Morgunblaðið - 12.01.2004, Síða 25

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 12. JANÚAR 2004 25
Innilegt þakklæti fyrir auðsýnda samúð og
hlýju við andlát og útför eiginmans míns, föður
okkar, tengdaföður, afa og langafa
BJÖRGVINS EIRÍKSSONAR,
Mávahlíð 33.
Sérstakar þakkir til starfsfólks á hjúrkunar-
heimilinu Droplaugarstöðum.
Guð gefi ykkur öllum gleðilegt ár.
Anna G. Jónsdóttir,
Guðborg E. Björgvinsdóttir,
Örnólfur F. Björgvinsson,
Guðrún H. Björgvinsdóttir,
og aðrir aðstandendur.
Þökkum kærlega hlýhug og samúðarkveðjur
vegna andláts og útfarar eiginkonu minnar,
móður okkar, tengdamóður og ömmu,
GUÐBJARGAR VALDIMARSDÓTTUR.
Sérstakar þakkir viljum við færa öllu starfsfólki
krabbameinslækningadeildar Landspítalans við
Hringbraut og hjúkrunarþjónustu Karítas.
Guðmundur Rögnvaldsson
Helga Ingibjörg Guðmundsdóttir, Þorsteinn Garðarsson,
Rögnvaldur Guðmundsson, Laufey Marsibil Sigurðardóttir,
Arnar Guðmundsson, G. Katrín Bryndísardóttir,
Brynjar Guðmundsson, Þórdís Steinsdóttir
og barnabörn.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
HRAFNHILDUR TÓMASDÓTTIR,
Kríuhólum 4,
verður jarðsungin frá Bústaðakirkju þriðjudag-
inn 13. janúar kl. 13.30.
Örn Johansen,
Guðrún Ísfold Johansen, Ingi Þór Þórarinsson,
Guðni Ingason,
Ósk Ingadóttir,
Elsa Lára Arnardóttir, Rúnar Geir Þorsteinsson,
Ingi Hrafn Arnarson
og barnabarnabörn.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
STEFANÍA G. GUÐMUNDSDÓTTIR
frá Litla-Kambi, Breiðuvík,
síðast til heimilis í Hjallaseli 55,
lést á Landspítalanum mánudaginn 29. des-
ember.
Jarðarförin fer fram í Seljakirkju miðvikudaginn
14. janúar kl. 13.30
Inga Ingimundardóttir, Sigurður Stefánsson,
Steindór Ingimundarson, Þóra B. Jónsdóttir,
Sigurlaug Ingimundardóttir, Jónas Hannesson,
Eyjólfur Ingimundarson, Ingibjörg Helgadóttir,
Guðmundur Ingimundarson, Guðrún Þorbjörnsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
VALGEIR MATTHÍAS PÁLSSON
Brekkubyggð 7,
Blönduósi,
fyrrverandi húsvörður í Austurbæjarskólanum
í Reykjavík, lést á Heibrigðisstofnuninni á
Blönduósi föstudaginn 9. janúar. Útför hans
verður gerð frá Fossvogskirkju 16. janúar nk.
kl. 15.00.
Hrafnhildur Valgeirsdóttir,
Svava Valgeirsdóttir, Guðjón Ingi Sigurðsson,
Brynhildur Valgeirsdóttir, Ágúst Stefán Ágústsson,
Baldur Valgeirsson, Þuríður Hermannsdóttir,
Páll Böðvar Valgeirsson, Sigríður Jónsdóttir,
Stefanía Valgeirsdóttir, Eiríkur Hreinn Helgason,
Valgeir M. Valgeirsson, Birna Sigfúsdóttir,
afabörn og langafabörn.
Útför elskulegrar móður okkar,
INGIBJARGAR KRISTJÖNU
KRISTJÁNSDÓTTUR,
Tjarnarbraut 5,
Hafnarfirði,
fer fram frá Þjóðkirkjunni í Hafnarfirði þriðjuda-
ginn 13. janúar kl. 13.30.
Högni Sigurðsson,
Hermann Sigurðsson.
✝ Sigurmundi Ósk-arsson fæddist
10. desember 1935.
Hann lést á heimili
sínu á Spáni 29. des-
ember síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
Klara Ingvarsdóttir,
f. 28.10. 1918, d.
14.9. 1997, og Óskar
Sigurmundason, f.
10.8. 1910, d. 12.12.
1952. Móðir hans
giftist síðan 24.6.
1948 Vilhelm Sig-
urðssyni, f. 15.1.
1918. Systkini Sigur-
munda eru Eva Vilhelmsdóttir, f.
24.9. 1948, Elín Vilhelmsdóttir, f.
17.1. 1950, Sigurður Vilhelms-
son, f. 24.3. 1953, Málfríður Vil-
helmsdóttir, f. 5.4. 1955, og Ingv-
ar Vilhelmsson, f. 29.3. 1966.
Sigurmundi gekk að eiga eft-
irlifandi eiginkonu sína Olgu
Þorsteinsdóttur 30.8. 1958. For-
eldrar hennar voru Júlíana
Gísladóttir, f. 10.6. 1898, d. 1.7.
