Morgunblaðið - 16.01.2004, Side 41

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 16. JANÚAR 2004 41
✝ Kristín ElísabetBenediktsdóttir
Waage fæddist í
Reykjavík 11. ágúst
1920. Hún lést á
heimili sínu 7. janúar
síðastliðinn. Foreldr-
ar hennar voru Elísa-
bet Guðrún Einar-
dóttir söngkona, f. í
Ólafsvík 30. janúar
1897, d. 18. nóvember
1985, og Benedikt G.
Waage kaupmaður, f.
í Reykjavík 14. júní
1889, d. 8. nóvember
1966. Systkini Krist-
ínar sammæðra voru Helga Weiss-
happel Foster listmálari, f. 1914,
d. 1996, og Einar B. Waage hljóð-
færaleikari, f. 1924, d. 1976, en
samfeðra var Ragnar Benedikts-
son prestur, f. 1914, d. 1992.
Hinn 30. júní 1945 giftist Kristín
Gunnari Gíslasyni vélstjóra, f. 28.
nóvember 1916, d. 2. nóvember
1994. Foreldrar hans voru Guð-
laug Elheiður Magnúsdóttir hús-
móðir, f. í Innri-Njarðvíkum 17.
apríl 1892, d. 12. júlí 1970 og Gísli
Gíslason verslunarmaður, f. að
Valdastöðum í Kjós 5. febrúar
1892, d. 17. febrúar 1973. Kristín
og Gunnar eignuðust
tvö börn; þau eru
Helga Erla, f. 1947,
gift Ólafi Friðriks-
syni og eiga þau tvö
börn, Gunnar Frið-
rik, sambýliskona
Guðrún Helga en
sonur hennar er
Skúli, og Guðrúnu;
og Benedikt Einar, f.
1953, kvæntur Erlu
Magnúsdóttur og
eiga þau þrjár dæt-
ur, Kristínu Erlu,
sambýlismaður
Kjartan og dóttir
Embla, Huldu Björk og Berglindi
Stellu.
Kristín var húsmóðir en nam
hárgreiðsluiðn og varð meistari.
Hún starfaði við iðn sína og rak
m.a. ásamt móður sinni hár-
greiðslustofu að Grettisgötu 39 í
mörg ár en eftir að starfsemi
hennar var hætt starfaði hún á
öðrum hárgreiðslustofum og eins
hjá Sambandi íslenskra samvinnu-
félaga. Síðustu árin bjó hún að
Gnoðarvogi 64.
Útför Kristínar fer fram frá
Langholtskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
Enginn ratar ævibraut
öllum skuggum fjarri.
Sigurinn er að sjá í þraut
sólskinsbletti stærri.
(Þorsteinn Erlingsson.)
Elsku mamma, þá er komið að
leiðarlokum. Ýmislegt rennur í
gegnum minningu hugans. Ég man
hvað var oft glatt á hjalla við eldhús-
borðið bæði á Vífilsgötu 4 og Njáls-
götu 71 þegar vinkonur þínar og
frænkur komu í heimsókn til að fá
krullur í hárið, en í þá daga voru
bara notuð pennastöng og hár-
spenna og einnig bylgjuklips. Senni-
lega er ekkert af þessum hlutum
notað í dag. Þú sagðir ekki alls fyrir
löngu að mikill munur væri á þeim
tækjum og efnum sem notuð eru nú
til dags á hárgreiðslustofum. En
fleira kemur upp í hugann er litið er
til baka í minningar okkar. Eitt sinn
kom pabbi með rosalega stórt þrí-
hjól handa mér og var ég hálfhrædd
við það en þú hjálpaðir mér að kom-
ast af stað með það og svo einnig
þegar þú varst að kenna mér á tví-
hjólið niðri í gömlu mjólkurstöð og
við hlógum svo mikið að ég gat varla
hjólað fyrir hlátri. Þegar þið pabbi
voruð að fara á síðkjólaböllin varst
þú alltaf svo flott og pabbi í kjólföt-
um, en þú varst alltaf svo lítil og
grönn að þú fékkst mjög oft mód-
elkjóla sem hæfðu þér svo vel. Einu
sinni fórum við í Þjóðleikhúsið að
hlusta á mjög góðan píanóleikara og
ég var svo kvefuð en þú komst með
fullt af Tópas og Ópal til að minnka
hóstann í mér á meðan sýningin
stæði og það bjargaði öllu.
