Vísir - 10.09.1981, Page 2

X
Tekur þú kaupmanninn á
horninu fram yfir stór-
markaðinn?
Asta Björnsdóttir, atvinnu-
laus:
Nei, ég versla alltaf i stórmörk-
uöunum.
Páll Pálsson, verkfræöingur:
Alveg tvimælalaust þaö er ólikt
persónulegra.
Gunnar Þorsteinsson, bílaviö-
geröarmaöur:
Ég var nú einu sinni sjálfur
kaupmaöur á horni, svo ég tek
hann auövitaö fram yfir og
sannast sagna hef ég bara
aldrei i stórmarkaö komiö.
Elvar Haröarson, iönskóla
nemi:
Ég versla litiö, en þegar ég geri
þaö, tek i kaupmanninn á horn-
inu tvimælalaust fram yfir.
Magnús Halidórsson, verslun-
armaöur:
Ég fer nú bara þangaö, sem
styst er aö fara i hvert sinn.
vtsm
Fimmtudágur 10. september 1981
Hraðlnn og stressio
helsta breyllngln
- segir Guðrún Guðlaugsdóttir. nýjasti tréttamaður útvarpsins
„Nei, ég hef aldrei komiö
nálægt frétta- eöa blaöamennsku
áöur, nema hvaö ég var eitt sinn
aöstoöarmaöur I Morgunpóstin-
um um mánaöarskeiö”, segir
Guörún Guölaugsdóttir, sem nú
hefur veriö ráöin fréttamaöur viö
útvarpiö, I spjalli viö Visi.
Hún er þó langt frá þvi aö vera
ókunnug innan veggja (Jtvarps-
hússins, þvi rödd hennar hefur
hljómaö reglulega af öldum ljós-
vakans allt frá árinu 1964.
, ,Þaö er rétt, ég kom fyrst fram
i útvarpinu fyrir um 17 árum, og
þá i vinnukonuhlutverki i leikrit-
inu „Svartir knipplingar” undir
stjórn Ævars Kvaran. A þessum
tima var ég viö leiklistarnám i
Þjóöleikhúsinu og eins og
tiökaöist meöal ungra leikara
komum viö oft fram I útvarpi
með alls konar upplestur og
fleira”.
Verksviö Guörúnar stækkaöi
brátt þegar tók við þáttagerö ým-
iss konar.
„Fyrsta þáttinn geröi ég i sam-
• vinnu viö Jón Júliusson, um
Jónas Guðlaugsson skáld. Seinna
leysti ég af sem dagskrárfulltrúi
og stjórnaði til dæmis þættinum
Spurt og svaraö um skeiö”.
Nú, margir muna eflaust eftir
Guðrúnu úrLitla barnatimanum,
aö ógleymdum fjölmörgum
viötalsþáttum sem hún hefur gert
nú hin siðustu ár.
„Já, viötölin eru sennilega þaö
Guörún Guölaugsdóttir
sem kemur mér aö mestu gagni i
þessu nýja starfi og svo
það aö vera vön frammi
fyrir híjóönemanum. Mér list vel
á mig hér á fréttastofunni og
vona aö þetta eigi eftir aö ganga
vel. Þrengslin margumræddu og
aöstöðuleysiö eru að sjálfsögöu
bagaleg, en ég er vön aö vera inn-
an um m argt fólk og kann þvi sér-
lega vel”, segir Guörún.
Guðrún er fædd I Reykjavík,
nánar tiltekiö viö Freyjugötuna
og aömestuuppaliniborginni. Þó
var hún svo heppin aö komast I
sveit flest sumur sem barn og
unglingur og var það I Skorra-
dalnum. Ekki hvarflaöi þó aö
henni að bindast bústörfunum
fastari böndum „fyrir utan
þessar venjulegu rómantisku
grillur, sem allir borgarbúar
ganga meö um sælureitinn isveit-
inni”, eins og hún orðaði þaö
sjálf.
Fimm böm á hún á aldrinum
fimm til átján ára og reynir eins
og flestar útivinnandi mæður, aö
tengja fristundirnar sem mest og
best viö fjölsky ldulifiö. Þar er úti-
vist ýmiss konar hæst skrifuö, en
annars lestur góöra bóka.
„Eg er alæta á bækur, en hef þó
einna mest gaman af sagnfræði
ýmiss konar, enda mikið af slfku
lesefni á heimilinu”, segir
Guðrún, semer gift sagnfræöingi,
Júniusi Kristjánssyni, skjala-
veröi á Þjóöskjalasafninu.
— JB.

