Vísir - 22.10.1981, Blaðsíða 2

vtsm
Fimmtudagur 22. október 1981
SKEMMTILEGT OG KREFJANDI í SENN
FÁST VIÐ SALFRÆÐINGINN ÁSTU
Rætl vlö Sögu Jónsdótlur lelkkonu
•■■■..
;V%-- .*V *■
■ . ■ ;'
2
;
Hvernig lýst þér á tölvu-
væðinguna hér á landi?
Jakob Jóhannsson, blikksmiður:
Hef ekki hugmynd um það.
Jón Helgi Þórarinsson, nemi:
Mér . ist ágætlega á hana. Menn
mega þó ekki rasa að neinu um
ráð fram .auk þess em nauðsyn-
legt er að hafa eftirlit með henni.
Sigurbjörg Grétarsdóttir, sjúkra-
liði: Bara, mér finnst þetta allt i
lagi.
Guðmundur Lýðsson, rafvirki:
Mérlist mjög vel á hana. Það ætti
að nýta tölvurnar meira en gert
er i dag.
Jón Gunnar Aðils, nemi: Ágæt-
lega. HUn kemur góðu til leiðar.
Asta heitir hún og er menntaður
sálfræðingur, sjálfstæð mann-
eskja, en stendur þó sjálf á
brauðfótum tilfinningalega og á i
erfiðleikum með samskipti sfn við
karlmenn.
Eitthvað á þessa leið lýsir einn
af leiklistargagnrýnendum dag-
blaðanna aðalpersónunni f nýju
leikriti Steinunnar Jóhannes-
dóttur, Dans á rósum, sem Þjóð-
elikhúsið frumsýndi nýlega. Og
sú, sem tiflkar þetta hlutverk
heitir Saga Jónsddttir, Akureyr-
ingur að uppruna og starfandi
ieikari og leikstjóri undanfarin 16
ár. Saga er i viðtali dagsins að
þessu sinni:
,,Við Asta eigum margt sam-
eiginlegt, en erum um fleira þó
ólikar. En það er skemmtilegt og
krefjandi að fást við þetta hlut-
verk og ég er mjög ánægð meö
þær móttökur sem sýningin hefur
fengiö. Við erum búin að æfa stift
frá þvi snemma i vor og það hefur
bæöi sina kosti og galla, en út-
koman er aö mínu mati góö”,
segir Saga.
Hlutverk Astu verður að öllum
likindum eina verkefnið,sem hún
tekur aö sér fyrir Þjóðleikhúsið I
vetur, en hún sinnir leiklistar-
störfunum viðar.
,,Já, ég er að vinna með Garða-
leikhúsinu, en það er leikfélag
sem stofnað var hér í Garða-
bænum í fyrra. Þar stýri ég
léttum farsa, „Karlinn i
kassanum”, sem i taka þátt um
ellefu manns. Viö erum þessa
dagana að koma okkur fyrir i
nýju æfingahúsnæði, sem bærinn
hefurséð okkur fyi’ir, en ennþá er
ekki ákveðið hvar sýningarnar
verða, þegar þær hefjast i
janúar”.
Það eru nú liðin þrjú ár siðan
Saga flutti til Reykjavikur eftir
að hafa búið alla sina ævi á
Akureyri. Þar er hún mjög virk I
leiklistarstarfi með Leikfélagi
Akureyrar og ein þeirra sem f ast-
ráðin var. þegar þar var stofnaö
atvinnuleikhús.
„Ég byrjaöi með Leikfélagi
Akureyrar sextán ára gömul og
lærði þar allt sem ég kann I dag
um leikhús. Aö sjálfsögðu finnst
mér ég hafa fariö einhvers á mis
viö að stunda ekki leiklistarnám,
en ég held.að sú reynsla sem fæst
af þvi aö starfa i litlu leikhúsi eins
og það var hér áður, sé ekki siður
dýrmæt og lærdómsrik en hitt.
Þaö er ööru visi að starfa I
áhugamannaleikhúsi, en maður
lifirbara ekki á áhuganum einum
sam an”.
Leikkonan Saga er gift leikar-
anum og leikstjóranum Þöri
Steingrimssyni, ættuðum norðan
úr Hrútafiröi. Þau hafa bæði
unnið mikið viö leikllistarnám-
skeiö og uppsetningar úti um
landið. E n meö þrjá friska stráka
á aldrinum þriggja til fimmtán
ára hlýtur þetta oft á tíöum að
vera erfitt.
„Óneitanlega gengur oft illa að
komaþessu öllu saman og það er
hreinlega ekki hægt til lengdar.
Þess vegna munum við sennilega
reyna aö draga eitthvað úr ferða-
lögum um landið og langdvölum
að heiman. Þórir er núna að
vinna meö Leikfélagi Keflavikur,
en alveg er óvist.hvort hann hefur
tök á þvi að fara viðar i vetur”.
Og synirnir, hafa þeir smitast af
leiklistarbakteriunni?
„Vist eru þeir ekki alveg lausir
við hana,enda svo til óhjákvæmi-
legt.þegar við lifum bæði og hrær-
umst I þessu. Þeir tveir eldri tóku
i fyrravetur þátt i sýningum a
Óvitunum i Þjóöleikhúsinu og
kannski halda þeir eitthvað
áfram.”
En að leikhúsinu slepptu.hvert
skyldi áhuginn þá helst beinast?
„Þegar ég á fri vil ég helst bara
vera heima i rólegheitum og
gripa þá i góða bdk. Annars hef ég
alltaf haft m ikinn áhuga á söng og
ætlaöi reyndar að skella mér út i
söngnám núna, en hætti viö.
Kannski ég taki það upp seinna”.
Saknarðu Akureyrar?