Frábærar voru stundirnar er við
áttum saman þegar þú komst með
Gullfossi til Bretlands til að hitta
mig og síðan urðum við samferða
heim, en þá áttum við margar góðar
og skemmtilegar stundir, m.a. fór-
um við á Princes street í Edinborg
og spókuðum okkur og keyptum
herðasjal handa þér og ömmu Betu
úr loðfeldi, svakalega flott. Þegar ég
átti börnin mín heklaðir þú á þau al-
veg sérstaklega fallegar treyjur sem
voru mikið notaðar, einnig heklaðir
þú dragt og kjól fyrir mig, þig og
ömmu Betu að ógleymdum öllum
sjölunum og dúkkunum sem þú
heklaðir. Þú varst mjög lagin með
heklunálina og gaman þótti þér að
föndra með hana. Seinni ár fórstu
meira í að sauma út á áteiknaða
stramma og dáðist ég að því hvað þú
varst flínk við útsauminn. Minning-
arnar eru endalausar á svona stundu
þegar hugurinn reikar ráðvilltur um
frábærar stundir með ykkur, þér og
pabba. Ég vona sannarlega að þér
líði vel og hafir hitt pabba og von-
andi eigið þið eftir að eiga góðar
stundir saman, en þið voruð svo ein-
staklega samrýnd. Þakka þér fyrir
allt og fyrir að vera mamma mín.
Verndi þig englar, elskan mín,
þá augun fögru lykjast þín:
líði þeir kringum hvílu hljótt
á hvítum vængjum um miðja nótt.
Nei, nei, það varla óhætt er
englum að trúa fyrir þér:
engill ert þú og englum þá
of vel kann þig að lítast á.
(Steingrímur Thorsteinsson.)
Kveðja, þín dóttir
Helga.
Með þessum orðum kveð ég
mömmu mína, en hún lést á heimili
sínu 7. janúar síðastliðinn. Mamma
var hjartagóð, hlý og yndisleg kona.
Eftir að pabbi lést fyrir rúmum níu
árum hélt hún heimili ein og sá um
sig að mestu leyti sjálf. Hún var
mjög sjálfstæð og leitaði því lítið til
annarra. Taldi sig geta velflest sjálf,
sem og hún gat. Við andlát pabba
missti hún mikið því þau voru mjög
samrýmd, samstiga og samtaka í
öllu lífi sínu. Þau voru yndislegir for-
eldrar og reyndust mér einstaklega
vel. Máttu aldrei neitt aumt sjá og
voru boðin og búin, ef aðstoð eða
hjálp þurfti, hvort sem í hlut áttu
skyldir eða óskyldir. Þau voru ást-
fangin, góðir vinir og félagar. Ef ég
hefði fengið tækifæri til að velja for-
eldra, þá hefðu ekki aðrir orðið fyrir
valinu. Ég á aðeins góðar minningar
um foreldra mína.
Foreldrar mömmu skildu þegar
hún var ung að aldri og ólst hún upp
hjá mömmu sinni. Eflaust hafa upp-
vaxtarárin ekki verið dans á rósum,
því amma Elísabet var einstæð móð-
ir með þrjú börn á framfæri. Þær
mæðgur áttu lengi samleið, en þær
ráku saman hárgreiðslustofu á
heimili ömmu Elísabetar lengi vel
og þegar við fluttum á Langholts-
veginn fluttist amma með og bjó hjá
foreldrum mínum þar til hún lést.