1982, og Þorsteinn Ólason, f.
22.4. 1899, d. 17.8.
1937. Börn Sigur-
munda og Olgu eru:
1) Óskar, f. 14.9.
1954, eiginkona
hans er Guðríður
Kristinsdóttir, f.
22.5. 1955. Börn
þeirra eru Anna
Kristín, f. 21.11.
1982, og Andri Val-
ur, f. 10.5. 1991. 2)
Klara, f. 27.6. 1959,
fyrrverandi maki
hennar er Þorvarð-
ur Ellert Steinþórs-
son, f. 13.3. 1957.
Börn þeirra eru Viktor f. 8.9.
1980, unnusta hans er Sólveig
Kolbrún Pálsdóttir, f. 13.9. 1980,
og Olga Ósk, f. 18.10. 1988. 3)
Þorsteinn, f. 6.5. 1966, eiginkona
hans er Margrét B. Karlsdóttir,
f. 19.9. 1968. Börn þeirra eru
Rakel Birna, f. 1.6. 1992, og Birg-
ir Þór, f. 31.3. 1998.
Sigurmundi verður jarðsung-
inn frá Grafarvogskirkju í dag
og hefst athöfnin klukkan 13.30.
„Guja, pabbi er dáinn!“ Þessi orð
vaknaði ég við mánudagsmorgun-
inn 29. desember síðastliðinn. Fyrir
mér fór eins og barninu sem heyrir
hvert orð en segir samt: „Ha, hvað
ertu að segja?“ vegna þess að það
skilur ekki merkingu þeirra. Örfá
augnablik liðu og mér varð ljós eina
ófrávíkjanlega staðreynd lífsins að
sá tími sem okkur er ætlaður er
takmarkaður.
Sigurmundi Óskarsson, minn
kæri tengdafaðir, var látinn, langt
um aldur fram. Hann hafði orðið
bráðkvaddur að heimili sínu á
Spáni.
Minningarbrotin hrönnuðust upp
og þau rúmu þrjátíu ár sem ég fékk
þess notið að eiga hann sem
tengdaföður flugu á ægihraða í
gegnum hugskot mitt. Margar
minningarnar kölluðu fram bros og
það fyrsta sem rifjaðist upp fyrir
mér var þegar ég sá Mumma, eins
og við kölluðum hann, í fyrsta
skipti. Það var í janúarmánuði 1973.
Ég hafði nýlega kynnst, Óskari,
syni hans. Úti var hráslagalegt veð-
ur en ég mætt fyrir utan á Nýbýla-
veginum sem var þeirra heimili á
þeim tíma. Herti upp hugann og
barði að dyrum. Til dyra kom hár
og myndarlegur maður og þóttist
ég vita að þar færi tilvonandi
tengdafaðir minn. Stundi feimin
upp: „Er Óskar heima?“ Yfir andlit
Mumma færðist glettni og stríðn-
isglampinn skein úr augunum:
„Nei, hann fór eitthvað.“ Ég vissi
ekki betur en Óskar ætti von á mér
og varð því frekar hvumsa við.
Mumma var greinilega skemmt yfir
viðbrögðum mínum en sá svo að
sér. Mér fannst ekki vel gert að
hrekkja svona saklausa sveitastúlk-
una. Þetta litla atvik lýsir Mumma
vel. Glettnin var ávallt skammt
undan þar sem hann fór. Þarna hóf-
ust áralöng kynni okkar sem alla
tíð voru mjög góð og aldrei fann ég
að hann greindi mig frá sínum eigin
börnum. Enda var það þannig að ef
hann kom til dyra þegar við komum
í heimsókn kallaði hann inn til Olgu
tengdamóður minnar: „Elstu börn-
in þín eru komin.“ Mummi var Ósk-
ari syni sínum einstök fyrirmynd
sem eiginmaður og þar á ég honum
mikið að þakka. Virðing hans fyrir
konum var ómæld, leit ávallt á þær
sem jafningja ef ekki sér fremri.
Hann vildi veg þeirra sem mestan
og bestan. Mummi lagði ríka
áherslu á það við Óskar að hann
ætti að taka tillit til mín og hlusta á
það sem ég vildi gera. Sem tengda-
dóttir var það ómetanlegt að finna
slíkan stuðning í hverju sem ég tók
mér fyrir hendur. Ég mun ávallt
minnast Mumma, ekki aðeins sem
góðs tengdaföður heldur ekki síður
sem kærleiksríks vinar.
Mummi var okkur sem eftir lifum
mikil hvatning til að rækta það
góða sem í okkur býr og líta björt-
um augum fram á veginn. Taka af
æðruleysu og stillingu því sem að
höndum ber og reyna að gera gott
úr.
Ég á eftir að sakna tengdaföður
míns um ókomin ár og finnst mjög
sárt að hugsa til þess að fá ekki
notið nærveru hans lengur en eins
og segir „vegir Guðs eru órannsak-
anlegir“ og okkur mannanna börn-
um ber að lúta höfði í lotningu og
þökk yfir að hafa yfirleitt fengið að
kynnast slíkum mannvini sem
Mummi var.
