Morgunblaðið - 13.02.2004, Page 28

LISTIR
28 FÖSTUDAGUR 13. FEBRÚAR 2004 MORGUNBLAÐIÐ
DANSDÚETTINN Lipurtré sýnir
„Tíu stuttdansa sem þig hefur alltaf
langað til að sjá“ í Tjarnarbíói um
helgina. Fyrri sýningin er í kvöld,
föstudagskvöldið 13. febrúar, og sú
seinni annað kvöld, laugardags-
kvöldið 14. febrúar kl. 20.30. Á efnis-
skránni verður afrakstur dúettsins
síðastliðin tíu ár – en heiti sýning-
arinnar er „Tíu stuttdansar sem þig
hefur alltaf langað til að sjá“.
Lipurtré stofnuðu árið 1993 þau
Ólöf Ingólfsdóttir og Björgvin Frið-
riksson. Síðan þá hafa þau samið eitt
til tvö stutt dansverk á ári og hafa
haldið sig við svipað form dansverka
alla tíð: Tveir dansarar á sviði, með
undantekningum þó, lítil umgjörð en
skemmtilegir búningar sem oft fela í
sér einhvers konar sögu. Þegar
blaðamann ber að garði í Tjarnarbíói
eru þau Ólöf og Björgvin að leggja
síðustu hönd á fullkomnun tíunda
dansins – en níu þeirra hafa verið
sýndir áður við sérstök tækifæri.
Þegar þau eru spurð á hvers vegum
sýningin er segja þau:
„Hún er á okkar eigin vegum, en í
samstarfi við Kramhúsið. Við kynnt-
umst þar og sumir af dönsunum sem
við sýnum hafa verið samdir fyrir
uppákomur þar. Það er fyrir áeggj-
an Hafdísar Árnadóttur í Kramhús-
inu að við réðumst í að setja upp
sýninguna að þessu sinni.“
Áttum eitt sameiginlegt
Hvað voruð þið að gera í Kram-
húsinu?
Ólöf: „Ég hef verið á ýmsum nám-
skeiðum þar. Stundum hef ég kennt
þar og um skeið var ég fram-
kvæmdastjóri.“
Björgvin: „Ég hef verið nemandi
þar um langa hríð.“
Hvað kom til að þið fóruð að vinna
saman?
„Við áttum það sameiginlegt að
eiga bæði Birkenstock-sandala. Það
var Binna, konan hans Björgvins,
sem áttaði sig á því og mæltist til
þess að við gerðum eitthvað Birken-
stock til heiðurs,“ segir Ólöf. „Síðan
vorum við svo heppin að fá til liðs við
okkur mann til að sjá um mynd-
böndin. Hann heitir Börkur.“
Þetta er sem sagt allt í stíl hjá
ykkur.
„Já, en samt af einskærri tilviljun.
Hins vegar er ákveðið stílleysi sýni-
legt hjá okkur, vegna þess að við för-
um út og suður í efnisvali.“
Erum ein af jurtunum sem
dafnað hafa í Kramhúsinu
Nú voruð þið að dansa fyrir ljós-
myndarann. Var það Birkenstock-
dansinn?
„Nei, þessi dans heitir „Með
kveðju frá Hans og Grétu“. Hann
var afmælisgjöf til Hanys Hadaya
þegar hann varð fertugur. Hann er
nefnilega frá Austurríki.“
Húmor og hugmyndaauðgi ein-
kenna verkin hjá Lipurtré. Stundum
væri hægt að kalla dansdúóið dans-
andi trúða, enda veltast áhorfendur
gjarnan um af hlátri á sýningum
þeirra. En eru þau alltaf bara fynd-
in?
„Nei,“ segir Ólöf. „Eitt árið var ég
í mótþróakasti og þverneitaði að
vera fyndin. Ég vildi helst vera
steinn og samdi dans sem er háal-
varlegur. En það er nú svo oft svo að
alvarlegustu hlutir geta einnig verið
mjög fyndnir.“
Fólk má sem sagt hlæja á sýn-
ingum hjá ykkur.