Mamma vann fyrstu árin sem ég
man hjá ömmu Elísabetu á hár-
greiðslustofunni á Grettisgötu, en
eftir að flutt var í Vogahverfið, vann
hún við hárgreiðslu og svo í nokkur
ár við peysumóttöku. Eftir að hún
hætti vinnu úti var hún heima við.
Hún átti við hannyrðir og heklaði
talsvert af alls konar kjólum, dúkum
og því um líku. Þegar mamma og
pabbi voru svo orðin ein, þ.e. við
börnin farin að heiman, fluttu þau
fyrir hornið í Gnoðarvoginn. Árin
urðu því næstum 39 í Vogahverfinu.
Á jólum og um áramót var hún
vön að vera á heimili mínu, en nú síð-
ustu jól og áramót fann ég að hún
var ekki eins og hún átti að sér að
vera. Hún hafði dottið illa fyrir jólin
í einni af búðarferðum sínum og ekki
jafnað sig sem skyldi. Hún vildi ekki
íþyngja okkur og sagðist vilja vera
heima hjá sér, en fyrir þrábeiðni
okkar kom hún til okkar. Fann ég
það, að hún var að gera þetta meira
fyrir okkur en sig sjálfa. Minningin
um síðustu jólin og áramótin er
sterk og erum við börnin hennar
þakklát fyrir þær samverustundir.
Mamma var mjög samviskusöm
og nákvæm. Á hlutunum átti að vera
regla og það sást vel á heimili henn-
ar. Að skulda einhverju eitthvað var
ómögulegt, en væri það svo, að ein-
hver skuldaði henni eitthvað
gleymdist það og var grafið.
Mamma var vinur barnanna sinna
og gaf mikið af sér. Í minningunni
eru myndir af henni og dætrum mín-
um að máta hattana hennar eða
kjóla. Leikur þar sem allir virtust
vera á sama aldri. Úti við á þríhjóli
að hjóla. Það leika ekki allir það eftir
ömmu hvítu, eins og yngsta dóttir
mín kallaði hana.
Sjómennska mín er aðeins tvö
sumur á strandferðaskipum þá 14 og
15 ára gamall. Það brást ekki, að í
hvert skipti sem haldið var frá
Reykjavík, þá var mamma komin á
bryggjuna til að kveðja, þó túrinn
tæki aðeins viku eða minna. Þetta
þótti mér nú ekki bæta karlmennsku
mína, að mamma kæmi til að kveðja
strákinn sinn fyrir svo ómerkilegar
sjóferðir, að mér fannst þá. Fyrst
var mér strítt, en svo breyttist það í
öfund því mamma var eina mamman
á bryggjunni. Kærar þakkir fyrir
þetta, elsku mamma mín.
Nú nýverið tók hún að sækja
kirkjuna sína og má það þakka góðri
vinkonu hennar Þórdísi, sem ég er
afskaplega þakklátur. Eins langar
mig að minnast á aðra vinkonu
hennar Báru, sem var henni mjög
góð og hjálpsöm og er ég henni
þakklátur fyrir.
Ég kveð þig, mamma mín, með
miklum söknuði en minningarnar
ylja og gleðja. Ég veit að pabbi hefur
tekið vel á móti þér eftir langan að-
skilnað. Nú getið þið leiðst á ný og
horft í augu hvors annars með þessu
hlýja notalega bliki sem mér þótti
svo vænt um að sjá.
Þinn sonur
Benedikt.
Amma hvíta. Ég vil byrja á því að
þakka þér fyrir allt sem þú gerðir
fyrir okkur fjölskylduna. Ég mun
aldrei gleyma þeim góðu stundum
sem við áttum saman en sumar
þeirra voru stuttar og hinar langar
en það skiptir ekki máli. Það sem
skiptir máli er að ég þekkti þig og
mér þótti vænt um þig. Ég á eftir að
sakna þín eins og allir aðrir sem
þekktu þig. Ég veit ekki um ljúfari
og yndislegri manneskju en þig. Þú
munt alltaf vera besta vinkona mín
og besta amman mín. Megi Guðs
englar vernda þig og megir þú hvíla
í friði.