Guðríður.
Sumir eru hluti tilveru okkar,
stöðugir eins og klettar, hafa alltaf
verið til staðar og verða það í huga
okkar um ókomna tíð. Einn slíkur
var Mummi bróðir. Hann var stóri
strákurinn hennar mömmu, hafði
verið einn með henni til unglings-
áranna en þá eignaðist hann systk-
inahóp sem fór ört stækkandi. Á
þessu tímabili lenti hann í sjáv-
arháska með pabba sem þá var á
sjónum, þetta voru hörkukarlar,
sjómennirnir í þá daga. „Þetta segir
þú ekki mömmu þinni.“ Orðin segja
allt, háskinn var alltaf nálægur,
mæðrum átti að hlífa við áhyggjum.
Mummi með sína viðkvæmu lund
hefur oft þurft að harka af sér því
karlmönnum í þá daga leyfðist ekki
viðkvæmni.
Olgu, stóru ástina í lífi sínu, hitti
hann ungur og þau eignuðust börn
um svipað leyti og litlum systkinum
fjölgaði. Þau voru órjúfanleg heild,
Olga og Mummi, Mummi og Olga.
Búskapur Mumma og Olgu hófst í
risherbergi hjá mömmu og pabba.
Síðar risíbúð í Skógargerði, þá íbúð
á Nýbýlaveginum þegar umhverfið
þar var eins og í sveit. Við minn-
umst bernskuáranna, jóladaganna,
aðfangadagskvöld hjá okkur, jóla-
dagur hjá þeim. Oft var kátt í koti,
dansað í kringum jólatré, spilað og
púslað. Sumarfríin þegar Mummi
átti flutningabílinn, allir aftur í
nema amma í framsætinu hjá
Mumma. Keyrt upp í sveit og tjald-
að, leikir fram eftir kvöldi. Mummi
og Birgir, sem lést fyrir aldur fram,
alltaf tilbúnir að leika við okkur
krakkana. Unglingsstúlkurnar litu
upp til stóra bróður og mágkonu
sinnar, fannst þau flott, tóku sér til
fyrirmyndar.
Mummi bróðir var ætíð hvers
manns hugljúfi, aldrei sást hann
bregða skapi, þó hann gæti verið
fastur fyrir, glettið blik í augum,
ljúft bros, koss á kinn. „Við þurfum
að hittast oftar systkinin,“ voru
kveðjuorðin er hann kvaddi okkur í
síðasta sinn. Væntumþykja og
hlýja. Hann hafði stórt og gott
hjarta, hann bróðir okkar.
Mummi á bílamálunarverkstæð-
inu sínu, ætíð gott að leita til hans
um ráðleggingar, sérstaklega hvað
varðaði hagnýta hluti eins og bíla-
kaup og laxveiðar. Mummi sem var
búinn að vinna hörðum höndum allt
sitt líf, stofnaði ungur fjölskyldu og
skapaði henni ramma öryggis og
friðar. Verkstæðið var komið í
hendur yngri kynslóða. Húsnæði
var keypt á Spáni, þar skyldi vetr-
um varið með sinni ástkæru Olgu
en er voraði átti að halda heim á
leið til Íslands, til fjölskyldunnar.
Honum leið vel á Spáni í rólegheit-
um þegar kallið kom skyndilega.
Án fyrirboða dundi reiðarslagið yf-
ir, eftir eru ástvinir agndofa, níst-
andi sársaukinn spyr hvers vegna?
Ljúfi öðlingurinn hann Mummi, er
hann virkilega látinn? Ískaldur
sannleikur orðanna eins og þúsund
ísnálar á hljóðhimnum. Er lífið
svona óútreiknanlegt, dauðinn svo
nálægur að við getum aldrei kvatt í
þeirri fullvissu að hittast aftur?
Eftir lifa minningarnar um góðan
mann sem skilaði ævistarfi sínu
með slíkri prýði að hvergi varpar
skugga þar á. Í dag kveðjum við
okkar ljúfa, góða, trausta, skemmti-
lega og stundum viðkvæma stóra
bróður. Hafi hann þökk fyrir sam-
fylgdina, eftirlitið og að mörgu leyti
uppeldið á okkur.
Elsku Olga, mestur er missir
þinn, farinn ekki bara eiginmaður
heldur vinur og sálufélagi í meir en
fimmtíu ár. Elsku Óskar, Klara,
Þorsteinn og fjölskyldur, orð fá
ekki minnkað sársaukann en minn-
ingarnar fær enginn tekið frá ykk-
ur.
Eva, Elín og Málfríður.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Elsku afi, þú varst okkur svo
góður og við þökkum þér fyrir allar
góðu stundirnar sem við áttum með
þér og geymum minninguna um þig
um alla ævi í hjarta okkar.
Við elskum þig.
Rakel Birna og Birgir Þór.
SIGURMUNDI
ÓSKARSSON
 Fleiri minningargreinar um Sig-
urmunda Óskarsson bíða birtingar
og munu birtast í blaðinu næstu
daga.