„Já, alveg endilega,“ segir Björg-
vin. „Við höfum orðið vör við þann
útbreidda misskilning að dans sé svo
dramatískur og dauðans alvarlegur
að það megi ekki hlæja að honum.
Við erum ekki þannig dansflokkur.“
Eruð þið alltaf bara tvö?
„Ja, yfirleitt. Einn dansinn okkar
heitir „Tangó fyrir fjóra“ og þar
dansa Hany Hadaya og Bryndís með
okkur. Þetta er ekki tangó fyrir tvo
og tvo – heldur er þetta í alvöru
tangó fyrir fjóra.“
Hafa allir dansarnir verið sýndir
einhvers staðar áður?
„Allir nema sá síðasti, sem heitir
„Vals fyrir byrjendur“. Hann verður
frumfluttur á þessari sýningu. Hinir
hafa verið sýndir á uppákomum í
Kramhúsinu.“
Hvers vegna í Kramhúsinu?
„Ég hef verið tengd því svo lengi,“
segir Ólöf. „Kramhúsið er gróð-
urhús fyrir alls konar skemmtilega
hluti. Lipurtré er bara ein af þeim
jurtum sem hafa vaxið þar og dafn-
að. Jólagleðin þar er til dæmis alltaf
geysilega skemmtileg, þar sem fólk
treður upp með hin ýmsu atriði. Við
Björgvin komum fyrst fram á jóla-
gleðinni 1993. Síðan hefur sam-
starfið verið að þróast og við höfum
sýnt í afmælisveislum, brúðkaupum
og á baráttufundi hjá umhverf-
issinnum. Það hafa ýmis tilefni orðið
til þess að dansar hafa orðið til.“
Eru þetta allt jafn langir dansar?
„Nei, en þeir eru allir stuttir. Sá
lengsti tekur átta og hálfa mínútu,
sá stysti tvær og hálfa,“ segir Björg-
vin. „Ólöf hefur einmitt verið að
gantast með það að meðaltal árs-
framleiðslu hjá okkur sé sex mín-
útur – sem er líklega met.
Annars skörum við fram úr á
margan hátt. Við erum stærsti dan-
flokkur á Íslandi, reiknað út í með-
alhæð dansara – en um leið sá
minnsti, vegna þess að dansarar eru
bara tveir.“
Engin hugmynd
svo fáránleg …
Dansarnir hjá ykkur heita dálítið
sérkennilegum nöfnum, til dæmis
Sherlock og Watson, Morgunn í
Skírisskógi, Flugæfing englanna og
svo framvegis. Hvaðan fáið þið hug-
myndir?
„Ólöf er alltaf að eignast einhver
áhugamál eða skjólstæðinga. Eitt
árið kom hún til dæmis með reið-
hjólahjálm og fannst upplagt að gera
reiðhjólaballett.“
„Reiðhjólahjálmur er eitthvert
óklæðilegasta höfuðfat sem til er.
Mig langaði til þess að finna leið til
að gera hann dálítið elegant. Nið-
urstaðan varð reiðhjólaballettinn
Morgunn í Skírisskógi, sem er klass-
ískur ballett – að eins miklu leyti og
við kunnum hann.
Oft er vinnan hjá okkur þannig að
við byrjum á einhverri ómerkilegri
hugmynd og spinnum okkur síðan
áfram. Það er engin hugmynd svo
fáránleg að ekki sé vert að gefa
henni gaum,“ segir Ólöf og Björgvin
bætir við:
„Stundum er það rýmið sem ræð-
ur því hvað úr verður. Einn dans
sömdum við fyrir brúðkaup inn í lítið
rými og dansinn markast af því. Svo
geta verið stigar og eitt og annað
sem skemmtilegt er að nota. Þegar
við frumfluttum Hans og Grétu var
það í rými þar sem var lágt til lofts.
Þá dansaði Ólöf hluta verksins á loft-
fletinum. Ég lyfti henni.“
„Þetta er mjög demókratískur
dansflokkur,“ grípur Ólöf fram í.