Þín
Berglind Stella.
Hún Stína, frænka okkar, hefur
kvatt. Hljóðlega án nokkurra láta
eins og hennar háttur jafnan var.
Fyrir okkur sem eftir lifum er sökn-
uðurinn ríkjandi. Hið milda fas
hennar hlýjaði manni um hjartaræt-
ur og létti hláturinn; það er sem
hann hljómi í eyrum okkar. Alltaf
var hún grönn og nett og fallega
hárið vel greitt. Mynd hennar er
skýr. Enda þótt hún væri ljúf í fram-
komu duldist ekki að hún var ákveð-
in kona. Pabbi okkar var litli bróðir
hennar þótt hann væri mun stærri
en hún. Umhyggja hennar fyrir hon-
um var augljós og við, bróðurdætur
hennar, fórum ekki varhluta af
þeirri umhyggju. Sem börn fengum
við stundum að gista hjá Stínu og
Gunnari og er sérstaklega minnis-
stætt þegar við gistum í nokkrar
vikur eitt sumarið. Hún hugsaði
ákaflega vel um okkur þá og allt
hennar líf nutum við umhyggju
hennar. Oftar en ekki í formi gjafa
til okkar eða barna Elísabetar. Þótt
við dveldum langdvölum í Hollandi
missti hún aldrei sjónar á okkur og
fylgdist vel með því sem við gerðum.
Nú er komið að kveðjustund. Við
systurnar og móðir okkar, Magnea,
biðjum Benna og Helgu og fjöl-
skyldum þeirra allrar blessunar og
kveðjum Stínu frænku okkar með
þakklæti fyrir væntumþykju henn-
ar.
Elísabet og Kristín Waage.
KRISTÍN ELÍSABET
BENEDIKTSDÓTTIR
WAAGE
Ljúfa og góða amma mín, mér
þykir svo vænt um þig.
Þakka þér fyrir hvað þú varst
mér alltaf svo góð.
Þín
Guðrún.
HINSTA KVEÐJA
✝ Guðjón ÁsbergJónsson fæddist
á Akranesi 24.
ágúst 1931. Hann
lést á Landspítalan-
um í Fossvogi 11.
janúar síðastliðinn.
Guðjón var sonur
hjónanna Jóns Jóns-
sonar skósmiðs og
kaupmanns og Guð-
bjargar Einarsdótt-
ur frá Akranesi.
Systkini hans eru:
Guðrún M. Geirdal,
Einar Ottó, látinn,
Jóhanna, látin, Guð-
laug Vestmann, látin, og Grétar.
Guðjón kvæntist Ágústu
Markúsdóttur 26. apríl 1953.
Foreldrar hennar voru Markús
Hallgrímsson verkstjóri og Val-
gerður Lárusdóttir húsfreyja.
Börn Guðjóns og Ágústu eru: 1)
Markús skrúðgarðyrkjumeist-
ari, maki Sigurbjörg Ósk Frið-
riksdóttir, börn þeirra eru:
Ágúst, sambýliskona María Óm-
arsdóttir, dóttir þeirra er Eydís
Ósk; Hrannar, unnusta Guðrún
Hólmfríður Ólafsdóttir; og Hild-
ur. 2) Hrönn, leið-
beinandi, maki
Agnar Georg Guð-
jónsson, börn
þeirra eru: Ívar,
unnusta hans er
Thelma Rún Ás-
geirsdóttir; Guðjón
Ágúst, unnusta
hans er Birna Rún
Sævarsdóttir; og
Erna Ósk. 3) Gest-
ur. Uppeldisdóttir
þeirra er Elísabet
Ósk Pálmadóttir,
synir hennar eru
Grétar Ingi og Arn-
ar Gauti Gunnlaugssynir.
