja vinna saman,
þeir vinna saman af heilindum og
það er afar mikiö annaö en meöan
viö unnum með Alþýðuflokknum
og Alþýöubandalaginu og þeir
voru alltaf i stööugum illindum,
þá þurfti orkan aðallega að fara i
að halda þessu saman og aö sefa
upphlaupsmenn. Nú eru engir
upphlaupsmenn i stjórnarliöinu.
Viö vinnum með Alþýöubanda-
laginu núna og satt að segja er
mér engin launung á þvi aö ég
kann best viö mig I félagsskap
þeirra. Það er kannski ekkert
óeölilegt, þar sem að rétt allir
ráðamenn Alþýöubandalagsins
eru fyrrverandi framsóknarmenn
og þá aö uppeldi og viöhorfi hálf-
geröir flokksbræöur minir þó aö
eitthvaö hafi skolast til hjá þeim i
seinni tíð.
Þetta leiöir aftur hugann að þvi
hjá manni, sem fæst viö búfjár-
rækt hvernig á þvi standi aö Al-
þýöubandalagiö verður aö sækja
forystumenn sina i aðra flokka.
Getur þaö virkilega verið aö
framsóknarmenn séu svona
miklu hæfari til undaneldis, aö
þaö veröi að sækja forystuna i Al-
þýöubandalaginu i framsóknar-
familiurnar?
En viö skulum heldur tala um
hross.
Um Madrid, Svínavatnið
og prentaða búninga
Viö ákváöum aö skreppa uppá
Torfu og fá okkur aö boröa, áöur
en viö tækjum til viö hrossin,
enda komiö aö kvöldmatartima.
A leiöinni út úr húsinu hittum viö
nokkra þingmenn, sem einnig
safnast aö mér meira en kannski
góöu hófi gegnir.
Átti tvo gráa
Ég var sá lánsmaöur aö eignast
fljótlega tvo hesta mikiö góöa,
gráa hesta báða undan Feng á Ei-
riksstööum. Ég kom auga á þaö
hvað Fengur var góöur áöur en
hann varö frægur og fór meö
hryssur til hans og fékk upp tvo
hesta gráa, klárhest, sem heitir
Fálki og alhliðahest sem heitir
Smyrill. Þeir hafa kennt mér afar
margt og eru nú kannski mikil
undirstaða að þvi hvaö ég hef lagt
mikiö uppúr hrossum, þeir hafa
komiö mér ansi vel á bragðið.
Þaö var mikil reynsla og mikil
hamingja að kynnast þessum
hestum.
— Hvað metur þú mest i fari
hrossa?
„Vilja, tvimælalaust vilja.
Hrossið þarf að vera mjög
ákveöiö áfram og þaö þarf að
vera ákveöiö aö kvöldi lika, þaö
má ekki dofna áhuginn, ég vil
ekki þurfa aö hjálpa hrossinu
áfram. Ég vil miklu heldur riöa
gangtregu hrossi, viljugu, heldur
en ganghrossi lötu”.
— Hvaöa kosti metur þú mest
við menn?
„Aö þeir séu skemmtilegir. Ég
vil helst hafa skemmtilega menn i
kringum mig, gjarnan menn sem
geta komið fyrir sig oröi eru glaö-
sinna”.
vinnustaður. Þaö er hér afar mik-
iö af mönnum, sem eru málhress-
ir og skemmtilegir I umgengni.
Þaö er sárafátt af leiöinlegum
mönnum. Guörún Helgadóttir
kallaði það „Elskuvinaklúbb” um
daginn, það er nú kannski ekki
rétta oröið, en þaö er skemmti-
legt umgengnisform hér hjá
mönnum þvert á móti þvi sem
margir halda. Ég held að mér sé
ekki litiö um neinn af þingmönn-
um og ég veit varla til þess að
neinum sé illa við mig.
Ég geng ekki mikið upp i þvi aö
vera pólitikus, ég lit á mig fyrst
og fremst sem bónda. Mér leiöist
öll hálfvelgja, mér þykir betra aö
menn komist skemmtilega aö
oröi. Húmorinn er ákaflega
nauðsynlegur i hinu daglega
streði, það væri litiö gaman ef
menn gætu ekki brosaö ööru
hvoru og þaö gera menn i þing-
inu”.
Heima er best
— Þú ætlaöir þér aldrei aö
veröa annað en bóndi, hvers
vegna?
„Ég er nú af bændum kominn.
Forfeöur minir i móðurætt hafa
undantekningarlitiö veriö bændur
og þaö lá afar beint fyrir mér, ég
átti kost á jarðnæöi og þótti
starfiö skemmtilegt, konan
ánægö i sveitinni og hvergi betra
að vera. Mér þykir hvergi
rðan
voru á útleiö, þeirra á meöal Guö-
rúnu Helgadóttur.
„Mikið er ég fegin að þú hefur
tekið viö af mér aö vera I fjöl-
miölunum”, sagöi hún viö Pál.
Hann tók þvi létt og sagöi aö hún
skyldi ekki vera of viss um aö þeir
finndu hana ekki aftur.
Viö næsta borð á Torfunni sat
málkunningi Páls og haföi orö á
ferö noröanmanna á Alþingi. „Já,
þeir fengu hugmyndina suður i
Madrid um daginn”. Og eitthvaö
var minnst á að dansa „Svina-
vatnið”. Siöan veltu þeir vöngum
um hvernig áhugamenn um hinar
stórvirkjanirnar mundu bregðast
viö, töldu óvist hvaö þeir á Héraöi
gera, enda vafasamt að þeir hafi
látið prenta sér búning, en þaö
væri svo sem ekki löng leiö aö aka
frá Sigöldu eða Sultartanga.
