Vísir - 30.04.1981, Blaðsíða 4

4
VlSIR
Fimmtudagur 30. aprii 1981
HIB BANVÆNA
BLÖMINDLANDS
lítlegðarkvendl - 24 ára - orðlð llfandl goðsðgn á
indlandl eftir vlðburðarlka ævlbraut
Phoolan Devi er ævintýra-
kvendi, óútreiknanleg og a& sögn
fögur, eins og nafnið, sem hún
ber, en þýðir samkvæmt oröanna
hljóðan, „blómagyðjan”. A hest-
baki er hún sögð fimari en nokkur
sirkus-knapi og skammbyssuna
handleikur hún jafnvel — nei, bet-
ur heldur en nokkur karlmaður.
Þetta hljómar eins og upphaf
einhverrar hetjusögu um dáöa
ævintýrahetju, sem valinn skal
staður við hliö Hróa hattar eöa
ámóta kappa drengja- og telpna-
bóka.
Eftirlýst. dauð
eða lifandí
En þessi tuttugu og fjögurra
ára indverska „blómagyðja” er
ekki i neinu dálæti höfö af yfir-
völdum á Indlandi. Hún er aö visu
eftirlýst og eftirsótt, en jafnt dauö
sem lifandi. Hún hefur villt á sér
heimildir og þótst lögreglumaður,
sem hún á að svara til saka fyrir.
Hún er eftirlýst fyrir rán. A henni
hvilir ákæra fyrir morð. Enginn
dregur i efa að hún sé sönn að
þessum sökum.
Nú I vetur myrtu Devi og
glæpaflokkur hennar, sem er all-
ur af hinu kyninu, tvær tylftir
jaröeigenda og bænda i bænum
Behmai á Norður-Indlandi. Að
þvi verki loknu létu þau sig
hverfa inn i óbyggöir Cham-
bal-dalsins, en það eru illræmdar
ræningjaslóðir, þar sem stiga-
4 menn og glæpahyski á flótta und-
an lögreglunni hefur einatt getaö
faliö sig.
Indverska lögreglan má vart
kinnroöalaust til þessa kvenút-
laga hugsa. 1 tvö ár hefur lögregl-
an elst við Devi, án þess að hafa
hendur i hári hennar. Hefur nú
verið ákveðiö að heröa eftirreið-
ina og myndarlegum verölaunum
hefur verið heitiö hverjum þeim,
sem dugað getur til þess aö færa
hana i hendur réttvisinni — dauða
eða lifandi.
Utsmogin i viðureign
við yfirvdld
Það hefur litlum sögum hingaö
til farið af Devi á vesturlöndum,
en þær sem nú eru farnar að ber-
ast gefa til kynna, að féð, sem sett
hefur verið til höfuös henni, veröi
ekki auðleyst út.
Devi sýnist útsmogin og úr-
ræðagóð og seiglan og harkan i
hlutfalli viö það. Fyrr i þessum
mánuöi mun blómagyöjan og nýj-
asti lagsmaður hennar, harðjaxl
að nafni Man Singh, hafa háð
fimmtán klukkustunda: skotbar-
daga viö lögregluna i Uttar Pra-
desh. Fimm lágu eftir fallnir i
valnum úr liði Devi. Fjórir lög-
reglumenn særðust. Sjálf sluppu
Devi og Man Singh rétt eina ferð-
ina. Aö þessu sinni beittu þau sinu
gamla bragði, að klæöast
khaki-búningum lögreglunnar,
sem þau hafa einhversstaöar
stolið. Þann leik hafa þau leikið
tiðum áður, að þvi er sagt er. Er
sagt, aö lögreglumenn viti naum-
ast orðið, þegar þeir mæti manni i
lögreglubúningi, hvort þeir eigi
heldur aö heilsa aö hermannasiö
eða munda byssuna.
Gift 10 ára. hópnauðgað
af ræningjum
Sjálfsagt er slikur eilifur flótti
undan refsivendi laganna ekki
þaö ævintýralff, eins og reyfarar
gefa lesendum til kynna. Og
sældarbrauð er þaö örugglega
ekki. En sagan af Devi sýnir, að
ævibraut hennar hefur verið litið
annað en haröneskja og þolraun-
ir, sem riöið hefðu flestum öðrum
manneskjum aö fullu.
