Morgunblaðið - 13.02.2004, Síða 52

52 FÖSTUDAGUR 13. FEBRÚAR 2004 MORGUNBLAÐIÐ
Clifton - Kóbrukossinn
Riseðlugrín
framhald ...
BLÓM! ALLTAF BLÓM! MIG LANGAR
FREKAR Í PERLUFESTI SVONA TIL
TILBREYTINGAR
© DARGAUD
© DARGAUD
GÓÐAN DAG UNGFRÚ STEINARS ...
GÓÐAN DAG HARALDUR FRÆNDI.
ER ÞETTA
FRÆNDI MINN? ÞESSI DRENGUR
VEIT ALLA VEGA
HVER VIÐ ERUM ...
ÓLIVER! ÉG ER MJÖG ÁNÆGÐ-
UR AÐ SJÁ ÞIG ... HEM ...
YÐUR AFTUR! ...
OG SÁRIÐ
YÐAR GUÐ-
FAÐIR?
ISS! ÞAÐ ER
EKKERT NEMA
SLÆM MINNING!
ÞAAÐ GLEEÐUR
MIIG MJÖÖG ,
FRÆNDI MINN! ÞAÐ HEEFÐI VERIÐ
MÉÉÉR TIL MIIKILLAR HRYYGGÐAR
AÐ VIITA YÐUR MEð ÓÓÞÆGINDI
VEGNA ÞESSARA AATBURÐA ...
ERUÐ ÞÉR AÐ
ÞESSU VILJANDI EÐA
HAFIÐ ÞÉR GLEYPT
HEILT BOX AF
HÆGÐAHERÐI?
MÓÐIR MÍN SAGÐI
VIÐ MIG: "ÓLIVER,
EF ÞÚ OPNAR
MUNNINN ÞÁ VERÐ-
UR ÞAÐ AÐ VERA
TIL Að SEGJA VEL
VALIN ORÐ, ANN-
ARS SKALTU ..."
TIL FJANDANS MEÐ ALLAR KURT-
EISISVENJUR! NÚ FÖÐMUMST
VIÐ OG ÞÚUMST!
E ... EN?
SVONA GERIR MAÐUR EKKI
FRÆNDI MINN! ... HVAÐ HALDIÐ
ÞÉR AÐ FÓLKIÐ HALDI? ...
PERLUFESTI! AF
HVERJU EKKI EF
HENNI LÍKAR ÞAÐ
PERLUR ÉG HLÝT AÐ
FINNA ÞÆR HÉR
JÁ!!
BÍDDU NÚ VIÐ
... HVERNIG NÆR
MAÐUR ...
ELSKAN!
GERÐU SVO VEL
ÉG GAT EKKI OPNAÐ SKELJARNAR EN ÉG
LOFA ÞÉR ÞVÍ AÐ ÞAÐ ERU PERLUR Í ÖLLUM
SKELJUNUM
EN ...
EN ...
BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík  Sími 569 1100
 Símbréf 569 1329  Netfang bref@mbl.is
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt t i l að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
ti l birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.
ÞRÁTT fyrir ungan aldur velti ég oft
málum líðandi stundar fyrir mér.
Eitt brennur alveg sérstaklega á
mér í dag en það er hið margumtalaða
heilbrigðiskerfi. Nú hefur ríkið boðað
mikinn niðurskurð á spítölum, sam-
býlum og ýmissi þjónustu. Þar má t.d.
nefna lokun nokkurra geðdeilda.
Þannig leysir maður engin vanda-
mál því ekki fækkar fólki sem á við
geðrænan vanda að stríða! Þetta fólk
þarf á hjálp að halda og það getum al-
veg eins verið við sem stöndum í
þeirra sporum á morgun, nú eða ein-
hver úr ríkisstjórninni.
Mér finnst líka mjög undarleg
hegðun að styrkja mynd Hrafns
Gunnlaugssonar „Opinberun Hann-
esar“, þegar ríkið á í ofangreindum
fjárhagsörðugleikum. Að mínu mati
var myndin ekki góð, leikararnir
stóðu sig illa og það sama má segja
um leikstjórann. Ég vil taka það fram
að ég hef séð aðrar myndir Hrafns
sem ég var mjög ánægð með. Ég vil
minna á það að myndin er byggð á
smásögu Davíðs Oddssonar. Pælið
aðeins í því, kæru landar!
SNÆRÓS SINDRADÓTTIR,
Vesturvallagötu 3, Reykjavík
Heilbrigðiskerfið og
Opinberun Hannesar
Frá Snærós Sindradóttur, 12 ára
GUÐMUNDUR Guðmundsson
landsliðsþjálfari mætti í þáttinn Ís-
land í dag mánudagskvöldið 2. febr-
úar sl. til að gera grein fyrir hrakför-
um landsliðsins á EM í Slóveníu.