,,JU, sjálfsagt að einhverju
leyti, en fyrir mér er „heima” sá
staður. sem maður býr með fjöl-
skyldu sinniá,hefur nóg að starfa
við og getur láti sér liða vel” segir
Saga Jónsdóttir að lokum.
sandkorn
wm wmmmm m mm
„Balflur
á Dingi”
„Baldur á þingi”, segir
Þjóðviljinn á baksfðu i
gær.enþarhefði auðvitaö
áttaðstanda „Baldur enn
á þingi". Þama er nefni-
lega átt viö Baldur
Óskarsson, samanber
m>md meö fréttinni, sem
hcfur það ýmist aö aðal-
atvinnu eöa aukavinnu
að sitja á þingi, þing eftir
þing. Um helgina sat
hann Verkamannasam-
bandsþing, þdtt hann hafi
sfðast þegar vitað var
verið félagi I V.R. og sem
slikur setið þing Lands-
sambands versluna.-
manna, aö sjálfsögöu.
Þingfararsaga Baldurs
kemstannars ekki fyrir I
Sandkorni en af henni má
marka aö Baldur hefur
staðfastlega „gengið með
þingmanninn i magan-
um". Og nú er hann sem
sagt kominn á alþingi
með litlum staf, enda að-
ciiis varamaöur ennþá.
Kasper,
Jesper og
Jónalan
Það vakti athygli hérna
einn morguninn, þegar
Geir Haligrimsson mætti
i Morgunvöku útvarpsins,
að hann kallaði þá Gunn-
ar.Steingrím og Svavar
nöfnunum Kasper, Jesper
pg Jónatan, 1 þessari röð.
Þar sem nokkuö er liðið
siöan Kardimom mubær-
innvarsýndur I Þjóðleik-
(Bakarinn)
húsinu, má rifja það upp,
aðþeir Kasper, Jesper og
Jónatan voru góðhjartað-
ir ræningjar, sem gera
mdtti aö betri mönnum
>meö réttum aöferöum i
fangelsinu. Þótt þeir
nenntu ekki aö vinna og
rændu sér ráöskonu,
enduðu þeir þó allir I
viröulegum embættum f
bæjarfélaginu, Kasper
sem slökk viliðsst jóri,
Jesper sem sirkusstjdri
og Jónatan sem bakari!
Þetta eru sem sagt þeir
Gunnar, Steingnmur og
Svavar... en Geir sagði
hins vegar ekkert um
það, hvar þeir væru
staddir á þroskabraut-
inni. ^
Líf eftir
pelta „Líl”?
Þaö er viðar bágt i búi I
útgáfubransanum en hjá
„Nýju iandi”, sem útgef-
endurnir telja sig þó
raunar hafa skorið af lifi
áöur en það varð sjálf-
dautt. Siðasta tölublað af
„Lifi”, skrautfjöörinni
hjá Frjálsu framtaki hf.,
lá óútleyst á hafnar-
bakkanum i sex vikur.Og
nú er það spurningin: Er
Iff eftir þetta „Lif”?
Saga ðlals
Thors
A næstunni kemur út á
vegum Almenna bdka-
félagsins bók, scm-efa-
laust mun vekja verulega
athygli. Það er saga ólafs
Thdrs, rituð af Matthiasi
Johannessen ritstjóra.
Hér er um viöamikiö verk
að ræða. sem verður f
tveimur bindum.
Matthfas hefur um
langt árabil viöað aö sér
gögnum og uppiýsingum
úr öllum áttum um Ólaf
Thdrs, lif hans og starf.
Má hiklaust telja, að ekki
séu aörir til þess færari
ólafur Tlhors
aö skrifa sögu ólafs en
cinmítt Matthlas
Johannessen, enda hefur
hann lagt sérstaka alúð
viö þetta starf.
Sandkorn hefur hlerað,
aö í bókinni komi fram
nýjar upplýsingar .um
ýmis hitamál, sem hátt
bar meðan Ólafur var I
forystusveit islenskra
stjdrnmálamanna, og er
ekki að efa að þarna komí
margt á óvart.
Matthfas Johannssen.
Skrauliegur
dropl
Dropatalið á baki
Timans var venju fremur
skrautlegt i gær. Hafði
dropateljarinn komist f
feitan gölt, og fannst
„norrænir friðarbræður”
,,ekki ýkja vel að sér um
islenska staðhætti, hvað
þá þeir viti um þær
hreyfingar, sem hér
þrifast”. Og þvi væri
„ekki að furða þd islensku
friðarhreyfingarfdlki hafi
gengið illa að fá fuUgilda
viðurkenningu hjá
skandinaviskum já-,
bræðrum sinum.”
Rúsinan i pylsuendan-
um var svo kort „sem
fylgdi tilkynningu um
hmar ýmsu friðargöngur
á N orðurlöndum” og
dropateljarinn birti sem
ástæðu þessarar gagn-
merku yfirhalningar.
Ekki veit ég hvort
félagar norrænna friðar-
hreyfinga hafa hlegið
nægju sina eftir þessa á-
drepu. En vissulega var
hún þörf og timabær!
Nema hvað, að þetta af-
káralega kort á ekkert
skylt við þessar friöar-
hreyfingar, því hér er
komið kort tengt norræn-
um fjöldagöngudögum,
sem eru liöur f þvf aö ýta
almenningi út I trimmið!
Slikurdagur varfyrsthér
i vor, að frumkvæði
Ferðafélagsins og Vfsis.
Það virðist þvi vera
nokkuð jafnt á komið, aö
skandinavískir trimmar-
ar séu álika glám-
skyggnir á Islandskortið
og fslenskir framsóknar-
blaðamenn á tungumál
Skandinava.
Umsjón:
Herbert
Guðmunds