Njöröur P. Njarövik
Njörður I
snörunni
Bræörabönd, slðari bók
Úlfars Þormóössonar um
Frlmúrararegluna er nú
komin fyrir almennings-
sjónir. Þar fjailar höf-
undur meöal annars um
„samfrimúrara”, og
segir: „Viö fyrstastigs-
vigslu hjá sam-frimúr-
urum er bundiö fyrir
augu innsækjanda. i
surnum stúkum einkan-
lega hinum ensku, er auk
þess hengd snara um háls
innsækjandans”. Segir
enn fremur. aö ekki sé
ótltt hérlendis, aö al-
mennir frimúrarar sitji
stúkufundi hjá sam-frl-
múrurum. Ekkert sé þvl
heldur til fyrirstööu, aö
sam-frimúrarar megi
gerast frimúrarar.
Siöan nafngreinir
Úlfar nokkra sam-frl-
múrara, þar á meöai
Njörö Pétursson Njarövik
formann Rithöfundasam-
Úlfar Þormóösson
bands islands. Ekki tekur
höfundur þaö fram,
hvaöa viröingarheiti
þessi flokksbróöir hans
ber innan regl-
unnar, — hvort þaö er:
„Skoskur stórriddari hins
heilaga boga eöa göfugur
meistari”, eöa „Riddari
austurs og vesturs”.
•
undarlegt
lyrlrkomulag
Þaö er oft skrýtiö, ráös-
lagiö i þjónustumálum úti
á landsbyggðinni. A
Raufarhöfn hagar þvi til
dæmis þannig til, aö þar
er enginn banki, þrátt
fyrir umsvifamikinn at-
vinnurekstur staöar-
Jóhanna
S. Sig-
þórsdóttir
skrifar
manna. Aö vlsu finnst á
staðnum afgreiöslu-
ómynd frá Landsbank-
anum á Akureyri. Þar
geta umsvifamenn lagt
inn afrakstur erfiðis sins
og hafa gert þaö sam-
viskulega undanfarin ár,
aö þvi er sagnir herma.
En þurfi þeir aö slá sér
lán til aö halda rekstr-
inum gangandi versnar
heldur en ekki i þvi. Þá
veröa þeir aö bregöa sér
til Akureyrar eöa
Reykjavikur, — og svo-
leiöis gera menn ekki út
af smámunum.
Og þaö er ef til vill þess
vegna, sem togarinn á
staðnum er stopp, frysti-
húsiö llka, og sauma-
stofan á síðasta snúningi..
Vilmundur Gylfason
Hálfvlti og....
Oröhnippingar þeirra
Vilmundar Gylfasonar og
Helga H. Jónssonar
fréttamanns á útvarpinu
Ihafa vakiö nokkra at-
hygli. Vilmundur sagöi
samdráttur
Nú er Dagblaöiö komiö
á grunnskólaaldurinn
eins og sjá mátti á út-
siöum þess á afmælisdag-
inn. Þar gaf aö lita mynd
af nokkrum sálum púandi
á kökukrili sýnu minna en
ferlikið sem sýningar-
gestirnir I Laugardalshöll
fengu i andlitin i fyrra
sællar minningar.
Berja-
vlnkonan
Já, svona geta menn nú
látiö viö blaö sem hefur
aflaö sér tengsla á flest-
um sviöum þjóöllfsins.
Þannig þarf þaö ekki
annaö en aö slma til
„ber javinkonu DB á
Húsavik” til þess aö fá
itarlegar fréttir af berja-
sprettu um land allt. Hey-
fengur landsmanna er
mál, sem allir láta sér
koma viö, svo ekki sé
talað um blessaöa slátur-
tiöina. Þar hljóta vot-
heysvinkonur og gor-
vambavinkonur blaösins
aö koma aö góöum
notum....
Helgi H. Jónsson
Helga stunda fréttafals-
anir og i Visi i gær sagöi
Helgi fréttastofumenn
þurfa aö hlusta á ótrúieg-
ustu nafngiftir af hálfu
Vilmundar, svo sem
„hálfvitar og hundar”.
1 tilefni þessara um-
mæla hringdi velunnari
Sandkorns inn eftirfar-
andi visu:
„Vel” talar Vilmundur,
varla telst þaö snakk:
„Hálfviti og hundur,
hræ og skitapakk".
s irvmguf,
, ,Það cr liUA ani ba hér á h
K ausiuflandinu og það litla scm það 1
I Vitr hefut 4cnnile«a cyðííoga I frosl- 1
' tnu»nótt,” sagðt bcrjavinkona DB á
Husavtk i gg'f- „t>að var mik’tSTrosT ]
hér' i’'ncúi, jmð mikið að ckki hefur |
þiðnað af pallum nú um hádegí ó
raánudag,"
Annars eru ýmsar get-
gátur uppi vegna þessa
samdráttar I kökubakstri
Dagblaösmanna. Sumir
segja hann vera i beinum
tengslum viö mjög fá-
menna ritstjórn blaðsins.
Aörir tengja hann minnk-
un blaösins úr 28 siöum I
24. Loks segja þeir alill-
gjörnustu, aö kökurnar
minnki eftir þvi sem
kaupendum fækki. Sam-
kvæmt þvi þurfi þeir
Dagblaösmenn aö nota
flisatöng viö veisluboröiö
næsta ár.