Þáttastjórnendurnir, Jóhanna Vil-
hjálmsdóttir og Þórhallur Gunnars-
son, hafa verið þekkt fyrir það að taka
ekki á viðmælendum sínum með nein-
um silkihönskum. Það var því nokkuð
undarlegt að nákvæmlega ekkert
kom út úr frekar vinalegu spjalli
þeirra þriggja og Guðmundi greini-
lega hlíft við erfiðum spurningum –
eða að minnsta kosti ekki gengið á
hann af neinni hörku. Af Guðmundi
mátti það helst ráða að frammistaða
íslenska liðsins hefði í raun ekki verið
svo slæm og hann hefði ekki verið
neitt sérstaklega óhress með hana.
Mótherjarnir hefðu verið miklu betri
en almennt var álitið og allt tal um að
riðillinn hefði verið sá léttasti á
mótinu því ekki réttmætt. Þá var
hann sáttur við undirbúninginn og
var ekki samþykkur því að þreyta, lít-
il leikgleði og baráttuleysi, hefðu ein-
kennt spilamennskuna. Svona gæti
alltaf farið þegar út í svona sterkt mót
væri farið. Ég varð fyrir miklum von-
brigðum með svör Guðmundar því ég
bjóst einfaldlega við því að hann
myndi axla sína ábyrgð og viður-
kenna þau mistök sem hann gerði fyr-
ir mótið og á meðan á því stóð. Það
gera allir mistök og hvað þá í eins erf-
iðu starfi og hans er, og menn þurfa
ekkert að skammast sín fyrir það.
Þegar ferill Guðmundar sem lands-
liðsþjálfara er skoðaður kemur eink-
um tvennt í ljós; gríðarleg íhaldssemi
sem óneitanlega endurspeglar van-
traust á mörgum leikmönnum, og það
að landsliðið hefur verið á stöðugri
niðurleið frá EM í Svíþjóð fyrir tveim-
ur árum, þar sem frábær árangur
náðist. Menn virðast ekki almenni-
lega átta sig á því að það er mikill
munur á því að lenda í fjórða sæti á
EM, sem er sterkasta handknatt-
leiksmót í heimi, og sjöunda sætinu á
HM, sem var niðurstaðan í Portúgal í
fyrra. Síðan kemur þessi hörmung
núna. Mikið var um það rætt rétt fyrir
mót að sjaldan eða aldrei hefði ís-
lenska landsliðið í handbolta verið
eins sterkt og breiddin líklega aldrei
meiri. Ég er samþykkur því að við
höfum líklega aldrei átt eins mikið úr-
val af frábærum leikmönnum og nú
og því er það ákaflega sorglegt að sjá
landsliðsþjálfarann nota breiddina
nánast minna en ekki neitt. Hvað á
það að þýða að fara aðeins með tvo
hornamenn í leiki og taka þá áhættu
að þeir eigi ekki slæman dag á
mótinu, en annað kom nú á daginn
með þá Guðjón Val og Einar Örn?
Hverslags vinnubrögð eru þetta? Af
hverju í ósköpunum voru ekki vara-
menn fyrir þessa annars frábæru
leikmenn sem greinilega fundu sig
illa? Af hverju var Gylfi Gylfason ekki
með og af hverju var Logi Geirsson
ekki tekinn með – ótrúlega efnilegur
leikmaður sem getur auðveldlega
leyst bæði hornið vinstra megin og
skyttustöðuna? Hvernig var síðan
hægt að skilja Arnór Atlason og Heið-
mar Felixson eftir heima en taka með
þá Gunnar Berg Viktorsson og Ragn-
ar Óskarsson, sem Guðmundur ætlaði
greinilega aldrei að nota af neinni al-
vöru, og þrjá línumenn þegar tveir
voru alveg nóg. Þróun handboltans á
undanförnum árum hefur verið sú að
hraðinn er alltaf að aukast og leik-
urinn að verða erfiðari og um leið
skemmtilegri á að horfa. Það er því al-
veg borðleggjandi að lið sem ætlar
sér að vera í fremstu röð verður að
hafa góða breidd og stjórnun sem
miðar að því ná sem mestu út úr sem
flestum leikmönnum – dreifa kröftun-
um og eiga því nóg eftir á lokasprett-
inum. Tími Bogdans er löngu liðinn
og það er ekkert annað en dauðadóm-
ur að ætla sér að keyra á átta til níu
leikmönnum, sem sumir hverjir voru
á öðrum fætinum, út heilt mót og end-
urspeglar annað hvort úreltar þjálf-
unaraðferðir eða mikla íhaldssemi í
bland við átakanlegt vantraust og
stór spurning af hverju það stafar.
Það vita allir sem til þekkja að Guð-
mundur er afar vinnusamur, skipu-
lagður og agaður þjálfari með stórt
hjarta. Það er hins vegar ekki nóg –
Guðmundur verður að víkka sjón-
deildarhringinn og læra að treysta
leikmönnum sem eru fyllilega færir
um að axla sína ábyrgð – annars held-
ur landsliðið áfram á þessari leiðin-
legu niðurleið.
SVANUR MÁR SNORRASON,
blaðamaður,
Sléttahrauni 25,
220 Hafnarfjörður.
Aðeins meira um
hrakfarirnar á EM
Frá Svani Má Snorrasyni
blaðamanni