Hún er dóttir örsnauðs bónda og
var seld I hjónaband tiu ára
gömul. Henni mun einhvern tima
um tvitugt hafa veriö rænt af
harösoönu glæpahyski og munu
ræningjarnir hafa hópnauðgað
henni margsinnis. Ungur ræningi,
sem goðsögnin — þvi aö slik er
þegar oröin frægö Devi I Indlandi
— gerir að glæsimenni, bjargaöi
henni frá frekari niöurlægingu úr
klóm þessa illþýðis, en var þá
myrtur fljótlega á eftir af tveim
bræörum, Lalaram og Sriram
Singh. Singh-bræðurnir rændu
Devi fyrir sig sjálfa. Þegar þeir
loks létu hana lausa, sór blóma-
gyðjan þess dýran eið aö þeir
skyldu finna fyrir hefnd hennar.
Grímmiieg hefnd
á saklausum
14. febrúar I vetur reyndi hún
að standa viö heit sitt. Hún hafði
spurnir af þvi, aö Singh-bræðurn-
ir væru i bænum Behmai. Bófa-
flokkur hennar geröi árás á bæ-
inn, en þá reyndust bræðurnir á
bak og burt. En þá var heiftinni
snúið gegn staðarmönnum. Devi
lét smala saman landeigendum,
sem hún taldi vera bandamenn
Singh-bræðra. Var þeim stillt upp
viö vegg og þeir skotnir. Devi bar
kennsl á einn landeigandann og
Blómagyðjan Devi: óskast dauö eöa lifandi.
virðist hafa verið sérstaklega i
nöp við hann, þvi að hún afgreiddi
hann sjálf, persónulega og privat.
Skaut hún sundur á honum hné-
skeljarnar með skammbyssu
sinni, áður en hún lauk svo alveg
viö verkið með hnitmiðuðu skoti i
höfuðiö af örfárra sentimetra
færi.
Höfuöverkur
lögreglunnar
Þetta kann að verða illvirkiö,
sem markar timamót I útlegöar-
ferli Devi, þvi að allt ætlaði af
göflum aö ganga, þegar af þvi
spuröist. Mjög hefur veriö lagt að
lögreglunni aö uppræta bófa-
flokkinn og ibúar byggöarlagsins
hafa veriö beiskyrtir i garð setu-
liðsins, sem þarna á að halda uppi
lögum og rétti. Þvi er meira aö
segja haldið fram, aö lögregluliö-
ið hafi þennan febrúardag neitaö
að sinna hjálparkalli frá Behmai,
þvi að lögreglumennirnir voru á
miðju kafi i blak-knattleik.
Stjórnmálamenn hafa boriö lög-
reglunni á brýn, að ofsækja lægri-
stéttar Indverja undir þvi yfir-
skyni, aö leitað væri að bófum
Devis. Sumir halda þvi jafnvel
fram, að innan lögreglunnar séu
menn, sem samúö hafi með
blómagyðjunni.
Lögreglan telur sig hinsvegar
hafa stráfellt bófaflokkinn I skot-
bardaganum á dögunum, og senn
muni koma að henni og lags-
manni hennar. Einhvern tima áö-
ur en langt um llður veröi þau að
koma fram úr fylgsnum sinum i
gilskorningum Chambal-dalsins.
Brjálæöingurinn í
Jonesbæjar-nýlendu
Séra Jim Jones lét eftir sig 970 segulspélur með upptðkum af
geðveiklspredikunum sínum
Eins og margir aðrir fjölda-
moröingjar vildi séra Jim Jones
fyrir hvern mun, aö samfélagiö
skildi hann. Meöal hroöans af
fjöldamoröunum i Guyana 1978 —
sem lét eftir sig 911 dauða — var
Jones svo hugulsamur aö hafa
mörg hundruð klukkustunda upp-
tökur á segulspólum af
prédikunarþvælum sinum, heila-
þvotti og kukli.
Hryllingurinn af fréttunum 1978
af sértrúarsöfnuöi séra Jones i
Jones-bæjarnýlendunni i Guyana,
sem knúinn var til þess að deyöa
börn sin á eitri og siöan til aö
fyrirfara sér eða veröa felldur af
byssukúlum „lifvarða”
brjálæöingsins, er naumast enn
úr minnum.
Rifjast það allt upp enn, þvi aö
þær 970 segulspólur sem fundust
innan um valköstinn, sem komiö
var aö I safnaðarnýlendunni og
geymdar hafa verið siðan hjá al-
rikislögreglunni bandarisku, eiga
nú aö koma fyrir almennings-
eyru. Eöa öllu heldur sýnishorn af
þeim. Otvarpsstöö ætlar aö flytja
hálfrar annarrar stundar dag-
skrá með ágripum úr þessum
upptökum.