„Ég lyfti honum eins oft og hann
lyftir mér.“
„Já, það er rétt,“ segir Björgvin.
„Ég þverneitaði þessari klassísku
hefð að karlinn mæni í aðdáun á ball-
erínuna á milli þess sem hann lyftir
henni.“
Hvernig mynduð þið skilgreina
dansflokkinn Lipurtré?
„Þetta er leikur fyrir fullorðna –
þar sem þeir fá að leyfa sér allt.
Leikgleðin er það sem skiptir máli.“
Og verða bara tvær sýningar hjá
ykkur?
„Já, nema svartamarkaðurinn
krefjist fleiri sýninga.“
Stærsti dansflokkur á Íslandi –
en um leið sá minnsti
Morgunblaðið/Ásdís
Ólöf Ingólfsdóttir og Björgvin Friðriksson skipa dansdúóið Lipurtré.
Dansdúóið Lipurtré verður með tvær sýn-
ingar á „Tíu stuttdönsum sem þig hefur allt-
af langað til að sjá“ í Tjarnarbíói um helgina.
Súsanna Svavarsdóttir ræddi við meðlimi
dansflokksins um sögu hans og verkefnaval.
LEIKDEILD UMF Biskups-
tungna frumsýnir í Aratungu kl. 21
í kvöld farsann Góðverkin kalla eft-
ir þá Ármann Guðmundsson, Sæv-
ar Sigurgeirsson og Þorgeir
Tryggvason. Leikstjóri er Gunnar
Björn Guðmundsson.
Verkið fjallar um tvo karla-
klúbba (Dívans og Lóðarís) og
kvenfélagið Sverðliljurnar sem eru
sífellt að berjast um að gefa sem
stærstu og flottustu gjafirnar og
nú er 100 ára afmæli sjúkrahússins
framundan. Helstu leikendur eru
Sigurjón Sæland, Helga Ágústs-
dóttir, Loftur S. Magnússon, Helga
Magnúsdóttir, Egill Jónasson, Íris
Blandon, Sigurjón Kristinsson, Jó-
hanna Guðjónsdóttir, Ólafur Ás-
björnsson og Hilmar Ragnarsson.
Tónlistarstjóri og orgelleikari er
Hilmar Örn Agnarsson, organisti í
Skálholti.
Gítarleikari er Steinunn Bjarna-
dóttir.
Næstu sýningar eru laugardag-
inn 14. febrúar og þriðjudaginn 17.
febrúar.
Atriði úr sýningunni Góðverkin kalla sem frumsýnd verður í Aratungu.
Góðverkin kalla
í Biskupstungum
TÓNLISTARSKÓLI Garðabæjar
tekur forskot á sæluna og heldur
uppá „Dag Tónlistarskólans“ kl. 13 á
morgun en skólar í Garðabæ fara í
vetrarfrí þegar tónlistarskólar al-
mennt halda uppá daginn.
Hátíðin hefst með uppákomum í
anddyri en kennsla fer fram fyrir
opnum dyrum á sama tíma. Kl. 14-16
verða „stórtónleikar“ þar sem gestir
koma og fara að vild. Fram koma
fjölmargir af þeim nemendum sem
skara fram úr á sín hljóðfæri en
einnig verður boðið uppá margs kon-
ar samspil og einsöng.
Opið hús í
Tónlistarskóla
Garðabæjar
Penninn-
Eymundsson,
Austurstræti 18
kl. 13–17 Á Val-
entínusardeg-
inum, 14. febrúar,
verður dagskrá
helguð ástinni.
Skáld og leikarar
lesa ástarljóð og
-texta og Regína
Ósk flytur ást-
arlög ásamt undirleikara. Fram
koma Gerður Kristný, Margrét Lóa,
Hlín Agnarsdóttir, Sigþrúður Gunn-
arsdóttir, Kristian Guttesen og
Maríanna Clara.
Á MORGUN
Hlín
Agnarsdóttir