Guðjón fluttist 16 ára gamall
frá Akranesi til Reykjavíkur og
lærði myndskurð hjá Wilhelm
Beckmann og vann hjá honum í
tíu ár. Árið 1960 gekk hann til
liðs við Lögregluna í Kópavogi
og starfaði þar í 18 ár ásamt því
að vinna við myndskurð. Hann
var stefnuvottur í Kópavogi í 37
ár.
Útför Guðjóns Ásberg fer
fram frá Digraneskirkju í dag
og hefst athöfnin klukkan 15.
Elsku pabbi, ég vil þakka þér fyrir
allar þær stundir sem við áttum sam-
an, hvort heldur það var í ferðalög-
um, uppi í sumarbústað, eða bara við
eldhúsborðið heima. Þú sagðir ekki
margt, en það sem þú sagðir kom frá
hjartanu. Ég elska þig svo mikið og á
eftir að sakna þín enn meira.
Drottinn er minn hirðir, mig mun
ekkert bresta.
Á grænum grundum lætur hann mig
hvílast,
leiðir mig að vötnum,
þar sem ég má næðis njóta.
Hann hressir sál mína,
leiðir mig um rétta vegu
fyrir sakir nafns síns.
Jafnvel þótt ég fari um dimman dal,
óttast ég ekkert illt,
því að þú ert hjá mér,
sproti þinn og stafur hugga mig.
Þú býr mér borð
frammi fyrir fjendum mínum,
þú smyr höfuð mitt með olíu,
bikar minn er barmafullur.
Já, gæfa og náð fylgja mér
alla ævidaga mína,
og í húsi Drottins bý ég
langa ævi.
(23. Davíðssálmur.)
Hvíl í friði. Þín elskandi dóttir,
Hrönn.
Elsku besti tengdapabbi minn.
Þegar sest er niður við skriftir er af
mörgu að taka. Vil ég byrja á því að
þakka þér fyrir öll þau 31 ár sem við
erum búin að þekkjast. Mörg voru
sporin okkar saman, hvort sem farið
var í bústaðinn eða á ferðalögum
okkar erlendis. Alltaf varst þú til
staðar þegar eitthvað þurfti að laga
og bæta, og var aldrei neitt mál að
bjarga hlutunum, því ávallt varst þú
við hendina, og mun enginn koma í
þinn stað í þeim efnum. Ætíð varst
þú skyldurækinn við þína nánustu og
komst reglulega í kaffisopann, en
auðvitað líka til að fá eitthvað sætt
með, því sælkeri varstu mikill. Í
góðra vina hópi var ekki mikið um
orð, en alltaf var hlustað, hvort sem
það voru heitar umræður eða glaðar,
eða barnabörnin að segja frá, og ekki
var nú verra ef litla Eydís Ósk hall-
aði sér á hnéin þín, því þá varð brosið
þitt breitt.
Elsku tengdapabbi, ég vil þakka
þér samfylgdina gegnum árin.
Þín tengdadóttir
Ósk.
Elsku afi minn.
Takk fyrir öll árin sem við erum
búin að eiga saman, þessi ár voru
yndisleg, bæði heima og í sumarbú-
staðnum.
Ég mun aldrei gleyma þér, þú
verður alltaf í mínu hjarta og mun ég
alltaf sakna þín.
Þitt barnabarn
Hildur.
GUÐJÓN ÁSBERG
JÓNSSON
Bróðir okkar,
JÓHANNES SKÚLASON,
Lönguhlíð 3,
Reykjavík,
sem andaðist mánudaginn 12. janúar, verður
jarðsunginn frá Fossvogskapellu mánudaginn
19. janúar kl. 15.00.
Skúli Skúlason,
Kristveig Skúladóttir,
Þorkell Skúlason,
Þorsteinn Skúlason.