Segulspólurnar hafa ekki verið
lagöar fram fyrr, þvi að yfirvöld
töldu þeirra þörf sem gagna i
málaferlum gegn Larry nokkrum
Layton, sem liföi af heimsendi
Jonesbæjar. Layton þessi var
ákærður fyrir hlutdeild i moröinu
á Leo J. Ryan, þingmanni, sem
myrtur var I Jonesbæ. — Þing-
maðurinn hafði lagt leið sina
þangað til þess að kanna með eig-
in augum umkvörtunarefni að-
standenda ýmissa safnaðarmeð-
lima. Heima f Bandarikjunum
höföu þessir aöstandendur oröið
fyllst grunsemdum um, að sum-
um safnaðarmeölimum væri
haldiö með valdi, og að safnaðar-
leiðtoginn væri ekki með öllum
mjalla.
Þegar þingmaöurinn varð af
heimsókn sinni vis hins sanna og
ætlaöi að snúa heim með föru-
nautum sinum og þeim fáu
safnaöarmeölimum, sem rúmast
gátu I litilli einkaflugvél þeirra,
sigaði séra Jones handbendum
sinum á hópinn og var hann strá-
felldur.
Leiötoginn geröi sér grein fyrir,
aö morð á þingmanni mundi
draga stærri dilk á eftir sér en
svo, að hann þyrfti aö vonast til
þess að nýlenda hans héldi velli.
Hann beið ekki boðanna, heldur
hófst handa viö að sefja söfnuð
sinn til lokaþáttarins, fjölda-
sjáifsmorða.
Af segulspólunum er ljóst, að
séra Jones viröist lengi hafa gert
ráð fyrir, undirbúið og jafnvel æft
þessi endalok. Þaö er að segja, ef
hinri draumurinn rættist ekki,
sem var sá, að hann og hjörö hans
fengi öll að flytjast til Sovétrikj-
anna. Kemur það fram á upptök-
unum, að hann haföi mjög gert
sér dátt viö Foedor Timofeyev,
sendiráðsritara i sovéska sendi-
ráöinu i Guyana. Heimsótti dipló-
matinn Jonesbæjarsöfnuð og
ávarpaði söfnuðinn. Virðist séra
Jones hafa skilið þaö á þann veg,
aö Sovétmenn mundu taka söfn-
uði hans tveim höndum.
„Ég veit, eftir aö hafa hlýtt á
hann (diplómatinn) að ég þarf
ekki aö kviða fyrir hönd fjöl-
skyldu minnar eða Jonesbæ,”
heyrist Jones segja á einni spól-
unni. I annan tima heyrist hann
hvetja söfnuðinn til þess aö leggja
hart að sér. — „Lærið lexiur ykk-
ar, lærið rússneskuna! ”
Siðar hafði Jones sinnaskipti og
hæðist að Sovétrikjunum. Af upp-
tökunum má heyra, að tal hans
snýst sifellt meir um ofbeldi,
sjálfsmorö og ímyndað umsátur
óvina safnaöarins. Dauöinn verö-
ur lykilorð i ávörpum hans.
Sálfræðingar, sem fengiij hafa
að hlýða á upptökurnar i rann-
sóknarskyni, lýsa hlátri Jones
sem einhverju þvi geðveikisleg-
asta, sem þeir hafi heyrt, og þurfi
að leita inn á geöspitala aö
samanburöi.
Greinilega má heyra af upptök-
unum, að röddin i sjálfsmorös-
séranum breytist, þegar nær
dregur endalokunum. Hún verður
þvoglukenndari siðustu vikurnar
og er það skýrt með lyfjunum,
sem Jones notaði, og aö jafnframt
þyki þaö merki um, að veikindi
hans geðræn hafi fariö að þyngj-
ast.
Endalok hans sjálfs uröu þau,
aö iiinan um dauöavein safnaðar-
fólksins (sem heyrast einnig á
segulspólunum), tók séra Jones
sjálfur inn sitt eitur, en gugnaöi
viö tilhugsunina um eigið dauöa-
strið, og bað hjúkrunarkonu sina
um aö likna sér og stytta helstrlð-
iö. Hún sendi honum byssukúlu I
höfuðiö.
Hans verður lengi minnst sem
einhvers óhugnanlegasta
brjálæðings, sem gengiö hefur
laus og sefjað fólk til fylgis við
brjálsemi sina.
Óhugnanleg þótti aðkoman I Jonesbæ og óhugnanlegur vitnisburður þykja segulspólurnar, sem séra
Jones lét eftir sig — svo að hann yrði ekki misskilinn.