Siöan snæddum viö krásir og
sötruðum veigar og fórum svo
aftur uppá skrifstofu Páls að
rabba um hross.
Kvensamur í hófi
— Hvaö eru hrossin þér?
„Hrossin eru mér afar mikiö.
Ef Jónas Jónasson i útvarpinu
væri að tala við mig núna en ekki
þú, mundi hann spyrja mig hvort
ég væri hamingjusamur, hann
spyr alla hvort þeir séu ham-
ingjusamir. Þá mundi ég Segja já
og hrossin eru einn hluti af þeirri
hamingju. Þaö er afar gott aö
geta velt af sér amstri og áhyggj-
um starfs sins og glaöst yfir ein-
hverju nýju og endurfæðst á hest-
baki
Ég hef lagt mig eftir aö rækta
hross, og ég hef kannski ekki náð
stórkostlegum árangri, en ég á þó
nokkur, sem mér þykja góö”.
— Samfcvæmt gamalli skil-
greiningu eru hestamenn bú-
skussar, ljóðelskir, drykkfelldir
og kvensamir. Ertu þetta allt
saman?
— Nei, ég er aö minnsta kosti
ekki mikiö af neinu af þessu, held
ég. Ég geri ráð fyrir að ég sé ljóö-
elskur, frekast, vin þykir mér all-
gott, sé hóflega meö þaö farið, en
ég held að kvensemin sé nú alveg
i góöu hófi”.
— Helgast það kannski af að þú
sért sæmilega kvæntur?
„Ég held að ég sé vel kvæntur.

Hestamenn hafa sál
En mér þykja hestamenn
manna skemmtilegastir og ég
sækist frekar eftir félagsskap
þeirra heldur en flestra annarra.
Þaö er meiri tilfinning I hesta-
mönnum, flestir hestamenn hafa
sál”.
— Einhverntima var sagt um
þig aö stærsti titill, sem þú heföir
áunnið þér væri að þú ert hesta-
maöur.
„Ég vildi gjarnan geta talist i
hópi hestamanna, en þaö er alltof
stórt orð, til að ég taki mér þaö i
munn um sjálfan mig. Þá á ég viö
listfenga hestamenn. Þaö er ekki
sama aö hafa gaman aö hestum
og aö vera listamaður á hesta”.
— Ræktar þú hross, sem bú-
grein?
„Nei, þetta er bara gleðigjafi
fyrir okkur og ég er haldinn þeirri
sérvisku að eiga afar erfitt með
að selja hross, sem ég hef tamið.
Ef mér fellur viö hrossiö, fer mér
aö þykja svo vænt um þaö að ég
má helst ekki af þvi sjá. Þannig
Kjaftaskúmar í veislu
— Þú taldir áöan aö helst af ein-
kennum hestamanna ætti viö þig
að vera ljóðelskur. Ertu skáld?
„Nei, en ég get gert visur til
heimabrúks, en skáld er ég ekki,
fjarri þvi.
En þaö er töluvert ort i þinginu.
Það hafa á undanförnum árum
veriö hérna nokkuð snjallir hag-
yrðingar,sem geta gert ljómandi
laglegar visur. Einu sinni á ári
bjóöa forsetar til veislu og til aö
hafa nú stjórn á öllum þessum
kjaftaskúmum, þessum mönnum,
sem alltaf þurfa að vera sital-
andi, þá er það i reglum veislunn-
ar aö menn mega ekki risa úr sæti
og kveöja sér hljóös, nema til
þess aö fara meö frumsaminn
kveöskap og þar reyna menn auö-
vitað aö svara fyrir sig ef ljóðað
er á þá”.
„ Elskuvinaklúbbur"
— Hvernig virkaði á þig aö
koma inn á þing?
„Alþingi er skemmtilegur
skemmtilegra aö vera heldur en
heima hjá mér”.
Vonarstræti
Aö svo mæltu þykir okkur nóg
rabbaö aö sinni. Viö fylgjumst aö
út á götuna, kveöjumst og höldum
hvor i sina átt. Mér veröur litiö
um öxl og horfi á eftir honum, þar
sem hann gengur Vonarstrætiö,
nokkuö þungur i hreyfingum og
þybbinn oröinn, hefur bætt á sig
mörgum kilóum siöan hann kom
fyrst aö norðan til aö setjast á
þing.
Ég imynda mér aö hann hlaupi
eitthvað af holdunum af sér, þeg-
ar hann fer að snúast i kringum
lambféð fyrir noröan i vor. Siðan
leggur hann sennilega á gráu
klárana og riöur um fjöllin, þvi
hann ann landinu.
Það er engin rómantisk ást,
heldur virðing og aödáun og ég
hef sannfærst um að barátta hans
fyrir vernd Blöndusvæöisins er
ekki sprottin af hagsmunum
Höllustaöabóndans, heldur af
þörf mannsins til að vernda það
sem hann dáir. sv
V,
- ,
A fullri ferö I keppni.
Hér er ekkert gefiö eftir, frekar en I pólitikinni. Kannski er auöveidara aö
draga kjósendur i dilka.
Texti: Sigurjón Valdimarsson — Myndir: Emil Þór Sigurðsson,
Tryggvi Gunnarsson og Gunnar V. Andrésson